Over een aantal weken ga ik bevallen van ons 2e kindje. Toen de eerste geboren werd, hadden we al een paar jaar geen contact met mijn schoonouders en heb ik een heerlijk rustige kraamweek gehad. Dat verbroken contact was er uiteraard niet voor niets, ik heb zoveel met hen meegemaakt ik zou er een boek over kunnen schrijven. (En dan is het geen vrolijk boek, helaas.) Inmiddels is er weer contact, dit is op hun initiatief geweest en het is voornamelijk vanwege mijn man dat ik er in ben meegegaan. Maar het blijft altijd spitsroeden lopen, want als je ze één vinger geeft vreten ze je hele hand op. Bijv. Voor ieder wissewasje bellen ze en verwachten ze dat mijn man alles uit zijn handen laat vallen om bijv NU een lamp in de schuur te verwisselen. Neemt hij niet snel genoeg op dan rijden ze hierheen om hem op te halen "want ze konden hem niet bereiken". Dat ik een ontiegelijke hekel heb aan onverwachts mensen op de stoep en hier ook gewoon mijn leven leef, incl middagslaapjes, visite, huishouden en werk daar gaan ze compleet aan voorbij. Als ik dat aangeef wordt het weggewuifd totdat ik ontplof, dan ben ik "emotioneel" en "heb ik last van mijn hormoontjes". Mijn schoonmoeder zegt gewoonweg "weet je wel hoe moeilijk het is als je kind het huis uitgaat, je snapt niet hoe leeg mijn leven is" let wel mijn man is eind 40 en al meer dan 20 jaar de deur uit. Dat hun leven leeg is klopt overigens wel, ze hebben geen vrienden of hobby's en gaan nooit eens een dagje of avondje op stap. Daarom hebben we ook weinig gespreksonderwerpen want ik heb niets met wat er in de Story staat, de kiloprijs van de boontjes en de ingegroeide teennagel van de doktersassistente. Ze leven alsof ze minstens 103 zijn en een bezoek kost mij bakken met energie. Ook omdat ik steeds moet opletten of ze bijv onze peuter geen kauwgumbal geven (!) of een slokje koffie of wijn uit hun glas laten proeven. Ook leveren ze steeds commentaar op onze opvoeding, onze taakverdeling en ons huishouden, ze vinden mij niet schoon genoeg maar bij hen ligt er dus ongelogen slakkengif onder de kast of bijv hartmedicatie tussen de kussens van de bank dus bezoek naar hen verplaatsen vind ik met een onderzoekende peuter erbij geen optie. Met name schoonvader is erg grof in de mond en houdt niet alleen van die opruiende PVV-praat, maar als peuter iets laat vallen of een driftbui heeft zegt hij ook net zo gemakkelijk: "Jezus, je hebt toch geen polio of zo" of "je lijkt wel achterlijk als je zo doet". Ik zet hem eruit als hij zo praat en dat weet hij inmiddels. Maar goed, nu dus straks mijn kraamweek. Dan lig ik geestelijk en fysiek in de kreukels dus ik ben bang dat ik dan veel minder sterk ben in het bewaken van onze grenzen. Ik zie het niet zitten om ze in mijn slaapkamer te hebben als ik daar lig met een wagonlading verband, ontplofte onderkant en lekkende borsten, maar mijn kinderen met hen naar beneden laten gaan voelt ook niet goed. Ik ben al niet zo iemand dat ik mijn baby vast laat houden door anderen, maar al helemaal niet door mensen die weleens koortslippen hebben en gerust een vieze ongewassen pink in zo'n babymondje stoppen. Het liefst heb ik hen pas over de vloer als ik weer op de been ben maar of ik dat kan maken? Of hen in het ziekenhuis laten komen, dat nodigt al veel minder uit tot blijven plakken. En dan aan de verpleging vragen of ze hen na een (half) uurtje naar buiten werken. Mijn man laat het aan mij over, en scheve gezichten 'want jouw moeder mag wel komen' krijg ik sowieso niet want hoe het er nu naar uitziet beval ik als mijn moeder en haar vriend op Gran Canaria zitten (doen ze ieder jaar rond dezelfde tijd).
Poeh.....ik begrijp je zorgen . Denk dat ik het aan zou geven aan de kraamverzorgende? Dat je schoonouders langs kunnen komen als zij erbij is, en dat zij het bezoek kan 'ondersteunen' ? Ik begrijp de gevoeligheid....
In dit geval zou ik ervoor kiezen om ze in het ziekenhuis op bezoek te laten komen, al vrees ik dat ze daarna toch nog ongevraagd thuis langs komen. In dat geval zou ik de eerste dagen de kraamzorg als buffer gebruiken en daarna je man.
Ik vind dat je man het niet aan jou over moet laten zo na de bevalling, maar voor jou op moet komen en zorgen dat zijn eigen ouders jullie wensen respecteren.
