Hey Hope, gelukkig kun je donderdag al bij de psycholoog terecht. Gooi alle verdriet en woede er maar uit, want je zult ook zeker wel heel erg kwaad zijn (en terecht!). Misschien is het juist wel goed om even wat rust in te bouwen en een weekje niet te werken. Ik ben na 2 dagen verplicht te moeten thuisblijven meteen weer begonnen met werken, omdat ik bang was dat de muren op me afkwamen. Maar ook toen was de eerste werkdag erg moeilijk en ben ik dan ook 2 keer in tranen uitgebarsten. Doe vooral waar jij jezelf het beste bij voelt: het werk an sich is nu even niet meer belangrijk. Ben zo blij om te lezen dat je zo veel steun van je man krijgt. Op zo'n moment is een goede man goud waard! Met zijn steun ga jij het zeker redden! Liefs, Marla
Dankje Marla, ik sta er steeds van te kijken, met hoeveel begrip en steun jij op iedereen reageert. Knap hoor. Ik heb jou nog niet gefeliciteerd met de goede echo, dus bij deze nog gefeliciteerd. Idd zo`n man van goud is geweldig. En zeker gaan we er komen. Ik moet alleen mijn potje geduld weer openmaken. Liefs Hope
Wat lief van je Hope! Ik kan me zo voorstellen dat mijn banner moeilijk voor je moet zijn, maar toch wil ik je laten weten hoe enorm ik met je meeleef. Dank je wel voor je lieve felicitatie, waarvan ik me goed kan voorstellen dat je er een dubbel gevoel bij hebt. (maar dat is helemaal te begrijpen!) Misschien is het een beetje een rare vraag, maar ben je in zekere zin wel opgelucht om uit deze vreselijke onzekerheid te zijn, of heb je het gevoel dat de nachtmerrie nu pas begint? Als je de vraag te bot vindt, dan vooral niet beantwoorden, hoor. Het lijkt me inderdaad wel heel vreemd om morgen met zo'n andere insteek naar de gynaecoloog te gaan. Hopelijk kan ze nu al nagaan of je baarmoeder leeg is. Ik ben het met Aurelie eens, verwen jezelf maar eens heel goed. Ik ben vrij snel na mijn miskraam samen met mijn vriend uit eten geweest (gewoon tussendoor) en zo was ik er even helemaal tussen uit. Ook hebben we veel over de miskraam gepraat onder het eten en dat heeft me toen goed gedaan. Het is nu tijd om aan jezelf en je man te denken! Alleen jullie zijn nu even belangrijk. Een hele dikke knuffel, Marla
Hoi Marla, Zo gek is die vraag van jou niet. Ik ben idd "Opgelucht" dat ik nu uit de onzekerheid ben. Ik voel me nu ook anders dan vorig jaar. Ik heb wel verdriet, maar ben niet echt boos op mijn lichaam of op de situatie. Zeker had ik het liever anders gehad, maar het feit dat mijn lichaam dit keer wel eens zijn werk heeft gedaan, geeft me wel een goed gevoel. Ik heb nu ook niet zo erg als vorig jaar de angst van niet meer zwanger worden. Mijn man en ik hebben besloten om nu optijd aan de bel te trekken en niet meer met ons te laten sollen. Hoe gek het ook klinkt, maar ik ben er nu iets rustiger onder. Ik heb zeker verdriet, maar kan ik ook weer reeel naar de toekomst kijken. Of klinkt dat raar? En tuurlijk wil ik net zo`n mooie banner als jou en vele anderen hier, maar het "steekt" gelukkig niet. Onze tijd komt wel. Ik vind het bijna raar dat deze woorden uit mijn mond komen, hihi, gek he? Liefs Hope
Nee, Hope, ik vind het helemaal niet raar om deze woorden uit jouw mond te horen komen. Ik meende al zoiets uit je woorden te horen doorklinken. Er klinkt hoop in door en je doet je naam eer aan! Misschien geeft het aankomende gesprek met de psych je ook wel wat innerlijke rust. Vooralsnog heb je natuurlijk een hele berg verdriet te verwerken, maar dat gaat je gewoon ook lukken! En lieve Hope, jouw tijd komt zeker, daar ben ik heilig van overtuigd. Liefs, Marla
Oh lieve Hope, ik had gehoopt je onder andere omstandigheden weer tegen te komen op dit forum. Wat erg om te lezen! Heel veel sterkte!
