Er is idd een groot verschil tussen huilen en huilen. Als ik mijn kind bij ieder huiltje uit haar bed moet halen, omdat dat volgens bepaalde mensen beter zou zijn, heb ik geen leven meer. Bovendien zijn baby's niets voor niets baby's en hoort huilen (of zichzelf in slaap huilen) er nu eenmaal bij. Bovendien hebben baby's/ kinderen het gauw genoeg in de gaten als je ze meteen uit bed haalt omdat ze huilen. Zo creeer je ergens natuurlijk dat ze meteen hun zin krijgen'bij ieder huiltje. Maar goed, wij laten ons kindje dus soms even heerlijk huilen als dat nodig is om in slaap te vallen. Als ze alles bij elkaar krijst, is dat natuurlijk andere koek.
er is absoluut een onderscheid te maken in de verschillende 'huiltjes' en ik heb zo het vermoeden dat moeders heel goed de verschillende manieren van huilen van hun kind kunnen onderscheiden, herkennen en 'vertalen'. Ik heb het zelf onmiddellijk door als Lize 'anders dan normaal' huilt. Wat dat betreft doet de natuur het prachtig!
Er is zeker verschil in de verschillende huiltjes. Soms verbaas ik me wel hoeveel mensen hun kinderen in slaap laten huilen. Maar waarschijnlijk is dat een heel ander soort huilen dan het krijsen wat Eva doet (dat hoop ik tenminste). Ik denk dat Eva nogal snel overstuur huilt, want als ik haar een kwartier lang zou laten huilen heb ik een compleet overstuur, rood aangelopen en bezweet kind (dat is namelijk bij 5 minuten al, laat staan als het een kwartier zou duren). Ik noem huilen trouwens vaak jengelen, en echt krijsen noem ik huilen. Om het verschil duidelijk te maken.
goed stuk! Blij te lezen dat ik niet een softe mama ben, die haar baby wel kan laten hiulen (lees jengelen) maar zodra het naar serieus verdriet overgaat ook snel het ukje weer pakt.....ik ben niet soft, ik ben attached!
ik heb afgelopen nacht zo`n nacht gehad dat alyssa niet stil te krijgen was. na de laatste fles was ze al onrustig en wilde ze niet echt snel gaan slapen. uiteindelijk om half1 (ze kreeg om 23.15 de laatste fles) viel ze in slaap na heel lang te hebben gejengelt en gekreunt. (waren geen krampjes want dan gaat ze direct krijsen) toen werd ze om 3.15 weer wakker voor de fles. ik heb haar toen bij me gehouden tot ze sliep en haar toen in haar bedje gelegt. daarna was het echt gebeurt met de rust en het slapen. het begon met zachtjes kreunen en jengelen en dat ging na 10minuten over in krijsen. ik naar haar toe. speentje in de mond , die wilde ze niet. mevrouw wilde haar vingers, maar aangezien ze die nog niet goed in haar mondje kan houden werkt dat niet. nadat ik haar speen een tijdje zacht had tegen gehouden (zodat ie er niet uit zou vliegen, maar niet dicht tegen haar mondje) was ze weer stil. ik weer naar bed, ik sliep nog niet of ze begon weer. na een keer of 5 was ik zelf ook helemaal overstuur en heb ik mn man zo ongeveer het bed uit geschopt om haar te laten ophouden met huilen. vanmorgen om half 7 heb ik haar helemaal wanhopig bij me genomen (nadat ik vannacht ook al tig rondjes door het huis had gelopen), dat hielp, maar ik was zo moe dat ik zelf iedere keer indommelde en ik was bang dat ik haar uit bed zou laten vallen. om 7uur heb ik haar in haar bedje gelegt en ben ik zelf maar gaan eten (moest er toch uit omdat ik naar de ha moest) nog geen 5minuten later begon ze weer en heeft mn man de fles gemaakt (was weer tijd) vanaf dat moment was ze wel rustiger maar slapen ho maar. uiteindelijk in de wagen gelegt en maar boodschappen gaan doen en vanmorgen om half10 is ze eindelijk in slaap gevallen. ze werd op tijd weer wakker voor de fles en ligt nu gelukkig te slapen. al hoor ik haar wel af en toe. dat laten huilen werk dus bij alyssa absoluut niet dan raakt ze helemaal overstuur. maar wat het nu geweest is weet ik niet. ik hoop alleen dat het geen gewoonte gaat worden want dan kan je mij opdweilen. sorry voor het lange verhaal maar toen ik dit las moest ik ff mn ei kwijt. liefs doris
Doris, Alyssa is nog maar 3 weken! De eerste weken hebben wij om en om Eva bij ons gehad 's nachts. Wij durfden namelijk niet te slapen als ze bij ons op de borst lag in bed. Is een beetje zwaar , maar wel een rustig en tevreden baby die het gewoon nog nodig had veel bij ons te zijn.
ik laat Julian ook nooit huilen. hij slaapt heel erg slecht `s nachts..ik word er echt wanhopig van soms. En echt het enige advies wat je krijgt is het laten huilen. Advies van de cb arts was: Baby`s hebben toch geen besef van tijd, maakt dus niet uit hoe lang je je baby laat huilen, 2 minuten of 2 uur. Ik kon dat mens wel wat doen Fijn om een keer te lezen dat ik het toch goed doe!
