Dinsdag 28e 2007 Werd die ochtent wakker, en trok bloed aan bij het afvegen, kon meteen langs komen in het ziekenhuis, waar we na lang wachten, eindelijk werden geholpen, daar kreeg ik te horen dat mijn kleine engeltje werkelijk een engeltje was, het bleek al 3 weken dood te zijn, ik zou smaandag`s pas Gecuriteerd worden (of hoe ze het dan ook noemen) Donderdag 30e Ik had die dag daarvoor al kleine kwampjes, Maar dit maal waren ze wat vaker, nadat mijn beste vriend wegwas werd het erger, ik belde in tranen mijn vriend op, om te vragen of hij naar huis wou komen, en stond zelf onder een warme douche, inmiddels kwamen ook mijn schoonouders met enkele boodschapjes voor me, omdat het lopen en fietsen naar de supermarkt niet ging. Toen ze er aankwamen, vertelde ik hun dat Arno (mijn vriend) naar huis kwam, mijn benen zakte zowat onder mijn lichaam verdaan, de pijn was net te harden in mijn buik, en rug, en het trok naar mijn benen, bijde waren zeer ongerust dus belde mijn schoonmoeder de dokter, we konden meteen komen. Daar aangekomen stond het zweet al op mijn voorhooft, en was half op de wereld, kon niet helder denken, kon niet tot rust komen, daar even op de wc gezeten, en later weer om te spugen, mijn Partner zag het niet meer zitten vooral toen ik om een abulance smeekte ik wou naar een ziekenhuis, de ass van de dock vond dat we moesten wachten omdat mijn toestand meschien niet zo ernstig was om er een te regelen. Arno werd kwaad, zelfs een man die daar zat werd kwaad, en wist dat mens niks meer te zeggen. Uiteindelijk na 20 minuten geholpen, ik begon te hyperventileren, en had hevig krampen. Kon maar niet tot rust komen kon maar niet kalmeren. Uiteindelijk is de abulance gehaalt, en hebben ze me meteen een infuus aangelecht zodat ze in het ziekenhuis er meteen gebruik van konden maken, de eerste keer ging mis, naalt ging kapot in mijn arm, alles kwam er wel netjes uit maar deed behoorlijk pijn, 2e is goedgegaan, en werd, ik naar de Brangkaar geholpen, en reden we naar het ziekenhuis. Daar aangekomen meteen bloed afgenomen en hebben ze enkele echo`s gedaan, ik bleek inderdaad weeien te hebben, en niet z`n klein beetje ook, uiteindelijk na veel helse pijn heeft een zeer geweldige vrouwlijke dokter me geleert hoe ik moest puffen, en mocht ik lekker op mijn zij liggen, dit hielp een beetje namelijk, het puffen werkte ook wel, maar af en toe, keerde ik in een helse pijn, uiteindelijk werd ik van de eerste hulp afgehaalt, en hebben ze me even naar de verlosklamer gedracht, een vrouwtje had enorme medelijde met me, en heeft me uiteindelijk piojn stiller gegeven, inmiddels was het 7 uur, en dit alles begon om 3 uur Eerst wouden ze het gewoon late gaan alles vanzelf, maar uiteindelijk vonden ze dat ze me niet zo konden late lijden, ik baande in het zweet, en wist me geen houding te geven, en liep heen en weer, ik piepte en kruinde al mijn pijn weg, en deed de ademhaling. Later ben ik onder de douche gegaan, en werkte de pijn stiller, was wat suffig, en mijn rug deed haast niet meer pijn, dus liet het warme water over mijn buik heen gaan. Eindelijk 8 uur en ik kon geholpen worden, ik werd Gecuruteerd, ik was vrij snel weg, en werd na 3 kwatier spontaan wakker, en was net in de uitslaapkamer gebracht, dus van uitslapen kwam niks.... Uiteindelijk mocht ik naar de afdeling kwam bij 2 oudere vrouwtjes te liggen, die erg vriendelijk waren, ook kreeg ik meteen wat thee en brood, en waren mijn moeder (Die helemaal uit emmen is gekomen, omdat ik bij de dokter zowat jankent om mijn mammie vrioeg waardoor, mijn vriend zowat moest huilen, en haar meteen belde) ik lag ook aan het infuus, krijg een zoutoplossing puur voor vocht op pijl te houden, savonds tegen 4 uur hebben ze hem verwisselt vrouwtje was zo stil bezich...zou er zo doorheen slapen, maar ja ik sliep met gaten dus werd even wakker, meteen werd er gevraagt of ik pijn had....je m`n infuus deed pijn...mocht er later gelukig ook uit, ze hadden hem er ook niet echt geweldig ingedaan, drukte kenelijk tegen een spier aan (gelukig niet blauw geworden)