Hoi meiden, Met 8 weken en 4 dagen is het hartje van ons ukkie gestopt met kloppen. Morgen zou ik 10 weken zwanger zijn. Nu zit het kindje nog steeds in mijn buik. Ik verlies wel wat bloed, vooral bruin en af en toe wat rood. Ik heb gisteren de gyn bezocht en die zag ook wat oud bloed. Ik heb nu voor vrijdag 14 augustus een afspraak staan voor een currettage, maar eigenlijk hoop ik dat het vanzelf op gang komt. Ik hou niet zo van ziekenhuizen en vooral narcose vind ik niks. Zijn er meiden met soortgelijke verhalen die hun ervaringen met me willen delen? Wanneer kwam bij jullie de mk op gang? Hebben jullie misschien tips waardoor de mk op gang kan komen? Of andere tips? Ervaringen met currettage zijn ook van harte welkom! Ook ben ik benieuwd hoe lang het duurde voor je weer zwanger was. We zijn ontzettend geschrokken dat ons ukkie er niet meer is, vooral omdat we met 8 weken en 1 dag een kloppend hartje op de echo hebben gezien...
als je bij mijn profiel op mijn berichten tikt, krijg je een boel te lezen! ik heb ook net pas een curretage gehad. Sterkte meid.
Ten eerste wilde ik je veel sterkte wensen. Als je nu al bloed verliest denk ik dat je 14 augustus niet hoeft,maar zeker weten doe ik het niet.In mijn ziekenhuis mocht ik de curretage ook nog wat uitstellen,om toch een grotere kans te hebben dat het vanzelf kwam,maar uiteindelijk vond ik het lichamelijk te zwaar(ik was erg ziek van de zwangerschap) en heb ik de curretage toch vervroegd.Bij mij ging het allemaal niet zo soepel,maar dat had vnml met stom verpleegpersoneel te maken,maar de curretage zelf stelt (lichamelijk) niets voor.Ik vond het geestelijk wel heel zwaar.Veel zwaarder dan mijn miskraam,die ik zelf heb laten komen.Toen kon ik het toch beter verwerken allemaal.Als ik nu zou mogen kiezen,zou ik niet voor de curretage kiezen meer,maar dat is meer kwa verwerking...over de ingreep zelf hoef je je geen zorgen te maken.En soms heb je geen keuze.Ik wil je niet bang maken met mijn verhaal,maar eerlijk antwoord geven op je vraag.En iedereen is anders.Anderen vinden een curretage veel prettiger. Nogmaals heel veel sterkte!Ik ken je wel niet,maar een hele dikke knuffel van mij.
Hoi Suzanne, Bedankt voor je berichtje, het is fijn om te weten dat ik niet de enige ben die dit moet mee maken. Ik had net dit berichtje gepost en ben daarna naar het toilet gegaan. En prompt komt er nu helder bloed uit en al flink wat, dus ik denk dat het zeker niet nodig is om de 14e te curretteren! Ik zou het ook fijner vinden als ik het zelf kan doen, dat is denk ik beter voor de verwerking. Hoe lang ben je nu alweer bezig om zwanger te worden na je mk? Voor jou ook een dikke knuffel meis en heel veel succes met weer zwanger worden!
sterkte meis het is niet niks ik heb een mk gehad met 15 weken het is bij op gang gekomen met veel buikpijn en echt helse pijnen het is alleen niet gekomen het bleef erin heb toen een curretage gehad heb er geen last van gehad het voelde wel gelijk erg leeg net of ze iets van je hebben af gepakt maar dat gevoel zal je ook hebben als het uit zich eigen gaat komen ben niet ziek geweest van de narcose.. ik denk aan je succes en erg veel sterkte...
Hoi Ilona, Ik begrijp dat je verschrikkelijk geschrokken bent, het is ook echt NIET leuk en heel verdrietig, helaas is het mij ook overkomen. Wij hadden het hartje ook zien kloppen en bij mij is het gestopt met 7,5 week. Het begon zaterdag met bloeden en ik bleef bloeden maar verloor de vrucht niet, ik heb toen gezegd dat ik zelf wilde afwachten, maar donderdag begon het flink pijn te doen en dit zette het weekend door, ik dus hopen dat mijn lichaam het nu echt aan afstoten was, maar maandag ben ik naar gyn gestuurd en hebben ze spoed opname gedaan voor curretage. Ik zelf vond het een ontzettende opluchting, de pijn was direct na ingreep weg, en iedereen was super lief en begripvol in het ziekenhuis, de narcose was heel fijn, je zakt weg en je wordt drie kwartier later weer wakker, ik werd om 16,15 geholpen en om 19,00 liep ik het ziekenhuis uit. Inderdaad voel je je wel leeg, maar kan je ook beginnen met afsluiten. vier weken later ongi en keer daarop weer zwanger. Wil je heel veel sterkte wensen de komende tijd!
