Hoi meiden 14 maanden geleden (22 juni 2012) stopte ik met de pil, dit was op de eerste verjaardag van onze dochter Kyara! Na 6 maanden was ik zwanger, maar helaas werd dit een miskraam bij 7w2d, nadat we al op een vroege echo het hartje hadden zien kloppen Het begon met licht roze bloedverlies. De volgende dag op de echo zagen we tot onze verbazing nog een mooi kloppend hartje, maar we zagen ook dat ons kindje een veeeel te kleine vruchtzak had. Dit kon wijzen op afwijkingen en daardoor kon het fout gaan, maar de vk had door de sterke hartslag nog wel hoop voor ons. Ik mocht een week later terug komen voor een nieuwe echo. Die week bleef ik vloeien, helderrood, soms veel soms weinig. Na een week kreeg ik weer een echo en ik 'wist' al dat het niet goed meer zat. De echo bevestigde dit helaas... Omdat ik vloeide en het steeds meer leek te worden, hadden zowel de vk als ik nog de 'hoop' dat het vanzelf los zou komen, maar helaas was dit niet het geval. In totaal heb ik 19 dagen gevloeid en toen heb ik gekozen voor een curettage (pillen om het verder op te wekken wilde ik niet). Ik ben 25 januari '13 gecuretteerd en we waren erg verdrietig, want dit kindje was zo gewenst!!! Na 2 maanden hield ik alweer een positieve zwangerschapstest in handen. We waren heel blij, maar mijn testjes werden vanaf NOD ineens weer lichter en bij 4w4d kreeg ik 's avonds enorme buikkrampen en begon ik flink te vloeien Ook deze keer mocht het dus niet zo zijn... Dat was op 27 maart '13. Inmiddels is het alweer 5 maanden verder en donderdag is mijn NOD. Ik weet echter al dat ik weer niet zwanger ben, door gebrek aan symptomen en een negatieve test (ik voel mijn lichaam feilloos aan wat dat betreft). Van onze dochter was ik in ronde 2 zwanger en verliep de zwangerschap probleemloos en voorspoedig. Ik heb super genoten van het zwanger zijn, vond het heerlijk om mijn dochter bij me te dragen al die tijd. Ze is geboren bij 38w4d nadat de bevalling begon met het spontaan breken van mijn vliezen. Al gelijk na de bevalling miste ik het zwanger zijn en na een paar maanden wilde ik er weer voor gaan. Mijn man vond dit te snel, uiteindelijk zijn we dus weer gaan proberen toen onze dochter 1 werd. In mijn omgeving weet iedereen van onze kinderwens en de miskramen. 2 vriendinnen van mij zijn nu zwanger van hun eerste kindje en in het begin heb ik het hier erg moeilijk mee gehad. Maar inmiddels ben ik alleen maar blij voor ze en koop ik veel schattige spulletjes voor hun kindjes die in oktober en januari verwacht worden. Aankomende zaterdag, 24 augustus, was de dag waarop ik uitgerekend zou zijn, als de eerste zwangerschap niet mis was gegaan. Ik heb het hier af en toe best moeilijk mee, vooral omdat ik niet had verwacht op deze datum nog niet eens opnieuw zwanger te zijn... Het lijkt mij fijn om met andere meiden te praten die: a) Voor een 2e kindje gaan en al langer bezig zijn b) 1 of meerdere miskramen hebben gehad, maar al wel mama zijn Ondanks dat mijn omgeving weet hoe het er bij ons voor staat, heb ik soms het idee dat niemand echt begrijpt hoe ik me voel en wat ik meemaak... Wie zit in een soortgelijke situatie en vind het fijn om hier elkaar te steunen en een luisterend oor te bieden, op weg naar hopelijk snel een posi test en goede zwangerschap?! Groetjes, Larissa
Ten eerste wil ik je even sterkte wensen. Ik weet hoe het voelt. Heb zelf ook 2 x een vroege mk gehad, voor onze dochter. 1e zw was de 1e ronde raak mk met 5, 5 wk. De 2e x na 4 mnd raak, met 7 wk mk. Daarna duurde het bijna een jaar, cyclus was helemaal ontregeld. Wij willen over een jaar weer voor een 2e gaan, als ze min. 1, 5 is. Vind het best weer spannend en eng. Ik houd er rekening mee dat misschien weer lang kan duren en eventueel mis kan gaan. Lastig he.... ik hoop op snel een posi test voor jullie!! Succes en veel geluk!
