Misschien een stomme vraag maar ik ben er wat ongerust over. Gisteren hebben we na ruim een week onthouding het nog eens gezellig gemaakt. M'n hubby stond op ontploffen dus ik dacht dat ons broodje wel snel gebakken ging zijn. Helaas lukte het hem totaal niet. Hij was wel opgewonden, maar zelfs na een *kwartier* hard zwoegen gebeurde er... niets. Uiteindelijk heeft hij het compleet uitgeput en vreselijk gefrustreerd opgegeven. Hij gaf aan wel op het randje te zitten maar er niet over te geraken. Heeft iemand dit al meegemaakt? Stress heeft hij niet, hij wil ook zelf heel graag een baby, dus ik hoop dat er niks lichamelijk aan de hand is?
De voornaamste reden dat mijn man niet weet waar ik in mijn cyclus zit is precies ditzelfde. Hij wil wel (heel graag zelfs!), maar blokkeert als het "voor het echie" is. Ik heb het maar bestempeld als een soort van faalangst ofzo. Nu hij het niet weet, gaat het prima!
Dat wilde ik ook zo gaan doen.. Alleen hoe doe je dat dan? Als ik ongesteld ben, wil ik niet vrijen. Hij weet dan wel hoe laat het is en kan daarna ook wel rekenen.. En daarbij. Door de drukte van de dag doen we het niet heel erg vaak. Dat 'moet' bij positieve ovu test wel. Hoe leg ik dat dan uit?!
Ik denk dat dit heel vaak voorkomt. Er ligt bewust/onbewust toch we veel 'druk' bij de man om te 'presteren'. Terwijl het nooit zo wordt uitgesproken ervaart hij het onbewust toch zo, zonder dat hij zichzelf er bewust van is denk ik. Wat misschien helpt is het er gezamenlijk over hebben. En als dat niet helpt, klinkt misschien stom, maar met een drankje (niet teveel natuurlijk, dat helpt juist weer niet) op zijn er vaak ook minder remmingen, kan misschien helpen om weer over de drempel te komen.
Je gaat er van uit dat mannen dat bij gaan houden haha, mijne zeker niet! Heb het geluk maar 3 dagen rood te hebben en dan is het weg, dus valt niet eens echt op. Maar af en toe verleiden helpt. En blijkbaar stralen vrouwen (of ik) toch iets uit rond de vruchtbare tijd, hij komt dan eerder naar mij toe dan ik naar hem.