Hier mijn verhaal: -13 november menstratie -25 en 29 november geklust -9 december had ik een vaag positieve zwangerschapstest. -11 december bloedtest positief -14 december Hcg 88 (4w3d) -23 december verloor ik een paar druppeltjes bloed -28 dec weer een paar druppeltjes -29 december (6w4d) tegen de avond verloor ik ineens behoorlijk veel bloed maar had totaal geen krampen. We zijn naar de spoed geweest en daar werd een bloedtest gedaan (uitslag Hcg 4480) en dat zag er goed uit. Echo vanwege bloedverlies en daar was alleen een leeg vruchtzakje te zien met een afmeting van 5w2d. Volgens de dokter zag het er dus helemaal niet goed uit en moest ik er rekening mee houden dat ik binnen een week alles zou verliezen. Het zou veel pijn gaan doen en hij had me aangeraden om een curretage te doen over een week (dat zou 6 januari moeten zijn) Ik heb dat geweigerd omdat ik de natuur zelf zijn werk wil laten doen. Ik heb de hele week onafgebroken gebloed zonder enige stolsels te verliezen. -5 januari (7w4d) afspraak bij dokter om te zien of mijn Hcg wel goed zakt. Bloedtest gedaan en tot ons allen verbazing was mijn Hcg maarliefst gestegen naar 16383! Zij heeft een afspraak gemaakt bij de gyn voor de komende donderdag voor een echo. -7 januari (7w6d) Gynaecoloog was heel erg optimistisch en ging er vanuit dat we wel iets moeis zouden zien op de echo. Lang verhaal kort... Het vruchtzakje was maar nauwelijks gegroeid en nogsteeds leeg. Volgens haar geen kans van slagen en ik moest maar Cytotec inbrengen om mezelf voor te bereiden op de curretage (14 januari). Ik heb de Cytotec tot op heden niet ingebracht en ben ook voorlopig nog niet van plan om dat te doen. -11 januari (8w3d) Het bloeden is sinds 10 januari gestopt en vandaag belde in de ochtend de assistente van de gyn om te vragen hoe het met me gaat en of ik de Cytotec al heb ingebracht. Heb haar ook gezegd dat ik dat niet van plan ben en geen curretage wil voordat ik nog een echo heb gehad. De dokter die ik vorige week gezien heb en die me had doorverwezen belde me later ook en wou weten hoe het gaat en of ik nieuws had. Ik heb haar de situatie uitgelegd en volgens haar bestaat er NOGSTEEDS een kans dat het nog goed zit! Dat als ik woensdag een echo heb en ook maar enigzins vooruigang zie in de groei van het vruchtzakje dat ik de curretage niet mag doen. Ookal is het dan nog leeg (het zou kunnen dat ik gewoon achter loop, of een gekantelde baarmoeder heb volgens haar) De dokter wil niet opgeven en is me steeds weer hoop aan het geven. Het maakt me gek! Conclusie: Ik weet dus nogsteeds niet waar ik aan toe ben en de onzekerheid maakt me gek! Je moet goed begrijpen dat ik nu al twee keer te horen heb gekregen dat ik een miskraam krijg en dat het niet goed zit. Ook nu weer twee keer te horen gekregen dat ik niet mag opgeven en dat het allemaal nog goed kan komen... Ik ben de weg even kwijt en weer niet meer wat ik moet doen. Ik dacht dat ik het wel van me af gezet had maar het tegendeel is waar. Hoe ga ik reageren als ik woensdag op de echo niks zie? Ga ik telleurgesteld zijn? Ga ik misschien blij zijn zodat we verder kunnen?
oh meis... jeetje! Wat een hel lijkt me dat! Ik kan me voorstellen dat je behoorlijk in onzekerheid zit! Tja, ik weet ook niet wat het is en vind het ontzettend sterk van je dat je het toch een kans geeft en wil wachten. Wie weet.... Ik weet wel dat het wel eens gebeurt dat er alleen een vruchtzakje gevormd wordt - en dus ook HcG wordt aangemaakt - terwijl er geen vruchtje groeit. Ze noemen het een windei (wat ik echt een erg vreemde naam vind, maar goed). Ik hoop zo dat het voor jou anders is! Je wordt vast een fantastische mamma, dat laat je nu al zien!