Idd, hier idem dito, voor mij is "miemeren" huilen, en janken dat je hoort dat ze overstuur zijn (worden) echt huilen... denk niet dat er veel ouders zijn die hun kinderen echt laten "bleren" (tenminste mag hopen van niet ) Walgelijk zeg ze zullen ongetwijfeld geen besef van tijd hebben, maar dan nog? zoals gezegd ik laat mijn kinderen ook huilen hoor, maar zoals ik al beschreef heb je huilen en huilen (krijsen)
Ik heb Tess wel laten huilen, zelfs uren lang. Want ik kon haar wel bij me nemen, maar daar werd het alleen maar erger van. Ik kon haar niet troosten en dat maakte mij weer moedeloos. Die onrust bracht ik natuurlijk onbewust op haar over en we kwamen in een neerwaartse spiraal. Na een strakke aanpak van r&r en een ziekenhuisopname van een paar dagen is het totaal omgeslagen. Ze is nu sinds enkele weken een heerlijk tevreden grietje. Nee, bij ons heeft dat laten huilen juist wel geholpen. En zo denk ik ook dat er geen 1 richtlijn het beste is. Afhankelijk van de situatie en het kind is een bepaalde aanpak nodig. Laat men daar eens duidelijk naar kijken en van daaruit advies uit brengen.
maar dat vindt ik ook weer een heel ander uiterst verhaal, als het kind er niet eens mee gebaat is als jij haar uit het bedje pakt tja, dan kun je het idd net zo goed beter laten liggen als dat beter is, maar dan is er vaak wel duidelijk iets aan de hand wat onderzocht moet worden als een kleine zo vaak(veel) huilt (krijst).. gr.smoekie
ja idd dat is weer een ander verhaal. Ik kon Erik wel altijd troosten. Als ie maar bij me was/is dan is het goed. Dus als je weet dat dat helpt dan doe je dat. Hier trouwens wel Rust en regelmaat hoor. Doe en deed alles in dezelfde volgorde en tijd enzo. Erik kan slecht tegen veranderingen en als het heel druk is om hem heen. Dus stelde ik hem daar nooit aan bloot. Alleen als het echt niet ander kon. Zelfs nu ben ik daar best voorzichtig mee. Maar dat huilen als ik er niet ben dat heeft ie nog steeds. ALs ie bij papa is dan gaat het wel. maar niemand anders kan op hem passen want dan is het leed niet te overzien. Heb een aantal keren geprobeerd om mijn schoonmoeder op te laten passen. Gewoon voor een half uurtje / een uurtje. Mijn schoonmoeder is toch een ervaren iemand wat dat betreft Maar zij belde na een kwartiertje / half uurtje toch helemaal wanhopig op of ik aub terug wilde komen omdat Erik zo over zijn toeren was. Ach, ik hoop maar dat het overgaat als ie ouder word. Eens moet ie toch zonder zijn mama kunnen he Maar zwaar is het wel af en toe hoor. Hij is echt 24 uur per dag bij me. Hij slaapt zelfs bij me in bed. Hij heeft nog nooit in zijn eigen bed slapen. Hoe ik hem dat moet leren,. geen idee. Hij raakt dus echt compleet over zijn toeren als ie alleen moet slapen. @Snoopy : Ja idd dat had ik dus ook. Vroeger heb ik ook urenlang hulpeloos in bed gehuild. Dat staat me nog helder voor de geest. De eenzaamheid die ik voelde.... En daarom kan ik Erik gewoon niet laten huilen.
"Ik wil niet dat ze zich in de steek gelaten voelt, dat is toch juist de bedoeling van mama zijn, er altijd voor je kind zijn?" Dat houdt niet in dat als je jouw kind even laat huilen, dat je dan een slechte moeder bent. Een slechte moeder ben je door niet te kijken naar wat jouw kind nodig heeft. Maar WAT het kind nodig heeft is per individu anders. Scheer niet alles over 1 kam.