Mijn vorige zwangerschap is bij de 8,5 week mis gegaan en daar kwamen ze bij de 10,5 week achter... Omdat ik verder nog geen bloedverlies had etc wilde ik niet afwachten ik wilde gelijk een curretage en de gynaceoloog stemde in. Dag erna kreeg ik een curretage en ik heb er helemaal niks van gemerkt heb ook heerlijk geslapen hehe! Helaas waren er bij mij nog wat resten achtergebleven die waren gaan ontsteken (dit is overigens uitzonderlijk volgens de gynaceoloog en lag ook een beetje aan dat mijn bloed niet goed wilde stollen en ze dus extra medicatie moesten toedienen) en moest ik na 4 dagen nog een x gecurrateerd worden... Ik heb nooit geen spijt gehad van dit besluit, afwachten vond ik een eng idee en ik hoorde van verschillende meiden dat ze soms daarna alsnog gecurrateerd moesten worden, en het idee dat het eigenlijk al 2 weken dood in mijn lichaam zat vond ik ook niet echt prettig! Ik hoop dat je er iets aan hebt.... Heel veel sterkte meid!!
Meiden, bedankt voor jullie ervaringen! Ondertussen is er hier sinds vanmiddag helder bloedverlies te zien dus ik verwacht dat het nu uit zichzelf op gang komt. Hett idee dat het kindje al een tijdje dood in mijn buik zit is aan de ene kant een gek idee, aan de andere kant kan ik er nu wel afscheid van nemen. Als ik naar het toilet ga, dan zet ik een kom in het toilet, zodat als het eruit komt ik het op kan vangen. Mijn vk wil het zien, zodat ze kan beoordelen of alles er uit is. Ik ga maandag de currettage afbellen, ik denk dat mijn lichaam het dit weekend zelf gaat doen! Liefs en sterkte voor jullie, dit is niet makkelijk...
Hoi Heb ook een curretage gehad bij 12 weken zwangerschap, had het hartje ook zien kloppen en paar dagen daarna is het gestopt. Zat al 4 weken levenloos in me en heb gelijk besloten voor een curretage. Deze ook gelijk de volgende dag gehad. Zelf vond ik de curretage voor zo ver je het prettig mag noemen goed ervaren. Helaas mocht ik niet gelijk naar huis, verloor teveel bloed en moest daarom een nachtje blijven. Hoe snel je weer zwanger wordt? Tja daar kan ik geen antwoord op geven. Hoe verder je in de zwangerschap bent hoe meer HCG in je lichaam zich bevind. Sommige worden niet meer ongesteld en zijn gelijk weer zwanger, de ander wordt keurig ongesteld na de normale aantal dagen cyclus. Zelf werd ik pas 8 weken op de dag af na de curretage ongesteld. Omdat ik hierdoor niet wist hoe mijn cyclus zou zijn hebben wij toen besloten om voor de zekerheid nog een cyclus af te wachten. Gelukkig werd ik na 27 dagen weer ongesteld. Nu hebben we deze nieuwe cyclus vanaf dag 6 elke dag geklust en nu is het afwachten of het raak is. Focus niet teveel op andere, laat het op je afkomen en huil, uit je gevoelens er lekker uit. Dat is goed voor je verwerking. Hopelijk hoef je de curretage niet te ondergaan en dat het zelf komt, maar bloedverlies betekend niet altijd dat het vruchtje ook eruit komt, deze kan ook blijven zitten en dat het toch nog via een curretage moet. Sterkte voor jou en je man gewenst. Gr Samantha
hoi op 10 juli 09 heb ik een echo gehad en dat was al niet goed geen hartje en zag er ook heel raar uit toen werdt mij vertelt het wordt een miskraam en ja dat werdt het ook 15 juli begonnen met bloeden 17 juli weer ziekenhuis ja werdt bevestig miskraam vruchtje ging er vanzelf uit niet dus zondag 19 juli ziekehuis gebeldt had zon pijn weer een echo vruchzakje zat er nog in medicijnen gekregen niet fijn heel veel pijn en bloed woensdag 22 juli controle weer kijken met echo ja zat het vruchtzakje er nog in en toen hebben ze alles in werking gezet heb ik vrijdag 24 juli een curattage gekregen viel reuze mee zag er erg tegen op maar viel mee tot nu toe gaat het goed moet 18 aug weer voor controle ben benieuwd goetjes miranda
