Ik raak nogal makkelijk in de stres. En dan blijft mn hoofd maar door malen. Ik ben vooral bang dat ik niet de moeder zal zijn die ik wil zijn. Omdat ik het één en ander heb mee gemaakt heb ik veel begeleiding gehad. Nu vlak voor de bevalling heeft het hulp indicatie bureau zoiets van ik zie een gezonde jonge dame en we gaan geen extra begeleiding uitschrijven de eerste maanden na de bevalling. Bij thuiskomst begonnen mn gedachten weer te malen en sloeg de paniek toe. Ik voel me zo onzeker of ik wel een goede moeder ga zijn. Nou heb ik mijn verstand op nul gezet en probeer ik uit die stres te komen. Maar ik krijg dat signaal niet doorgegeven aan mijn lichaam. Mijn borstkas en hoofd liggen voor mn gevoel tussen een bankschroef en ik voel me doodop en benauwd. Ik weet even niet zo goed wat ik moet doen om mijn lichaam weer rustig te krijgen. Hebben jullie misschien tips?
Wat naar dat je je zo voelt! Ik zou het bespreekbaar maken met je verloskundige om het lijntje kort te houden, ook omdat je haar na de bevalling zult zien bij controle?
Pff, en dan maak je jezelf natuurlijk ook nog druk omdat je geen stress wilt hebben! Havermout extract helpt tegen piekeren, misschien rescue druppels van Bach ? Mij helpt het om de angsten niet tegen te gaan, maar juist te laten komen. En dan zoiets te denken als, goh wat grappig, dat ik me nu al zo druk maak om mijn lieve baby. Natuurlijk ben ik bezorgd om die lieverd in mijn buik! En dan zet het gevoel zich soort van om in liefde. Tja klinkt misschien suf, en ik begrijp als je er niet zoveel mee kunt, maar misschien helpt het je Zet hem op!