Precies. Geen wensenlijst of draaiboek. Dat moeten vrouwen ook horen, controllfreak zijn is leuk maar niet bij de bevalling. Maar inderdaad, bevalplan is nadenken over situaties zodat je voorbereid bent ipv naïef.
Mijn beste tip: Mocht je in het ziekenhuis bevallen: weet dat je keuzes hebt en verdiep je in die keuzes, bespreek ze met je vk en je man/vriend/partner. Medisch personeel geeft advies, het is aan jou om al dan niet mee te gaan in wat ze willen. Je hoeft niet te voldoen aan de tijdsdruk in het ziekenhuis, luister naar je lijf, het weet wat het moet doen en hoeveel tijd daarvoor nodig is. En... je hoeft niet op je rug te bevallen of persen. Kies de houding die voor jou het prettigst is.
Dikgedrukte heeft mij tijdens mijn 2e bevalling echt geholpen. Ik bleef daar door zo rustig en zat echt in een bubbel. De gynaecoloog en verpleegkundige vonden het bijna eng dat ik zo rustig was
Bij mn dochter had ik dr ook beter over nagedacht haha. Maar met je tweede maak je sowieso minder "fouten" als met de eerste hehe
Ja hier een knotje. Nou echt. M'n vriend is de volgende dag 1.5 uur bezig geweest met mijn haren uitkammen. (Ik was te zwak om het zelf te doen) dus de volgende keer gooi ik er mooi een vlecht in.
Oja en ga onder de douche tijdens de weeën. (Als dit mogelijk is) Echt het idee vond ik verschrikkelijk. Naar de douche lopen en uitkleden, polonaise aan mijn lichaam. Maar echt. Een kwartiertje douchen heeft echt gezorgd dat ik mijn horror bevalling aankon. Daardoor was ik echt iets van 15 min een soort van verdoofd. De pijn was onder de douche even uit te houden. Damn ik zag er zooooo tegenop. Maar ik heb er zoveel aan gehad.
Iedere bevalling is anders, iedereen ervaart het anders en wat voor de 1ne geweldig is, is voor de andere maar niets. Zelf 3 keer bevallen en 3 keer totaal anders verlopen. Bij de oudste was ik ellendig en was douchen het laatste waar ik aan dacht.. Bij de jongste ben ik dan weer in bad bevallen. Bij de oudste lag ik heel de tijd neer. Bij de middelste van bal naar liggen en op handen en voeten bevallen. Bij de jongste direct het bad in. Alle 3 de bevallingen waren van begin tot einde anders. Alleen mijn man was dezelfde
-flesje sportdrank in je vluchttas om weer snel op kracht te komen -luister naar de verloskundige, maar vooral naar je lichaam
Het is idd geen wensenlijst of draaiboek, ik heb alleen toch al wel heel wat keren gelezen over kersverse moeders die woedend waren omdat het beval plan niet opgevolgd werd. Daarom heb ik het idee dat er nog genoeg aanstaande moeders zijn die teveel waarde aan zo'n plan hechten, zich er teveel aan vast klampen van zo moet het gaan want zo wil ik het. O wee als daar vanaf geweken wordt. En laten we eerlijk zijn, tijdens en vlak na de bevalling zijn we niet de meest rationele wezens...
Vertrouwen in jezelf en je lichaam is belangrijk denk ik. Maak contact, voel het. Mijn bevallingen heb ik als geweldig ervaren, zou het zo nog een keer willen doen. Wat mij hielp is humor. Zeker bij de laatste 3 bevallingen heb ik tot een cm of 8-9 nog de grootste lol gehad met mijn vriend en mijn zusje. Lachen verzacht de pijn Oh en de gedachte dat ik het samen met mijn kindje deed gaf ook een boost. Want zeg nou zelf, geboren worden lijkt me ook geen pretje. En samen sloegen we er ons doorheen
G’oh, voor iedereen anders natuurlijk, maar voor mij persoonlijk zou het dan zijn: - weet dat er ook zoiets kan bestaan als een weeënstorm, zodat je niet compleet verrast bent wanneer je tussen weeën letterlijk geen twee seconden ademruimte hebt (& toch nog heel wat centimeters te overbruggen hebt). En vraag in zo’n geval dan gerust maar snel om die epidurale ☺️ - laat niet actief je vliezen breken, tenzij het echt niet anders kan. Het water helpt als schokdemper, dus hoe langer je vliezen intact zijn, hoe gemakkelijker het is de weeën op te vangen (hier overigens vliezen nooit actief laten breken, maar wel het enorme verschil gemerkt tussen een bevalling waarbij vliezen vlug gebroken waren & een bevalling waarbij dit pas op het einde gebeurde. Ik verschiet er dan ook altijd van als je op tv-programma’s ziet dat het breken van de vliezen in sommige landen/ziekenhuizen wel heel snel tijdens de arbeid lijkt te gebeuren/soms bijna standaard lijkt te zijn, zonder dat er medische indicatie voor is) - en dat van dat haar! Goeike, nooit bij stilgestaan (om het te vlechten), maar wél ervaring met de vogelnest
Maak wel dat bevalplan zou ik zeggen. Ik heb het alleen bij mijn laatste kindje gedaan. Bij anderen was mijn instelling: Een bevalling plan je niet en het gaat zoals het gaat. Maar toch waren er nu wel dingen waarvan ik dacht dit moet ik opschrijven. Zo had ik er in staan dat ik een cordring wilde gebruiken ipv een navelklem & dat ik wilde dat mijn man huid op huid zou gaan met dochter mocht ik onverhoopt naar de OK moeten bijv. Toch wel heel handig om dat op papier te hebben.
