ik ben nu 8dpo en vandaag heb ik de Ovitrelle eruit getest. Natuurlijk een Omo witte test en ben van plan even te wachten met testen als dat lukt. Maar och wat ben ik een heks. Ik ben zo’n heks dat mijn man naar boven is gevlucht. En ik had vandaag niets eens zin om mijn kind, die ik de hele dag niet had gezien, naar bed te brengen. Daarbij heb ik geen geduld met die ellendige wachtweken en is de fertiliteitspoli dicht. Mocht ik dus ongesteld worden kan ik drie weken wachten. Maar ik ben zo boooooooohoooooossssss . Ik zou toch zo graag even hier wat door de ruit willen gooien! Wie zet mij even met beide benen op de grond?
Ik kan je niet met je benen terug op de grond zetten want ik herken je gevoel enorm! Enige wat ik kan zeggen is dat ik hoop dat alles wat je nu voelt over mag gaan in blijdschap van een positieve test En je woede veranderd in geluk. Verder kan ik alleen maar zeggen dat t prima is je boos te voelen, en je er soms beter maar aan toe kan geven ipv er tegen in gaan. En hopen dat je je snel weer iets beter voelt. Een virtuele knuffel voor jou!
@lerana ah super lief. Ik zit hier nu ook maar alleen te zitten en eigenlijk vind ik dat wel prima. Ik kan mijn man niet luchten of zien (maar hij doet echt niks verkeerds!). Net zat ie beneden en ademde hij heel hard. Arghhh mijn bloed kookt van binnen zo erg dat ik er bijna melig van word. Ik herken dit helemaal niet van mezelf dus ik vind het vrij irritant. Maar echt he. Ik ben zo ongelofelijk boos
Ook zo herkenbaar dat gefrustreerde gevoel. Ik ga mee wat hierboven al gezegd is. Gewoon eens lekker toegeven aan die boosheid en misschien inderdaad eens met dingen gaan gooien. Kies dan wel iets uit om mee te gooien wat niet stuk kan en smijt het een richting op waar niks stuk kan. (Kussen keihard op de bank smijten bijvoorbeeld, of een voetbal door de tuin schoppen.) Lucht echt op hoor. Maar daarnaast en eigenlijk vooral dat, hopelijk kun je volgende week ergens een topic openen over hoe graag je van de daken wil schreeuwen dat je twee streepjes hebt.
Ja daar gaan we wel voor natuurlijk! En zo niet, dan niet maar dan ben ik hopelijk wat minder hekserig (ik heb dit nooit eerder zo gehad, ook niet tijdens onze poging voor onze eerste)
Ik denk dat ik zelfs wel kan huilen van boosheid! Hóe is dat mogelijk? Oh God wat erg! Ik denk dat ik maar beter mijn bed in kan duiken zodat mijn man nog een beetje avond heeft!
Voor alles een eerste keer toch. Helaas ook voor dingen als dit. Let er wel op dat je je emoties hier niet door gaat wegstoppen he. Lief dat je rekening wil houden met je man, maar in mijn ogen werkt het wel twee kanten op. Dus ook dat hij probeert te accepteren dat je soms gewoon even een heks bent. Zal vast niet de laatste keer worden dat dit gebeurt. Mocht het echt iets dagelijks worden dat je zo reageert, dan moet je daar zelf wel mee aan de gang natuurlijk. Maar anders, je bent gewoon mens he.
Doe dat dan lekker. Als je het nu weg gaat stoppen, komt het er later toch wel weer op een ongeschikter moment uit en veel heftiger. Is geen aanrader. Been there, done that.
Ohh ik herken me zelf hier zo enorm in haha hier heb ik precies het zelfde met momenten en alles is dan verkeerd haha. Eens met wat gezegd is smijt met je kussen keihard tegen t bed of deur aan of ga onder de douche staan en gil het keihard uit jammer dan wat de buren wel niet denken maar ook dat lucht enorm op ( zou dan wel even je man inlichten wa5 je gaat doen haha ) En anders lekker klagen hier! Je mag ook altijd privé tegen me klagen doen we t lekker tegen elkaar heb zelf ook regelmatig zulke momentjes hahah Wat doen we ons zelf soms aan he
Even lekker een flinke wandeling maken helpt enorm hierbij. Ik had het vooral toen ik voor de eerste ivf aan de pil moest, kan me nog herinneren dat ik een winkel in liep en echt de neiging had om het winkelpersoneel te vragen (lees: schreeuwen) hoe ze het in godsnaam verzonnen hadden om zo hard die klotemuziek op te zetten uiteindelijk niet gedaan maar helemaal veilig was niemand toen
Hoe blijf je positief/hoop houden naar zolang? Merk dat ik het nu "al" steeds moeilijker vind maar dan zie ik jou handtekening en denk ik bij mezelf pff stel je niet aan ( over mezelf dan he haha )
Thanks voor de woorden, meiden! @Pimpelmeesje idd respect en knuffel! Ik heb in mijn woede mijn kledingkast opgeruimd. En dus heel veel weggegooid. Maar dan ook echt . En nu heb ik dus een hele magere kastinhoud. Oeps. Maargoed. Ruimte om te shoppen dan maar, denk ik zo.. Oh en ik heb de werktas van mijn man omgekiept omdat ik me er kapot aan ergerde dat dat ding altijd uitpuilt van de papieren. Ik heb hem voordat ik naar bed ging wel weer ingeruimd, althans een soort van.. dat dan weer wel.. en vanochtend heb ik mijn zoontje wakker geknuffeld
Hopelijk heb je vandaag een betere dag knuffelen met je dochter klinkt als een fijn begin Ik zag je topic nog voorbij komen over het sport dilemma. De vorige keer toen je in het traject zat sporten je nog dacht ik, mis kan dat wel weer helpen. Lekker thuis met want elastieken, kettelbelt etc aan de gang mij kan dat soms enorm oplichten. OH en mis hing er gister wel wat in de lucht wat ''s avonds kon ik ook wel boksen op alles en mijn mateloos irriteren
Mij hielp het twee jaar lang om me te realiseren dat dit gevoel hormonaal was, al had ik het nooit zó erg als jij moet ik zeggen. Maar ik merkte wel degelijk elke maand aan mezelf dat ik progesteronnerig was. Ik was dan altijd extra lief voor mezelf door ontspannende bankavonden in te plannen en niet zoveel te moeten. Succes!
@knorretje87 zoontje haha maar begrijp wat je bedoelt. OHJA, dat heb ik gister ook nog gedaan. Wat woeste squats om 23.00 's avonds hahahaha! Precies Ik troost me met de gedachte dat dit de eerste ronde met Utro is dus wie weet is het gewoon even een kwestie van wennen en gaat het de volgende ronde weer beter, alhoop ik natuurlijk niet dat die komt!