Thanks Zilvervosje! Ja hier (de USA) noemen ze het een blighted ovum. Ik weet dat je in dat geval nog hormonen aanmaakt maar ze zouden niet moeten verdubbelen dan. Het gebeurt dat je hormonen nog heel langzaam omhoog gaan of stoppen en gelijk blijven of natuurlijk dalen. Dit is bij mij niet het geval tot nu toe en ze blijven verdubbelen zoals het met een normale gezonde zwangerschap zou gaan. De dokter heeft me ook gezegd dat het maar heeeel zelden voorkomt maar dat het soms tot zelfs 12 weken nog op een windei kan lijken en dan ineens met 12w3d is er een beebje dat 10 weken meet, vrolijk beweegt en een hartslag heeft... pfff wat moet ik ermee. Ze blijft me hoop geven. we hebben al een zoontje van ruim 10 maanden en zijn daar heel dankbaar voor.
Dus je bent al een geweldige mamma Dat is wel vreemd zeg, datje hormonen dan zoveel stijgen, ik wist niet dat dat met een windei anders was. Dat is dan wel weer een goed teken, maar goed, je blijft natuurlijk tussen hoop en vrees zweven. Echt, ik vind het supersterk van je dat je toch blijft doorgaan! Ik ga heel erg voor je duimen dat je gelijk hebt en dat je gewoon een "geheim kindje" hebt!
Ik zou niet weten wat het is. Maar net zoals jij zou ik geen curretage doen zolang de dokter nog zo hoopgevend is. Ik vind dit echt zo een vreemd verhaal, de natuur maakt soms toch van die rare bokkesprongen. Ik hoop echt op een wonder voor je.
Zilvervosje- Dat de hormonen zo blijven stijgen is inderdaad wel hoopgevend maar aan de andere kant mag je niet van je hormonen uitgaan. De enige manier om echt zekerheid te hebben is via een echo. Yasmine- gefeliciteerd met je zwangerschap! Jouw hormonen gaan flink goed omhoog zeg De dokter wil niet dat ik nog een bloedtest doe voor ik een echo heb gehad. Volgens haar brengt dat alleen maar spanning en onzekerheid met zich mee op dit moment. Morgen echo... Ik verwacht niks te zien, maar toch...
Bij mijn zus werd ook gezegt dat zij inverwachting was van een windei en dat ze het weg moest laten halen, maar haar gevoel zei toen iets anders. Mijn moeder zei : luister naar je eigen gevoel. Gelukkig heeft ze dit gedaan want mijn neef(je) is inmiddels 21. Hopelijk krijg jij ook goed nieuws. Heel veel sterkte met afwachten. En ik zal voor je duimen dat alles toch nog goed is. Liefs
Ik ben op het net aan het lezen over "my not so blighted ovum" (mijn windei dat geen windei is) Die website geeft me ook weer heel veel hoop! The Misdiagnosed Miscarriage :: View topic - My not so blighted ovum
Jeetje wat een onzekerheid! Ik hoop voor je dat je "windei" inderdaad geen windei is. Morgen weer echo toch? Spannend hoor! Ik duim voor je!
wat een apart verhaal nu heb ik alles even gelezen en was wel erg nieuwsgierig hoe de echo de 13e is gelopen. zelf heb ik de 13e een mk gehad en ben zondag in het ziekenhuis geraak ivm koorts en veel bloedverlies. Mijn baarmoeder zat ook nog hoger bleek dus nog resten placenta in mijn baarmoeder te zitten. Ik kan me indenken dat jij daar nog lang niet over nadenkt. groetjes
Hoe is het nu? Ik had met 7 wk wat bloedverlies. Ging voor een echo naar een zelfstandig diagnostisch centrum omdat die dezelfde dag nog plek hadden. De echodame zag twee lege zakjes op de echo die ze niet kon duiden. Ze was heel duidelijk dat dit een echte miskraam was. Ze ging overleggen met de gynaecoloog omdat dit zo'n " interessant" geval was. De verloskundige maakte met de gyn een afspraak voor een paar dagen later voor een curretage omdat ik nog steeds heel erg misselijk was. De gyn wilde voor de zekerheid nog even een echo maken en werd spontaan stil. Er bleek een kerngezond wurmpje van acht weken oud met een kloppend hartje te zitten! Twee weken later was ik weer terug bij deze gyn die toen gezocht heeft naar wat de eerste echodame in beeld had gehad. Waarschijnlijk had ze niet eens de baarmoeder in beeld gezien! Je hebt waarschijnlijk geen fluit aan dit verhaal maar ik hoop voor jou dat je net zoveel mazzel hebt als ik!
