Beste dames, Enkele tijd geleden al een onderwerp gestart binnen dit forum. TOch wil ik nog even een korte uitleg geven. Ik heb in 2012 te horen gekregen dat ik PCOS heb, in deze periode is ook bij manlief een spartader in zn bal ontdekt waardoor na een operatie de bewegelijkheid 0 was. Nu twee jaar later toch besloten om het traject bij de fertiliteitsarts in werking te zetten. Begin april begonnen met Chlomid 50, 6 mei een positieve test... is dit echt waar???? Nog een test, ja!! Natuurlijk lam geslagen van blijdschap Binnen een dag of twee veranderde dit gevoel in angst, kan het wel zo snel zijn en goed gaan. Helaas veel buikpijnen en 27 mei te horen gekregen dat het vruchtje te klein was voor de termijn, een week later het vruchtje nog steeds even groot. Conclusie een missed abortion en drie keuze, wachten/curreteren/medicatie in de vorm van cytotec. Cytotec leek mij de meest natuurlijke keuze en dit dan ook gedaan, veel pijntjes en op een gegeven moment van alles en nog wat verloren. Vandaag de controle echo, hoopte op een schone baarmoeder. Wat denk je, het vruchtzakje en vruchtje nog volledig intakt + doorbloeding van het vruchtzakje. Dat was even schrikken en dacht dat ik het niet meer had... Nu gekozen voor curretage omdat nog een reeks pillen naar alle waarschijnlijkheid hetzelfde resultaat zou hebben. Toen ging alles in een rap tempo, door naar de anestesist en morgen om 09:00 melden voor een curretage onder algehele narcose. Nu ben ik op zoek naar wat ervaringen met een curretage onder algehele narcose. Ben behoorlijk gestrest en hartstikke bang voor wat komen gaat
Geen ervaring maar wilde wel een hele grote knuffel geven en heel veel sterkte wensen voor morgen! Ik ken mensen die meerdere curritages hebben mee moeten maken en het is pittig maar vooral geestelijk gezien is het zwaar! Hoop dat je snel alsnog een kindje mag ontvangen!
Hoi Robyn Wat verschrikkelijk om te horen zeg Ik heb Zelf in 2013 iets ergs meegemaakt Me man en ik wouden heel graag een kindje dus ja aan de slag dachten we, en ja hoor ik werd niet ongesteld dus testen en ja positief dus maar de dokter die rade aan om met 6 weken een echo te laten maken. Nou toen gebeurden het al ze dachten dat ik minder ver was z'n 5 weken, ik was toen nog gerust ik moest 2 weken later terug komen Nou dat deden we, ze dacht een hartje te zien maar ze wist het niet zeker kom maar over 2 weken terug Nou we kwamen na 2 weken terug en toen begon het al er was geen hartje en het vruchtje was niet gegroeid Ik barsten in tranen uit maar ik moest ook gelijk een keuze maken weghalen/ wachten Ik koos voor wachten omdat ik het niet kon geloven dat mijn lichaam mij zo in de steek het kunnen laten. 2 weken nog in angst en toen gebeuren het, ik liep van de trap en er kwam zoveel bloed uit dat ik met spoed moest opgenomen worden. Eenmaal in het ziekenhuis hebben ze de rest doormiddel van pillen verder op gang gebracht en Later die avond had ik het vruchtzakje in me handen de rest zal ik je besparen Maar wonder boven wonder 3 maanden later zwanger van onze dochter dat heeft me super geholpen. Maar ja er gaat geen dag voorbij dat ik niet aan de andere baby denk Sterke morgen!!!
' Maantje, geeft helemaal niets hoor!! Ging om de inhoudt van je bericht! Hartstikke bedankt, ben nog steeds erg bang maar dat komt omdat ik een erge control freak ben. Ik heb graag de touwtjes in handen, en die narcose enzo dat je nergens controle over hebt bahbah! Het afsluiten van deze zwangerschap is uiteraard vorige week al begonnen met de eerste poging om het te stoppen. Dus ik ga wel met de gedachte oke dit gaat er gebeuren en dat is goed. Enkel op deze manier kunnen we verder. Het verlies wordt er niet minder door maar het lichaam heeft niet voor niets het groeien gestopt. Hopelijk valt het morgen mee en kunnen we langzaam aan denken aan de volgende stappen!
Ik heb in november een curettage gehad, ook nadat medicatie niks deed bij mij. Lichamelijk is het me 100% meegevallen. Nauwelijks buikpijn en weinig bloedverlies. Emotioneel vond ik t wel zwaar.. Heel veel sterkte meid!!
Ik ben gecurreteerd nadat ons kindje geboren is (met bijna 14 wk) Maar omdat de placenta vast bleef zitten en ik enorm veel bloedverlies en stolsels had met spoed gecurreteerd. Op zich viel het mee, ik kan me er nauwelijks iets van herinneren, alleen duurde het blijkbaar erg lang. Ipv een kwartiertje heb ik ruim een uur op de OK gelegen. Heel veel sterkte voor morgen, probeer het gewoon over je heen te laten komen.
2x een curretage gehad. Ingreep zelf erg meegevallen. 2e keer helaas een baarmoederontsteking gehad en dat viel vies tegen... Sterkte vandaag!
Ik volg, morgen moet ik ook curretage ondergaan helaas... Vruchtzak is te groot voor cytotec vond gyn dus hij opteerde onmiddellijk voor operatie... Dan moeten we 2 maand voorzichtig zijn, raadde hij aan... Vind ik best jammer gezien ze vaak zeggen dat na miskraam vrouw net meer vruchtbaar is?!