@Marla, idd het verdriet blijft toch, maar ik wil ook graag weer vooruit kijken. Het somber en nagatief zijn heeft me het afgelopen jar niet geholpen. In de maand dat ik alles weer positief zag, werd ik zwanger, ik hoop dat dat in een van de komende maanden ook gaat lukken. Ik vind het zelf echt raar hoe ik er nu mee omga. Het lijkt bijna alsof ik me schuldig voel omdat ik niet hysterisch verdrietig ben, maar ik voel me nu echt anders. Oke, ik besef me dat dit per dag kan verschillen. Ik kan me voorstellen als we dalijk eens een paar maanden verder zijn, zonder resultaat, dat ik dan wel weer wat minder positief ben. Maar vooralsnog neem ik het maar zoals het komt. Vind de afspraak van morgen met de gyn toch spannend hoor, ben benieuwd wat ze ervan zegt. Diana en Stranger, bedankt voor jullie steun, doet me echt goed. Liefs Hope
Hey Hope, ik ben ook zwanger geraakt toen ik rust had gevonden en alles weer wat positiever inzag. Misschien was dat geen toeval. Het is dus juist heel goed om je positief te voelen. Ik ben ook erg benieuwd wat je gynaecoloog ervan zegt. Hopelijk kan ze al zien dat je baarmoeder schoon is en dat niets een nieuwe zwangerschap in de weg staat. Jij hebt het afgelopen jaar natuurlijk al zoveel gedoe gehad met die tussentijdse bloedingen, dat je heel opgelucht ben als je cyclus zich weer goed herstelt. Amber en Neeke zijn heel snel na hun 2e miskraam zwanger geraakt en ik hoop dat het jou net zo zal vergaan. Heel veel succes vandaag! Liefs, Marla
chantal, dankjewel voor je knuffel. Nemo bedankt, dat je aan me dacht. Ben net bij de gyn geweest. Ze had ook nog zo`n broekie meelopen, vreselijk. maar goed, verstand op 0, die knul moet het ook leren. Het positieve van deze K*T situatie is: Dat mijn lichaam alles zelf heeft afgestoten. Er zit geen weefsel meer in mijn baarmoeder. Wel zag ze nog +/- 3 mm baarmoederslijm / bloed. Ik zou nu nog 10 dagen kunnen vloeien maar dan moest het over zijn. Dat hoop ik dan maar. Ik voel de bui alweer hangen, dat ik net als vorig jaar maanden bloed blijf verliezen. Ze stelde zelf voor om het chromosomenonderzoek te laten doen, dat is wel fijn. Het anti stollingsonderzoek, kan pas 12 weken na de deze zwangerschap. Nou, ik hoop dan inmiddels weer op nieuw zwanger te zijn. Ik heb de gyn mijn gevoel uitgelegd over hoe ik vorig jaar alles ervaren heb, en dat ik het deze keer anders wil aanpakken. Ik wil geen 2,5 maand wachten tot mijn 1e ongi weer op gang komt, en ik wil niet weer van die lange onduidelijke cyclussen. We hadden besloten na het HSG om in september terug te komen voor IUI en dat wil ik nu nog steeds aanhouden. Ze begreep mijn gevoel. Ik moet echter toch 6 tot 8 weken wachten op mijn 1e ongi, dat was normaal, mocht ik dan nog niet ongi zijn, dan mocht ik aan de bel trekken. En dat ik graag verder geholpen wil worden begreep ze ook. Ze stelde zelf al voor om met clomid mijn eisprong te gaan regelen. Gister was ik zo rustig eronder, maar nu begint het allemaal pas door te dringen. Heb het nu echt effe zwaar. Zeker omdat nu weer die onzekere en angstige periode aanbreekt. Wordt ik weer vanzelf ongi? pakt mijn lichaam zelf weer de draad op? hoelang duurt het nu weer voordat ik zwanger raak? en gaat dat dan wel goed? Pffff.................... vanaf 11 augustus hebben we vakantie, ik hhop eigenlijk dat ik dan weer ongi ben of ben geweest. Anders zal het toch iets zijn waar je gedurende de vakantie mee bezig bent.
