alsof ik weer zwanger ben. Maar... ik geef nog borstvoeding naast bijvoeding (avondeten, broodje), ik ben nog steeds niet ongesteld worden (zelfs niet eens een hint er naar), geen misselijkheidsgevoelens en vorige week een negatieve test gehad. Maar soms lijk ik wat dikker te zijn geworden, ik vind het raar dat ik nog steeds niet ongesteld ben, af en toe een getik in mijn buik (lijkt op een heel licht schopje) en we doen het onveilig (lees: voor het zingen de kerk uit) en heb mijn blaas niet echt onder controle (had ik ook toen ik positief testte voor mijn eerste kindje) Dus dan denk ik, nou dit lijkt wel heel erg zwanger, maar de volgende dag denk ik weer dat het gewoon mijn fantasie is die met mij aan de haal gaat. Raar hoor en weet af en toe niet wat te denken...
Ik denk dat als je vorige week negatief getest hebt dat de kans vrij klein is dat je zwanger bent. Maar ik heb begrepen dat als je borstvoeding geeft dat dat je cyclus plat legt, dus dat het niet raar is dat je na de geboorte van je dochter nog niet ongi bent geweest. Als je het gevoel houd dat je zwanger zou kunnen zijn kan je altijd nog een bloedtest vragen bij je HA, dan weet je het 100% zeker.
Idd, nog een testje doen! Ik wil niet negatief doen, maar het zwaarder worden kan ook komen doordat Laura minder bv nodig heeft. Als jij net zoveel eet en je hebt minder calorieen nodig door minder bv, kom je aan. En dan nog een positieve opmerking: in mijn directe omgeving (2 goede vrienden van ons) zijn ongepland zwanger geraakt door de voor het zingen de kerk uit methode. Niet echt betrouwbaar dus!
Hallo dames, het is waarschijnlijk ook niks, maar soms zit dat in mijn hoofd. Dan denk ik zoiets van: ik zal maar zwanger zijn en dan eet ik zulke ongezonde dingen en dan moet ik foliumzuur hebben en dan loop ik maar naar de drogist voor een testje. Ik weet ook wel dat ik nog niet ongesteld hoef te worden, maar ik vind het wel lang duren hoor. Zelfs de bekkenbodemfysio merkte het al op. Als ik zwanger zou zijn, zou ik het ook helemaal niet erg vinden. Mijn man wil eigenlijk nog niet, maar als het zo zou zijn, zou het kindje ook welkom zijn. Het is ook een beetje een stiekem verlangen van mijzelf en dan ga ik me dus blijkbaar dingen inbeelden. En daarom doen we het dus op de voor-het-zingen-de-kerk-uit manier.