hoi hoi, Dit is toch wel iets wat mij dwars zit en waar ik graag meningen over zou willen.Ik sta sinds een poosje op het punt te breken met mijn moeder en haar vriend.Ik zal proberen om het uit te legen wat er speeld sins de laatste jaren.Ik ben altijd het zwarte schaap geweest en mijn broertje was de engel.Hier ben ik aan gewent geraakt en reageer ik niet meer op.ik moets verplicht met mijn 16e gaan werken en ik mocht ook niet naar school want daar was zo gezegt geen geld voor(wel voor 200 euro aan kleren voor haarzelf in de week) alles wat ik verdiende op 100 euro na ging zo genaamt naar een spaar rekening en naar de rekeningen van mij.Dit is doorgegaan tot 2 jaar terug toen ik op mezelf ben gaan wonen.Ik heb stiekum wel een opleiding gedaan met de boeken van een vriendin en een examen via internet.mijn moeder zou dus mijn financieën doen.Dit is dus nooit gebeurd ik kreeg rekening na rekening en het werd steeds meer en liep op in de 1000den euro's.toen ik bij mijn nu vriend kwam.kwam ik er achter dat ze van mijn vriend in 2003 ook al eens 3000 euro heeft geleend(vraag me niet waarvoor).mijn vriend heeft dit tot op de dag van vandaag niet terug gehad.maar omdat ze ons ook heeft "geholpen met het huis waar we nu inzitten(niet finacieel meer gewoon geholpen inrichten enzo).Hadden wij zoiets van nou prima laat maar rusten.ook van mij oom heeft ze veel geld verduisterd uit de zaak.nu belde ze 4weken terug op dat ze 130 euro nodig had voor een of andere vloer wax of ze dat mocht lenen.Ik had gezegt ik wil het binnen 4 dagen terug want onze auto moest gekeurd worden. ja dat was goed (ik met me stomme kop geloofde haar) tot op de dag van vandaag heb ik nog steeds geen geld terug .ik heb haar dus al z'n 30x gebeld om te vragen waar het blijft.Er werd dus gezegt dat ik op geld belust was(daarom werk ik) en dat zei niet belangrijk is enz enz.daar bovenop roep ze dus tegen iedereen dat ik zwangerben door een ongelukje ik ben gestopt met de pil in samenspraak.er werd dus gezegt dat ik geen kind mocht krijgen omdat wij viespeuken zijn omdat ons huis vies is. Vind je het gek WE ZITTEN IN EEN VERBOUWING VAN DE KEUKEN BADKAMER EN HAL.Ik zei dus dat we daar niets aan konden doen ja en ik verdiende dat kind niet.nu had ik haar vande middag aan de telefoon.draait het weer uit op bek vechten.zij ging er dus vanuit dat haar vriend waar ze net een jaar mee samen is de opa van ons kindje word nou nee dus dat heb ik dus ook gezegd.Noiu toen begon het weer op nieuw.ik zit er nu echt aan te denken en dit gevoel heb ik al bjna een jaar en het word alleen maar sterker puur omdat ze niet te vertrouwens is en er niet mee te praten valt. vinden jullie dit overdreven van mij? ik weet het niet meer hoor
Nee vind ik niet. Zo had mijn moeder precies hetzelfde met haar vriend. Hij zei zelf al dat hij stief-opa werd, nou mooi niet dus. Kon hem niet uitstaan, hij sloeg m'n moeder ook nog eens en was alcoholist (heb niks tegen die mensen, maar ze moeten geen vrouwen gaan slaan vind ik) Zelf heb ik met mijn vader het contact verbroken. M'n ouders zijn gescheiden toen ik 15/16 was, en heb vanaf die tijd steeds zelf contact moeten zoeken met mijn vader, bellen, smsen, je weet het wel. Daar heb ik tot 3 maanden terug mee bezig geweest, en ben het nu zat! Ik ontvang niets meer van hem, en ik laat hem ook niets meer weten. Hij was er vroeger al nooit voor me, dus zoveel verschil merk ik niet eerlijk gezegt. Dus ik vind het niet raar hoor, dat je het contact zou willen verbreken, zou ik ook wel doen als mijn moeder zo zou reageren op alles.
