Ik zeg toch niet dat iemand een slechte moeder is omdat ze haar kind laat huilen? Eva huilde de eerste weken ook veel, 's avonds. Maar ik heb haar nooit alleen laten huilen, altijd waren mijn vriend en/of ik bij haar. Ik kan dat gewoon niet, zo'n kleintje (en ook nu ze wat groter is) alleen in haar bed laten huilen. Hoe vervelend het soms ook is, ik wil graag dat ze weet dat we er altijd voor haar zijn en haar niet aan haar lot overlaten. Dat gevoel heb ik vroeger zelf iets te vaak gehad.
Wat een goed stuk! thanks! Ik sta er zelf ook niet achter om een baby te laten huilen (behalve een paar minuutjes..maar inderdaad, niet langdurig of het 'laat maar liggen, valt vanzelf in slaap principe')
Ja zo ging het bij ons ook..Vind het mooi om daar nu aan terug te denken..Ik moest ook soms vresleijk huilen als Devin zo huilde..maar hield haar dan juist dicht tegen me aan en dan huilden we samen..sóms zelfs dat papa ook meehuilde..maar dan waren we dicht bij elkaar en lieten we haar merken dat we haar, ondanks dat we hara niet konden hélpen, haar wél troosten en er voor haar waren.. Tja..ik geloof daar echt in! Trouwens succes Mirthe als zoiets weer voorvalt..ik weet hoe vreselijk door merg en been het gaat..Ik hoop dat het snel beter wordt bij jullie. Devin is nu 9,5 mnd en ik kan eindelijk zeggen dat de ergste pijn/kop eraf is. Ze heeft er wel nog last van, maar niet meer die vreselijke pijn..Blijf volhouden, op de manier zoals je het nu doet!
als je het stuk leest, wordt je wel duidelijk dat het niet pas belangrijk is om het kind bij je te houden als het huilt wanneer het zich er bewust van wordt, maar daarvoor al. Je hoeft je kind niet per se te troosten, maar het voelt de veiligheid en geborgenheid wél als je hem/haar bij je houdt of als je er in elk geval bent. Ik lees toch een anatal keren dat mensen zeggen dat het niet uit maakt of ze er wel of niet zijn, omdat het kindje toch wel huilt..maar in dit stuk proberen ze juist duidelijk te maken dat het wel degelijk utmaakt. Als het een paar keer gebeurd zal er niet meteen blijvende schade ontstaan lihjkt mij, maar ik denk dat de visie van 'het maakt niet uit want het kindje merkt het niet/ wordt toch niet stil/snapt het toch nog niet/is toch niet te troosten' niet juist is. je kindje voelt dat je er bent..je aanwezigheid, je veiligheid en het haalt wellicht de pijn/onrust/verdriet oid niet weg, maar biedt hem wel een afgebakende ruimte om dat verdriet te hebben..hij/zij is niet alléén. Ik denk trouwens ook dat dit zo geschreven is om er van af te willen dat dit geadviseerd wordt op CB's e.d. Dus als je je kindje wel eens laat huilen is het heus niet zo dat je meteen een slechte mama bent, maar het wordt tegenwoordig juist aangeraden om te laten huilen..als advies..en dát vind ik ook niet goed, helemaal gezien de 'gevolgen'voor later. Een kind met een hechtingsstoornis krijgt het héél heel heel erg moeilijk later (zo ook de ouders/ omgeving) plastisch handelen op een kookwekker en tijd en voorgeprogrammeerde schema's van een CB halen alle gevoel/ touch enzo weg..Je gaat handelen op schema. Volgens mij is dit verstandig wanneer ouders er aan onderdoor dreigen te gaan (aan het gehuil) om ouders wat rust te geven zodat ze weer verder kunnen. maar zolang ouders het nog aankunnen, lijkt mij ook dat ze niet zouden moeten adviseren het kind alleen te laten met zn verdriet....hoe jong ook. Desnoods ga je ernaast zitten niks te doen. Het gaat ook om balans of course..Er zijn best veel sociaal zwakke gezinnen waarbij ouders geen idee van een opvoeding hebben en totaal niet 'bewust'met een kindje omgaan..Om deze ouders te adviseren op tijden/klokken etc te gaan opvoeden is puur ondersteunend en misschien zelfs noodzaak. maar je moet er niet in doorslaan en ouders die het zelf dénken te weten of áán kunnen gewoon echt op hun gevoel en instinctief laten 'ouderen'..denk ik Sjee..hele preek..wat weet ik nou
in dit artikel wordt gesproken over excessief huilen en de aanpak/ hiervan. Dus als je kindje niet excessief huilt, maar natuurlijk wel af en toe eens huilt/brult (het is nu eenmaal een baby... ), kun je best even een paar minuutjes aankijken of hij/zij vanzelf ophoudt of niet. Je leert al snel de soorten huiltjes van je kindje en dan weet je of ie zelf op gaat houden met een paar minuten of dat het alleen maar harder huilen wordt... ben zelf ook NIP-lid en kan me voor het grootste deel wel vinden in de notitie
Dit gevoel heb ik dus ook steeds..Dewi huilt zooo ontzettend veel en raakt daarbij enorm overstuur (alsof ze compleet de weg kwijt is!). Haar oppakken en troosten heeft geen zin, ze duwt me gewoon weg Ik voel me zo slecht en heb zo sterk t gevoel dat ik faal... Ik moet soms echt bij haar weglopen en dan maar tijden laten brullen want ik weet echt niet wat ik voor haar kan doen... Die roze wolk ben ik al weken geleden van afgedonderd wat dat betreft..ze is zoooo mooi en als ze lacht dan smelt ik....Maar ow wat huilt/krijst/gilt ze veel zeg...