Hoi meid Sterkte met het verlies . Ik heb 18-5 een curretage gehad was ontzettend bang ook onder algehele narcose nou ik heb nergens last van gehad terwijl iedereen nog sliep lag ik al rechtop in bed . Ik denk dat het verschilt per persoon Liefs
Wat naar meid, zie al veel bekende namen, wat naar dat jullie beide een curretage moeten ondergaan. Lieve Rosalyn en Mamavanmenno heel veel sterkte. Hier ook aan het afwachten op een miskraam heb al zo nu en dan donkerrood slijmverlies. Hoop dat het doorzet. Heel veel sterkte meiden en een knuffel. Ik hoop in de toekomst elkaar ergens anders weer tegen te mogen komen met een goede afloop.
traum ik hoop dat we elkaar tegenkomen in een zwangerschaspsclubje in de snelle toekomst (samen met alle andere meiden)... en dan gaan we voor een plakkertje
Hallo dames, ten eerste heel veel sterkte in deze moeilijke tijd. Ik ben zelf 2 keer gecurreteerd. De ingreep zelf is mij echt heel erg mee gevallen. Ook de lichamelijke last die ik ervan gehad heb vond ik goed te doen. Het geestelijke is uiteraard een ander verhaal. Ik vond het gezien de k*t situatie waar je in zit ergens wel fijn dat je (in principe) na de curretage van het lichamelijke af bent en meteen kan starten met herstellen. Dat je niet hoeft te wachten tot je lijf het zelf op gang brengt (want dat gebeurt dan ongetwijfeld op een heel onhandig moment, of mijn lijf kennende wachten tot je een ons weegt en moet dan alsnog onder het mes). In ieder geval succes met de ingreep en uiteraard het herstel daarna. Dikke knuffel van Knuffel want die kunnen jullie nu allemaal wel gebruiken.
Hallo meiden Nou ik gebruik ook cytotec sinds gister 2 x daags 2 tabletten vaginaal inbrengen vandaag ook nog maar ik zie nog geen enkel resultaat !! Voel wel iets in mijn buik net of moet ik ongesteld worden maar het zet niet door ! Ben bang dat het straks toch op een curettage uit draait ! Liefs Xxx
Ik heb meerdere curettages gehad. Die bij mijn ma was het meest makkelijk, de andere waren ivm niet loslaten van de placenta na de bevalling van ons vlindertje met 18 weken, en dit waren veel grotere jngrepen. Ik vond de curettage echt heel erg meevallen. Je krijgt een infuus, daar spuiten ze slaapmiddel doorheen en je wordt weer wakker als alles klaar is. Dan moet je een paar uur blijven om te kijken of je niet teveel bloed verliest, en mag je naar huis. Ik heb nog een een paar dagen licht gevloeid daarna. Het viel mij lichamelijk echt 100% mee, psychisch is het wel pittig
Even over extra vruchtbaar zijn na een mk: dit geldt echt niet voor iedereen. Na curettage moet je wachten met gemeenschap tot je geen bloedverlies meer hebt ivm infectie gevaar. Ik merkte dat mijn lijf daarna wel een poos nodig had om de boel weer op te bouwen.
Hoi dames, Ik ben al weer op de been hoor. Ik was erg nerveus, maar dat was meer de nacht ervoor dan op het moment in het ziekenhuis. Zuster waren erg lief en om kwart voor elf mocht ik naar holding. Wederom een aardige zuster en de anestesist die ik de dag ervoor gesproken had. Het aanleggen van het infuus was wel even spannend en vond het minder prettig. Nadat deze zat mocht ik gelijk door dus heb niet lang hoeven wachten. Van het normale bed overgestapt in de gyn stoel dinges. Heel vervelend deze stopt uiteraard bij je billen en je benen in de beugels. Vorig jaar mn knieband afgescheurd dus dit was geen pretje. Na de eerste cocktail voor de narcose voelde ik me wat licht in mn hoofd worden, werd gezegd denk aan iets leuks en toen kwam de tweede cocktail ik was direct weg. Nog steeds heel apart. Ik werd wakker toen ze me naar de slaapzaal brachten en hoorde mezelf huilen..... werd gevraagd of het goed ging en antwoorde heel nuchter ja hoor en viel weer in slaap. Even later werd ik echt wakker op de slaapzaal. Hier werd gezegd slaap nog maar even, maar had zoiets wil zo snel mogelijk naar huis!!! Dus het bed rechter op gezet, terug naar de afdeling om kwart over 12 en moest eigenlijk gelijk plassen en dat mocht gewoon. Even wat gedronken wat gegeten. Daarna moest ik eigenlijk het langst wachten op de resus d prik (dit vond ik het ergste en deed zeer omdat hij in een spier in je been moet). Daarna mocht ik naar huis en om 15:00 zat ik al op de bank. Tot op heden weinig bloed verlies en bijna geen krampen. Enkel last van die knie want die heeft dus overstrekt gelegen op OK, als je zou zeggen daar hebben ze je aan geopereerd zou ik het nog geloven ook. Temp is wel al aan het zakken van 37,2 naar 36,9 vanmorgen. Al met al is het mij dus reuze mee gevallen en is het nu dan ook echt klaar en kunnen we het een plek gaan geven. heb 30-6 een belafspraak en 9-7 de controle afspraak om te kijken of de bm tot rust gekomen is en er al een eventuele eisprong aan zit te komen. Mammavanmenno, hoe is het bij jou gegaan?