Ik heb nu al 9 dagen helderrood bloedverlies, sochtends en smiddags vooral, en voor mijn gevoel redelijk veel (alhoewel het met vocht en plassen natuurlijk meer lijkt), ik heb alleen nog niets in een inlegkruisje gehad, het vloeit dus niet, alleen bij afvegen en het drupt af en toe ook in de wc, ik moet soms wel een paar keer vegen om alles weg te krijgen (deppen om het allemaal beetje heel te houden daar). s`avonds heb ik zo goed als niets, heel licht streepje bij het afvegen wat lichtbruin/roze is. ik vind dit vooral vreemd omdat ik zo goed als geen last van mijn buik heb, af en toe voel ik mn buik een beetje, maar eigenlijk niet en ook zeker geen krampen. ook is het bloed echt vloeibaar en er zitten absoluut geen stolsels bij, 1 heel inieminie bloedstolseltje vorige week, maar dat was zeker geen vruchtje, het was echt een stolseltje. Ik heb toen ook de verloskundige gebeld (woensdag) en die gaf aan dat het echt klonk als een innesteling. maar omdat het nu zo lang duurt zal dat het wel niet zijn. ik kan vrijdag pas naar de verloskundige omdat ik dan net 6 weken zou zijn (als de telling helemaal klopt want dit wordt dan ook mijn eerste keer bij de verloskundige. wel heb ik vorige week zondag een test gedaan met tijds indicator, die gaf toen aan 2-3 weken, afgelopen zaterdag nog 1 gedaan, die gaf aan 3+, dus 5+ zwanger, dat zou ook precies de dag zijn dat ik 5 weken was, er wordt dus nog wel hcg aangemaakt, maar goed, dat kan natuurlijk ook als het vruchtje er nog zit terwijl het mis gaat. ik heb toen getest omdat als ik dan bv 1-2 weken zou testen, dat mn hcg waarde afneemt, dan weet ik in ieder geval dat het niet goed is, maar hier kon ik dus alleen uit afleiden dat het er nog steeds zit. Ik heb natuurlijk heel veel op internet gelezen en lees ook verhalen over hematoomen, is het mogelijk dat dit het is? misschien moet ik niet te veel lezen maar ik moet zeggen dat ik daar geruster van wordt dan mijn eigen gedachtes de vrije loop laten. ik hoop dat u misschien een idee heeft wat het zou kunnen zjin, natuurlijk is dat nog steeds geen garantie maar nog een paar dagen wachten en stressen is ook niet goed. ik vind het ook erg lang duren voor een miskraam met zoveel bloed, ik zou verwachten dat het eerder doorzet, maar goed ik heb daar geen verstand van, het is mijn eerste zwangerschap en dit zou dus (als het zo is natuurlijk) ook mijn eerste miskraam zijn dan. ik hoop dat het verhaal niet te warrig is zo maar dat komt daar al dat gestress. wat misschien wel nog belangrijk is: ik ben sinds donderdag ziek, bijholte ontsteking (is nu over), veel hoesten (krijg ik ook beetje pijn in mijn buik van door het kracht zetten), en 1 dag koorts gehad, maar dat was gelukkig snel over, ontzettend verkouden, hoofdpijn (nu ook over gelukkig) de hele dag door mijn neus snuiten (geen neusspray of andere medicijnen, wel 1x paracetamol 500 gebruikt) Wel heb ik het idee dat het bloedverlies langzamerhand meer wordt, maar nog steeds "loopt" het er niet uit
Jee wat een onzekerheid. De enige manier om met zekerheid vast te stellen hoe je zwangerschap verloopt is om over een aantal dagen je Hcg in je bloed te laten bepalen en te kijken of dat nog goed stijgt. Je bent waarschijnlijk nog niet ver genoeg voor een echo. Ik heb bij mijn tweede MK (MA eigenlijk) 2 weken lang helderrod bloed gehad, geen stolsels, en ook het vruchtje niet verloren. Het is dus wel van belang om goed in de gaten gehouden te worden door je VK nu, en mocht het helaas toch mis gaan, om een echo te laten maken of je baarmoeder wel goed schoon is.
