Lieve Hope, Het is inderdaad oneerlijk. Pluspunt is dat je lichaam het vanzelf heeft afgestoten. Geef het een plekje. Het bloeden zal niet zo lang meer aanhouden. Mijn eerste spontane miskraam duurde ongeveer 7 dagen. Daarna heb ik een echo gehad om te kijken of er geen resten meer zaten in de baarmoeder. Alles was schoon. Ik ben gelijk weer begonnen met zwanger worden, heb geen cyclus afgewacht. Was gelukkig meteen weer zanger, maar ook dat ging mis. Ik kan je helaas geen adviezen geven omdat ik zelf met veel (onbeantwoorde) vragen zit waarom het bij mij steeds misgaat. Ik kan je slechts heel veel sterkte en geluk toewensen. Liefs Miel
Jeetje, Hope, ik schrik erg van je miskraam. Ik heb de tranen in mijn ogen staan en moet zelfs huilen om jouw grote verdriet. Wat erg dat het zich toch heeft doorgezet, maar ik kan aan de andere kant ook begrijpen dat je blij bent dat het op een natuurlijke manier is losgekomen en dat je niet gecuretteerd hoeft te worden. Die onzekerheid waar je in hebt gezeten is ook zo slopend. Och, lieverd, ik vind het zo vreselijk verdrietig voor je en wil je al het beste wensen van de wereld. Hopelijk zal je overleden vader je bijstaan en ervoor zorgen dat het de volgende keer wel goed gaat. Ik hoop toch zo voor je dat je niet opnieuw wegzakt in een depressie. Maar bedenk, lieve Hope, dat je zelf uit dat dal bent gekomen. Dat kan niemand voor je doen, alleen jijzelf. En dat gaat je deze keer ook lukken. Jij bent sterk, onthoud dat goed! Ze krijgen jou er niet onder (dit was mijn "mantra", misschien kan het jou ook een beetje helpen) Blijf hoop houden, hoe moeilijk dat op dit moment ook is en ook al klinkt het als een dooddoener, maar hoop sleept je door moeilijke tijden. Je vader zorgt voor jou en je kleintjes. Oh lieverd, het allerbeste in deze donkere, verdrietige tijd! Ik hoop en bid voor je dat er in de nabije toekomst een mooi kindje voor jou komt! Heel veel liefs, Marla
Hope, Nogmaals heel veel sterkte gewenst aankomende tijd. Fijn dat je lichaam het zelf al heeft afgestoten. Dat vond ik eik ook wel fijn bij mijn 3 mk. Curretage lijkt mij ook niets en zo kun je alles beleven in je eigen vertrouwde omgeving. Fijn ook dat je er neit veel lichamelijk pijn aan beleefd hebt. Als het vloeien vanzelf stopt na verloop van tijd, kun je er vanuit gaan dat alles je lichaam uit is gegaan. Tenminste dat is wat de vk destijds mij uitlegde. Meid neem de tijd, huil, praat enz en laat de moed niet zakken. Liefs, Lexie
Ik heb nu weer opnieuw last van buikpijn, rugpijn en krampen. Zou er dan toch nog iets kunnen komen? Ik vond het namelijk al weinig wat ik verloren had, omdat ze me zeiden dat het zeker 3 menstruaties zou zijn wat je in 1 X verliest. Had vannacht en vanmorgen alleen oud bloed, weinig. Maar nu weer slierten helder bloed? Ik hoop zelf ook niet dat ik er weer aan onder door ga. Dat wil ik ook niet. Want ik ben van mening, dat doordat ik me de laatste tijd zo goed voelde, ik daardoor weer zwanger ben geraakt. En als ik nu weer down zou raken, helpt dat mijn herstel niet mee. Over 6 weken hebben we vakantie, en daar gaan we zeker weten wat leuks plannen. Lekker een vakantie: zon zee strand. Ik probeer me hier maar aan vast te klampen en hoop dat ik niet te veel blijf hangen in het verdriet. Maar hoe doe je dat? doorgaan, zonder het verdriet van de MK weg te stoppen. Verder ben ik met vanalles in mijn hoofd bezig voor dinsdag alvast als ik naar de gyn moet. Allerlei vragen heb ik. Weten jullie hoe zo`n chromosomenonderzoek in z`n werk gaat? Ik weet dat het meestal niks uithaalt, maar ik wil toch graag dat ze onderzoeken of er iets mis is. En dan eis ik hulp. Ik ga niet zo`n jaar tegemoet, zoals afgelopen jaar. Met van die rare cyclussen, en dan steeds afgescheept worden. Ik wil nu dat er ACTIEF iets gedaan wordt. Misschien klinkt het raar dat ik nu alweer vooruit kijk, maar ik wil niks liever dan zo snel mogelijk opgeknapt zijn en weer verder gaan. Hope
ja dat hadden ze mij gezegd. Ik heb wel de hele week bloed verloren en gister dan het weefsel, maar al met al was het nog niet een hele heftige menstruatie! Ik vind het ook raar. Ik hoop maar, dat de gyn dinsdag ziet dat alles weg is. Hope
Ik wil je heel veel sterkte wensen! En wat mooi dat jullie het kindje hebben begraven (gaan begraven)! Sterkte komende tijd en groot gelijk heb je dat je nu actief iets wil zien van de kant van de medici... Ik weet alleen van dat chromosonen onderzoek dat ze bloed gaan prikken en dat je dan 3 maanden later de uitslag krijgt... Mijn vriend en ik krijgen dit onderzoek eind augustus!
