hier ook een buikligger ze wil alleen op de buik of rechtop gehouden worden tot ongeveer de volgende voeding en dan word madam moe en dan slaapt ze hooguit een half uurtje bij mij zit er nog wel een verhaal aan vast hoor dat mijn meisje met een stuitbevalling ter wereld is gekomen (schijnt ook pijnlijker voor die kindjes te zijn volgens het cb) + dat ze de eerste 4 weken alleen maar gehuild heeft dag in dag uit mijn man nam haar snacht's en ik overdag en de hele tijd maar huilen toen kwamen we erachter dat ze KMA heeft en daarom zoveel huilde maar nu huilt ze nog steeds erg veel (niet meer zoveel als in het begin) Ik loop bij de HA en bij het CB gewoon steeds tegen een muur dat is zo vervelend dat ik zoiets heb van nou het zal mss toch wel gewoon aan mij liggen
Dat wegduwen breekt je hart inderdaad. Mijn zoon deed dat in het begin ook. Je zag dat ie wilde, maar tegelijkertijd duwden die handjes zich van je af. Totale machteloosheid. Hoop dat de osteopaat julllie kan helpen.
Schandalig dat je met zo'n kuitje in het riet gestuurd wordt! Er is heel veel te doen aan verborgen reflux, en so wie so aan huilen bij een baby. Jammer dat er nog steeds artsen zijn die het afdoen als gezeur van mama! Echt doorvragen hoor, 't is zo zielig voor je kleintje, en voor jullie als gezin is het ook niet goed!
80% heeft er op een gegeven moment in meer of mindere mate last van! 80% - en nog steeds artsen die het niet herkennen!
Het ligt echt niet aan jou hoor! En het is erg zielig voor je ukkie. Doorvragen - andere arts vragen, osteopaat, want echt vaak is er iets aan te doen!
Dat overstrekken is inderdaad vreselijk. Ik dacht dat hij gewoon niet bij me wilde zijn, voelde me erg afgewezen. Nic was ongeveer vanaf dag 1 ontroostbaar, hele dagen krijsen en overstrekken. ook max een half uur slapen en dan weer krijsen... ook na de voeding. Niks was goed, niks hielp echt. We zijn al vrij snel naar een osteopaat gegaan wat wel iets verbetering gaf, maar niet superveel. Toen hij 7 weken was hebben we contact gehad met de huilbabypoli in Arnhem, er werd gedacht aan koemelkallergie. Ik gaf borstvoeding en moest een dieet zonder koemelk volgen: zonder resultaat. Hij kreeg zantac want hij had misschien ook een verborgen reflux: geen resultaat. We bakerden hem al weken in en deden aan rust en regelmaat, niets hielp echt. Toen hij 12 weken was werd hij ter observatie opgenomen. In plaats van borstvoeding kreeg hij nutrilon pepti, 1,5 week later was hij stil..... Een paar maanden ging het goed tot hij weer ging overstrekken etc. We zijn toen met hem naar een manueel therapeut geweest die het kiss-syndroom vaststelde. Na 2 behandelingen is hij weer een ontspannen jongentje... Beetje lang verhaal, maar wat ik wil zeggen is dat het vaak niet 1 oorzaak is. Misschien is het wel EN een reflux EN een koemelkallergie (ondanks borstvoeding) EN zit er een nekwervel niet goed. Kinderartsen geloven vaak niet in ostepatie/manuele therapie wat ik echt belachelijk vind. En onze osteopaat geloofde weer niet dat het een allergie zou zijn. Dus een tip: ga niet teveel op 1 hulpverlener af. Ik wens je veel sterkte. Geloof me, er komt een dag dat het voorbij is! Laat je nog ff weten hoe het ging bij de osteopaat?
wat ontroerend..en verdrietig..wat erg! Ik begin me nu ineens helemaal rot te voelen om die keren dat ik haar wél liet huilen..My god wat voelt zo'n kindje zich alleen dan (ik ben er ook best fanatiek in..tegen alle adviezen in..)
In dit topic deel ik ook volledig de mening van dirksmama, goed verwoord ook allemaal trouwens! Ik weet hoe wanhopig het is als je kindje zoveel en zo hard huilt, hoe machteloos je je voelt en dat je zelf net zo hard mee kan janken..maar doe het dan sámen met je kindje altans..dat vind ik..je kindje heeft behoefte aan mama..ook al duwt ie je weg ...dat gebeurd echt nog niet bewust als in "mama ga weg ik wil je niet" Volgens mij is er geen enkel (op uitzonderingen na misschien ) baby'tje die zn moeder niet wil...laat je niet afschrikken!
Echt zó herkenbaar..het lijkt alsof je ons verhaal verteld. Devin bleek ook een slokdarmontsteking te hebben toen ze 3 mnd was door de reflux (en de HA en CB maar lullen over krampjes en huilbaby en blabla) Ze wilde zo vaak drinken om dr keeltje dus te blussen.