O Boow wat slopend die onzekerheid. Ik kan alleen maar zeggen afwachten en misschien bij de vk een echo vragen als je zes weken bent. Het kan echt twee kanten uit. Positief blijven en sterkte!
Het hoeft niet slecht te lopen hoor! Ik heb in het begin van mijn zwangerschap ook een lange periode met het afvegen bloed verloren, ook niet dat het 'liep'. Ik heb toen met 7 weken een bloeding gehad, toen 'liep' het er dus wel uit, maar alles was in orde! De gynaecoloog zag nog een beetje bloed in mijn baarmoeder zitten, dus bruinverlies kon. Een week later heb ik een grotere bloeding gehad. Echt heel veel helderrood bloedverlies, het liep eruit en bleef een hele tijd lopen. Wij zijn toen naar spoed geweest en alles was in orde, maar ook zij zag nog wat bloed zitten. Bij de volgende controle (2 weken later) is dan gebleken dat ik een hematoom van 5 op 3 cm had. Ik heb nadien nog een paar keer een serieuze bloeding gehad, er zat opeens ook een nieuw hematoom... Maar alles gaat nog goed met het kindje! Ik ben ondertussen dik 18 weken zwanger! Ik zit al wel verschillende weken thuis door die bloedingen, maar dat nemen we er bij. Mijn laatste bloeding is ondertussen bijna 3 weken geleden en sinds een week verlies ik ook geen oud bloed meer, dus ik ben positief! Dus hoop blijven houden! Bloed kan een slecht teken zijn, maar dit hoeft dus niet zo te zijn. Je zegt trouwens dat je heel veel hebt moeten niezen en hoesten, dat kan er eventueel voor zorgen dat er kleine bloedvaatjes springen wat een kleine bloeding geeft. Ik duim voor goed nieuws bij de verloskundige!
bedankt voor de snelle reacties! geeft me toch weer een beetje moed, ik heb voor vrijdag een afspraak bij de verloskundige, dan zou ik waarschijnlijk 6 weken zijn, eerder kon gewoon niet omdat ze dan nog niets met zekerheid kunnen zeggen, want zoals het nu is denk ik dat ik het vruchtje nog niet ben verloren, dus als de vk wat ziet zitten is het nog steeds geen garantie dat het vruchtje leeft zeg maar. maar goed, het is zo moeilijk om te wachten! zeker omdat ik verwacht dat ik ieder moment ga leeglopen omdat ik al zo lang bloed.... pffff lastig zeg, het vrouwenlichaam, als het dan toch fout gaat heb ik liever dat het meteen gebeurd zodat ik in ieder geval zekerheid heb en me er ook overheen kan gaan zetten, nu blijft er toch altijd een beetje hoop. ik ben zelf een ontzettend doem denker dus ik kan ook niet op mn gevoel afgaan, ik denk dat als je al negatief bent ingesteld met dit soort dingen je toch gaat voelen dat je niet zwanger bent, maar dat dat dan vooral komt omdat je zelf negatief bent, dus niet dat het dan ook echt zo is. maar door deze verhalen ben ik wel wat meer gerust gesteld! hartstikke bedankt!
en ik hoest inderdaad veel en heftig (vervelend zeg dat ik tegelijkertijd ziek ben) maar daarvoor bloedde ik ook al, maar dat zou dan weer een innesteling kunnen zijn, maar het zou wel toevallig zijn dat dat precies achter elkaar door gaat, nu bedenk ik me wel dat ik donderdag geen bloed ben verloren, alleen heel licht bruin bij afvegen en ook ecth heel weinig, en donderdag avond werd ik ziek, dus het zou wel een combinatie kunnen zijn van innestelling, en 1 dag later bloedverlies doorhoesten.. maar goed, ik blijf hopen zolang ik nog geen klonten evrlies, en zelf het verlies van klonten zegt nog niets als ik sommige verhalen heb gelezen dat het met verleis van klonten zelfs goed is gegaan.. nu heb ik wel 2lingen in de familie, dus het zou ook weer zo kunnen zijn dat ik msischien 1 vruchtje ben verloren of ga verliezen en dat er nog 1 zit.. maar goed, de kans op een 2ling blijft evengoed wel klein denk ik. wat een rot periode zeg, onzekerheid is ROT! en nogmaals bedankt voor de reacties! heerlijk zo`n forum waar je je ei kwijt kan en je vragen kan stellen!