Het NIP is het Nederlands Instituut van Psychologen, beroepsvereniging van psychologen zeg maar. Ik ben geen ontwikkelingspsycholoog, maar ik denk toch echt dat een kindje (even) laten huilen niet meteen een hechtingsstoornis oplevert. Dat moet dan toch heus over langere tijd plaatsvinden. En inderdaad, excessief huilen is wat anders dan een huiluurtje of een inslaaphuiltje. Het lijkt me inderdaad vreselijk moeilijk als je kindje zoveel huilt! Tobi huilt misschien een half uur per dag, en dan krimpt mijn hart al in elkaar. Toch werkt het wel om hem af en toe te laten huilen, hij houdt nl. heel vaak uit zichzelf op en slaapt dan weer heerlijk verder. Volgens mij kan het dus geen kwaad om hem even te laten. Maar ieder kind is anders!
Nou ja..als iedereen het onderscheid weet te maken tussen gewoon (even) huilen en excessief huilen dan is het stuk verder vrij helder denk ik. Dank je voor je antwoord over dat NIP
Vanaf mijn geboorte en ik denk dat ik anderhalf was toen ik me ervan bewust was. Het heeft tot mijn 6e geduurd, ik was toen vaak alleen thuis. Ik kan me dus nog heel goed herinneren hoe ik me toen voelde. En nu geloof ik niet dat Eva het zich zal herinneren als wij haar op deze leeftijd laten huilen, maar ze heeft nu dan misschien wel gevoel wat ik toen had. En dat wil ik dus absoluut niet. Ik vind, wat iemand anders hier ook al schreef, het een beetje jammer dat cb's vaak het advies geven te laten huilen. Je gevoel maar opzij schuiven en de kookwekker zetten. Kan me best voorstellen dat je dat een keer doet en als je een huilbaby hebt zal je het heus wel vaker doen (maar meer om zelf even tot rust te komen), maar om het nu standaard maar te doen, terwijl je baby je duidelijk nodig heeft, vind ik zielig.
Dank je wel Jingels! Komt op een supermoment dit artikel. Ik begon al te twijfelen aan mijn eigen gevoel van niet laten huilen. Dit is een prettige opsteker
klopt! Niks mis met even laten huilen. Het wordt een ander verhaal als je consequent niet aan de behoeften van je kind tegemoet komt.
Ik krijg de kriebels van woorden als *huiluurtje*, sorry. Tussen jengelen en lange uithalen van huilen zit idd, een groot verschil, daar heb ik het dan ook niet over,maar geloof dat dat wel duidelijk was. Ik hoop dat iedereen er wat aan heeft gehad, en goed naar haar moedergevoel luistert ondanks wat de omgeving,cb e.d. soms zegt.
Ik heb niet alle reacties gelezen, dus misschien kom ik hier aan als spuit 11... In mijn ogen kan het even laten huilen van een baby echt geen kwaad. En uit dit artikel haal ik dat ook niet. Want daarin staat dat het alléén gaat om kindjes die overmatig en buitensporig veel huilen. Niet om alle andere 'normale' kindjes. Ik hoop niet dat mensen dit artikel nu verkeerd gaan interpreteren en ervan uitgaan dat dit dus geldt voor ieder kind.
Helemaal mee eens! Het gaat heel duidelijk om huilbabies wiens ouders er niet meer adequaat op kunnen reageren. En Jingels, ben ik wel met je eens hoor, over het woord huiluurtje, maar het is wel een feit dat veel kindjes (in ieder geval mijn kindje!), standaard dagelijks op hetzelfde tijdstip onrustig zijn.
Ik heb deze vraag al als topic gesteld, maar aangezien ik inderdaad niet wil laten huilen, heeft iemand die dat ook niet wil misschien een oplossing voor mij? Mijn kleintje huilt zich nl. overstuur als ik haar niet vast in slaap in haar bed leg. (dmv aanleggen) Het is een boos huiltje en gaat over naar woedend. Ik wil graag dat ze lekker zelf leert slapen. Nogmaals, ik heb hier al een topic over geopend en ik heb een suggestie gekregen: bij het CB vragen. Maar uit deze reacties lijkt het wel zo te zijn dat een CB zal zeggen: laten huilen. (Ik ga het natuurlijk wel gewoon ook vragen) Overigens is mijn meisje verder heel vrolijk en lief, ze slaapt alleen overdag helemaal niet (nou ja, 45 min. misschien) en 's avonds dus alleen als ik haar vast slapend in bed leg. Ik heb de volgende dingen al geprobeerd: -- steeds iets sneller in bed leggen (nu is het nog moeilijker, bij iedere beweging wordt ze wakker) -- Erbij blijven (hiervan wordt ze helemaal overstuur, mamma is er wel maar helpt me niet) -- steeds na 5 minuten troosten (dit kan ze volgens mij de hele nacht voldhouden) -- slaapritueel (dit doen we al heel lang, maar maakt geen verschil) -- wakker maken op een vast tijd iedere dag -- een paar keer overdag in bed neerzetten zodat ze merkt dat het geen vervelende plek is Volgens mij heb ik niet alles opgenoemd, maar wie-o-wie heeft een idee? Trouwens: op de creche slaapt ze wel! ik heb gevraagd hoe ze het daar doen, maar dat is niet anders dan bij ons: slaapzakje aan en in bed leggen..
@Jaqueline Ik heb nog het boek liggen "lekker slapen zonder huilen" Moet 'm alleen nog lezen Kom er maar niet aan toe. Daarin staat dus dan beschreven hoe je je kindje kan laten slapen zonder dat ze vantevoren huilt.