Het lijkt er op dat je weer eens gelijk hebt.. Weet je wat het is: mijn man zegt regelmatig dat hij het gevoel heeft dat we te lief zijn. Hij is opgegroeid met de laat-maar-huilen methode en mijn schoonmoeder vind dat ook nog steeds prima (begrijp me goed, ik kan goed met haar overweg en ze pusht ook niet, maar het is gewoon een feit) Ik sta dus soms niet helemaal sterk in mijn omgeving. Ik merk eigenlijk ook dat ik zo graag wil dat ze zelf slaapt, omdat ik anders moet blijven "vechten". Maar: mijn man vind het op zich ook goed om het op mijn manier te doen. Dat merk ik aan hem. Ik moet alleen even mijn normale manier van onderhandelen, nl. compromis sluiten of de ander gelijk geven, overboord gooien. Het gaat nu niet om mij, maar om mijn baby en dat is veel belangrijker! Dus gewoon even wat steviger in mijn schoenen staan en duidelijk aangeven dat dit is wat ik wil (dus niet laten huilen). Alle argumenten die ik hier krijg gebruik ik dus nu ook. Ik merk dat ik mijn baby het liefst tegen me aangeplakt zou willen hebben en dag en nacht bij me. En door toch overwegend verstandelijke argumenten slaapt ze al in haar eigen bedje en niet bij ons en nu ook nog dat laten huilen gedoe... Nou ja, ik kom er nu wel veel beter uit, dankzij jullie allemaal trouwens, ladies! Bedankt daarvoor! Ik recht mijn rug: laat ze maar komen, ik lust ze rauw!
hier nog een maagzuur patientje. mijn kleine heeft zatc en morilium hiertegen. ook veel krijsen (help!) en overdag niet slapen. veel om het eten vragen (vaak na 1 uur al) en meteen na het eten weer huilen. snacht sliep hij wel, van 23.00 tot 06.00 met nog een nachtvoeding. de zantac duurde zo'n 2 weken voordat die werkte (hierdoor begon ikmeteen al te twijfelen of het wel maagzuur was) ook heeft hij 1 week voor onderzoekin het ziekenhuis gelegen. laat je niet afschepen, gewoon vol blijven huilen dat er iets aan de hand is, want ik geloof zelf niet in huilbaby's. wij lopen nu bij de ka, fysio en de osteopaat, nu gaat het eindelijk na 7 weken goed. succes dames en als er vragen zijn dan zalik ze proberen te beantwoorden. groetjes
Na lang aarzelen wil ik hier toch even op reageren. Ik vind dit nl. toch wel een erg gedramatiseerd verhaal hoor. Het klinkt vreselijk zielig, maar hoe weten we nou of een baby dit echt zo voelt? Bijvoorbeeld de adempauze die hier beschreven wordt: waarom kan een kindje niet gewoon even stoppen met huilen, waarom is het 'ondragelijk' en is hij alleen gestopt met huilen 'omdat zijn keel te schor is'? Ik vind het erg overdreven. Ik snap heel goed hoor, waarom mensen hun kindje niet willen laten huilen en ik let ook altijd erg goed op wanneer hij huilt, zodat ik naar hem toe kan om hem te troosten als het te erg wordt. Maar deze beschrijving vind ik ERG ver gaan. Voor mij voelt dit alsof er volwassen emoties geplakt worden op het enige comunicatiemiddel dat babies hebben, nl. huilen.
ik vind dat je gelijk hebt hierboven. Er wordt erg op het gevoel gespeeld van mama door een dramatisch stukje te schrijven.
misschien is het niet waar. Maar misschien wel. Dat kan je niet weten toch? Wie zegt dat een baby zich eigen niet zo kan voelen? Niemand kan dat met zekerheid uitsluiten want niemand kan echt met babies praten
[/quote] Na lang aarzelen wil ik hier toch even op reageren. Ik vind dit nl. toch wel een erg gedramatiseerd verhaal hoor. Het klinkt vreselijk zielig, maar hoe weten we nou of een baby dit echt zo voelt? Bijvoorbeeld de adempauze die hier beschreven wordt: waarom kan een kindje niet gewoon even stoppen met huilen, waarom is het 'ondragelijk' en is hij alleen gestopt met huilen 'omdat zijn keel te schor is'? Ik vind het erg overdreven. Ik snap heel goed hoor, waarom mensen hun kindje niet willen laten huilen en ik let ook altijd erg goed op wanneer hij huilt, zodat ik naar hem toe kan om hem te troosten als het te erg wordt. Maar deze beschrijving vind ik ERG ver gaan. Voor mij voelt dit alsof er volwassen emoties geplakt worden op het enige comunicatiemiddel dat babies hebben, nl. huilen.[/quote] Dat dacht ik ook meteen... ik laat mijn kind ook niet huilen, daar niet van, maar dit is wel erg dramatisch beschreven.
Hallo, we zijn net met Dewi naar de osteopaat geweest en deze denkt toch aan t Kiss-syndroom. Er zit een werveltje aan de rechterkant niet goed... Ze is hier nu onder behandeling, volgende week moeten we weer heen. Ze kon heel duidelijk zien (en horen!) dat ze heel veel pijn heeft..zooo sneu.. Ik hoop zo dat het nu veranderd! Duim alsjeblieft maar voor me (ons)...
@ Mirwar, hopelijk is het nu duidelijk wat er scheelt aan je meissie en kan het worden opgelost! Fijn dat je in elk geval iets weet nu, duim voor jullie hoor!
Euhm..het is een stuk uit een boek.. Net zoals met in liedjes zingt dat liefdesverdriet NOOIT meer voorbijgaat of dat je je zóóóó allen voelt zonder je grote liefde, of dat je zóóóó'n speciaal gevoel van binnen hebt etc etc.. Dat soort dingen wórden gedramatiseerd. Maar wie zegt dat het niet zo is? Dat is namelijk het leuke hieraan, je kan er mee doen wat je zelf wilt..Mij heeft het erg geraakt omdat ik niet zou willen dat mijn kindje ook maar in de buurt zou komen van dat gevoel. En tja, anderen denken daar wat luchtiger over en ook die kinderen zullen vanzelf 20 worden..