Gelukkig is het na opnieuw mifegyne en cytotec wel op gang gekomen vandaag en ben ik het complete vruchtzakje verloren. Ergens een opluchting, maar ook zo verdrietig.
Gelukkig. Ik heb zelf daarna nog wel een hele poos bloedverlies gehad bij ons was het hartje gestopt met 10+4. Hopelijk is dit het dan en is straks alles eruit. Heel veel sterkte!!!
Wat vreselijk voor jullie Ik heb twee vroege miskramen gehad die vanzelf kwamen en twee missed abortions(ontdekt met 8, kwamen met 10) De eerste kwam na twee weken na alleen een pil myfegyne nadat het al dagen rommelde. Daarna gelijk schoon en ik meen daarna weer na 5 weken cyclus weer op orde. tweede missed abortion mifegyne en cytotec gehad. Omdat ik op vakantie ging naar het buitenland had ik niet echt de mogelijkheid het af te wachten. Mifegyne genomen en cytotec ingebracht nadat ik een spiegel had opgebouwd met paracetamol en aleve feminax. Ik vond de krampen te doen van cytotec(helemaaniet prettig hoor maar ik lag niet dubbel, van eerste natuurlijke miskraam wel weeen) alleen het bloedverlies viel me enorm tegen. Ik kon niet eens lopen of alles liep er weer uit. Ik verloor stolsels maar geen weefsel. 12 uur na het innemen kwam er nog steeds niks behalve veel bloed en moest ik naar het ziekenhuis komen. Alles lag opgestapeld voor de baarmoedermond en kon er niet uit en mijn krampen na 12 uur waren blijkbaar niet meer voldoende net dat laatste zetje te geven. Ze hebben toen alles verwijderd met een tang(niet pijnlijk) daarna stopte het bloeden voor een groot deel en kreeg nog een dosis cytotec voor het laatste stukje placenta. En die cytotec deed helemaal niks meer! nog een week later lag ik op de tafel voor een nacurretage ivm restweefsel wat niet loskwam. Omdat het zo kortdag was en ik paar dagen later weg ging hebben ze het onder plaatselijke verdoving gedaan. Het deed echt verschrikkelijk veel pijn en ben echt geen mietje. Daarna was het gelukkig wel voorbij. Als het vruchtje echt niet komt kan je er niet nog weken mee gaan lopen ivm een kans op baarmoederontsteking. Waarschijnlijk krijg je nog een keer een dosis en anders ga je alsnog de tafel op voor een curretage. Ook in deze tijd. Geplande curretages gaan niet door maar degene die noodzakelijk zijn vanwege heel erg veel bloedverlies of helemaal niet willen komen wel. Ik zou even bellen en uitleggen en nogmaals dosis vragen en dan bespreken wat er gaat gebeuren als dit allemaal niets uithaalt. Heel erg veel sterkte. Het is allemaal onwijs kut!
oh lees ik pas na mij hele epistel van hierboven. Fijn dat je het toch op een natuurlijke manier bent kwijtgeraakt hoe verdrietig ook. Nu kan je je weer richten op de toekomst en de volgende behandeling. Maar rouwen mag gewoon best. Het is niet niks.
Jeetje, jij hebt je portie ook wel gehad zeg wat dat betreft. Wat verdrietig, maar wat fijn dat g je nu 21 weken zwanger bent. Ik had bij nacontrole afgelopen donderdag nog een flink stolsel, maar denk dat die vannacht is losgekomen, dus hopelijk was dit het nu echt. Ik verlang er zo naar om weer zwanger te worden dat het bijna fysiek pijn doet. Alleen afhankelijk van Ivf en dat is nu met corona heel onzeker allemaal. Niemand weet wanneer er weer behandelingen opgestart worden, dat maakt het verlies extra verdrietig en moeilijk om het een plekje te geven.
Niet goed. Fysiek wel weer hersteld en keurig precies 4 weken nadat ik het vruchtje verloren ben weer ongesteld geworden. Maar alles kwijt. Mn vriend (of inmiddelseex, geen idee) wil niet verder. Daar akelige gesprekken over gehad waarin hij alles blokkeerde. Hij wil niets. Niet praten, niet met iemand erbij praten, geen hulp om het te verwerken, niet zelf proberen, geen ivf, geen afspraken maken, geen opties bekijken. Na knallende ruzie over evaluatietelefoontje dat we met de kliniek hadden afgelopen maandag (vond ie onzin, we gaan toch niet verder daar, dus waarom zou je dat doen, maar bleek vooral achter te zitten dat hij niet wilde dat ik de arts zou vertellen dat hij niet verder wilde en ik wel) is hij zonder afscheid te nemen vertrokken. Dus ben echt alles kwijt nu. Ons (in ieder geval door mij) zo gewenste kindje, m'n vriend, toekomstplaatje. Het is teveel.
what?! Oh wat erg zeg Hoe was het voor je zwanger raakte tussen jullie? Is hij misschien zo vreselijk van slag door het voorval dat hij nu ineens niet meer weet wat hij wil? echt heel erg dit, heel veel sterkte. Geen woorden voor....
@Chitje Jeetje wat rot voor je... weet niet zo goed wat ik moet zeggen maar wil je wel een knuffel geven en veel sterkte wensen!
Hij weet sowieso niet goed wat hij wil, op meerdere vlakken niet. B.v. werk is ook zoiets. Hij kan geen beslissingen nemen of keuzes maken (uit angst het verkeerde te doen, maar uiteindelijk is niet kiezen ook een keuze). De stap om voor een kindje te gaan was gigantisch voor hem. Maar leverde ook veel stress op de maanden dat het niet gelukt was, omdat er dan elke maand opnieuw een "keuze" is of gemaakt moet worden en opnieuw ruimte komt voor twijfel of het wel de goede keuze is om een kindje te willen. In zijn ogen althans. Toen ik eenmaal zwanger was was het goed, want was de keuze gemaakt en konden we daar naartoe leven. Maar toen het misging kwam er opnieuw ruimte voor twijfel met dit als resultaat. Ik was er al heel erg bang voor na hoe het de maanden hiervoor gegaan was. Heel erg verdrietig. Hij zit zichzelf zo in de weg en daarmee mij ook en dat is heel erg pijnlijk en verdrietig.