het gaat hier dan ook niet over je kindje 5 of 10 min te laten huilen maar om je kind zich in slaap te laten huilen. ik neem Erenay ook niet uit bed bij elke kreet die hij laat. maar om je kind zich in slaap te laten huilen... nee dat is niks voor mij en sluit totaal niet bij de manier van opvoeden die ik voor mijn kinderen wil aan. een kindje huilt niet om niks en naast honger dorst en een schone luier heeft een kindje ook gewoon mama honger. na 9 maanden niks anders gekend te hebben dan de warmte van mama word zo een hummeltje helemaal alleen in een bedje gesmeten en moet dan maar leren daar mee om te gaan? nee dank je dan hoe ik hem liever stevig in mijn armen tot hij bijna slaapt en leg hem dan in zijn bedje tot hij lekker weg dommelt.
ik laat mijn kinderen best wel eens huilen zo ook Zoë maar voor het eerst dat ik haar nu echt heb laten "schreeuwen" liep al vanaf 18.00 uur met haar in mijn armen, maar was op geen enkel manier "stil" te krijgen, met niets (vanmiddag prikjes gehad), kon met haar niet gaan zitten-liggen of wat dan ook, ze wilde nergens in, al lopend bleef ze iets stil, maar ja bij gebrek aan manlief (is nog aan het werk) houd je dat ook niet vol (inmiddels ruim 7200 gr) en ben blij dat ik haar toch ff (15 min.) heb laten huilen (krijsen) want madam ligt nu gelukkig wel te slapen, en dat had ik niet voor elkaar gekregen als ik haar had vastgehouden... dus in dit geval is het voor haar beter geweest dat ik haar ff op haar bed heb gelegd, en haar toch ff heb laten huilen...
Dit vind ik wel heel cru klinken. Ik heb mijn kind nooit in bed 'gesmeten'. Nogmaals: ik heb mijn kindje bewust een weekje laten huilen. Uiteraard ging ik af en toe kijken, maar liet hem wel in zijn bedje liggen en ging ook weer zijn kamertje uit. En ik deed dit langer dan 5 of 10 minuten. Niets anders had tot dan toe geholpen en mijn kindje kon juist door de moeheid de slaap niet meer vatten. Ja, hij heeft inderdaad even moeten leren om in slaap te vallen. En dat heeft niet meer dan een weekje geduurd. En dat terwijl we daarvoor al het andere hadden geprobeerd en maanden hebben geworsteld. Als ik sommige dames hier moet geloven zou ik een slechte opvoedmethode hanteren omdat deze anders is dan zij zelf zouden doen. Nou, ik zal je zeggen: ik wou dat ik het eerder had gedaan! Iedereen hier in huis zit stukken beter in zijn vel doordat iedereen meer is uitgerust.
zoals er "onderzoeken" zijn die zeggen dat je je kindje niet moet laten huilen, zijn er ook "onderzoeken" die aantonen dat je wel beter je kind kan laten huilen... voor het ene kind "werkt" het laten huilen, en voor het andere kind niet... de een wordt een "verwend" nest die maar hoeft te kikken en mama en papa zijn er al, terwijl de ander nergens "last" van heeft...
bij sommige baby's werkt het en bij anderen niet. Bij Erik werkte het dus echt NIET he dat laten huilen. En Erik huilde niet maar was compleet over zijn toeren! En dat stopte dan ook niet na een half uur of een uur. Het was dan zo erg dat ie bijna geen adem meer kreeg. Nu is het nog steeds zo. En dan was ie de rest van de dag zo over zijn toeren dat ie alleen maar snikkend in je armen hangt. Niet eten of drinken, alleen futloos en snikkend in je armen hangen omdat ie zo over zijn toeren was tijdens het huilen. Maar goed, hoe je het ook went of keert. Laten huilen, niet laten huilen. Elke moeder kent haar eigen baby het beste en weet uiteindelijk wat het beste is voor hun kindje. Niemand kan dus oordelen of de moeder die haar kind wel laat huilen tot die in slaap valt niet goed bezig is en andersom. Als het bij het ene kindje goed werkt hoeft het bij een ander kindje niet zo te zijn. Elk mens is anders, elke baby is anders.
