Gelukkig meis.. Jeetje.. idd zelfde vraag als mamavanle, kan het kwaad dat gaatje in de baarmoedermond? En waarom was het niet vreemd dat de cytotec niet werkte? Heb je pijn? Sterkte meis. Xx
IrisN, ik lees al een tijd mee. Wat vervelend dat het allemaal zo is gelopen maar wat 'fijn' dat het nu toch een beetje achter de rug is. Heel veel sterkte toegewenst met het verwerken er van!
Pijn is te dragen. Vergelijkbaar met een menstruatie. Bloedverlies wel iets meer. Gaatje kon geen kwaad, is gehecht. Maar die hechting zou ik dus nog tegen kunnen komen. Als hij maar niet ergens blijft hangen, griezelig! Bij mijn weten sturen ze het vruchtje altijd op. Twee weken wachten op de uitslag. Zeer waarschijnlijk is de hoeveelheid weefsel wel de oorzaak geweest waardoor de cytotec niet werkte. Bedankt meiden!
Idd griezelig.. maar fijn dat je je op zich redelijk voelt. Hoe is het vandaag met je? Ben ook benieuwd naar het onderzoek
Fijn dat het mee lijkt te vallen Iris! Hoe ben je er emotioneel onder? Sterkte nog meid! Ik heb vandaag weer controle gehad; voor de zekerheid is er nog een echo gemaakt maar het hartje klopt echt niet meer, wel doorgegroeid tot 8/9 weken. Morgen ochtend kan in gelijk gecuretteerd worden want mijn lichaam doet helemaal niks. Cyotec raadde hij af want het kon een heel lang proces worden en hij gaf aan dat de kans erg groot was dat ik dan als nog gecuretteerd moest worden. De hele ochtend in het ziekenhuis gezeten voor de anesthesie, voorbereiding op de curettage en bloedprikken. Hopelijk ben ik morgen sneller thuis!
Ach Jeetje! Mamavanle, veel sterkte morgen! Emotioneel gaat het hier boven verwachting goed! Ik ben er wel klaar mee. Ik wil graag verder. Kan nu weer lekker wat sporten en mijn dingen op pakken. Voorlopig even zonder zorgen leven. Hoe gaat het met jou Maanvlinder?
Fijn dat het zo goed gaat. Heb het al beschreven in mn eigen topic. Vandaag te horen gekregen dat ik nog 1 x met pillen mag en daarna echt gecurreteerd moet worden. Zo boos en teleurgesteld. Cystes zijn er nog meer geworden en gegroeid. Nu 1 van ruim 9 cm. Een nieuwe met ander beeld dan de rest. Maar wederom.. eerst zwangerschap en dan de rest. Pff ben er zo klaar mee.
Jakkes meid! Wat een domper! Dat je een miskraam hebt is al erg genoeg... En dan alle ellende die je er nog bij krijgt! Het gevoel van; ik ben er helemaal klaar mee... Heb ik nu ook.. Ondanks dat ik gister een curettage heb gehad.. Eerst maar weer wat rust in de kop! Hopelijk leveren deze pillen iets op!
@maanvlinder jeetje meid het zit je niet mee!!!! Hopelijk gaat de laatste dosis helpen!!! En dan ook nog cystes pffff hoop dat de zon ook voor jullie snel gaat schijnen!
Vandaag ook de curettage gehad. Alles is goed gegaan alleen ik had een beetje moeite met wakker worden van de narcose dus toen ik wakker werd op de uitslaapkamer was het beduidend later dan ik gedacht had ik ben blij dat het achter de rug is en dat ik zelf niet de confrontatie heb gehad met het vruchtje. Ik was heel erg bang om te veel herinneringen te hebben aan de geboorte van mijn stil geboren zoontje. Het vruchtje word wel onderzocht door de patholoog om te kijken of er dezelfde doodsoorzaak is als bij mijn zoontje. Dit is nog even spannend. Verder moet ik over 3 weken op na controle in mijn streekziekenhuis jullie ook??? Ik vind het een beetje gek omdat ik ook al een nagesprek krijg in het specialistisch ziekenhuis waar ze de aandoening behandelen waar mijn zoontje aan is overleden.
Jeetje helemaal vergeten sorry! Mag ik vragen waar je zoontje aan overleden is dan? Over controle weet ik (nog) niets.. misschien dat Iris daar meer over kan zeggen. Wel wil ik je veel sterkte wensen.. hoe voel je je nu lichamelijk? Sterkte meis xx
He dames! Wat fijn dat je de curettage achter de rug hebt meid! Nu kun je het een plekje geven en verder met je leventje. En al je wensen natuurlijk! Ik krijg over twee weken de uitslag van de patholoog en moet over zes weken nog even bij de gyn op gesprek komen en een inwendige echo, als nacontrole. Ik ben ook benieuwd waaraan je zoontje is overleden, als je het niet wilt delen, geen probleem! X
Mijn zoontje is overleden aan een hersenbloeding tgv de aandoening FNAIT. Het is een beetje een complexe ziekte maar zal het proberen uit te leggen; ik mis een eiwitje op mijn bloedplaatjes die mijn man wel heeft. Op het moment dat ik zwanger ben herkent mijn lichaam onze kindjes als lichaam vreemd omdat zij dat eiwitje van mijn man hebben mee gekregen. Dan gaat mijn lichaam antistoffen aanmaken die via de placenta bij het kindje terecht komen en de bloedplaatjes van het kindje afbreken waardoor het bloed van het kindje niet meer kan stollen en ze allerlei bloedingen krijgen en in het slechtste geval een hersenbloeding. Er zijn verschillende gradaties in deze ziekte en wij hebben helaas de ergste variant waardoor zonder intensieve behandeling onze kindjes altijd zullen overlijden aan een hersenbloeding. Onze dochter heeft dit wonder boven wonder overleeft (toen wisten we dat nog niet) hopelijk is het zo een beetje goed uitgelegd.... Lichamelijk gaat het wel ik had er wel makkelijker over gedacht maar vooral mentaal is weer een verlies moeilijk Hoe is het met jullie? Maanvlinder beginnen de tabletten al te werken? En Iris hoe gaat het met jou Lichameljjk?