Ondanks dat ik geen miskramen heb gehad en wij voor een eerste kindje gaan wil ik wel even reageren op je verhaal. Ik kan me heel goed voorstellen hoe moeilijk je het hiermee moet hebben. Ik wil je dan ook sterkte wensen en ik hoop dat je snel een positieve test in handen hebt.
@ Eriva; bedankt voor je lieve reactie! Wat naar dat jij ook 2x een miskraam hebt moeten meemaken Gelukkig heb je daarna een dochter gekregen, dat is toch wel het mooist wat er is he! Ik begrijp heel goed dat je nu alweer wat kan opzien tegen het moment dat jullie voor nummer 2 gaan. Echter, 'behaalde resultaten in het verleden zijn geen garantie voor de toekomst'. Dat zie je aan mij en dat hoor ik regelmatig om me heen ook. Het kan ook zomaar heel anders lopen de volgende keer. Nu eerst lekker genieten van je meisje en ik hoop dat als jullie er weer voor gaan, je snel en gelijk goed zwanger mag zijn van een 2e wonder!!!
@ Joyce; ontzettend bedankt voor je lieve en steunende woorden. Ze voelen heel oprecht en doen mij erg goed!!! Dank je wel
Hallo Larissa, Wat een verdriet! En wat is het wachten op een goede zwangerschap zwaar... Helaas kan ik hierover mee praten. In juli 2011 is onze eerste dochter geboren. Het heeft 2,5 jaar geduurd voor ik zwanger was van haar. We hebben hiervoor 4iui behandelingen gehad en waren begonnen met de voorbereidingen voor onze eerste IVF poging. Echter werd ik niet meer ongesteld en was ik na een lange verdrietige periode alsnog spontaan zwanger geworden. Een echt wondertje is ons meisje! Na een heerlijke zwangerschap, een behoorlijk heftige en lange bevalling was onze wens eindelijk vervult. Toen ze 1 jaar was begonnen voor nmr 2. Na 5 maanden tot onze verbazing spontaan zwanger, wat waren we blij! Helaas was dit voor korte duur en begon ik bloed te verliezen. Eerst weinig, maar op ons jubileum (12 jaar samen), hevig bloedverlies! Bij de verloskundige zagen we op de echo een kindje ter grootte van een zwangerschap van ongeveer 6 weken. Ik was toen 8 weken zwanger en het was dus 2 weken daarvoor al gestopt met groeien. De miskraam kwam toen snel verder op gang. Dit was in februari dit jaar. Hierna weer een ontregelde cyclus. Die is nu gelukkig weer normaal, maar van een zwangerschap geen sprake. In onze nabije omgeving veel zwangeren en pasgeboren kindjes. Volgende maand rond onze trouwdag zou ons meisje grote zus zijn geworden wat een verdriet heb ik hiervan, bah! Hopelijk zijn we allen snel zwanger! Sterkte!
Ook ik kan er over meepraten. Ik heb dan wel geen miskramen gehad, maar we zijn wel al een tijdje bezig voor een 2e kindje. Van mijn zoontje (geboren januari 2012) was ik in de 1e ronde zwanger. De zwangerschap en bevalling verliepen voorspoedig. De wens voor een tweede was er al snel en sinds oktober proberen we nu zwanger te worden. Voor mijn eerste zwangerschap was mijn cyclus altijd 28 dagen, maar sinds mijn bevalling is deze onregelmatig. Mijn cyclus varieert nu van 27 tot 56 dagen. Ik heb het bij de huisarts al een paar keer aangekaart maar ondanks dat ze zeggen dat ik zo goed als zeker niet elke cyclus een eisprong heb (vaker niet dan wel) willen ze mij pas na een jaar proberen doorsturen naar de gyn. Ik vind dit enorm frustrerend. Om mijn cyclus in kaart te brengen ben ik vorige cyclus begonnen met tempen. Natuurlijk weet ik heel goed dat er heel veel meiden zijn die al veel langer bezig zijn met zwanger worden en dat ik niet mag klagen omdat ik al een gezonde zoon rond heb lopen, maar toch heb ik het er wel moeilijk mee. In mijn omgeving weet niemand dat we bezig zijn, maar ik merk dat ik steeds meer behoefte heb om er over te praten. Ik praat hier dus graag mee.