@ smoekie, ik ben het volledig met je eens. Dat is hier ook vaak dan is niks goed. Dan is het inderdaad geen huilen meer wat hij doet, maar echt krijsen. En gelukkig ken ik mijn kind zo goed dat ik weet dat het enige wat dan werkt is hem in zijn bed (of als er geen bed is wandelwagen of maxicosi) leg zodat hij kan slapen. En ja dan huilt hij nog eventjes. @ Renate, als jij een slechte opvoedingsmethode hanteert dan doe ik dat dus blijkbaar ook. (wij smijten trouwens ook niet) @ Talia, ik snap niet zo goed wat je bedoeld want je hebt het dus over het in slaap laten huilen maar niet over 5 a 10 minuten huilen. Als ze die tijd nodig hebben om in slaap te vallen dan huilen ze zich toch in slaap.. volgens jou zou je dus je kind in je armen in slaap moeten laten vallen en dan in bed leggen? Maar inderdaad je kindje huilt niet om niks.. het huilt uit vermoeidheid en het is juist heel zielig om hem of haar dan weer op te pakken en deze tijd niet te gunnen.
ik heb niet gezegd dat iemand die haar kindje in slaap laat huilen een slechte opvoedmethode gebruikt ik heb enkel gezegd dat het niet bij mijn manier van opvoeden past. @Lotte; als een kindje na 5 of 10 min huilend in slaap valt heeft het zich idd in slaap gehuild maar dat is toch wel heel wat anders dt een kindje wat uren in zijn bedje ligt te krijsen. en nee ik vind niet dat een kindje in je armen in slaap moet vallen ik leg mijn kindje ook in zijn bedje als ik zie dat hij bijna slaapt of als zijn oogjes beginnen te knipperen.
Ik doe dat wel eens (na het eten slaapt meneertje trouwens sowieso meestal al direct in m'n armen).. is dat zo slecht dan?
nee helemaal niet waarom zou dat slecht zijn ik geniet er ook van als een van mijn kindjes in men armen slaapt maar ik doe het niet te vaak anders willen ze straks niet meer in hun bedje liggen
Pfff de een na de ander voelt zichzelf op de teentjes getrapt..Jammer want zo is een leuke discussie voeren er niet echt bij. Nou goed, ik ben blij dat ik Devin niet láát huilen zoals in dit stuk bedoelt wordt. Ik laat mijn dochter niet EXCESSIEF huilen en ben daar blij om, trots op, sta daar achter en vind dát de goeie manier van opvoeden..Of jullie het er nou mee eens zijn of niet, ik voed mijn dochter toch op zoals ik denk dat het het beste is? Logisch dus dat ik er zo over denk..Niet aanvallend dus naar mensen die het anders doen, maar ik denk gewoon dat ik het het beste doe voor mijn dochter. Nogmaals..ik vermoed dat de schrijver af wil van het laat-maar-huilen-valt-vanzelf-in-slaap-principe. En voor sommige kindjes werkt dat wel, maar ik (en ook de schrijver waarschijnlijk) vindt niet dat dát het eerste/enige/meest gegeven advies zou moeten zijn van een CB. Dus hanteer je dat principe wél, doe het dan bewust en overdacht..maar niet omdat een CB zegt: ja laat maar huilen joh, hij valt wel in slaap' Of omdat een schoonmoeder dat roept of een buurvrouw. Want voor heel veel kindjes werkt het ook NIET en die voelen zich wellicht zo zoals de schrijver dit stukje schreef.....alleen.
