Hallo, Ik ben op 21 november bevallen na een zwangerschap van 20,6 weken van ons doodgeboren zoontje Daan. Het is zo onwerkelijk en oneerlijk. 18 november hebben we de 20 weken gehad. En alles was gewoon goed er was niets bijzonders te zien. We waren zo blij en we kregen een zoon. Helaas veranderde 20 november ons blijdschap in verdriet. Ik werd niet lekker. Ik dacht zelf wat buikgriep. Mijn buik was zo hard en ben in bad gegaan. Toen ik uit bad kwam verloor ik bloed. Toen de vk bij ons arriveerde kon zij al geen hartslag meer horen. In het ziekenhuis konden ze ook geen hartslag meer zien op de echo. Zo onwerkelijk vrijdags was alles nog goed. 's avonds ben ik ingeleid en 21 november ben ik bevallen van onze prachtige zoon. En waarom, ze vermoeden gewoon domme pech. Dat is erg moeilijk te bevatten.
Gefeliciteerd met jullie mooie zoontje Daan* en gecondoleerd dat jullie hem alweer hebben moeten laten gaan.
Meid wat vreselijk! Ik wens jullie heel veel sterkte toe. Zal er nog wel duidelijk kunnen worden wat de reden is geweest? Wij hebben ons zoontje* verloren na 30,5 dagen zwangerschap, ook bij ons is het 'dikke pech'' al was hij de laatste twee weken wel ziek. Ik hoop dat voor jullie de zon weer zal schijnen in de toekomst.
Heel veel sterkte!!! Ben zelf 5 wkn terug mijn dochtertje na 17.6 wkn verloren door uitpuilende vliezen. Wat me vaak goed helpt is erover praten, huilen als het moet en alle emoties van me afschrijven.
Heel veel sterkte met dit moeilijke verlies. Maar wel gefeliciteerd met de geboorte van Daan. Helaas heb je niet lang van hem mogen genieten. En wat moeilijk dat ze zeggen dat het gewoon domme pech is geweest. Gaan ze hier nog verder onderzoek naar doen of laat je het hierbij? Nogmaals sterkte!
heel veel sterkte . en wat een rot woord he domme pech werd ons ook gezet bij 2 miskramen , en weet precies hoe hard die worden kunnen zijn ! * geeft jouw een hele dikke knuffel*
Heftig meid, helaas weet ik precies hoe je je voelt. Wij zijn onze 2e zoon verloren met 23 wk. Hij was ook plotseling overleden. Heel veel sterkte met het verwerken. Voor mij is het 2 jaar geleden maar ik voel de pijn nog steeds.....
dank jullie wel voor jullie reactie's. Woensdag naar de gyn. geweest. De uitslagen van de onderzoeken op mij waren er en daar was niets uitgekomen. Over 2 weken weer naar de gyn voor de uitslag van het nageboorte, maar hij heeft meteen gezegd dat hij niet verwacht dat er wat uitkomt.
Hoe vond je het om weer in het ziekenhuis te zijn? Moeilijk of toch ook wel fijn? Ik weet dat ik het de eerste keer erg moeilijk vond. En wat moeilijk dat er niets uit is gekomen tot op heden. Afwachten of je de volgende keer meer te horen krijgt of dat het bij domme pech blijft.
Wat afschuwelijk wat jullie is overkomen en moeten doormaken op dit moment.... Ik wens jullie heel veel kracht toe de komende tijd om dit grote verlies van jullie mooie Daan een plekje te kunnen geven. Groetjes, Emma
Hallo Jonneke, Ja, ik vondt het inderdaad moeilijk. En je moet ook nog eens langs de afdeling waar ik ben bevallen. Dus dat was toch wel heftig. Het is inderdaad afwachten. Het enige pluspunt is dat als we over een paar maandje toch nog besluiten een kindje te willen ik de gyn dan direct kan bellen en dan gaan ze direct met de behandeling starten. (ik was na 3 jaar eindelijk zwanger)
Dat je dan ook nog langs de afdeling komt waar je bevallen bent maakt het extra heftig lijkt me. Mijn zusje ligt nu op de afdeling waar ik 8 wkn geleden bevallen ben. Vind het zo moeilijk daar heen te gaan! Al die herinneringen.... Wat fijn dat je, wanneer je er weer aan toe bent om zwanger te worden je maar hoeft te bellen en de behandeling direct gestart wordt. Maar hoe weet je dat je er klaar voor bent he vraag ik me dan af. Dat is wel iets waar ik nu heel erg mee bezig ben. Hopelijk lukt het een volgende keer wel sneller dan de eerste keer!
Jonneke dat is inderdaad moeilijk voor je. Ik Vondt het ook best wel heftig. Morgen moet ik met mijn dochter naar het ziekenhuis en dan moet ik ook weer langs die afdeling. Volgens mij weet je nooit wanneer je er klaar voor bent. Ik denk dat je gewoon naar je gevoel moet luisteren. Ik wil in ieder geval er eerst lichamelijk en psychisch aan toe zijn. Ik slik momenteel medicijnen voor mijn maag en darmen. het doet mij allemaal zeer en de darmen van slag. Ik denk zelf dat dat ook met stress te maken heeft. Liefs en veel sterkte
Hoi Sanne200, Hoe gaat het nu met je en hoe ging het bij het ZH? Alles Ok met je dochter en heb je inmiddels minder last van je maag en darmen? Voor mij was het ook moelijk toen ik afgelopen maandag bij de Gyn bij de poli verloskundige, want daar lag in het begin toen de vreselijke daignose werd gesteld en ik met spoed naar de verpleeg-/verlosafdeling werd gereden. Sterker nog, net op de moment dat ik daar stond, stonden allemaal vrouwen die hoog zwanger waren en enkele zelfs met nog een baby/kind erbij.
Ja het gaat redelijk met mij. Alleen ze zijn bang dat mijn man nog wel instort. Die doet heel laconiek over de hel situatie en wil er niet over praten. Gelukkig wel met mij. En veder heb ik nog geen uitslagen alleen die van mij dan. Mijn dochter krijgt binnenkort buisjes in de oren. Dus het is niet zo heel ernstig. Ja moeilijk is dat hé. Je ziet overal zwangere vrouwen. Ik kan er nu weer een beetje tegen als ik een zwangere vrouw zie. Alleen als ik baby's zie doet mij nog veel verdriet. In het begin was het ook net dat er zoveel vrouwen zwanger waren, maar daar heb ik nu ook minder last van.
Gecondoleert met jullie zoon Daan*. Vreselijk wat jullie is overkomen, vooral omdat jullie het niet aan zagen komen. Hoe gaat het nu met je? En lichamelijk? Kom je de dagen een beetje door? Helaas kan ik met je meepraten. Ons zoontje Valentijn* is op 27 oktober 2011 ook plotseling overleden bij een zwangerschap van 24 weken. Van de 1 op de andere dag voelde ik geen leven meer. Op 2 november is hij geboren. Het is gebleken dat er placenta infarcten hebben plaats gevonden (in de te kleine placenta), waardoor hij niet genoeg voeding en zuurstof heeft gekregen. Ik hoop dat er bij jullie iets uit de bus gaat komen. Dat zal vast rust geven. Hoop dat jullie veel lieve mensen om jullie heen hebben die jullie steunen. Vind zelf dit forum een hele fijne plek om mijn verhaal kwijt te kunnen. Heel veel sterkte! Liefs Vlinder