@ Misty; jeetje meid, jij hebt het ook heel zwaar zo te lezen... Jullie eerste dochter na zo'n lange tijd, toch nog een spontaan wonder! Maar nu alweer zolang wachten op nummer 2. Een miskraam is gewoon erg ingrijpend... Net na de curettage dacht ik elke week op zaterdag hoeveel weken ik geweest had kunnen zijn. Gelukkig is dit na een aantal weken weg geëbd, maar sinds de maand augustus is begonnen, ben ik er wel weer meer mee bezig. Wat jij schrijft over 'grote zus worden' dat doet mij ook pijn als ik daar over na denk. Mijn dochter is geweldig, elk volgende kindje zal blij zijn met haar als grote zus. Ik heb zelfs een shirtje (te leen) gekregen van mijn vriendin met 'grote zus' erop. In maat 92, de maat die Kyara al een tijdje draagt. Zoals het er nu naar uitziet kan ze dat shirtje voorlopig nog niet aan en wie weet past ze het niet eens meer als het ooit raak zal zijn Wat leuk trouwens dat onze dochters maar een maand schelen! Hoe heet jullie dochter? Gezien het feit dat jullie eigenlijk voor IVF zouden gaan toentertijd, mogen jullie dan nu ook weer naar de gyn voor hulp, of nog niet? Knuffel!
Helaas kan ik er ook over meepraten. Helaas morgen 3 weken geleden een miskraam gehad. Ook ik denk nu nog elke zaterdag hoeveel weken ik zwanger had kunnen zijn het werkt ook niet echt mee dat er veel zwangeren in mijn omgeving zijn die net zover zijn als ik had kunnen zijn... En dan nog de mensen die vragen wanneer J. nu een broertje of zusje krijgt, dan wil ik het wel van de daken schreeuwen... Bij de eerste in de 2e ronde zwanger. Zou het leuk vinden om elkaar wat te steunen op ons pad naar een tweede wondertje.
@ Loes; wat een herkenning ook met jouw verhaal! Van de eerste snel en goed zwanger en nu wil het allemaal niet lukken Zo te lezen is jouw cyclus niet zoals 'het hoort', wat :x stom dat je huisarts je niet wil doorsturen hiervoor! Deze gedachten gaan ook bijna dagelijks door mijn hoofd. 'Ik mag niet klagen, want ik heb al een super mooie en lieve dochter.' 'In feite is dit pas weer de 5e ronde na mijn laatste miskraam en zo moet ik ook tellen, niet vanaf juni vorig jaar, dus het valt best mee hoe lang we bezig zijn'. 'Er zijn meiden die nog nooit zwanger zijn geweest, nog geen mama zijn, dat is veel erger.' Maar het feit is, dat mijn wens voor een 2e net zo groot blijkt te zijn als de wens voor een 1e!!! Hoe blij ik ook ben met Kyara, mijn gevoel zegt dat we nog niet compleet zijn... Ik neem dit mezelf wel eens kwalijk, 'waarom kan ik niet gewoon blij zijn met 1?' maar het is een gevoel en ik hoef me daar niet voor te excuseren. Jouw verdriet mag er zijn hoor meid! Ik begrijp heel erg goed hoe je je voelt. Knuffel!! Hoe heet je zoontje eigenlijk? Wanneer is nu je NOD, weet je dat? Fijn om hier je verhaal kwijt te kunnen!
