Met 7 weken te horen gekregen dat het een miskraam is. Nu thuis afwachten of het natuurlijk afvloeit. 7 weken is maybe wel vroeg, maar we zijn via IUI zwanger geworden en dus heel bewust bezig geweest met de kleine vanaf het moment van bevruchting (en daarvoor). Hoe neem jij afscheid? Hoe ga ik me voelen als het eenmaal eruit is? Ga ik het een naam geven? Wat doe je met het vruchtje? Allemaal vragen...
Ten eerste heel veel sterkte toegewenst! Ik kreeg het slechte bericht met 8 weken (hartje was gestopt). Het is natuurlijk voor iedereen weer anders hoe je ermee om gaat en hoe je je voelt. Bij mij kwam het s'nachts eruit en ik had toen even een moeilijk moment toen ik het moest gaan doortrekken (ik wilde het niet bewaren of begraven). Ik merkte toen het voorbij was dat mijn lichaam zich begon te ontspannen. Hierdoor had ik het idee dat het psychisch weer rust gaf en daardoor weer kon gaan denken 'het is gebeurt en het is tijd om door te gaan'. Ik heb het zelf geen naam gegeven. Wel heb ik een klein vlinderbedeltje gekocht, dat vond ik fijn om te hebben als symbool voor wat ooit was maar niet mocht blijven!
ik heb 2 keer een miskraam gehad , en alleen bij de eerste keer echt een vruchtje gezien ! wij hebben onze twee vlinders geen naam geven , maar als wij over hun praten gaat het meestal over onze vlinders. hier word er ook gewoon openlijk en eerlijk over gesproken zodat ze niet vergeten worden ! ik merk wel dat ik voor de zwangerschap heel veel moeite had met de leegte die ik voelde en hellemaal als de uitgerekende datum dichterbij kwam ... maar als ik eerlijk ben is die leegte nu wel gevuld door dit kleintje en geniet ik van elk moment ! wat vooral belangrijk is dat jij op een juiste manier je verdriet een plekje geeft , is dat je kindje een naam geven of begraven ect moet je dit zeker doen . het is jouw verdriet en daar meot je mee omgaan zoals jij wilt sterkte
ik wens jullie heel veel sterkte.. ik was zelf bijna5 weken zwanger..wat mij erdoor heen heeft geholpen is dat het lichaam het vruchtje niet voor niks afstoot..helaas was er iets dan niet goed...dat heeft mij op de been gehouden..en ik heb mijn oogbollen eruit gehuild 2 dagen lang ook veel gepraat over mijn Boeboe..mijn boeboe is nu veilig..tussen de sterren..net als jou boeboe..sterkte meid..
Hallo sabinemerel. Ik heb in maart een mk gehad bij 7 weken. Ook na bijna 2 jaar oefenen. Ik was heel verdrietig op het moment, maar toen het afstoten lang ging duren kreeg ik afkeer en moest het er zo snel mogelijk uit. Vooral de tijd er na is voor mij vooral heel moeilijk en heel verdrietig . Nu 2 cycli later heb ik nog momenten dat iki intens verdrietig ben. Het is een heel leeg gevoel, zo ervaar ik het tenminste. Heel veel sterkte. En een virtuele hugh
Beste SabineMerel, Vorig jaar juli heb ik ook een miskraam gehad met 7 weken. Ik begon te vloeien en op de echo bleek alles in orde. Ik had veel last van buik en rugpijn. Toen ik ' S morgens opstond en wilde plassen kwam het vruchtje eruit. Ik schrok want immers op de echo was alles nog goed. Ik pakte het vruchtje en keek er wel een half uur naar. Ik leefde in een waas heel gek. Ik wilde het liefst alleen zijn maar familie en vrienden hebben me ontzettend goed gesteund. Ik heb het vruchtje begraven en een paar bloemetjes erbij gelegd. Alle herinneringen heb ik in een mooie hartjes doos gedaan. (echo's, zwangerschapstesten, kaartjes etc.) Het was een moeilijke tijd en het heeft ook tijd nodig om het te verwerken, gun jezelf dat ook. Ik ben na 2 maanden weer zwanger geraakt maar je blijft altijd wel aan de miskraam denken. Zoals de uitgerekende datum etc. Ik heb het een mooi plekje in me hart kunnen gegeven. Sterkte en doe rustig aan, dikke knuffel
Als eerst heel veel sterkte gewenst! Bij ons was de situatie iets anders, maar wij hebben ons "kindje" wel een naam gegeven. We hebben gekozen voor Joey omdat we het een mooie naam vinden wat voor een meisje (Amerikaans) en een jongen had gekund. We hebben verder op onze kledingkast een doos met daarin een knuffel die ik speciaal heb gekocht (troost knuffel van een beertje), een rompertje die ik had gekocht in maat 50, sokjes, een echo en een heel mooi gedicht. ik heb nooit je eerste flesje kunnen geven . maar in mijn gedachten deed ik het wel ik heb je nooit een een luier kunnen geven . in gedachten deed ik het wel . ik heb nooit met je kunnen wandelen . in gedachten deed ik het wel . ik heb nooit met je kunnen spelen . in gedachten speelde we uren . Ik heb nooit kunnen zeggen hoeveel ik van je hou in mijn gedachten zeg ik, ik hou van jou . Als ik nu verdrietig ben dan pak ik de doos erbij en bekijk ik en lees ik alles. Ben heel blij dat ik dat heb gedaan.