zijn er nog meer mensen die zoiets hebben gehad? Gisteren dacht ik dat het bloeden iets erger werd (ook al liep het er nog steeds niet uit) maar s`avonds had ik gewoon weer niets, er zit dus echt een ritme in lijkt wel, heel irritant, maar het bloed blijft ook gewoon helderrood, soms wordt het iets donkerder rood.. dit is al dag nummer 10, ik wordt hier helemaal gek van!
Kan best zijn meid dat je elke keer een haarvaatje open hoest. Zolang het er niet uitloopt en je geen krampen hebt moet je gewoon hoop blijven houden. Het is al bijna vrijdag nog ff spannend ik duim voor je
ja dankje wel, ik ben normaal al geen geduldig persoon maar met zoiets duurt iedere minuut te lang... maar gelukkig komt het steeds dichterbij..
ja dankje wel! Het vruchtje zit er nog, helaas wel te vroeg om een hartje te horen (ik kon zo vroeg komen omdat ik toch veel last van bloedverlies heb) dus nog geen zekerheid of het allemaal goed zit, maar ik heb in ieder geval geen miskraam gehad gelukkig. Dat kan natuurlijk altijd nog gebeuren, maar ik ga van het positieve uit! ik kan de 27ste terug komen voor een nieuwe echo, dan zal ik echt uitsluitsel krijgen. ook kon de verloskundige geen rare dingen ontdekken waarom ik bloed, dus ik hou het voor nu maar even op innestelling en direct daarachteraan bloedingen door het hoesten (omdat ik 1 dag voor ik ziek werd (zo goed als) geen bloeding had gehad) Bedankt voor het duimen, ik ga ervanuit dat het heeft geholpen! en voor nu ben ik weer een stuk vrolijker (ik blijf wel realistisch omdat ik natuurlijk de 3 maanden nog niet voorbij ben) maar de stress is echt een stuk minder!
Ik ben blij voor je dat je nu toch al wat geruster kan zijn! Tegen mij hebben ze ook al eens gezegd dat geen reden vinden vaak beter is dan wel een reden vinden! We blijven hier duimen voor je, maar het ziet er toch allemaal al veel beter uit dan een paar dagen geleden!
Ja, een aantal dagen geleden was ik niet echt positief meer. Maar ik heb wel dat mn darmen heeeeeel anders werken als normaal en ik voel ook continu wat in wat ik denk dat mijn linker eierstok is, kan het niet helemaal uitleggen, het is geen kramp in ieder geval. Het grappige is dat de verloskundige inderdaad aangaf dat het vruchtje aan de linkerkant zit en mijn eisprong ook links is geweest. Dus ik denk dat dat wel iets positiefs is
Hé, wat grappig! Het zou best wel kunnen, sommige vrouwen voelen heel vlug wat! En die darmen, die reageren ook vlug op een zwangerschap! Lekker positief blijven! Ik duim!
Ja was inderdaad erg leuk. Maar dat zijn ook meteen wel de enige dingen die ik voel, merk weinig aan mijn borsten. Wel iets maar te weinig om het echt aan me zwangerschap te koppelen en ik ben maar heel af en toe misselijk. Niet iedere dag en meestal sochtends even als ik in de auto naar mijn werk zit. Op zich wel lekker, een collega is ook zwanger ( we lopen ong. gelijk) maar die hangt iedere dag een paar keer boven de pot haha. Heb jij veel gemerkt aan het begin? Of bijna niets?