Lieve Hope, Ik heb grote bewondering voor je hoe jij je door deze miskraam heen slaat. Daarnaast ben ik erg blij dat jouw lichaam het vruchtje zelf afgestoten heeft, zodat de rest jou deze keer bespaard kan blijven. Probeer jezelf en je lichaam rust te gunnen. En verwerk dit alles op de manier die bij jou en je man het beste past. Maar neem er in ieder geval de tijd voor. Geniet van de zomer (die toch een keer moet gaan beginnnen!), zodat je helemaal fit en vol goede moed in september aan de IUI kan beginnen. En je ziet het aan mijn banner, met IUI heb je een goede kans! Ik ben zelf vanaf a.s. weekend 3 weken op vakantie, dus mocht je een tijdje niks van mij horen dan ben ik je echt niet vergeten en ik zal zeker ook in de vakantie nog vaak aan je denken. Sterkte! liefs, Aurelie
Hey Aurelie, Dankjewel. Ik doe mijn best om me er doorheen te slaan. Ik hoop het deze keer gewoon beter te verwerken dan de vorige keer. Ik wil zo snel mogelijk weer goed in mijn vel zitten, want ook dat helpt mee aan een voorspoedig herstel, zowel lichamelijk als geestelijk. Idd bij jou is IUI gelukt. Als je terug bent van vakntie zal ik misschien wel heel wat vragen op je afvuren over IUI, want tegen die tijd wil ik me er toch wat meer in verdiepen. Lief dat je aan me denkt, maar denk ook vooral aan jullie zelf en je beebje, en geniet vooral van deze vakantie, het is jullie gegund. Misschien spreek ik je nog, maar anders alvast een hele fijne vakantie. Liefs Hope
Hoi Hope, Je kent me helemaal niet, ik heb nog nooit op dit onderwerp gereageerd maar ik heb wel vanaf het begin met je meegelezen. Raar zoals soms een onderwerp je aangrijpt. Elke keer als ik inlogde moest ik even bij jou kijken om te zien of alles nog 'oke' was, of er hopelijk nog geen sprake was van een miskraam. En elke keer was het 'gelukkig' nog niet doorgezet wat weer hoop gaf. Tot aan vandaag, ik lees nu pas dat het van het weekend definitief afgelopen is. Hope, ik wens je alle kracht om jezelf hieruit te trekken, om proberen weer positief in het leven te staan, zodat je zo snel mogelijk weer zwanger kunt raken! Geniet van je vakantie straks en van je allerliefste man. Jullie tijd gaat komen, dat weet ik zeker!