Wat vreselijk naar van je miskraam Baukje je verdriet is nog erg vers zo te zien en ik begrijp heel goed dat je nog doortelt op zaterdag... Knuffel!! Gaan jullie er gelijk weer voor, of wil je eerst wat rust inlassen? En in welke ronde was je nu zwanger geworden? Wat moeilijk dat je omgeving vragen stelt.. Soms snap ik niet waar mensen zich mee bemoeien, maar het zal vast uit enthousiasme voortkomen. Van nature ben ik een erg open persoon en omdat mijn omgeving precies weet van hoe en wat, krijg ik geen pijnlijke vragen, maar ik kan me voorstellen dat je het dan wel van de daken wil schreeuwen. Wie weten er wel van je miskraam? Fijn om er hier met elkaar over te kunnen praten! Heb je al een beetje een idee hoe je cyclus nu loopt? Ik had op dag 18 weer een eisprong, dag 1 was de dag van de curettage. Na mijn 2e miskraam had ik ook op dag 18 mijn ei. Gemiddeld is mijn ei ergens tussen dag 13-19, dus dat viel me niet tegen toen.. Is J een zoontje? (denk ik wel te zien aan de kleur in je banner ) Hij scheelt ook niet heel erg veel met mijn dochter, leuk!
Ik heb je een pb gestuurd met de naam van onze dochter. Mijn man vindt het allemaal wat lastig om weer de mmm in te gaan. Wat mij betreft waren we al weer naar de gyn geweest... Nu afgesproken om nog 1 of 2 cyclussen zelf te proberen. In principe mochten we denk ik al weer de mmm in, weet alleen niet of ik moet rekenen vanaf de miskraam in februari of vanaf het moment dat ik mijn spiraaltje eruit heb laten halen... Wel rot om niet op 1 lijn te liggen met je man. Dit doet mij wel verdriet. Zelf heb ik niet meer het vertrouwen op een spontane goede zwangerschap... Hoe gaan jullie om met steeds weer doe teleurstelling en zwangerschappen/baby's in je omgeving? Afgelopen week te horen gekregen dat we weer tante worden en komende week 2 kraamvisites en nog 2 geboortes in de komende maanden....
Loes wat rot dat je cyclus zo in de war is. Heb dit na mijn mk ook gehad. Nu is mijn cyclus volgens mij wel weer oké. Ben alleen wel erg lang ongesteld met helderrood bloedverlies hopelijk ben je snel zwanger! De wens voor een 2e is net zo groot als voor een 1e! Bakje wat rot dat ook jij een miskraam hebt gehad. Zo verdrietig is dat. Er komen zoveel emoties bij kijken en dat zo snel na elkaar. Eerst de blijdschap en dan het verdriet! Ook ik denk nog bijna dagelijks aan de zwangerschap en in september zou onze 2e geboren worden rond onze trouwdag die dag komt steeds dichterbij en dat een meisje uit onze vriendengroep over 3 weken is uitgerekend vind ik dan ook erg confronterend. We zouden eigenlijk samen zwanger zijn etc... Ook de vragen wanneer een 2e komt zijn nu extra rot! Hoop voor jullie day je snel opnieuw zwanger bent!
@Mama Larissa; deze ronde nog niet bewust maar ontwijken doen we het ook niet. Was in de 5e ronde zwanger. De derde keer met ovutestjes. Daardoor weten we dat we de 1e 2 rondes mn ei gemist hadden. Alleen mijn zusje en zwager, een aantal goede vrienden en mn moeder met haar vriend weten het. Heb ook niet zozeer de behoefte om het aan de grote klok te hangen. Helemaal verzwijgen kan ik het ook niet en dat voelt ook niet goed. Dan is het net of het er nooit geweest is.. Had vorige week donderdag nog een tuurstreepje op een zwangerschapstest. Dus ga ervan uit dat deze week mijn eerste week van de nieuwe cyclus is. Hou het wel in de gaten door af en toe een ovutestje te doen. Zo weet ik ook een beetje wanneer ik mijn ongi kan verwachten. J. is idd een zoontje, hij scheelt idd heel weinig met jouw dochter Wat fijn dat jouw cyclus niet veel in de war was na de MA en mk. Had je met de MA al een eerste goede echo gehad? @Misty; Die emoties idd, het is soms net een achtbaan Kan me heel goed voorstellen dat je er nog dagelijks aan denkt. En al helemaal als de uitgerekende datum steeds dichterbij komt.. En heel herkenbaar over het samen zwanger zijn. Ik was samen met mijn zusje zwanger. Zij was wel iets verder hoor... Hoorde ik afgelopen week dat mijn nichtjes (zusjes) nu ook zwanger zijn, ai dat was even pijnlijk... Vind het leuk om er zo met jullie over te praten, veel herkenning..