Nou, sorry als ik je kwets, maar ik vind het net zo'n verhaal voor 'Radar' of 'Opgelicht'! Jeetje zeg, als je moeder je zulke dingen flikt, nou dat vind ik echt niet normaal! En ik snap heel goed dat je er nu helemaal klaar mee bent. Wat denkt ze wel niet? Je bent nu op een leeftijd dat je zelf beslissingen kunt nemen. Zelf zou ik eerst wat afstand nemen, 'breken' met je familie is zo definitief en ik kan me voorstellen dat je daar in de toekomst misschien spijt van krijgt (hoewel ik me dat op dit moment niet kan voorstellen). Succes meid...
Wat een verhaal.. ik zou je volkomen begrijpen als je er een punt achter zou zetten. Mijn motto is dan ook: familie krijg je, vrienden kan je kiezen. Tis dan misschien je moeder, maar als iemand je keer op keer zo kwetst, dan mag ze wel je moeder zijn, maar als iemand om je geeft, dan doet die dat niet. Ik zou dan ook zeker nu afstand nemen van haar en even lekker aan jezelf denken, aan jou, je vriend en dat kleine wondertje.
ik heb al een heel eind afstand genomen ik neem zelf ook geen contact meer op. de laatste tijd ben ik achter zoveel dingen gekomen ook van mijn oom dan.ik heb geen zin meer om haar te woord te staan als ze beld neem ik niet meer op. 1 jullie was mijn mannetje jarig en we hadden de zaterdag ervoor op de hond van mijn beste vriendin gepast.die kwamen heb in de avond weer ophalen en bleven dus even wat drinken enzo.ik ze dus langs gereden om ons te controleren.belde ze een dag later waar het op sloeg dat wij mij vriends verjaardag vierde zonder hun erbij. hoe zou ik dan het beste afstand kunnen nemen? bedankt voor jullie reacties
meis mij kwets je niet hoor. ik denk nu net zo en dan zeggen dat ik op geld belust ben ik eet liever een hap minder zodat een ander ook mee kan eten
wanneer je de beslissing neemt om te breken met je moeder is dat heel persoonlijk,doe dat op een manier dat voor jou goedvoeld..als dat het laten doodbloeden is,moet je dat doen. Of een brief schrijven,ben je gelijk alles kwijt ,al weet je dat er waarschijnlijk toch niets mee word gedaan. Ik heb zelf gebroken sinds 7 mnden..met mijn vader had ik al geen contact meer. In mijn geval geld dat ze me meer verdriet bracht dan vreugde..het is heel hard,maar mijn leven heeft meer rust geworden.maar makklijk is het zeker niet. Veel sterkte met je beslissing!
mmmhh jaloers typje lijkt het mij ... ik heb ook een poosje het contact met mijn ouders verbroken ....ik nam gewoon de telefoon niet op ..tja en ze wonen 200 km verderop dus dat is peunut ......... ik zou gewoon nu even kijken hoe het is zonder ze dus even geen contact niet de foon opnemen ....etc ... en als je het gevoel krijgt dat je ze mist kun je altijd weer wat oppervlakkig contact op nemen .
Ik zou inderdaad proberen om geen telefoon enzo meer op te nemen en niet te reageren op andere berichten. Dan kan je daarvanuit verder beslissen wat je wilt. Veel sterkte en veel succes! PS bij mij heeft het gewerkt om meer afstand te nemen en verder weg te gaan wonen. Mijn contact met mijn moeder is beter geworden (ook door veel gebeurtenissen afgelopen jaar en nu). Het is nog steeds niet altijd koek en ei, maar we kunnen weer lachen met elkaar.
Nou ik ga ff recht voor z'n raap zijn: Als ik zo een moeder had,had ik haar al 10 jaar geleden mijn huis uitgedonderd en ze kwam er NOOIT meer in. Maar ja kinderen blijven altijd van hun ouders houden dus ik begrijp je wel hoor,blusvrouw.
Ja das waar, ik hou ook wel van m'n vader, maar heb geen zin meer in dat gehannes iedere keer. Heb er een punt achter gezet, tsja, soms mis ik hem wel, maar als ik er dan ook weer aan denk dat ik steeds degene was die contact zocht en hij niet, ben ik blij dat ik er een punt achter gezet heb.
weet je wat het is als er contact is het altijd ruzie over de kleinste dingen als ik nog meer afstand moet nemen dat gaat volgens mij niet
ben jij het zusje van mijn man ofzo? Jouw situatie is precies de zijne. Hij heeft gebroken met zijn moeder. Als je wil praten, pb dan maar.