hallo ilona!, ik vind het echt verschrikkelijk voor je dat je ook een miskraam hebt gehad, maar ik wil wel dat je gewoon vrijdag na die afspraak gaat , want ik dacht dat het ook allemaal vanzelf ging, omdat het bij mij de eerste keer wel is goed gegaan, de eerste keer was ik ook pas 6 weken zwanger, bij mijn tweede zwangerschap (8 weken geleden)! was ik bijna 12 weken zwanger, toen kreeg ik ineens last van oud bloed en ik was moe, en op vliegerig ik kreeg een soort van weeen, elke 15 minuten kreeg ik een zweet aanval en pijn in mijn rug toen zei mijn dokter je miskraam komt op gang en ja hoor de volgende dag lag er een soort van bebloed eitje in mijn wc ik heb er nog een tijd na staan staren ik want zo had ik het me niet voor gesteld. maar ik was er van over tuigt dat ik er nu vanaf was. dat ik gewoon de draad op moest pakken en verder gaan. maar ik heb nog vijf weken met oud bloed gelopen. toen zeiden de mensen om mij heen dat is niet goed, maar ik ging gewoon door . tot die zaterdag toen ging ik na de huis artsen post die mij vertelde dat het allemaal heel normaal was. toen lag ik een paar uur later te kraperen van de pijn wat als niet echt iets voor mij was toen heeft mijn man aan de bel getrokken we zijn na het kennermergasthuis gereden, ik ben daar in totaal 3 keer weg gevallen en ik ben daar vier dagen opgenomen geweest met vijf zakken antibiotica en drie zakken vocht omdat mijn korts niet na beneden wou ik had bijna 40 graden toen ik daar binne kwam, de oorzaak de restjes van de miskraam zijn zich gaan ontsteken in mijn baar moeder en er verscheen ook een bloedblaar in mijn eierstok , dus en je kunt niet afsluiten dat je je kindje kwijt bent. en je word er vijf weken later weer mee geconfronteerd dus ik hoop gewoon dat je heen gaat voor je eigen gezondheid,want je eigen gezond heid is nog het belangrijks, groetjes antara.
Dankjewel voor je lieve reactie.Na mijn eerste zelf losgekomen miskraam was ik 2 maanden later alweer zwanger.We zijn nu 4 maanden bezig om weer zwanger te raken.Ik hoop voor je dat alles vanzelf loskomt.Hou je ons op de hoogte?Bij mij deed het vanzelf loskomen trouwens niet heel veel pijn.Het was goed te doen en toen alles los was ,heb ik nergens last meer van gehad.Ik wens voor jou hetzelfde.Liefs!
Hoi Suzanne, Nou de mk is nog steeds niet overtuigend aan het doorzetten... :x Ik verlies wel bloed en heb af en toe een krampje, maar daar blijft het ook bij. Ik ben zo benieuwd hoe lang het nu nog gaat duren want ik ben er wel klaar mee... Antara, ik hoop natuurlijk dat het er vanzelf uit komt, want ik vind het echt helemaal niks dat de gyn daar beneden zit als je begrijpt wat ik bedoel. Ik vind het zo genant! En mocht het er vrijdag nog niet uit zijn, dan weet ik niet wat ik beslis... Misschien laat ik het wel weghalen, maar het is niet mijn eerste keuze...
Hoi, Bij mijn 1e miskraam heeft het ongeveer een dag of 4/5 geduurd na het eerste bloeden voordat het echt ging doorzetten.Ik begrijp helemaal dat je het zelf wilt laten komen hoor.Ik wilde het ook zo graag.Anders maandag even het ziekenhuis bellen en met hun overleggen?Misschien mag je de curretage wel wat uitstellen.Dan heb je iig het gevoel dat je het zelf geprobeerd hebt. Heel veel liefs! Suzanne
Hé meid, wat verdrietig voor jullie,allereerst heel veel sterkte. Ik heb op maandag 9 maart een echo gehad waarop bleek dat het hartje niet meer klopte. In de nacht van dinsdag op woensdag kreeg ik heel erge buikpijn, kramp e.d. en op woensdagochtend 'plaste' ik de vrucht uit. ik was 11,5 week zwanger en ik schrok best van de grootte van de vrucht. Hier wilde ik je even op voorbereiden, maar misschien ben ik te laat. Wij zijn dus al weer even bezig, vanaf april dus dat zijn bijna vijf rondes alweer inmiddels. Ik ga maandag de gyn weer bellen voor een afspraak want we waren al aan het dokteren toen ik ineens zwanger bleek te zijn. Heel veel sterkte toegewenst en ik hoop voor je dat het niet al te heftig wordt. Liefs van Minke
Je bent nog niet te laat hoor Minke, voorlopig heb ik vanaf vanmiddag alleen wat stolsels opgevangen. Ik wil het heel graag zien. Ons ukkie was 8w4d en op de echo meette ze 1,8cm. Heb geen idee hoe groot het is incl vruchtzak, heb jij een idee?
