Wat een verdriet! Heel veel sterkte! Wat knap dat je kunt relativeren dat dit ras geen gezond ras is. Bij welke fokker dan ook. De verkoop van deze honden (en andere rassen) moet minimaal zijn. Ik vind het mooie honden maar als je kijkt naar de bouw moeten ze een verschrikkelijk leven hebben.
Om nou te zeggen een verschrikkelijk leven vind ik ook wat overdreven maar goed ieder zijn mening... Ik ben van mening dat mijn hondje de eerste 2,5 jaar van zijn korte leven een beter leven heeft gehad als menig ander hond... Nu had mijn hond geen last van ademhalingsproblemen en stond wel hoog op zijn poten... Dus niet een inmekaar gezakt propje dat geen lucht krijgt, die worden ook zeker gefokt en daar ben ik ook zeker op tegen... Maar ook zeker nog hondjes die daar dus geen last van hebben
Sterkte hoor met het verlies van je grote vriendin. Ik weet hoe het voelt zoals zoveel. Het enigste wat ik kan zeggen is het slijt! Je hebt er echt nog wel even flink last van maar op een gegeven moment word dit minder. Ik mis alle hondjes die ik in mijn leven al naar de hondenhemel heb zien gaan enorm, ik denk aan alledrie nog heel vaak maar het doet niet meer zo'n enorme pijn als dat dit het in het begin doet.
Meid, wat erg! Weet precies hoe jij je voelt. Wij hebben onze Franse Bull afgelopen mei moeten laten inslapen omdat hij een tumor in zijn rug had. Dit kwam ons net zo rauw op ons dak als jou nu met Diva. Hij was maar 5,5 jaar. Nu hebben wij nog een bullenmeisje van 6 en ik zou het nu ook echt niet aankunnen om haar te verliezen. De eerste dagen heb ik heel veel gehuild maar troostte mij met de gedachte dat hij nu rust heeft en dat dit het liefste was wat wij nog konden doen voor hem. Dit had hij verdiend en zo ook jullie Diva. Wij hebben hem laten cremeren en toen wij hem na een aantal dagen konden ophalen en ik een mooi plekje voor hem had gemaakt, gaf mij dat erg veel troost. Sorry als het een warrig verhaal is geworden. Ik zit op mijn telefoon en mijn dochter moet op bed. Heel veel sterkte en een dikke knuffel!
Heftig zeg om het 3 keer mee te moeten maken . Wel fijn te horen dat de enorme pijn wel weg gaat . Ik kan momenteel echt niks horen of zien . Het liedje van toys story "je bent me beste vriend ik zal er altijd zijn" dat wou ik dus echt niet horen .
Ik moet zeggen dat het ook verschilt hoe ze zijn gegaan. Twee ervan waren oud en op, hier hebben we zelf de keuze moeten maken en dat vond ik heel zwaar. Heb ook nog lang gezegd wie zijn wij om deze keuze te mogen maken, maar aan de andere kant, hun hadden zoveel pijn dat ik ook heel blij was dat ze rust hadden. Een van mijn hondjes is dood gereden en dat is wel heel heftig, zeker omdat de veroorzaker gewoon doorreed terwijl dit wel zo hard moest zijn gegaan dat hij/zij het gemerkt moet hebben. Ik heb haar ook niet meer gezien omdat dit zo heftig was dat mijn ex-schoonouders (daar was ze op dat moment) besloten hadden haar al te begraven. Dan is het plekje geven wel heel lastig hoor. Gewoon veel over haar praten, lekker huilen wanneer je daar behoefte aan hebt! Dat is de beste manier om het te verwerken!
Aahh wat erg zeg . Dat is ook nog niet zo lang geleden . Hoe gaat het nu ? Franse bulldogs zijn (ondanks wat ik net typte dat het zielig is dat ze doorgefokt worden met een platte snuit wat benauwdheids klachten geeft) zulke lieve en leuke honden he . Diva was zo grappig , ze pakte kado's uit en deed zelfs verstoppertje . Het zijn echte knuffel honden . Pffoe wat mis ik haar . Snap inderdaad dat je het niet aankan om je bullenmeisje te verliezen . Ik hoop dan ook dat je haar voorlopig nog bij je mag houden . De pijn blijft erg als ze een leeftijd van bijvoorbeeld 12 hebben berijkt , maar het accepteren gaat denk ik wel makkelijker . Erg zeg dat jou bull ook zo jong is geworden . Maar je heb inderdaad gelijk dit hebben onze bullen verdient en het echte lijden , is toch grotendeels kunnen voorkomen . Ik hoop inderdaad dat het wat rust geeft zodra de urn er is
Zo ! Dat lijkt me echt heel heftig zeg dat je hondje overgereden is . Het accepteren lijkt me ook zo moeilijk . Aan ouderdom kan je weinig doen , en een hond verdient wel een hondwaardigleven natuurlijk en als ze dat niet hebben moeten wij met stekende pijn in ons hart wel voor hun geluk kiezen en ze vredig laten gaan . Maar dat overrijden is gewoon verkeerde tijd verkeerde plaats , echt heel erg . En dat ze doorgereden zijn , die mensen hebben geen hart ! . Alsnog sterkte , hoe lang het ook geleden is het blijft erg natuurlijk .