Hoi lieve Hope, het is niet zo raar dat het nu begint door te dringen en dat het verdriet groeit. Na de echo van vanochtend is je miskraam concreet geworden. Daarvoor was je onzeker over de volledigheid van de miskraam en hoopte je daar erg op en nu je dit weet, kun je andere emoties toelaten en daar hoort verdriet vanzelfsprekend bij. Het is nou eenmaal een groot verlies, dat verwerkt moet worden en waar je om moet rouwen. Laat het verdriet vooral toe. Het helpt niet om het weg te stoppen. Pas als je dit verwerkt hebt, kun je je weer vrolijker voelen. Huil, roep en schreeuw vooral! Je hebt er alle recht op. Ik vind het heel goed van je dat je spijkers met koppen slaat en je niet laat afschepen. Je wil niet weer zo lang in onzekerheid zitten en het is hartstikke goed dat je dat al meteen kenbaar hebt gemaakt. Zo te horen wordt er actie ondernomen, zodat je lichamelijk sneller op de been bent dan de vorige keer. Heel veel succes ook donderdag bij de psycholoog. Ik ben blij dat je daar al zo snel terecht kunt. Heel veel liefs, Marla
Beste Hope, Goed dat er nu verder wordt onderzocht. Ook vooruitstrevend dat er al over IUI en gebruik van clomid wordt gesproken. Bij jou lijkt me dat inderdaad zinvol omdat jij onregelmatige cycli hebt. Baarmoederslijmvlies van 3 mm is een goed teken. Ik denk dat je niet meer zo lang zal bloeden. Ik moet gelijk denken aan mijn eerste miskraam. Het slijmvlies was ook zo dun en ik vloeide bijna niet meer. Maar, ieder mens is verschillend. Ik hoop dat je cyclus toch regelmatig zal worden, nu je lichaam het vruchtje heeft afgestoten. Heel veel sterkte in deze (zware) periode.
Mussie (lieverd) bedankt, en ik weet je te vinden he? Bowie, wat lief dat je reageert op mijn verhaal. Het doet me echt goed dat iedereen zo meeleeft. Oke, het verwerken moet ik alleen doen, maar hier voel ik me iig niet alleen. Marla, ik dacht gister echt al een hele meid te zijn. Maar vandaag bewees ik het tegendeel, en dat kan ook niet anders. Hier kun je niet even overheen stappen. Idd donderdag de psycholoog en ik heb de arbo arts van het werk gevraagd contact me me op te nemen. Ik wil even met haar overleggen wat ik het beste kan doen met werken. Weet je waar ik zo bang voor ben, dat anderen heel snel vergeten wat je hebt doorgemaakt en dat je dan nog alleen staat met je verdriet. Ook wel logisch voor anderen, want zo gaat het nou eenmaal in het leven.... Ach we zien ook wel. @Mieltje, jij ook weer bedankt voor je reactie. Zeker omdat jij bepaalde ervaringen "helaas" kent, en deze met me wilt delen. Dat van dat baarmoederslijm klinkt dan goed. Alhoewel het nu nog steeds helder rood bloed is. Voelde het net echt weglopen, terwijl het door de dag nog amper was. Ik hoop echt dat het bloeden snel stopt, want dan kun je weer een beetje vooruit kijken. Ik ben ook blij met de start van eventuele behandelingen. Al is het maar eens starten met clomid en dat we het dan nog een paar maanden zelf proberen, en anders gewoon doorgaan met IUI. Heb nog met de fertiliteitsverpleegkundige gemaild. Zij stelde voor om met haar half augustus een afspraak te plannen. Dat is wel fijn, misschien kan ik dan al met clomid starten als mijn 1e ongi is begonnen. Anders gaat er weer een maand overheen. Ik laat er echt geen gras over groeien hihi. En misschien is dit wat ik nu schrijf wel dromen, maar ik hoop nog steeds dat we de MMM mogen ontspringen en dat we van te voren nog zelf zwanger raken. Maar ik moet me er maar niet op vast pinnen. Maar een beetje dromen moet je toch. Lieve, lieve meiden, dankjewel dat jullie me hierdoorheen trekken. Jullie zullen nog regelmatig van me horen. En als ik lastig wordt met mijn gezeur, dan mogen jullie dat best zeggen hoor Liefs Hope
Hi Hope, Ik merk dat je snel weer verder wilt met het gewone leven. Maar het is niet niets hoor alweer een miskraam. Denk wel om jezelf. Neem de tijd en huil/schreeuw zoveel jij wilt (of iets anders waar jij je goed bij voelt). Ook goed dat je de gyn. verteld hebt wat jij wilt en vooral niet wilt. Sterkte meid !