Ik vond bevallen echt zo leuk. Mijn advies is om geen bevallingsverhalen te lezen, iedereen af te kappen die je hun verhaal wil vertellen en een beetje blind de bevalling in te gaan. Het over je heen laten komen, doen wat op dat moment goed voelt / wat de specialisten denken dat op dat moment goed voor je is. Ik had in het bevalplan opgenomen dat ik maar 2 verloskundigen/verpleegsters wou hebben, en continu dezelfde (muv wisseling van de wacht natuurlijk ), geen stagiaires, en alleen ontsluiting voelen wanneer het noodzakelijk was. En het ziekenhuis heeft zich helemaal aan mijn wensen gehouden. Een vriendin die dit niet had vermeld voelde zich op moment van de bevalling echt een kijkdoos, dus ik weet niet wat nou normaal is.
Praktisch: - Haarbandje in als je een pony hebt. - Een waterfles waar een rietje aan vast zit kopen zodat je partner je het flesje voor kan houden en jij kan drinken zonder je handen te gebruiken. - Dikke sokken mee voor na de tijd.
Elke bevalling is anders waardoor tips geven lastig is. De enige tip die ik kan geven is om je over te geven. En het doet pijn, maar de pijn is goed. De pijn is de bedoeling en je kunt dit! Focus op jezelf en op de baby. Het is een unieke samenwerking tussen jullie tweeën. Mijn bevalling duurde erg lang (28 uur), na 18 uur heb ik om pijnstilling gevraagd waardoor ik de weeën nog maar heel licht voelde. Daardoor kon ik op adem komen en contact zoeken met mijzelf en de baby. Ik weet nog goed dat ik op mijn zij lag en ik echt in contact voelde met mijn zoontje. Volgens mij heb ik zelfs hardop tegen hem gepraat: dat we dit konden en dat ik zo trots op hem was. Het zou snel voorbij zijn en dan zouden we samen kunnen bijkomen. Dat voelde echt heel erg fijn. Kort daarna was het weer tijd om aan de slag te gaan want ik zat eindelijk op 10 cm! Na kort persen was hij daar dan: Onze perfecte jongen: met een apgar score van 10/10/10 krijste hij de hele boel bij elkaar! 3.6 kilo, 50 cm en een volle kop met haar. ♡
Ten eerste: sta open voor de weeën. Ja, ook voor de pijn. Accepteren dat dit erbij hoort is stap 1. Elke wee brengt je baby dichterbij, elke wee heeft een functie. En weet dat elke wee na dat pijnlijke hoogtepunt weer afzakt. Ten tweede: vertrouw op je lichaam en luister ernaar. Je hoeft niet te puffen op een liedje of precies 15 keer. Ik ademde juist diep in in plaats van die korte ademstootjes. Ga niet liggen omdat je denkt dat het moet, vind een houding die je zelf prettig vindt. Zitten, hangen over de bank, lopen of staan, alles is goed. Zorg dat je met je partner alles besproken hebt en op elkaar bent afgestemd. Het gaf mij veel rust dat ik wist dat er pas gebeld zou worden wanneer we dat samen hadden besloten. We hadden heel duidelijk de afspraak dat er pas bezoek zou zijn wanneer ik daaraan toe was. Ook het huis was schoon en opgeruimd, er was van alles op voorraad. Dat gaf nog een extra stukje rust. Ik "moest" niks meer. O ja, mijn ultieme tip: zorg dat je altijd, hoe de bevalling ook loopt, je focust op je ademhaling. Blijf ademen, blijf puffen. Je focussen helpt dat je niet in paniek raakte en het is een soort afleiding van de pijn. Kom maar op met die weeën, ik kan ze hebben.
Ik mis nog de tip, neem een geboortefotograaf, als je het financieel kan betalen. Ik ben zo dankbaar en blij met de foto’s. De vriendin die bij mij was kon volledig op mij focussen. En de geboortefotograaf trok ook haar mond open, want die wist wat er in mijn bevalplan stond. De hele bevalling, de keizersnede en daarna was 1 ramp. En nog een tip, maak direct na de geboorte een filmpje van het huiltje. Door alle toestanden kan ik mijn het eerste huiltje van mijn dochter niet meer herinneren
Als je niet in bad bevalt; een heel heet (nat) washandje tegen je vagina tussen de persweeen door. Zo verweekt het daar een beetje en is de kans op scheuren kleiner