Afgelopen week ben ik van onze 2e dochter bevallen. Het krijgen van kinderen heeft bij ons heel wat voeten in aarde gehad. 8 jaar terug stopte ik met de pil en nu pas is ons gezin compleet. Ik vroeg me al af wanneer de waterlanders zouden komen en ja vandaag ben ik me toch down. Ik kan alleen maar huilen. Huilen om mijn prachtige baby, dat de kraamweek bijna voorbij is, dat de babytijd nooit meer terugkomt, dat ik niet meer zwanger ben, dat een hele lange periode van onzekerheid maar ook van hoop op een kindje is afgesloten, dat ik nu nooit meer zwanger wordt etc. Het afsluiten van dingen, ik kan er maar moeilijk mee omgaan en nu helemaal niet. Verschrikkelijk gewoon!!! Wie herkent dit gevoel ?
Yep! Bij de jongste mega veel last van gehad. Niet zozeer het afsluiten, maar wel mijn mooie baby. Niet willen afgeven, in mijn eigen bubbel willen blijven met mijn gezin. Het begon op dag 3 en pas op dag 15 was het echt voorbij. Behoorlijk lang last van gehad. Lekker laten gaan hoor!
Heel herkenbaar. En ik dacht dat ik veel te stabiel was voor kraamtranen. Nou, niet dus! Bij alle 3 kwamen de waterlanders. Meestal rond de 5e dag. Alleen bij de eerste iets later. Daar had ik ze op de dag dat de kraamverzorgster wegging. Het is inmiddels een maand na je berichtje; hoe gaat het nu met je?
@Mooiezomer erg he, je doet er niets aan. Het heeft bij mij best wel even geduurd. Jankend de kraamhulp uitgezwaaid enzo ha ha. Nu het "echte" leven weer is begonnen is ook de realiteitszin wel weer een beetje terug . Maar er zijn nog steeds momenten dat ik het moeilijk vind als ik naar mijn mooie baby kijk. En jij, al wat meer jezelf?
Fijn dat het al beter met je gaat. Het duurt ook even voordat je de nieuwe routine gevonden hebt. Voor de geboorte had je alles lekker op de rit met je oudste, en dan ineens moet alles anders voor de baby. Totáál ander ritme, dus onrust ten top. Tenminste, zo ging het hier. Mijn zoontje is net 1 jaar geworden en het ritme is gelukkig al lang weer terug. Ik merk wel dat hij meer mee moet in de dag dan zijn zussen. Oudste naar school, andere kinderen mee. Gaat best goed. Alleen heb ik nu de kriebels voor een 4e kindje....
Heel herkenbaar, ik huilde om alles maar vooral ook om niets... Begon op dag 3, en duurde toch wel even, twee weken? - maar na een paar dagen was het gelukkig wel minder intens.
Oh zo herkenbaar die onrust omdat ineens alles weer anders is. Pfff ik vind het maar lastig hoor. Een vierde..wauw ik vind het al een prestatie als ik de boel een beetje op de rit krijg met 2...haha. Maar wel weer heerlijk natuurlijk om zo'n kleine hummel te mogen verwelkomen.