Onze dochter van 21 maanden wil op moment niet in haar eigen bed slapen. Ze wil in het grote bed (bed van pappa en mamma). Ik breng haar wel naar haar eigen bed maar na behoorlijk hysterisch gedrag waarbij ze zichzelf nog bijna bezeerd ga ik overstag en ga met haar in ons bed liggen waarna ze binnen een half uur slaapt. Dit is natuurlijk niet de manier maar sta op moment ook op punt te bevallen en trek het gewoon niet als ze zo hysterisch doet en pappa mag haar al helemaal niet naar bed brengen. Het is een behoorlijk temperamentvol meisje met een eigen wil, op dit moment zit zo ook in een "mij" fase. Laten huilen zullen veel mensen zeggen maar als zij zo hysterisch is dat ze staat te springen in bed en met haar kin op de rand valt vind ik dit ook weer geen goed idee maar misschien ben ik te soft..... Zou graag wat tips willen of reacties van mensen die dit ook meegemaakt hebben.
Ik denk dat ze heel goed weet dat jij uiteindelijk bezwijkt en dat ze er daarom mee doorgaat. Ik vrees dat het toch het beste werkt als je dr toch eens gaat laten zien dat je neit van plan bent te bezwijken door haar idd te laten huilen een paar avonden. Ik kan me je gevoel heel goed voorstellen hoor, ik kan er ook slecht tegen als mijn meissie zich zo gedraagt. Maar alles waar je nu consequent in bent heb je later profijt van.
Ik zou denken, wat maakt het half uurtje uit? Heb je tv in bed, kijk je lekker een half uurtje op bed tv. Het is vast een fase, gewoon daarna in der eigen bed leggen en wel elke keer proberen, dat zou ik doen. Tja het is niet de bedoeling, maar van laten huilen etc word je doodop, vooral als je zwanger bent van nummer 2.
wat je misschien wel kan proberen is al vanaf de ochtend aangeven dat ze daar moet slapen en dan een snoepje,sticker,speelgoed krijgt als ze t doet
Bedankt voor jullie reacties ! Mijn eerste idee zou ook zijn laten huilen en dat doe ik meestal wel maar wij horen het vaak wanneer het wel over gaat het huilen en wanneer het alleen maar erger word. ohja en tv kijken waar zij bij is dat gaat niet want dan gaat mevrouw ook kijken, tis er niet 1 die je makkelijk neerlegd, ze is vanaf dag 1 al nieuwsgierig geweest. Heb vandaag haar bedje anders gezet, ze had nl. een nieuwe kamer en misschien dat dat niet helemaal lekker voegt, naja het proberen waard. Stickertje plakken o.i.d. (belonen) vind ik ook wel een goede tip, is misschien wel een idee, ook heb ik haar vanmorgen verteld dat ik haar een grote meid vind dat ze in haar eigen bedje geslapen heeft (ze sliep wel in bij ons in bed maar ik leg haar altijd terug)...het leek over te komen maarja ook gezegd dat we vanavond lekker in eigen bedje gaan slapen en niet in het grote bed. Ja zij mevrouw maar goed ja en nee worden nu ook heel veel door elkaar gebruikt..haha. Vanmorgen op het kdv gaf een leidster me het advies haar als volwassene toe te spreken en duidelijk zijn dat je weggaat of misschien nog terugkomt of deur openlaat of wat dan ook. Nou ik heb een in ieder geval een combinatie aan tips wat ik vanavond maar eens even ga uitproberen ! Thanks !
Onze dochter heeft ook een hele tijd tussen ons in geslapen. Uiteindelijk waren we het zat en wat toen echt heel goed heeft geholpen is de minuten-methode. Eerst ga je na 1 minuut terug, dan na twee, dan na drie enz. En alleen weer neer leggen, niets zeggen en aai over de bol geven. Is even een nachtje of twee volhouden maar zo leert ze dat ze en in haar eigen bed moet liggen en dat je ook gewoon weer terug komt, dat je er nog steeds bent en dat ze niet alleen is. Ze moet gewoon daar weer een beetje vertrouwen krijgen. Wij hebben het de eerste nacht een half uur vol moeten houden en de tweede nacht 10 minuten. Toen was het oke en werd ze zelf niet meer wakker! Dat gaat nu al een half jaar goed!
Missym: als je je kind gaat belonen omdat het in haar eigen bed gaat slapen kan je daarna dat weer af gaan leren, lijkt me geen goede oplossing (moet iedereen natuurlijk zelf weten), maar beetje zonde om van het ene gedrag aan/af te leren naar het andere... Misschien kan je voor jezelf 1 dag inplannen dat je haar laat huilen, je bepaald dan ook tot hoeveel minuten/uren je het volhoud, lukt het echter niet, gewoon even bij jou in bed nemen, denk ook dat dat een fase is. Mijn zusje kreeg het ineens toen ze een jaar of 12 was steeds bij ouders in bed, maar was voor 2 maanden ofzo en daarna gewoon weer in haar eigen bed. Denk inderdaad wat ANGEL81 zegt een goede deal is om mee te beginnen Succes
Ik zie niet zozeer een probleem hoor, wat is er zo erg aan als ze in jou bed in slaap valt. Ik neem aan dat je haar daana in haar eigen bed legt? Lijkt me gewoon een fase, probeer over een tijdje haar weer in haar eigen bed te leggen. Misschien dat ze dan nog even mag spelen of "lezen" en dat het dan ineens wel gaat. Ik zou er niet zo'n probleem van maken hoor. Vind je het zelf vervelend of vind je het vervelend omdat het "niet zo hoort" ?
Het is nu 3 avonden goed gegaan (had bedje omgedraait en haar toegesproken dus wat geholpen heeft....) en afgelopen avond weer niet, ben uiteindelijk naast haar op de grond gaan liggen en ze is na nog wat gehuil in slaap gevallen...Ohoh wat geeft zij niet makkelijk over zeg...pfff... Alleen afgelopen 2 nachten is ze snachts wakker geworden en hebben haar wel tussen ons in laten slapen, wat vannacht 2 uur geduurt heeft voor ze zich overgaf. Denk dat ze nu niet helemaal lekker is, ze ziet er ook een beetje lodderig uit. Droppi: Vind het op zich niet erg dat ze bij ons in bed in slaap valt maar het kost mij mijn avond, voordat ik haar terugleg (val nu ook zelf in slaap) is het weer laat. En ik vind ook gewoon dat ze in haar eigen bedje moet slapen. Heeft ze pijn of naar gedroomt dan vind ik het wat anders maar als er niks aan de hand is, moet ze eigenlijk gewoon in haar eigen bed slapen.