Jeetje! Wat ontzettend heftig. Kunnen ze dat vroegtijdig 'behandelen' of pas bij de geboorte? Of helemaal niet? Met mij gaat het goed hoor! Vandaag al vrijwel geen bloedverlies meer. Dus nu wachten op mijn eerste ongesteldheid. Alhoewel, mijn vriend voorlopig geen poging wil doen tot zwanger worden. Heb er veel moeite mee, maar kan hem moeilijk dwingen. Zelf wil ik graag gauw verder.
Het is gelukkig te behandelen alleen dan moet ik vanaf de 10e week van de zwangerschap elke week een infuus krijgen met imuunglobuline (hierdoor krijgt het kindje geen bloedingen) dit duurt 7 uur per keer. De ziekte zal wel komen en het kindje word dan uiterlijk met 36 weken met een Keizersnede gehaald worden en zal waarschijnlijk direct een bloedtransfusie nodig hebben om de bloedplaatjes aan te vullen. Dit best heftig en spannend traject omdat ze in onze situatie niet kunnen garanderen dat het gaat helpen. Ze denken van wel Fijn dat het bloedverlies al minder is! Dat valt mij tot nu toe ook alles mee! Wat moeilijk dat je vriend niet verder durft/ wil/ kan. Het is natuurlijk ook allemaal heel heftig. Maar juist na een verlies wil je zo graag weer zwanger zijn en een gezond kindje krijgen!! Ik begrijp je wens helemaal! Probeer er nog eens met je vriend over te praten en te achterhalen wat hem tegen houdt! Wij hebben het advies gekregen 1-2 menstruaties af te wachten maar zowel mijn man als ik willen dit niet. We gaan zien hoe het loopt. Gezien onze geschiedenis zal wachten de wonden niet helen en tijd geen vertrouwen geven. Het zal voor ons altijd een slopend proces zijn...
Jeetje mamavanle... wat verschrikkelijk.. Ik begrijp dat het verlies alsnog moeilijk is.. maar jeetje wat moet het moeilijk zijn voor jullie.. en heel begrijpelijk dat het weer zo spannend is wat straks de uitslag weer is.. Hou ons iig op de hoogte.. Iris, wat fijn dat het lichamelijk de goede kant op gaat! Nog geen hechting gezien? Moeilijk ook als je vriend niet direct verder wil, al wel een gesprek gehad samen? Met mij gaat het redelijk. Ik begin het wel steeds moeilijker te krijgen. Vooral omdat begrip in mijn omgeving heel ver te zoeken is. Slechts mijn moeder die me begrijpt. Ik heb al een paar dagen krampjes maar nog geen bloed. Vanavond breng ik de tabletten voor het eerst weer in. We gaan het zien . Sterkte meiden x
Mamavanle; Jeetje! Tijdens je zwangerschap heb je al een heel proces dus. Het is niet alleen hopen dat het geen miskraam wordt (zoals bij mij), maar juist heel veel meer zorgen! Waarom het advies om 1-2 rondes te wachten? Ik heb dat advies namelijk niet gekregen. Begrijp ik het goed dat jullie direct verder gaan? Maanvlinder; Jakkes! Wat vervelend zeg. Iemand die je steunt of waar je lekker gal bij kan spugen is zooo fijn! Ben je echt heel bang voor een curettage? Ik denk, mocht ik weer een miskraam krijgen, ga ik zeker sneller voor een curettage, want het valt echt reuze mee. En die kans op verklevingen.... Tsja... Wat als ik morgen een auto-ongeluk krijg? Die kans is ook heel klein! En hier... Tsja.. Wel gesproken... Zijn motivatie is dat hij niet weer zo'n klap kan verwerken, mocht het deze keer weer mis gaan. Hij is heel duidelijk in wat hij wil.. Voorlopig veilig vrijen.. Erg verdrietig voor mij, maar kan hem niet pushen, dat werkt averechts. Knuffels voor jullie meiden!
Dat is zeker waar dat je hem niet kunt pushen oid, maar moeilijk is het zeker. Maar het is niet definitief van de baan toch? Ja dat is zeker fijn maar niemand lijkt het te begrijpen dat ik het zo graag op deze manier wil, dus liever geen curettage. Bang, ja voor de eventuele gevolgen wel ja. Voor de ingreep zelf totaal geen angst. De gevolgen op emotioneel vlak sowieso maar zeker ook de lichamelijke. Zeker voor verklevingen en geloof me.. die kans is vele malen groter dan dat je een auto ongeluk krijgt. En met het risico dat ik negatief klink, er is altijd wel iets wat mis gaat bij mij. Of in ieder geval vaak wel. Nu geloof ik wel dat alles met een reden gebeurd, dus daar houden we ons dan maar aan vast. Begrijp me niet verkeerd, als het nodig is.. dan moet het. Maar kijk voor de grap eens op Asherman's Syndrome misschien dat je mijn angst dan iets beter kan plaatsen. En dan natuurlijk nog die cystes. Maarrrr we blijven doorgaaaaan haha. Denk aan jullie xx