Toevallig had ik t hier met mn man over gisteren.. Stel nu dat mn zusje bv ernstig ziek is geweest en (noem een paar dwarsstraten) hierdoor is alles beschadigd of weggenomen of wat dan ook... Zou ik dan voor haar en haar partner draagmoeder willen en kunnen worden? Vind t een hele moeilijke beslissing hoor.. hoeveel ik ook van mn zusje hou. Nu ben ik benieuwd wie t zonder twijfel eigenlijk wél zou doen?
Ik denk op dit moment dat ik het zonder twijfel zou doen! Al zou er voor mij wel tegenover moeten staan dat ik eerst mijn eigen gezin compeet heb.
Poeh, das een gewetensvraag denk ik. Ik zou het met alle liefde willen doen, zeg ik nu.... maar je hoort vaak dat draagmoeders uiteindelijk het kindje zelf willen houden, want er is een band ontstaan tussen draagmoeder en ongeboren kind... Ik heb geen idee hoe mijn reactie aan het eind van de zwangerschap zou zijn als ik draagmoeder zou zijn...
Mijn zus heeft altijd geroepen dat ze het voor mij zonder twijfel zou doen. Zij had haar gezin al compleet en als het bij mij niet mocht lukken, wilde ze mij toch laten ervaren hoe het is om een eigen gezin te hebben. Voor mij is dit niet meer aan de orde omdat mijn zus haar gezin heeft en andere zus zwanger is. Maar moeilijke vraag inderdaad.
pfffff moeilijke vraag, ligt er ook aan of ze mijn eitje willen of niet, want mijn eitje zou ik zo wie zo nooit geven, toch je vlees en bloed en dat kan ik zeker niet afstaan ook al is het aan familie.... pfff deze vraag is echt pittig
Ik zou het niet doen, na 40 weken zwangerschap ongeacht van wie het ei en zaad is/was voelt het aan als jou kind. En ik zou nooit mijn kind afstaan, ook niet aan mijn zus of broer. Een eitje zou ik ook niet geven en zaad van mijn partner is alleen voor ons gezin bestemd. Klinkt hard maar ik zou er anders geen vrede mee hebben.
Voor mn zusjes zou ik het wel kunnen denk ik... voor een ander niet. Maar lichamelijk denk ik dat het niet verstandig zou zijn, maar het voor haar willen doen; JA
Ik zou het zeker doen voor mijn zus alleen heb ik er geen. Ik heb wel een broer en zo dus ook alles voor hem doen. We hebben een hele speciale band en ik zou hemel en aarde bewegen voor hem, zou ook bv mijn nier meteen afstaan als hij die nodig zou hebben. Ik weet dat er bepaalde gevoelens vrij zoudenkomen maar ik er ben van overtuigd dat met de juiste begeleiding dit goed te doen moet zjn. Ik zou het ook alleen voor hem kunnen !
Ik zou het ook niet kunnen.. ik denk dat je je te veel gaat hechten aan het kind.... het is 40 weken in jou buik. Lijkt me verschikkelijk om het daarna nog af te moeten staan......
Even iets anders ( geen antwoord op je vraag) Ik las pas een oproep van een homosexueel stel. Zij waren op zoek naar een draagmoeder. Zij vroegen zich af of er ook nog vrouwen op deze wereld rondliepen die hun gewoon graag wilde helpen zonder daar een idioot hoog bedrag voor te vragen. Zij zeiden dat ze alleen nog maar geldwolven tegen waren gekomen in hun zoektocht naar een draagmoeder. De enige vergoeding die dit stel wilde geven aan de draagmoeder was een vergoeding voor alle medische kosten. Voor mijn zwangerschap had ik waarschijnlijk die vrouwen die zon hoog bedrag vroegen, ook geldwolven genoemd maar sinds ik weet wat zwanger zijn inhoud ben ik daar heel anders over gaan denken. Ik vind het niet niks als je zomaar voor wild vreemden je lichaam 9 maanden uitleent en alle zwangerschapskwaaltjes voor lief neemt. Voor goede vrienden en familie zou ik het wel willen doen, nou ja er in ieder geval serieus over na willen denken maar voor vreemden niet. Ik vind dat mensen soms erg makkelijk denken over het op de wereld zetten van een kind.
mijn oudste zus heeft altijd gezegt, mocht 1 van jullie niet zwanger kunnen worden, ik draag wel.. anders om gold dit natuurlijk ook.. maar nu ik in de positie zit dat het niet zo makkelijk gaat, moet ik er eerlijk gezegt niet aan denken.. als ik zie wat voor liefde mijn zus heeft voor haar kindje.. kan me niet voorstellen dat zij zomaar 9 maanden een kindje kan dragen en dan geven aan mij (ook al was dat mijn ei en mijn mans zaad) emotioneel zal dat veel te zwaar zijn..
Wij hadden het hier thuis laatst ook over (door het programma van BNN "je zal het maar hebben"). Ik zou het niet kunnen!
Zonder twijfel ook een nee. Ik heb het hier wel eens met mn zus over gehad, zij begrijpt mijn standpunt.
Ik zou het niet doen.. Ik heb zoveel klachten tijdens de zwangerschap dat ik deze zwangerschap al amper door kom.. Maar ik denk ook niet dat mijn zussen dat zouden willen..
Poeh moeilijke vraag hoor! Ik denk dat ik het wel zou wíllen, vraag me alleen af of ik het emotioneel ook aan zou kunnen en daarop ben ik bang dat ik met 'nee' zou moeten antwoorden.
ik zei altijd dat ik het wel zou doen, maar er komt zoveel kijken bij een zwangerschap, allereerst die achtbaan van hormonen, je draagt ook de zorgen. en dan inderdaad het afstaan lijkt me vreselijk. ik denk dat dat nog zwaarder is als het jouw eitje is, en bovendien weet je altijd dat het jouw kind is.