Hoi Ilona, wat ontzettend verdrietig dat je afscheid moet nemen van je kleintje. Je verhaal lijkt ontzettend op het mijne. Toen ik tien weken zwanger was kwamen we er op 20 december 2008 achter bij de eerste echo achter dat ons kleintje met 8 weken en 4 dagen gestorven was. Ik verloor nog helemaal geen bloed, had geen klachten, was alleen al een week of wat niet meer misselijk. Wij hebben besloten om zo lang mogelijk af te wachten omdat ik het kleintje ook heel graag wilde zien. Uiteindelijk heeft dat nog twee weken geduurd, op 2 januari begonnen 's ochtends flinke krampen en ook steeds meer bloedverlies. De krampen werden steeds erger werden en 's avonds rond 18.00 uur verloor ik het vruchtje. Eerlijk gezegd vond ik het best tegenvallen, ik heb al een gezonde zoon en vond het echt een minibevalling, wat pijn betreft dan. Volgens mijn verloskundige is dat inderdaad af en toe zo, maar heb je meestal bij een miskraam minder pijn. Daar had ze ook gelijk in want in mei heb ik helaas weer een miskraam gehad met 7 weken en toen had ik nauwelijks pijn. Toch ben ik heel blij dat ik heb afgewacht en ondanks de pijn dat ik het toch zelf gedaan heb. Het is een stukje afscheid nemen en vooral het kleintje zien vond ik heel waardevol. Het was heel mooi, al bijna een echt mensje, met handjes en voetjes en vingertjes, nog net niet af. Ongeveer twee centimeter trouwens, want ik zag dat je daar naar vroeg. Ook al was het nog zo klein, het was wel mijn kindje. Het maakt het verdriet heel tastbaar, dat is wel heftig, maar daardoor helpt het volgens mij wel. Ik kan terugdenken aan mijn kleintje met een beeld erbij...en dat vind ik fijn. Ik heb overigens wel geluk gehad denk ik dat we het nog gezien hebben. Ik was vanwege de heftige pijn onder de douche gaan staan omdat ik me nog herinnerde dat ik dat tijdens mijn bevalling ook prettig vond en verloor daar veel bloed en stolsels en toen ik me omdraaide zag ik ons kleintje op het doucheputje liggen. Het was schoongespoeld, heel teer en wit, maar heel mooi, helemaal niet eng ofzo. Ook bij de tweede miskraam ben ik heel blij dat ik het gezien heb, al was dat nog heel klein en heb ik alleen het hele vruchtzakje gezien dat nog aan wat placenta of baarmoederwandweefsel vastzat, niet gekeken wat er in zat. Onze kleintjes liggen naast elkaar begraven onder een boom naast een stromend beekje in een mooi natuurgebied hier in de buurt. Ik heb voor beiden een klein houten doosje laten versieren door mijn zoontje. In elk van de doosjes ligt een heel klein knuffeltje waar de kleintjes op liggen. Van deze knuffeltjes heb ik thuis nog twee exemplaren (per twee gekocht) en die staan bij mijn zoontje op zijn kamer. Zijn broertje(s)/zusje(s) zijn zo toch een beetje bij ons. Ik ben blij dat we ze daar begraven hebben, ze liggen daar mooi en bij elkaar en ik kan er naartoe als ik dat wil. Sinds ze daar liggen weet ik zelf ook waar ik uitgestrooid wil worden als ik overleden ben, daar op die plek. Ik ben niet echt gelovig of zo maar vind het wel een mooi idee om weer bij elkaar te komen, al is het maar op moleculair niveau. Ik heb het nog steeds heel moeilijk, vooral de tweede miskraam heeft me helemaal onderuit gehaald. Als je het fijn vind om verder te praten of als je nog vragen hebt over het verloop van de miskraam dan vraag gerust. Ik weet nog dat ik het zo eng vond allemaal, niet weten wat er op je af gaat komen en wanneer. Ik hoop dat je iets aan mijn verhaal hebt. Heel veel sterkte, en laat je tranen de vrije loop, houd ze vooral niet in want je kleintje verdient het om verdrietig voor te zijn. liefs, Mir
Hoi Mir, wat vreselijk dat jij dit ook hebt moeten meemaken. Ik vind het mooi dat je je kindjes hebt begraven, dat gaan wij ook doen. Sinds vanmiddag verlies ik stolsels, heb ook meer bloedverlies. Ben nu benieuwd of het vandaag nog zal komen, ik hoop het wel. Ik zie er tegenop om naar bed te gaan, want je kunt beter geen tampons gebruiken heb ik gehoord. Maar met maandverband wordt het geen succes, ik verlies een hoop bloed.. Ik vang nu iedere keer mijn urine op en hoop snel mijn ukkie te kunnen zien. Ik heb geen idee wat ik moet verwachten. Hoe groot is het vruchtzakje ongeveer? Liefs