Lieve Hope, Bij mij was het een heftige menstruatie. Niet 3 bij elkaar. Een chromosoomonderzoek is slechts bloedonderzoek, zo'n 6-8 buisjes bloed. Daarbij wordt ook stollingsafwijkingen geprikt. En meestal komt er niets uit. Bij ons was er niets uitgekomen. Liefs
heel veel sterkte hope ... Bij mij was het wel heel erg veel bloed bij mijn miskramen. En de eerste keer heb ik drie maal opnieuw buikpijn en krampen gekregen en kwam er de eerste keer het vruchtje mee en de twee andere keren wat stolsels. De derde keer kwam er nog een groot stukje mee en toen was het voorbij. Samen duurde het een week. Heel veel sterkte meid.
Lieve Hope, He wat verdrietig allemaal, het is je zo gegund! Maar ik kan me ook wel voorstellen dat je het "fijn" vindt dat je lichaam zelf het vruchtje heeft afgestoten, mij heeft het geholpen bij de verwerking. Bij mij was het een flinke menstruatie bij de vroege mk, in het begin flinke krampen en toen het vruchtje verloren, een dag later weer flinke krampen en een kleine placenta verloren. Daarna werden krampen en bloedverlies snel minder. Houd het in de gaten, 3x een menstruatie is volgens mij wel heel erg veel, dus blijf niet te lang met heftig bloedverlies lopen! Liefs en veel sterkte, Neeke
Meid, heel veel sterkte ook voor je mannetje! Neem de tijd om alles rustig op een rijtje te zetten. Liefs Minka
Goedemorgen meiden, Vandaag heb ik de 2e en tevens de laatste keer de krat van moeders voor moeders buiten gezet. Het is zo raar, ik wilde graag andere vrouwen helpen om zwanger te raken, maar nu ben ik zelf niet eens meer zwanger. EEn volgende keer zal ik toch wat langer wachten om mezelf op te geven. Hoe graag ik ook anderen wil helpen, op dit moment is dit alles wel erg dubbel. Ik heb net een afspraak gemaakt met de psycholoog. Daar mag ik donderdag al naar toe. Ik vind het fijn dat ik dan meteen erover kan gaan praten. Ik heb me voor deze week ziek gemeld op het werk. Maar twijfel nu steeds of ik er wel goed aan doe. Mijn man zegt dat het toch beter is om even rust te nemen. Maar ik ben zo bang om weer die eerste keer naar het werk te gaan, en dan al die reacties te moeten incasseren. Maar, helaas doe ik er niks aan. Als niemand ernaar zou vragen was het ook niet goed. Normaal ben ik echt geen twijfelaar als ik keuzes heb gemaakt, maar nu trek ik bijna alles in twijfel. Doe ik hier wel goed aan, doe ik daar wel goed aan...........? Het is zo raar dat ik nu met een hele andere gedachte naar de gyn ga. Voor het weekend vond ik de dagen nog zo lang duren, want dinsdag zouden we horen of het nu wel of niet goed zou zitten. En nu? Nu weet ik dat er iig geen hoop meer is voor ons kindje, dat ben ik al kwijt. Nu is het meer de vraag, of ik alles wel kwijt ben. Ik zou het zo`n domper vinden als ik alsnog gecuretteerd moet worden. Nu is het alweer een heel verhaal geworden, maar het is ook zo makkelijk voor mij om dit allemaal hier van me af te schrijven. Komende week ga ik eens mezelf verwennen. Dan ga ik onder de zonnebank, mijn haren verven, want ik zie er echt niet uit. Lijk net een dweil of treurwilg. Niet dat ik hier de hele dag zit te huilen hoor, maar qua uiterlijk? Als ik in de spiegel kijk wordt ik niet blijer, misschien met wat meer kleur, dat het dan allemaal wat beter uitziet en dan voel ik me ook prettiger. Ik wil alleen morgen even aan de gyn vragen of de zonnebank nu kwaad kan. Ik weet niet of je door de warmte misschien meer kans hebt op infectie of zo? Meiden dankjewel voor jullie steun en reacties en dat jullie me steeds willen aanhoren. Echt toppie. Liefs Hope