Meid, hou die mensen lekker zo ver mogelijk buiten de deur! Die kraamtijd kun je niet weer over doen hé. Jouw kraamtijd, jullie baby, jullie huis, jullie regels, basta. Dan zijn ze maar pissed, daar komen ze wel weer overheen. Zulke mensen verander je niet en ze gaan geheid over jouw grenzen heen als je ze binnenlaat. Bescherm de goede vibes in je omgeving tijdens je kraamtijd, echt. Geen genade hoor. Jouw verantwoordelijkheid ligt bij je baby en je herstel en zij dragen aan beide niets goeds bij.
Daar valt niet aan te beginnen bij zulke mensen. Die begrijpen het niet en doen het daarom allicht alleen omdat het ze opgedragen wordt en zelfs dan vervallen ze na verloop van tijd in oude patronen. Dat kan zelfs tussen binnenkomst en vertrek al gebeuren.
Lekker door je man laten afhandelen. Of baby in de draagdoek en na een half uur naar boven met de kinderen om te rusten
Pfff dacht eerst weer een aanstel post, maar nee ik snap je. Jeetje wat een lui. Als je ze niet uitnodigt dan komen ze gewoon langs. Hebben echt maling aan jou en aan je grenzen, zou ze de eerste dagen echt niet over de vloer willen hebben. Kraamzorg ze laten weg sturen, omdat jij of baby nog geen bezoek mag. En als je weer op bent dan zou ik ze idd beneden even opzoeken, baby in draagdoek en na een half uurtje met Peuter naar boven, dan kan manlief gezellig bij ze achter blijven. Deur op slot en ze zoeken het maar uit beneden. Sterkte!
Zou ook gewoon kunnen dat je je goed voelt in de kraamweek hoor. Enige wat ik niet meer zou doen is savonds bezoek dat was iets teveel van het goede bij een 2e omdat de eerste ook er aan moet wennen. Maak met je man/kraamzorg duidelijke afspraken wat betreft bezoek. In jouw geval zou ik mn schoonouders op bezoek laten komen en gewoon je kleintje bij jouw houden als ze zo zijn. En aangeven op welke momenten je bezoek wil en hoelang. Als bezoek het zelf niet kan bedenken.
Ik zou echt duidelijk zijn in wat je wil. Ik snap dat ze opnieuw opa en oma worden en voor hen ook spannend is, maar die eerste dagen/weken krijg je niet meer terug. Blijf lekker met de kleine boven of inderdaad in de draagdoek. Na mijn 2e had ik vreselijk last van kraamtranen en als iemand maar ook een vinger uitstak brak ik al. Ik had heel sterk het MIJN BABY gevoel. En vooral schoonmoeder kon niets goed doen, terwijl de band best goed is. Mijn man is naar haar toe gegaan en heeft duidelijk aangegeven dat ze gewoon rustig moet doen en vooral niets forceren m.b.t. het vasthouden van de kleine. Wil je man niet eens met zijn ouders praten?
Dat heeft hij al 100x gedaan, maar hij praat tegen een muur. Bijv over dat onverwachts langskomen, daar heeft hij heel duidelijk gezegd dat ik daar een hekel aan heb en dat hij niet altijd alles uit zijn handen kan laten vallen om NU bij zijn ouders een klusje te doen. De reacties zijn wisselend: - Gewoon géén reactie, want hij is er nu en doet het klusje dus ze hebben hun zin; - Beetje wegwuiven en zeggen dat ze echt niet vaak iets vragen en we niet zo moeten overdrijven - Zeggen dat ze er de volgende keer rekening mee zullen houden (en dat dan gewoon niet doen); - Hem voor de voeten gooien dat ze ook altijd voor hem gezorgd hebben en dat hij nog wel spijt zal krijgen als ze dood zijn; - In de slachtofferrol kruipen en een uur weeklagen dat ze op zo'n zijspoor staan; - Boos worden en zeggen dat ze hem dan net zo goed kunnen onterven want het is toch een waardeloze zoon; - Zeggen dat het allemaal bij mij vandaan komt, zoon altijd labiele vrouwen uitkiest en ik niet zoveel noten op mijn zang zou moeten hebben. In alle gevallen is het resultaat hetzelfde, nml onze wensen en grenzen gaan bij hen het ene oor in en er net zo hard weer uit. Het enige dat tot nu toe schijnt te helpen is heel kwaad worden (ik ben als ik eenmaal kwaad ben vrij ongevoelig voor alle soorten reacties en blijf herhalen wat mijn grens is) of in het kader "my way or the highway" geen contact meer willen hebben totdat ze doorhebben dat het onze manier of geen enkele manier is. Ongelooflijk vermoeiend.
Oef, dat klinkt inderdaad erg vermoeiend. Vooral lekker boven blijven met de kleine en een draagdoek aanschaffen. Werkt hier ook altijd top!
Bezoek onder zkh tijd of als de Kraamzorg er is. Verder zeg je dat je kind een zware bevalling gehad heeft en misselijk is en niet opgepakt kan worden. Klaar! Oh en de kraamzorg ze eruit laten zetten na 20 min.
Wauw wat een mensen zeg.. Ik was er helemaal klaar mee geweest als ik dit zo lees. Als je man ze wel over de vloer wilt hebben vind ik dat het ook zijn probleem is en dat hij ervoor moet zorgen dat het goed loopt..