Ik ben eigenlijk pas rond 7 weken goed misselijk geworden! In het begin was het enige teken eigenlijk dat mijn menstruatie weg bleef! Andere maanden had ik veel last van mijn borsten voor en tijdens mijn menstruatie en toen het raak was veel minder... Maar dat is ook niet gebleven hoor, de borsten zijn ook rond een week of 7 heel gevoelig geworden, een paar weken terug was het weer wat beter en nu sinds kort weer enorm pijnlijk! Maar groeien? Nee, niet nodig Haha, ik zei in het begin altijd, ze mogen wat pijn doen, maar dan wil ik ook wel wat resultaat zien, nu heb ik enkel pijn en je ziet niets! Dus ik had in het begin ook niet echt zo een 'zwanger' gevoel! Kan nog allemaal komen! En kwaaltjes komen en gaan ook, dit wil ook niet altijd iets zeggen!
Het vrouwenlichaam is ook echt heel apart blijkt maar weer. Een vriendin van me heeft ook bijna nergens last van gehad. Die ging naar de huisarts omdat ze al een tijdje hoofdpijn had (ze hield niet echt rekening met haar menstruatie, ze was gestopt met de pil maar ging ervan uit dat het wel even zou duren) en toen ze de arts dat ze misschien wel zwanger was, thuis en test gedaan en zodra hij positief aangaf ging ze meteen zwaar over haar nek haha maar dat zal de schrik wel even zijn geweest, verder niet meer misselijk geweest alleen de gehele zwangerschap last gehad van duizelingen, verder niets. Ik wou dat er gewoon een bepaalde gebruiksaanwijzing was voor zwangrschap. Dit gebeurt er als je zwanger bent en dit als het niet goed gaat en niet anders, weet je tenminste meteen waar je aan toe bent. Maar nee hoor. Iedereen heeft andere kwaaltjes en geen verhaal is hetzelfde. Als je bv bloed verliest wil dat niets zeggen, zelfs niet als je allemaal stolsels verliest (gelukkig heb ik geen stolsels veloren want dan had ik nog meer gestresst dan ik al deed) Pffff wat een gedoe dat vrouwenlichaam. Of ben ik nu gewoon een beetje aan het zeuren?
Nee hoor! Ik denk dat iedere zwangere dat al gedacht heeft! Er is gewoon geen touw aan te knopen! En dat zorgt meer dan eens tot onzekerheid en stress! Al wat je kan doen is afwachten en het beste hopen! Vreselijk heb ik het al gevonden! Een handleiding zou zeer handig zijn! Nu steeds weer onzeker, want is het wel normaal, die en die had het niet, bij de een gaat het goed en bij de ander niet... Vermoeiend! Ach, zo zien we maar, we zijn allemaal uniek!
Ja dat dan weer wel gelukkig maar anders zo het ook zo saai worden. Maar met dit soort dingen hou ik toch meer van zekerheid, ik wil het gwoon zo graag, zeker nu ik zwanger ben (dat zullen we bijna allemaal wel hebben) en het duurt allemaal zooooo lang. Als je in ieder geval die eerste 3 maanden maar door bent valt het weer iets mee, dan wordt het risico minder. Maar helaas duurt dat voor mij wel ff nog. Maar goed, ik en mijn vriend zijn ook bezig met een nieuw huis, dat houdt me wel een klein beetje bezig, maar toch dwalen mijn gedachten steeds af naar mn buikje
Je krijgt overal het (goedbedoelde) advies dat je er niet zo veel mee bezig mag zijn, maar dat lukt absoluut niet! Vanaf wij hadden beslist om voor een kindje te gaan, kon ik bijna aan niets anders meer denken Elke maand dacht ik wel iets anders te voelen en dat het misschien wel raak zou zijn. Eens je zwanger bent denk je bij alles, zou dit een goed teken zijn... Wel leuk dat je je nog wat gaat kunnen focussen op jullie huisje, dan ben je niet nonstop ermee bezig. Maar in je achterhoofd blijft het toch aanwezig hoor! Ik heb persoonlijk een beetje een dubbel gevoel. Langs de ene kant gaat het heel vlug (ik ben al bijna half! ) en aan de andere kant lijkt alles zo heel traag te gaan... Het wachten op de afspraak bij de gyn...