Hier helaas ook een soortgelijke ervaring... Na 2,5 jaar werd ik toch nog spontaan zwanger. Net voor ik een HSG zou krijgen. Na 6 wkn al een echo vanwege het zh traject. Er waren wel foetale delen te zien maar geen hartactie, wat op zich kon maar het vruchtje was 4 wkn. Na 10 dgn kwamen we terug en zagen we een kloppend hartje. De frequentie was wat laag maar er was hoop. Na 10 dgn weer terug en toen bleek het gestopt te zijn. Wat een slopende periode. Na 2 wkn spontaan kijken of de mk op gang zou komen kozen we voor de cytotec pillen. Deze hielpen niet voldoende dus uiteindelijk ook een curettage. Na 6 mnd na de mk was ik nog niet zwanger. Na een HSG de maand erop wel zwanger... Psychisch zwaar en voor de omgeving niet te bevatten wat voor een impact het allemaal heeft en heeft gehad. Wij gaan nu ook voor een 2e kindje. Nu ronde 2. En ook al wil ik het niet, ik sta doodangsten uit. Zwanger worden en/of blijven is een ongelooflijk wonder. Na zulke ervaringen die hier te lezen zijn besef je je dat nog meer. Lieve Larissa, en alle anderen..... Liefs en succes Ps, Larissa, vandaag je NOD toch?
Jeetje Misty, wat ontzettend moeilijk om eerst samen met een vriendin zwanger te zijn en vervolgens te moeten zien hoe het bij haar verder gaat, terwijl jij een verlies moet verwerken... Ook uitgerekend zijn rond jullie trouwdag had zo mooi kunnen zijn, maar maakt het nu misschien nog wel moeilijker Knuffel! Jeetje, wat een zwangere in jou omgeving, pfff, moeilijk! Heel begrijpelijk dat je dit verdriet doet meid, je man is toch de belangrijkste persoon waarvan je hoopt dat hij net zo denkt als jij. Dit hadden mijn woorden kunnen zijn ik ben het vertrouwen in mijn lichaam / cyclus helemaal kwijt op dit moment... Als ik jou was zou ik er nog eens goed met je man over praten en dan de gyn bellen. In het ziekenhuis wordt je meestal ook niet gelijk geholpen, dus het is misschien fijn om in ieder geval een afspraak alvast te plannen? Mooie naam van je dochter trouwens!!! @ Baukje; ik begreep van de gyn dat als je hcg onder de 100 is gezakt, je weer opnieuw een eisprong kunt krijgen. Nu je test weer bijna wit is, komt je ei er hopelijk snel weer aan! Ik heb toen ook meerdere keren nog getest om te zien of mijn hcg goed daalde na de curettage, maar ik vond het lichter worden en uiteindelijk verdwijnen van het 2e streepje ook wel weer enorm confronterend en verdrietig... Wauw, wat een zwangere ook in jou (directe) omgeving, lijkt me echt heel moeilijk om mee om te gaan! Ik heb met 6w1d een vroege echo gehad ivm buikpijn en toen zagen wij een klein boontje met een prachtige sterke hartslag! De dag nadat het roze / bloedverlies begon hebben wij nogmaals het hartje van ons kindje stevig zien kloppen (7w1d)... Heel moeilijk om te beseffen dat het daarna toch gestopt is Begrijp heel goed dat jij er af en toe met mensen over wil praten. Omdat het zo pril was, lijkt het inderdaad alsof dat kindje er nooit is geweest he... Maar in mijn hart was dit het kindjes dat voor de 2e keer onze droom zou laten uitkomen en helaas heeft dat niet zo mogen zijn.. Maar het is er wel degelijk geweest en het was zo welkom Hoi Boesje. Wat een verdriet en moeilijk periode heb jij meegemaakt, voordat jullie 1e wonder is geboren *knuffel* Wel super dat je alsnog 2x spontaan zwanger bent geworden, ondanks dat het lang op zich heeft laten wachten! Ik vind het heel begrijpelijk dat je nu enorm bang bent voor wat komen gaat. 'Zal het verleden zich herhalen?', 'Zal ik ooit nog zo'n prachtig kindje mogen krijgen?' 