Kraambezoek op de slaapkamer begrijp ik sowieso nooit. Hier komt bezoek er pas in zodra ik kan opstaan. Dit was meestal vanaf de dag na de bevalling. En als er bezoek was dat ik na 10minuten zat was, ging ik met de baby naar boven, zogenaamd baby voeden of rusten, en daar mocht niemand komen (nou ja, goeie vrienden of zo wel, maar het was meer zo dat ik lastige mensen zo op afstand kon houden) Mijn man en de kinderen zorgden dan wel voor het bezoek totdat ze gingen. En ja, er waren zelfs opdringerige mensen die gewoon de trap opkwamen (altijd dezelfde) en die stuurde ik dus gewoon weer weg. Ik ga ook bij andere mensen niet gewoon de slaapkamer op. Ben zelf zeer gehecht aan mijn privacy en niemand hoeft de rommel te zien die je in de kraamweek ergens moet verstoppen!
Volledig bij de kraamverzorgend neerleggen. Laat ze het lekker bekijken. En als je man niet tot ze door kan dringen op de al geprobeerde manieren dan is het misschien wel aan hem om eens wat fermer met de vuist op tafel te slaan. Zo en niet anders! Hij moet zijn gezin beschermen en voor zijn vrouw opkomen. Geen kans geven. Tussen die en die tijd komen en dan weer weg. En duidelijk de kraamverzorgende instrueren. Wij hebben ook bij onze 1e om een pittige kraamhulp gevraagd. Iemand die mensen durfde weg te sturen of subtiel de deur uit kon werken. Heerlijk.
Helaas heel herkenbaar! Het is dat ik geen schoonzus heb , anders zou ik denken dat het om dezelfde mensen gaat Ik heb me voorgenomen het zh personeel die op dat moment voor mij zorgt, en de kraamhulp op de hoogte te brengen.. Daar waar ml het niet lukt, of niet thuis is, kunnen zij het oppakken ..
Meid echt waar, zorg voor een wat oudere kraamverzorgster die lekker stevig in dr schoenen staat. Geef het heel duidelijk aan wat je wilt en of ze alsjeblieft je wil verlossen van die twee als het de tijd is (of als jij een bepaalde blik geeft of vooraf afgesproken teken). Die kunnen dat prima en kraamverzorgsters hebben heeeeeel wat overtuigingskracht en improvisatievermogen. De mijne was echt een topper wat dat betreft en wieberde ze gewoon de deur uit. (had van mij een carte blanche gekregen omdat ik nogal de neiging heb om over mn grenzen te gaan). Blijf / Ga ook in bed met de kleine als ze komen, komen ze onaangekondigd dan is t spontaan even rusttijd vanwege een onrustige nacht of het welzijn van de kraamvrouw (weten zij veel). In bed boven is "ziek" mensen blijven dan minder vaak plakken als dat je beneden zit met je goeie gedrag. Ik heb t met je te doen, ik heb echt schatten van schoonouders en als ik dit zo lees kan ik echt heel wat voorbeelden bedenken die daar verdacht veel op lijken, zowel vanuit mn thuiszorgwerk als in mijn eigen leven. Blij dat die niet meer in mn leven zijn maar dat is in dit geval wat lastig. Jeetje mina, nee hoor meis, dit zijn niet je hormonen. Bubbel om je heen en probeer het van je af te laten glijden hoe moeilijk het ook is, denk maar zo: wees blij dat je er niet mee getrouwd bent. Overigens dikke kans dat dit bij 1 van de twee geinitieerd wordt en de ander niks in te brengen heeft (of de moed heeft opgegeven). In bijna alle gevallen die ik ken zijn het de vrouwen die dit doen en de mannen ervan zijn onschuldig maar houden zich wijselijk maar stil want owee als ze er tegenin gaan en dan thuiskomen. De meesten hadden echt dagenlang knallende ruzie en konden weken lang niks goed meer doen. "Wees een vent en ga er tegenin" is op die leeftijd ook vaak gepasseerd station, t sluipt er als t ware in. Ik zeg t niet om het goed te praten, begrijp me goed, maar meer om te waarschuwen van joh je schoonvader kan bijv. misschien een onwijs toffe man zijn die nu inmiddels compleet murm gemaakt is en straks helemaal opleeft en totaal anders is dan dat je hem nu kent.
Heeft doorgaans niks te maken met wel of niet kunnen opstaan. Mensen blijven minder lang plakken als jij in bed ligt als dat je beneden zit, daar gaat het vaak om. Het beeld "mama moet rusten" is wat duidelijker dan, voor de garde die dat onderscheid wat lastig kunnen maken en denken dat je helemaal weer op en top fit ben en jij intussen van ellende niet meer weet hoe je moet zitten met dat onderkantje nog in de puin. Soms kunnen ze ook echt nog niks, maar dat is, wat ik begreep uitzondering. Sommige kraamverzorgenden geven sterk de voorkeur om bezoek te ontvangen als mama ligt, ter bescherming van zowel mama als kind, vanwege de uitputting van bezoek.
Het zijn je man zijn ouders ok, maar waarom wil je, of je man, in hemelsnaam zulke mensen in jullie leven hebben...