Lieve meiden, Wat een prachtige gedichten....ik zit ook met tranen in m'n ogen.... Ik ben heel dankbaar dat ik een kindje bij me draag en hoop dat jullie allemaal heel snel die leegte niet meer voelen. Veel liefs en dikke knuffel, Chicken
wat een mooie gedichtjes! Kippenvel... Lieve meiden hoop dat jullie allemaal heel snel zwanger zijn. Het is jullie zo gegund!!
Ik lees dit topic met mijn langverwachte KID-kindje aan de borst en de tranen lopen over mijn gezicht. Ik weet nog precies hoe het voelt als je afscheid moet nemen van de gemakkelijke weg, de natuurlijke weg, de gedachtenloze, vanzelfsprekende weg. Als je ineens verhuist van de normale wereld naar het parallelle universum van de vruchtbaarheidsproblemen. Wat een prachtig, gevoelig topic. Mijn complimenten aan de dichteressen.
huil belle, mooi verwoord. het is inderdaad een heel moeilijke ' move ' van ' natuurlijk, spontaan, en met name... romantisch zwanger worden ' naar ' gepland, gehormoond, gelaboratoriumd, soms gevoelsmatig geforceerd zwanger (proberen te....) worden ' de wens wordt groter, juist (?) als je heel veel moeite moet doen, althans, dat merk ik bij mezelf. maar nu er, halsoverkop en niet verwacht , 8 eitjes met 8 zaadjes in dusseldorf liggen, die zich dan maar moeten delen omdat ze bij elkaar zijn ' gedwongen ' merk ik dat ik het best wel moeilijk vind, dat niet natuurlijke begin. maar ja, wat moet je, wat kan je anders? poe..