Hi Hope, Wat goed dat je naar een psycholoog gaat en dat je daar al zo snel terecht kan. Wat betreft je werk, ik weet hoe je je voelt, ik heb bij de 1ste 2 MK's de tijd genomen maar ook gekregen om te herstellen en dat deed me goed. Echter bij de laatste ben ik 1 dag afwezig geweest. Omdat ik dacht ach ik red het wel... Nou ik heb er spijt van gehad dat ik het toen niet gedaan had, met als gevolg dat ik afgelopen April compleet ben ingestort! Dus meis neem je tijd, mss dat je met je werkgever en/of ARBO kunt afspreken dat je op arbeidstherapeutische basis mag werken? Dat heb ik ook gedaan...ik bleef zolang 't goed ging en ging het niet ging ik weg. Ik was dus aan het werk maar er werd niet op mij "gerekend". Da's best fijn maar goed, laat het gewoon ff allemaal bezinken en mss heeft de psycholoog nog tips. Dikke knuffels Silla
Hey Silla, Ja zoiets had ik ook al bedacht. Idd even overleggen met psych en arboarts. Ik heb idd ook in februari de klap gehad en dat wil ik echt niet meer. Misschien moet ik nog maar even niet te ver vooruit denken en alles maar even met de dag pakken. Hoe is het nu met jou? Hope
Idd bekijk ff alles met de dag...het is allemaal zo vers. Met mij...gaat het redelijk... Gisteren ongi geworden (tenminste dat denk ik, ik heb nu geen bloedverlies meer maar mijn temp is wel errug laag) en ik baal er ontzettend van...ik zit nu in ronde 7 na mijn laatste MK. Ik kan er gewoon niet bij met mijn pet dat ik in 2006 zo vruchtbaar was en nu nog niet 1x. Eerst gaf ik het als reden dat ik erg gespannen was van alle toestanden rond de uitslag van de chromosomentest maar goed op het moment dat we meer wisten en 't enigzinds "meeviel" is er een blok van mijn schouders afgevallen en hoopte daardoor weer snel zwanger te worden maar helaas. Maar goed weer ff door de zure appel heen bijten en doorgaan.... Kus
Lieve Hope, Ik lees nu pas dit topic en ik schrik met kapot! Wat een spannende onzekere tijd heb je achter de rug en wat erg dat dit nu allemaal weer zo verdrietig moet eindigen... Ik weet niet wat ik moet zeggen, ik gun het je zo enorm om moeder te worden, waarom is het toch zo oneerlijk verdeeld allemaal? Ik kan je alleen maar heel veel sterkte wensen en ik hoop dat je hier samen met je man weer positief uit kan komen alhoewel dat moeilijk zal zijn. Ik denk aan je en stuur je een dikke knuffel, Anakin.
Heel veel sterkte voor jou en je mannetje. Goed dat je hulpt zoekt en vrij neemt. Denk nu maar even lekker aan jezelf.
Lieve Hope, Wat verschrikkelijk voor jullie! Neem inderdaad de tijd voor jezelf en voor jullie, want dit hakt erin. Ga lekker onder de zonnebank, ga naar de kapper en verwen jezelf. Er is maar een Hope en daar moet je heel zuinig op zijn! Ik vind het superknap van je dat je hulpt gezocht hebt. Ik hoop dat hij/zij je kan helpen. Heel veel sterkte en ik blijf aan je denken liefs, Aurelie
@Silla, vervelend dat je weer ongi bent geworden. Ik begrijp je frustratie, ik heb er tenslotte ook 13 maanden over gedaan om opnieuw zwanger te raken, en ik hoop echt dat het deze ker niet weer zolang gaat duren. En die appel...........die is soms wel erg zuur, toch? @Anakin, bedankt voor jou knuffel, ik kan `m echt gebruiken. @Nemo en Aurelie, ik ben idd ook blij dat ik zo snel bij de psych terecht kan. Ik heb ook haar mobiele nummer, in geval van nood, ofzo. Nu weet ik toch dat ik er goed aan doe dat ik nu thuis ben. Ben net effe naar de winkel geweest en nu hartstikke moe. Denk dat mijn lichaam ook echt tijd nodig heeft om te herstellen. Ik heb nog steeds wat last van rugpijn, doortrekkend naar mijn stuit. Ook voel ik nog wat druk van onder en bloed ik weer wat. Verder heb ik het gevoel dat ik in een soort van roes leef. Sommige telefoontjes handel ik af, alsof het niet om mij gaat, zonder enige emotie, maar het andere moment barst ik in tranen uit. En mijn man................ Is zooooooooooooooooooo lief, ik kan me geen betere man wensen. Hope