hoi Niva, Wat mij betreft helemaal geen aanval hoor! We doen inderdaad gewoon wat we het beste vinden voor onze kindjes en eigenlijk denk ik dat we helemaal niet ver uit elkaar liggen. Bij ons werkt het laten-huilen principe wel, en het gekke is dat ik in het begin ook enorme weerstand voelde tegen buurvrouw/schoonmoeder/kraamverzorgster etc. die zeiden dat ik hem maar moest laten huilen. Totdat ik erachter kwam dat het inderdaad enorm hielp om hem in slaap te laten vallen. Wij hadden hem nl. eerst altijd in onze armen, ook als hij sliep, maar dat werkte voor hem al heel snel niet meer (voor ons wel, wij vonden het heeeeerlijk). Ik pakte hem ook altijd meteen als hij begon te huilen. Maar hij begon steeds meer te huilen en steeds minder te slapen, dus toen moesten we wel wat anders proberen. En dit bleek voor hem een hele goede strategie te zijn. Maar nogmaals, als je een kindje hebt dat zich bijv. heel erg overstuur huilt, dan zou ik die ook niet laten huilen. Dan raak je alleen maar verder van huis. Maar ik denk wel dat je het even moet uitproberen en niet van tevoren moet denken dat het nooit zal lukken. Ik was nl. ook sceptisch maar het heeft toch erg goed uitgepakt.
Hai Sellie, Fijn dat het bij jullie wél werkte en nodig was en dat jullie dat dus hebben ontdekt. Ik denk bij dat huilen bijvoorbeeld ook even aan de mentale sprongetjes die reden kunnen zijn voor huilen..Die kenmerken zich toch wel door dicht bij mama of papa te willen zijn..Als je kindje dus bijvoorbeeld huilt omdat ie inééns diepte ziet (3d) zal ie daar best angstig voor kunnen zijn en kunnen huilen omdat ie dat eng vindt..of raar. Ik zou t zelf dus niet kunnen om mn meisje zich daar alleen in te laten. Andere keren 'huilt'ze (wederom niet excessief) omdat ze moe is maar zich niet toe kan geven..als ik d'r dán 5 minuutjes laat valt ze in slaap, als ik er dan bij ga zitten blijft ze wakker en dus huilen. Andere keren huilt ze omdat ze pijn heeft aan dr slokdarm/keel van de reflux. Totaal geen toegevoegde waarde om haar dan alléén te laten met dr verdriet/pijn.. Dus ik heb wél weerstand en nog steeds dat mensen (buren, schoonouders, moeders, CB's) altijd en eeuwig maar als enige advies hebben om te laten huilen. Er kan véél meer zijn dan alleen maar 'aandacht trekken' Want dat beweerd men dan ook altijd meteen eracyhter aan..ze doet dat omdat ze je aandacht wil, zo raakt ze verwend etc etc Nou def is nu 10 mnd en ik hoor niet anders dan van de omgeving dat het zo'n heerlijk kind is, zó sociaal en gezellig en vooral vrolijk ..heb je geen kind aan! En dat is ook echt zo.. dus niks verwend of haar verkeerd gedrag aangeleerd door op haar huilen te reageren. Als zij huilde had ze ons nódig. Ik ben wel blij met je reactie, want ondanks dat we er anders over denken of anders mee omgaan kunnen we toch proberen el;kaar te begrijpen. En ik geloof ook zeker wel dat er kindjes zijn die dat huilen echt even nodig hebben hoor..ik zal de laatste zijn die beweerd van niet sjee..heel verhaal..
Hoi Niva, snap ik hoor dat je kindje dan niet laat huilen bij bijv. reflux! Dat is echt naar als ze dan van pijn ligt te huilen en niemand komt te hulp. Gelukkig heeft Tobi dat niet, hij huilt bijna alleen maar van moeheid, of (zoals net) in zijn onrustige uurtje, omdat hij nog een slokje troost wil. Dan ga ik ook gewoon naar hem toe en geef ik hem even de borst. Dat mag niet van Ria Blom, maar daar heb ik lekker schijt aan . Daarna huilt ie dan nog wel even maar dan laat ik hem toch alleen. En nu is ie heerlijk in slaap gevallen! Laten we inderdaad vooral met elkaar blijven praten, dit soort discussies kunnen juist erg leuk zijn, vind ik. Het is best moeilijk, zo'n eerste kindje (maar wel geweldig!), en ik leer altijd veel van dit soort topics. Groetjes, Sellie