Jeetje zeg, wat een verhaal, vind het knap van je dat je het nog jaren hebt volgehouden... Ik zou idd ook afstand nemen. Richt je lekker op je gezinnetje.. sterkte
ik heb het er met mijn oom over gehad die dus ook met haar het schip is in gegaan het is mijn lievelings oom waar ik met alles mee terecht kon.en die zei ook dat ze niet zal veranderen dit doet ze al 22 jaar.ik ben hier best van geschrokken om dat ik dat helemaal niet wist.maar afstand nemen is echt heel moeilijk ze woont 50 km verder op en ze stapt dus gewoon in de auto om mij in de gaten te houden.ze heeft zelf mijn beste vriendin gebeld:S guppie ik weet niet wie jou man is hahaha
blusvrouw, als ik je verhaal zo lees, vraag ik me af of je moeder psychische problemen heeft...? dit is toch echt niet normaal! ik kan me goed voorstellen dat je met d'r wilt breken. ik zou idd gewoon eens een tijdje uitproberen hoe je dat bevalt! ik heb zelf door andere omstandigheden vrijwel geen contact met m'n moeder, en eerlijk gezegd bevalt het prima. ik mis haar wel eens, het blijft toch je moeder... maar als je moeder als vergif werkt in je leven en niets positiefs toe te voegen heeft... dan liever op een afstand houden en haar zo nu en dan missen, dan haar je hele leven op de kop laten zetten en allerlei problemen laten veroorzaken. in mijn ogen kan er ook pas eventueel ooit iets veranderen in zo'n situatie, als de persoon in kwestie zelf gaat inzien wat ze aanricht. en dat gaat ze zeker niet inzien zolang iedereen er maar omheen draait en voor de lieve vrede dan maar weer contact houd en dingen toestaat die onaanvaardbaar zijn maar ik begrijp het wel, het blijft toch je moeder he... en daar heb je er maar 1 van... en vaak zitten er ook wel hele trieste verhalen achter die veroorzaakt hebben dat iemand zich zo is gaan gedragen
ik vind dit een goed advies. zo zou ik het denk ik ook doen. ook al doet het misschien pijn, ze mag wel wat harder haar best doen om jouw liefde te verdienen!
ook ik heb bewust het contact verbroken tussen mijn vader en moeder en ons. Dat omdat ze zich gedragen als pubers, drugs, alcohol, feesten enzo. Ik ben zo totaal niet, ik leef gelukkig met mn gezinnetje. Hun zaten aardig in de weg en ik wil niet dat mijn kinderen hetzelfde meemaken als ik. Ik wil gewoon niets met drugs of junkies ofzo te maken hebben. Mn vader begon ook vaak te liegen en te schooien om geld , bij mijn vriend achter mn rug om . Hij kijkt zelfs onder de bank om te zien of daar misschien een stuivertje ligt, hoe zielig! Op het laatst was het echt te ver gegaan, hij had uit onze spaarpot van onze kinderen stiekem geld gestolen en niet zon klein beetje ook. En dan nog liegen van nee, hoe kom je daarbij, enlater dattie maar 5 euro eruit heeft gehaald (terwij ldat echt gelul is want ik telde alles en hield het expres bij ). Ook geeft ie nooit iets leuks ofzo nog niet eens op een verjaardag. Dus tja wat moet je met zon opa? Mn moeder, die woont in een klein kamertje, en maakte op een gegeven moment echt misbruik van ons. Zeg ze dat ze bij on s op visite kom (nou leuk denken we, komt ze voor de kids enzo) , neemt ze al haar was mee, gaat ze hier telkens haar was doen! Op een gegeven moment belde ze ook telkens alleen als ze iets nodig had (dat ik voor haar naar de apotheek moest, slaappillne ophalen) dus daar is ze ook verslaafd aan. En drugsgebruik enzo. Op het laatst ging ze het verst. mn schoonmoederr was overleden (kanker) en mn vriend wou heel graag dat ik meeging naar de crematie. Bel ik mn moeder op of ze kanoppassen. Zei ze doodleuk ow, nee dan moet ik werken, maar anders kom ik vrijdag wel ff langs" (en daar bedoelt ze dus mee omdart ze weer haar was moest doen, lekker egoistisch he?) Toen zeiden we ook, flikker dan maar op want je lijkt precies op mn vader. Ik ben heel erg blij dat ii k het contact heb verbroken. Ik ergerde me zo erg! En nu ben ik zo gelukkig met mn normale gezonde gezinntje! DUs tja, soms is het beter.