Fijn kari, Je stelt me enigszins gerust! Had echt nog maar een minimale dosis, zou ik daar nu ook weer genoeg aan hebben?
Vorig jaar gestopt nadat ik het al 7 jaar slikte. Met begeleiding van de arts. Ging 2 weken goed en ben toen weer begonnen. Ik had enorme afkickverschijnselen en zat weer volop in angst. Ik slik nu al weer enige tijd 20 mg paroxetine en functioneer hier super mee. Hiervoor slikte ik fluoxetine en Prozac maar daar werden mijn emoties enorm door afgevlakt. Dat heb ik nu niet. Mijn angstaanvallen zijn volledig weg. Ik durf weer auto te rijden, weer alleen de stad in de te gaan en ik kan weer werken! Ik heb mijn leven terug. Ik heb inmiddels geaccepteerd dat ik waarschijnlijk heel mijn leven aan de medicijnen zit maar als ik hierdoor mijn leven terug heb vind ik het prima.
oh meid wat balen joh . Toevallig heb ik 3 dagen geleden een daylight power lamp gehuurd bij de thuiszorg.. Omdat ook ik ineens overvallen werd door die zwarte deken van depressie weer. Ik vond het zo verschrikkelijk . Angstaanvallen er weer wat bij. Ik hoop dat de lichttherapie gaat werken, maar zo niet, dan begin ik denk ik ook weer. Hier speelt alleen -zo stom eigenlijk- mee dat ik niet kon afvallen mét de a.d. En nu ik gestopt was val ik héél langzaam vanzelf al (ondanks vreetbuien etc ) . Ik zou zo graag nét wat kilo's kwijt zijn (en blijven) zodat ik weer in de gemiddelde maat pas (en niet bij de grote maten) en dat mensen niet telkens vragen of ik zwanger ben (alles zit in m'n buik) . Maar oke... ik besefte vandaag dat deze momenten natuurlijk ook wel funest zijn: Je vaste ritme is volledig weg... Je houvast... Verder is het druk door de feestdagen. Dus eigenlijk is het niet zo gek allemaal. Alleen wel verschrikkelijk vervelend!! Ik duik hier m'n bed zo in. De lamp geeft me wel energie (placebo-effect of niet) - maar ik moet ook oppassen dat ik niet te vermoeid raak waardoor ik juist weer gevoelig wordt voor de angsten. Dat gebeurde vandaag dus ook weer. Zo mijn bed dus maar in. Heel veel sterkte!! *knuffff* Hopelijk krijg je het snel weer op een rijtje en krijg je snel weer rust!
Poehh dat weet ik niet meer.. ik was sowieso nd kl*te toen en had me gericht op afbouwen. Dat is uiteindelijk gelukt. Anders slik je ze een tijdje om de dag, kijken hoe dat gaat ? En overleggen met je arts natuurlijk. Misschien zijn er andere manieren voor je ook om je rust te hervinden ? Iets wat je leuk vindt om te doen misschien ? Iets creatiefs ?
Snap je wel een beetje hoor. Heb er geen topic over geopend maar moet bekennen dat ik een super zware week achter de rug hebt. Probeer het al dagen weg te drukken. Wat gedeeltelijk lukt. Vanavond ging het over ( zm) tijdens het kerstdiner en ik kon het niet meer aan. Wilde niet over het onderwerp praten. Stikte zo wat in mijn emotie.s Van nee dit onderwerp wil ik nu niet aan tafel hebben. Van hoe mensen daar zo tot komen. waar op ik de zin uit sprak ( ik snap het wel) en toen brak ik. Ben er overheen gekomen ben een sigaret gaan roken op het balkon. Ik slik al bijna 2 jaar ab. Het gaat met ups en down.s. En ben keihard voor mijn zelf. Omdat ik niet wil dat mijn kinderen weer zouden moeten leiden onder een moeder die depressieve gevoelens heeft. Wel weet ik een beetje waar het vandaan komt. Dochter gaat stopppen om het kdv dus twee maanden thuis( waar ik echt gelukkig mee bent) maar waar ik wel ergens angst voor hebt. Omdat ik geen achterwacht heb die zo maar in kan springen. Heb leuke plannen voor januari en februari. Wil er eigenlijk mee zeggen omdat mijn dagelijkse structuur een paar maanden veranderd. Moet ik daar in mee veranderen. Dat probeerde ik je van de week in je andere topic ook te vertellen. Omdat de kerst veel van je vraagt bezoek andere tijden andere verwachtingen, op ziet tegen bepaalde gebeurtenissen je. Terug gaat naar vervelende gevoelens van twee jaar terug. De angst om het vol te kunnen houden. Je komt er wel, We moeten accepteren voor ons zelf dat we niet meer de vrouw van voor de depressie terug komt. Eisen aan je zelf stellen die je niet kunt waarmaken. En die angsten gevoelens zullen toch boven blijven komen. Daarom geef ik graag antwoord op andere hun vragen. Hier in. en beschrijf ik hoe ik met deze dingen om gaat. Hoe moeilijk het soms ook is. Wilde niet je topic overnemen of mijn verhaal hier in kwijt. Maar misschien door het lezen van mijn verhaal dat je niet alleen staat in een strijd die soms zo zwaar is.