'Kan ik het nogmaals aan als het fout gaat?' zijn gedachten die je misschien wel herkent... Heel fijn als je met ons mee komt praten, herkenning doet al veel merk ik nu aan mezelf. Vandaag mijn NOD ja en netjes ongesteld geworden vanmiddag. Ik kan er niet eens meer verdrietig om zijn, het lijkt wel alsof ik steeds meer afstand neem van de gevoelens van verdriet om weer een mislukte ronde. Volgende week donderdag gaan we naar de gyn fertiliteit poli voor een intake en gek genoeg zie ik daar gewoon erg naar uit! Het geeft weer wat hoop, om concreet ergens mee bezig te kunnen zijn... Het omgaan met zwangere blijft heel lastig. Mijn 2 vriendinnen ben ik nu wel gewend en ik verwacht in mijn familie geen kindjes meer erbij, maar zwangere buiken op straat raken mij ook. Zeker moeders die een kindje hebben van ongeveer Kyara's leeftijd. Dan denk ik steeds, dat had ik kunnen zijn Maar ik geef de hoop niet op! Al zakt de moed mij vaak genoeg diep in mijn schoenen, dat geef ik eerlijk toe... Fijn dit forum! Liefs, Larissa
Hoi Mamma Larissa, Ik kan met je meepraten. Wij hebben een dochter van 2,5 (3e ronde zwanger) en nu zijn we al bijna een jaar bezig voor een tweede. Heb in de laatste 4 maanden wel 2x een positieve test gehad maar wat toch weer misging in de eerste paar dagen. En de een na de ander komt met het grote nieuws. Zwanger van de 2e, zwanger van de 3e... Ik word er zo verdrietig van, terwijl ik het ze wel wil gunnen, maar het gaat niet altijd. En dan baal ik weer van mezelf. Het voelt nu alsof mijn hele omgeving "geladen" is. Ik vind het gewoon zo lastig om mee om te gaan. En ik had niet verwacht dat het zo lang zou duren voor een 2e. In ieder geval heel veel sterkte en snel een plakbeebje gewenst!!!!
Bedankt mama Larissa. Wij vinden het ook een mooie naam. Vandaag kwam bij het KDV van onze dochter toevallig wen geboortekaartje binnen met dezelfde naam Gek hè dat je blij kunt zijn om de mmm in te gaan. Ik had er bij mijn dochter ook best zin in en was blij dat er eindelijk iets ging gebeuren... Ik hoop mijn man na deze cyclus over de drempel te krijgen voorschiet maken van een afspraak bij de huisarts en de Gyneacoloog. Het duurt inderdaad toch vaak weer een tijd voor je er terecht kunt en in de mmm zelf is het ook niets dan afwachten... Baukje hopelijk is je cyclus snel weer op orde. Het is zo dubbel om die positieve testen te zien en ineens is daar dan weer een negatieve test... Boesje, wat een weg heb je moeten afleggen voor je eerste zwangerschap. Kan me voorstellen dat je het allemaal super spannend vind nu! Hopelijk ben je snel zwanger... Het is en blijft een wonder inderdaad. Dat besef ik me iedere dag weer als ik naar ons meisje kijk. Jubior ook een knuffel voor jou. Hopelijk snel een goede zwangerschap!
Jeetje meid, jouw verhaal lijkt ook best op mijn verhaal! Ik wist al dat ik 'verwend' was toen ik zo snel zwanger was van Kyara en alles goed bleef gaan, maar wat ik nu meemaak is wel het andere uiterste voor mijn gevoel (alhoewel het nog erger kan natuurlijk, dat realiseer ik me ook wel...) PRECIES mijn gevoel! Knuffel meid!!! @ Misty, pfff wachten doe je al zo lang en dan in de mmm nog weer meer, het geduld word enorm op de proef gesteld! Zo, ik heb heerlijk een weekje vakantie samen met mijn man en Kyara!!! Morgen gaan we een nachtje weg, om toch nog iets speciaals te doen op de dag dat ik uitgerekend was. Wat zou het toch fijn zijn als we allemaal heel snel weer een prachtig wondertje mogen verwachten!!!
Larissa wat fijn dat jullie een nachtje weg gaan. Het zal altijd een bijzonder dag blijven denk ik.. Spannende tijd ook voor jullie. Bijna een intake zie ik in je onderschrift.. Ik moet helaas het hele weekend werken Fijn weekend allemaal!