Ik was erbij toen ze onze hond lieten inslapen... Ze was ook rond die leeftijd en we denken dat ze al een paar keer een beroerte had gehad, want ze liep de hele dag te ijsberen, liep steeds een 'doodlopend stukje' in de huiskamer in en bleef daar vervolgens staan, alsof ze niet meer wist hoe ze achteruit moest. En ze werd heel bang als ze naar buiten moest. Hè bah... Het is nu alweer 5 jaar geleden of zo, maar de tranen schieten me in de ogen. Heel veel sterkte hoor, met dit verlies. Fijn dat je in ieder geval steun kunt vinden hier... En begrip. Ik vind het altijd naar om te horen als mensen zeggen dat je je niet moet aanstellen, want het was maar een hond. Maar voor de meeste hondeneigenaren is een hond een gezinslid. Niet zomaar een beest.
Hoi, Onze Tervuerense Herder van 15 jaar is zaterdagochtend ook ingeslapen... Mijn zus en ik zijn vrijdagavond afscheid gaan nemen, maar hij was zo ziek (ouderdomskwaaltjes) dat hij het amper beseft heeft denk ik... De dierenarts gaf hem nog amper 2 weken, maar wel heel veel pijn! Daarom heeft mijn papa deze moeilijke beslissing genomen, want hij wou niet dat zijn lieve hond een pijnlijke dood zou sterven... Heb de hele nacht niet kunnen slapen en om 10 uur 's ochtends (toen is het gebeurd) heb ik echt een krop in mijn keel gekregen... Het was zo een ontzettend lieve, trouwe hond. Tis bijna niet te geloven, maar hij was echt een volwaardig lid van onze familie! Nu is hij in de armen van mijn papa ingeslapen en dat is een hele troost, want daar voelde hij zich veilig! Ook voor mijn ouders was het heel erg moeilijk! Zeker mijn papa. Starky (zo heette ie) was zijn allerbeste vriend zegt hij altijd en dat was ook zo... Ne zijn mijn ouders voor een weekje naar de Alpen vertrokken, maar ook daar is het moeilijk want hij ging altijd mee... Ik begrijp je verdriet en je kan inderdaad troost vinden in de gewone dingen van het leven... Zo zeggen mijn zus haar kindjes nu dat hun vriend Starky in de hemel is en daar geen pijn meer heeft. En dan geven ze een kushandje naar de hemel... Heel mooi om te zien... Wij hadden die zaterdagavond een familiefeest en toen merkte ik met m'n vader op dat we het zo erg vonden, maar dat de meeste mensen er maar licht over gingen, terwijl wij echt wel in de "rouw" waren... Sommige mensen begrijpen gewoon de vriendschap tussen hond en mens niet vrees ik! Veel sterkte!
Heel veel sterkte En idd de meeste mensen snappen echt niet hoeveel je van een hond kan gaan houden (of een ander huisdier)
ben gisteravond nog even naar mn pa en ma geweest.erover praten helpt goed. de dierenarts had gezegd dat ie iig geen pijn had maar aleen helemala op was. in zijn achterlijf had ie helemaal geen gevoel meer. hij is heel rustig ingeslapen met zijn kop naar mn pa toegedraaid. mn ma wilde er niet bij zijn en heeft in de wachtkamer gewacht. vanmorgen zei mn ma was het wel heel raar. normaal als ze uit bed komt stond ie altijd al voor de keukendeur buiten te wachten. (hij sliep nl altijd in zijn prive tuinhuisje) en nou was er niks ik sliep zelf vannacht ook pas om half twee en heb ook nog een keertje lekker gejankt. vandaag gaat het eigenlijk wel. denk ook omdat we er goed aan hebben gedaan. aan degene die ook zijn hond pas heeft moeten laten inslapen ook veel sterkte gewenst
moeilijke maar dappere en goede beslising! toppie en dit vind ik een erg mooi gedicht, hoop dat jij datook vind en dat het iets toevoegd! Als twee bruine ogen vragen, Help mij, want ik voel me niet fijn, Mag je dan, omdat je voelt dit is het einde, Egoïstisch zijn? Als je van de dierenarts hoort, Dit komt nooit meer goed, En hij krijgt steeds meer pijn, Mag je dan omdat je hem niet kan missen, Egoïstisch zijn?? Als twee trouwe ogen zich sluiten voorgoed, En je zonder hem naar huis toe moet, Met een halsband in je hand, En je hart vol pijn, Dan probeer je jezelf te overtuigen, Ik mocht niet egoïstisch zijn. Al die tijd met zijn tweetjes, Elke dag samen was een feest, En in al die tijd, Is hij zelf niet een keer, Egoïstisch geweest.
Dat is ook erg.. Heb het zelf 2 jaar geleden meegemaakt met onze duitse herder. Die was ook op. Op zondag wisten we al dat we hem op maandag zouden laten inslapen. Hij wilde die maandag niet meer lopen, of eten. Toen het tijd was om te vertrekken (de dierenarts wilde op ons aandringen niet aan huis komen) voelde hij gewoon wat er ging gebeuren: Hij 'sprong' op en liep meteen naar de auto, en ging bij de achterklep staan wachten tot we hem erin tilden. Dat was echt op het inslapen zelf na het ergste! Elmo, heel veel sterkte voor jou en je familie!!!
Anniek, dat is een mooi gedicht he... Heb het 2 jaar geleden toen we onze hond moesten afgeven ook gelezen, en heb nu weer een brok in mijn keel
anniek wat prachtig!!!! de tranen springen meteen weer in mn ogen maar zoals het er staat klopt het precies.......
Wat een prachtig gedicht!!! Ik ga het mijn ouders zeker laten lezen als ze terug thuis komen... Gisteren even bij hen thuis de post gaan halen want ze zijn op vakantie en daar hen nog die vertrouwde geur van onze hond... Toch effe slikken dan hoor... Mijn vader vond het ook verschrikkelijk om nog die laatste dag te moeten wachten vooraleer hij naar de dierenarts ging! Hij heeft bijna niet geslapen toen... Ook had hij het gevoel dat hij onze hond in de steek liet, hem opgaf. Maar dat is helemaal niet zo vind ik! Hij heeft hem net een laatste dienst bewezen door hem vreedzaam en in een liefdevolle omgeving te laten inslapen! Net zoals in het gedicht vermeldt wordt! Dank je anniek!