Vind het alleen maar superfijn die reacties... En knap, je neemt absoluut mn topic niet over hoor.. Het is goed dat je je eigen verhaal ook verteld. Ik voel me zo rot onder alles.. Moest schoonzus en zwager afbellen voor het gourmetten, en vind dat zo vervelend, ook al toonden ze begrip! Begin nu ook te twijfelen of ik er wel goed aan doe weer te gaan werken. Maar ik kan toch nooit nu met de mededeling komen dat ik weer ga stoppen? Ben er net anderhalve maand aan de gang. En toch: het is weer teveel geweest de afgelopen maand.. En het ging zo goed... had nu ook nooit met die AD moeten stoppen, maar dat is achteraf. Ik hoop maar dat dat zwarte gat zsm uit mn hoofd is weer. Dat vind ik nu het ergste. En dat ik zo naar bed durf zonder oxazepam ..
Morgen ga ik idd de arts even bellen. Ik heb op het moment nergens zin in, dat is nu juist dat depri zijn. Vandaag heel veel gewandeld, dat is heerlijk voor dat moment. Alleen om dan weer thuis te gaan zitten, dat vind ik zo vervelend. Ga ik weer piekeren.
Ik heb dus gelijk. Je structuur is veranderd en daarom heb je hier last van. Misschien vraag je toch te veel van je zelf. Je wilt op je werk laten zien ik ben niet gek. En ik ben wel normaal. En daar in ga je de mist al in. Je legt de lat voor je zelf te hoog. Of je met ad had moeten stoppen dat weet ik niet. Ook met ad kan je depressieve gevoelens blijven houden. Op zoek naar het andere puzzelstukje voor je zelf. En dan ga je malen piekeren en raak je weer gespannen. zoek de weg die bij jou past. De hand vaten waar van jij weet dat je er prettig bij voelt. Ben wel gegaan naar de familie bezoeken gisteren en vandaag. Heb mij er over heen kunnen zetten tot een bepaalde hoogte. Heb zelfs gisteren wat gedronken. Vandaag met het het diner met mij familie ging het bijna mis. De spanning zal er toch uit gekomen zijn. En ook al zagen ze dat ik brak. Er is niemand geweest met een arm om mij heen. En dan voel je je alleen echt alleen. Maar daar in zit mijn kracht. Uit eindelijk moeten we het zelf doen. Knuffel en ik ga nu stoppen in jou topic. Omdat het anders te zwaar word voor mij. Knuf.
Ja. Alleen probeer ik het voor mijn zelf te accepteren dat dit stukje bij mij zal blijven voor altijd. Omdat het denk nooit over gaat. Ga stoppen nu. Sterkte verder.
Ik denk idd dat je gelijk hebt. Mn structuur veranderd, en ik kan er niet tegen. Ik kan er ook niet aan wennen dat ik niet zoveel meer kan hebben dan vroeger.. Moet er nu toch echt aan geloven om dat te accepteren denk ik. Hoop maar dat de angst en depri gauw voorbij is, en ik ga het met manlief deze week nog uitgebreid hebben over mn werk. Vind jouw heel dapper klinken hoor.. echt.. Petje af hoe je het doet. Ik word altijd zo bang als ik me weer negatief voel! Vandaag besloten om gewoon dat kleine beetje (25MG Sertraline) weer te gaan slikken. Alle scherpe kantjes gaan er dan net af, en ik ben niet zo onzeker. Hopelijk slaat het nog aan, omdat ik er nu 3 weken mee gestopt ben.