Maar er is niets medisch gevonden. Achteraf denk ik dat het een combinatie was. Mijn onrust die ik onbewust op haar overdroeg, prikkelgevoelig kind, neerwaartse spiraal.... etc. Ben in ieder geval dolblij dat het, zonder medisch ingrijpen, zo goed gaat.
ja dat is dan helemaal balen als je niet weet waarom je kind huilt zoals het huilt en dat je het zelf niet kan troosten blij te lezen dat het in ieder geval zonder ingrijpen weer goed gaat nu... een huilend kind is nooit leuk maar al helemaal niet op de manier zoals jij beschijft.. gr.smoekie
Nee, dat was echt vreselijk Smoekie....zat af en toe huilend in de keuken. Poeh, wat een zware weken waren dat. Vooral het ontroostbare deel....want "ik ben toch de moeder?"....flitst wel 1000 maal door je hoofd. Jemig, wat had ik het gevoel dat ik gefaald had.
Ik heb me ook schuldig gemaakt aan laten huilen. Op advies van het CB, ik zat er helemaal doorheen en mijn kleine man bleef maar huilen en huilen en huilen. We waren helemaal op. Achteraf heb ik daar zo'n spijt van, maar op dat moment kon ik echt niet meer, helemaal kapot. Echt zo'n 16 uur per dag huilen. Het heeft een paar weken geduurd (laten huilen hebben we niet heel vaak gedaan) en daarna veranderde hij met behulp van de osteopaat in een tevreden baby. Als ik het opnieuw mocht doen, zou ik hem nooit meer zo laten krijsen. Ik ben af en toe ook bang dat ik hem daarmee voor zijn leven heb getekend.
Ik heb mijn dochtertje wel laten huilen in het begin..zelfs al toen ze een maand was (op o.a. advies hier van het forum) maar ik heb er vreselijke spijt van. Maar ondanks dat weet ik niet hoe ik het aan had moeten pakken als ik haar niet had laten huilen. Ze is heel erg koppig en ze bleef doorgaan met huilen. Geen 5 min. geen 10 minuten maar een half uur of nog langer en ze hield pas op als ze echt kapot was..en ze gilde het echt uit.. als ik dat een paar dagen aanhield hield ze ermee op tot ze na een maand ofzo weer begon te huilen. Het was een drama want ik wist niet wat ik anders moest toepassen. Ging ik naast haar zitten (vond ik geen probleem) dan duurde het 5 a 10 minuutjes eer ze sliep..dat ging heel erg goed..maar na verloop van tijd werd ze dan steeds wakker als we dit toepastte. oftewel ik was echt radeloos en wist niet wat ik moest doen. Eerste kindje, was bang haar te verwennen en een kindje te krijgen wat tot haar tweede jaar bij haar moeder op schoot moest slapen of altijd maar mij erbij hebben als ze ging slapen. Ze is nu 20 maanden en het gaat eigenlijk hardstikke goed. soms huilt ze nog wel maar nu is ze immers groot en dan duurt het maybe 5 minuutjes..meestal niet eens en als ze haar bui heeft (dan wilt ze gewoon haar zin) kan ze wel 10 minuten jengelen maar niet meer dat gillen. nog steeds als we het soms zielig vinden om haar eventjes te laten huilen gaan we even bij haar zitten..maar zodra we dat doen gaat ze opeens weer wakker worden tussendoor. Wij willen graag een tweede kindje maar ben doodsbang dat het dus weer hetzelfde zal zijn en ik wil het echt niet meer laten huilen...niet eerst het min een jaar is ofzo. maar kort samengevat..laten huilen raad ik echt niet aan.. tenzij het dus even 5 minuutjes jengelen is..
Hallo, Nou, laat Tamara overdag nooit huilen. Als ze huilt pak ik haar lekker op en knuffelen we lekker en dan is ze ook vrij snel weer vrolijk. Maar 's avonds als ze naar bedje gaat, laten we haar altijd even huilen. Dat heeft ze soms nodig om in slaap te komen. Ze is soms zoooo moe en hangt tegen de slaap aan en dan wordt ze jengelig. Soms slaat dat jengelige door in echt huilen, maar toch laten we haar even huilen. Het duurt meestal tussen de 10 en 20 minuten en dan slaapt ze al. De reden dat we niet naar boven gaan is hier heel simpel. We hebben al een paar keer meegemaakt dat ze enorm lag te huilen...wij dus naar boven. Sta je boven het ledikantje, begint mevrouw gigantisch le lachen en te kirren. Niks aan het handje dus...mevrouw is een gezelschapsdier... Als ze langer dan 20 minuten / half uur huilt, halen we haar er wel uit. Dan is het nog even knuffelen en spelen in de box en dan weer naar bed. En dan valt ze ook meteen in slaap. De laatste weken gaat het hier supergoed. We leggen haar 's avonds na de voeding van 20.00 in bedje en ze gaat meteen slapen. Wij vinden hier rust en regelmaat ook erg belangrijk ( reinheid natuurlijk ook!) We hebben vaste voedingstijden, en doen Tamara elke dag rond dezelfde tijd in bad. Ook de slaaptijden houden we zoveel mogelijk hetzelfde. Tamara heeft er veel baat bij en wij natuurlijk ook! Liefs Elly.