Jeetje hier wordt ik nou stil van dit is toch niet best als je een curretage had gehad. Nu maar onder controle bij de gyn?! zeker. Helaas van de misselijkheid maar wees er ook maar een beetje blij mee. Je lichaam geeft goed aan dat je zwanger bent Hoop dat je je snel beter gaat voelen
@Lynnamy Laat je even weten hoe het nu is? @Ladyfly Balen van je miskraam zeg! Ik had zelf bij mijn miskraam (voor mijn zoon) al een beetje een voorgevoel dat er iets niet goed zat. Had jij dat ook of kwam het uit de lucht vallen? Wel shit dat je dan vervolgens zoveel narigheid hebt terwijl je eigenlijk alleen maar wilt verwerken dat je geen kindje krijgt... Sterkte ermee!
Hier ben ik dan eindelijk weer. Ik ben 2 weken in Nederland geweest en heb dus zo goed als geen internet gehad. 13 januari was echt niet goed. Het zakje was wel gegroeid maar er zat nog steeds niks in. Ik heb dan ook 14 januari een curretage gehad. Ik heb bijna twee weken onafgebroken gebloed daarna en de laatste twee dagen daarvan ook heel veel weefsel verloren. Ik voelde het er gewoon uit"glijden" soms. De grootte van een tennisbal op een gegeven moment. Het gaat inmiddels prima met me. Ik ben gisteren avond thuis gekomen en heb 3 februari een afspraak bij de gyn voor nacontrole.
3 Februari heb ik controle gehad en volgens de gyn is alles in orde wat betreft de curretage. We hebben het "slechte" nieuws gekregen dat we maar tot eind april de tijd hebben om zwanger te raken en dan is het feest waarschijnlijk over. Ik heb abnormale celgroei op mijn baarmoederhals (dat weten we al een tijdje) en als er niet snel iets aan gedaan word kan het overgaan in kanker. Als ik die ingreep onderga, blijft er niet veel van mijn baarmoederhals over. (Ik heb al een zwakke en korte baarmoederhals omdat ik al eerder diezelfde ingreep heb ondergaan). We zouden eventueel kunnen proberen zwanger te raken totdat er verandering in mijn abnormale cellen komt, was het niet dat mijn man eind april/ begin mei voor 6 maanden weg is voor zijn werk... Lang verhaal kort: We gaan alles op alles zetten in samenwerking met de gyn om zo snel mogelijk "knocked up" te raken. Als ik ongesteld word moet ik direkt bellen en langskomen zodat ze mij Clomid en misschien ook andere hormonen kan voorschrijven om ervoor te zorgen dat ik ZEKER ovuleer en als ik zwanger raak ook de zwangerschap in stand kan houden. Ik heb in het verleden al meerdere mk gehad en dat was altijd goed te verwerken. Maar dit keer valt het echt vies tegen en begin ik me er steeds slechter over te voelen dat ik de curretage heb laten doen. Ik vraag me nogsteeds af of het wel de goede keuze was. Op dit moment moet ik toegeven dat ik gewoon zo snel mogelijk zwanger wil worden om dan hopelijk deze laatste mk te kunnen vergeten. Klinkt dat fout? so be it... Dat is gewoon zoals ik me voel en ik geef het toe. Nou ik moest het even van me af schrijven pff lucht op
Jee wat een verhaal zeg.. heel veel succes met snel zwanger worden. Ik hoop echt dat het lukt voor jullie!
misschien ik wil je echt niet bang maken maar misschien dat je een buitenbaarmoederlijkzwangerschap hebt zat het vruchtzakje wel in de baarmoeder? want ze dachten bij mij ook dat ik dat had omdat bij mij hcg ook steeg dus vandaar dat ik het zeg hoop het niet voor en hopen dat het allemaal toch goed komt maar ik begrijp dat je heel onzeker bent ik duim voor je
Nee het was geen bbm zs. Ik zou nu 13 weken zijn, en als het een bbm zs zou zijn dan zou ik nu wel heeeeel veel pijn hebben denk ik. En ik heb vorige week controle gehad en alles zag er netjes uit. Ook de zs testen zijn negatief nu. Alles is weg...