hier is onze hond Zoë (berner sennen)verleden week overleden .was pas 8jaar geworden (enkele dagen voor ons huwelijk geboren). zondagavond onwel geworden door maagtorsie, zondagnacht operatie, maandag wakker geworden , daarna is ze in shock gegaan en om 9u30 is ze overleden. ik wens je veel sterkte, en een hond is niet zomaar een hond, het is de trouwste vriend die je kan vinden. groetjes mamaliesjejuultje
Dankjewel . Wat erg voor jullie ook zeg. Heel veel sterkte . Hoe gaat het nu ? Wat erg zeg hoe het ook is gegaan . Zo onverwachts eigenlijk . Na een operatie / verwachte operatie (zoals bij diva) verwacht je dat er iets wordt opgelost , en dus goed nieuws . Het is inderdaad de trouwste vriend die je kan vinden.
Ooh wat verschikkelijk, heel veel sterkte! En nee, ik denk niet: het is maar een hond.......ik ben weken van slag geweest toen mijn hond overleed, de eerste dagen heb ik alleen maar gehuild en heb me ziek moeten melden op mijn werk.
ja, we lopen wat verloren nu, we willen eigenlijk geen hond meer (voor opnieuw het verdriet bij overlijden later), maar we zijn beiden al op zoek naar 1. alle hoop was eigenlijk gevestigd op die operatie. wie had ooit gedacht, toen mijn man haar meenam in de wagen, dat we haar nooit meer zouden terugzien. vooral de kinderen vinden het jammer, zij lagen al in bed te slapen. hadden we het geweten dan hadden we ze waarschijnlijk wakker gemaakt. het ergste is , hond leefde in huis, dat er na het huis te poetsen , plots geen haar meer rond ligt ....
Heel veel sterkte gewenst met dit grote verlies. En het is niet zomaar een hond het is jou hond. Die elke dag blij was om jou weer te zien. Echt pijnlijk als dat er niet meer is. Ik heb 2 franse bulletjes en echt het zijn mijn clowntjes. Heb altijd gezegd als ze er niet meer zijn last ik ze cremeren en komen ze bij mij inde woonkamer te staan.
Ik weet hoe het voelt meid. En ja, het verdriet slijt een beetje in de loop der tijd. Maar man, man, wat mis je je maatje
Ik heb gisteren de urn van mijn kat opgehaald.. weet hoe je je voelt. Ik had haar al vanaf dat ze 6/7 weken was en ze was echt mijn maatje, mijn vriendinnetje. Elke nacht sliep ze het liefst zo dicht mogelijk tegen me aan... Tot die ene nacht 7 weken geleden.. Ze lag niet bij me. Het onweerde dus we dachten dat ze onder het bed gekropen was, dat doet ze vaker. Volgende ochtend, ook niks. Hele huis op z'n kop gezet, niks. Ze was weg, buitengesloten door de tocht de avond ervoor en de galerij opgerend. Aangezien de onderburen de deur open hadden gezet, was ze naar buiten gerend. 7 weken lang heb ik haar gezocht, flyers opgehangen, naar het asiel geweest, amivedi en de dierenambulance stonden onder de sneltoets in mijn telefoon. Ze heeft zelfs in de krant gestaan. Afgelopen zondag keek ik op de website van Amivedi en vond een advertentie van een aangereden kat hier niet ver vandaan.. de beschrijving klopt en maandag kon ik haar zien, het bleek om mijn meisje te gaan. Ik heb geen afscheid kunnen nemen, niet nog even kunnen knuffelen, niks. Ik mis haar ontzettend en vind het heel moeilijk dat het zo gegaan is, neem het mezelf zo kwalijk! Heel veel sterkte met het verwerken, je bent niet gek Ik kreeg dit gedichtje; Woorden van troost zijn snel gegeven, Over de tijd die alle wonden heelt. Maar weten zij wat wij hebben gedeeld? Echte vriendschap, zo zeldzaam in het leven.