hai dames, vorige week werd onze grootste nachtmerrie werkelijkheid. mijn bevalling was op gang gekomen en bij aankomst in het ziekenhuis bleek het hartje niet meer te kloppen (4 cm ontsluiting). een paar uur later was ons derde kindje, een dochter, geboren. de afgelopen week is een grote roes geweest, met een heel mooi afscheid van haar. met vrienden, familie en al hun kindjes hebben we haar begraven, na een mooie dienst waar de kindjes ook bij waren betrokken. er is geen enkele oorzaak gevonden, waarschijnlijk is ze vlak van te voren overleden, want ze was puntgaaf. zelf heb ik het idee dat ik een heel vage hartslag op de echo nog heb waargenomen, maar de verloskundige zei dat dat niet zo was. ik weet niet of hier meer dames zijn met dezelfde ervaring, maar nu we erop terugkijken, vinden we dat men erg weinig actie heeft genomen na de constatering van geen hartactie. bij de ctg, zochten ze heel lang naar het hartje, ook nog met extra gel geprobeerd (terwijl je normaal zo het hartje vindt), daarna duurde het een eeuwigheid voordat ze een echo-apparaat hadden gevonden, de vk. deed de echo en haalde een ass.gyn erbij. daarna nog een tweede echo-apparaat en toen de 'echte' gyn. en die heeft pas gezegd dat ons meisje niet meer leefde. Waarom hebben ze ons niet gelijk naar de ok gereden en onze dochter uit mijn lijf gehaald met een spoed-ks? wie weet wat ze dan nog hadden kunnen doen... ben benieuwd of jullie soortgelijke ervaringen hebben. gezien de bijzondere naam die we haar hebben gegeven en de zoekmodus met google, noem ik haar naam niet (heb geen zin in ongewenste meelezers) groetjes,
Hee meid! Ik heb geen ervaring met het verliezen van een kindje. Maar wil je heel veel sterkte toewensen een een dikke knuffel geven! Liefs, Sill
Veel sterkte meid met dit inmens grote verlies! Onvoorstelbaar! Heb je binnenkort een nagesprek met het ziekenhuis? Het lijkt me van belang dat je deze vragen daar moet stellen om duidelijkheid te krijgen hoe dit zo heeft kunnen gaan, ik lees dat je net vorige week bent bevallen van jullie dochter, gefeliciteerd en gecondoleerd.. het is allemaal nog zo'n roes.. Fijn dat je terug kunt kijken op een mooi afscheid, maar ik begrijp heel goed (helaas) dat je veel liever een fijne kraamtijd had gehad en vol trots jullie 3e wonder mocht showen! Wat is het dubbel allemaal! Wens je veel sterkte toe, en hoop dat je de rust gaat vinden in het hoe/wat... hoe het kan dat jullie meisjes hart gestopt is.. verder heb ook ik geen woorden, wij hebben 5 weken geleden ons meisje verloren met 23 wk.. Nadat er een ernstige hartafwijking werd geconstateerd die niet verenigbaar zou zijn met het leven.. Knuffel, liefs Vlinder Evelien
Oetel gefeliciteerd met de geboorte van jullie dochter helaas ook gecondoleerd met haar verlies. Klinkt mij heel bekent dat je naar een week het gevoel krijgt waarom is dit gebeurt waarom bij ons waarom niet ingegerepen waarom waarom waarom..... hierna komt de boosheid . Heb niet het zelfde meegemaakt wel het zelfde als vlinderevelien ook hier had ons mannetje een zware hartafwijking en ben bevallen met 22.5 weken. Schrijf al je vragen op en neem ze mee als je terug moet komen. Ik snap ook niet als ik je verhaal zo lees dat er zolang gewacht is . hoever was je? Heel veel sterkte de komende tijd.
hai dames, bedankt voor jullie lieve woorden. ik was trouwens 40 weken en drie dagen zwanger. we hebben heel sterk het gevoel gehad om niet over de 40 weken heen te gaan, maar de gyn wilde ons pas bij 41 weken inleiden...
Lieve oetel. Gefeliciteerd met de geboorte van jullie meisje maar wat is het altijd weer naar om te lezen dat ook kindertjes overlijden . Helaas weet ook ik wat het is om je kindje te verliezen . En hoe confronterend vind ik het ook weer om te lezen dat er weer niet naar de mama,'s word geluisterd , ik vind sowieso niet dat je langer moet lopen dan 40 weken maar ja daar kunnen jullie nu niets meer mee . Fijn te lezen dat jullie haar wel een mooi afscheid hebben kunnen geven , ik hoop dat je goed bij je eigen emoties kan want die emotionele achtbaan waar je inzit kom je waarschijnlijk voorlopig even niet uit. Hou elkaar vast is ons beste advies geweest probeer idd je gezin dicht bij je te houden , je hebt elkaar nodig en als de tijd daar is zou ik zeker Es' met je gynaecoloog gaan praten , je krijgt je meisje niet terug maar het is wel fijn het gevoel te hebben dat je ondanks alles voor haar vecht . Heel veel sterkte Liefs Edith Mama van mees*
Heh bah wordt hier helemaal koud van!!!! Ik kan er niet over meepraten maar wil je heel veel sterkte wensen met dit aller grootste verlies!!!!!
Gefeliciteerd met jullie meisje, wat verschrikkelijk dat jullie haar weer hebben moeten laten gaan. Je gevoel dat er meer voor haar gedaan had kunnen worden, zou ik zeker met je gynaecoloog bespreken, wat zal het zenuwslopend zijn geweest, de een na de ander die nog probeerde hartactie te vinden. Fijn dat jullie met jullie gezin, familie en vrienden haar een mooi afscheid hebben kunnen geven. Heel veel sterkte de komende tijd, die roes klinkt zo herkenbaar. Ik ben mijn dochter in de zomer verloren, toen ik me weer een beetje bewust werd van alles was het in ene herfst.
Heel veel sterkte met het verlies van jullie meisje en hoop dat jullie nog wat antwoorden in het ziekenhuis krijgen .. dikke knnuffffffffffffffffffffff
Gecondoleerd meis. Wat is het erg om zo net voor je bevalling te horen te krijgen dat je meisje niet meer leeft he.... Ook hier een echo (controle op 38 wk) waarbij ik hoorde dat ons kindje niet meer leefde. Maar hij vond gelijk al geen hartslag meer, dus was ze waarschijnlijk in die nacht overleden. (ik heb haar toen nog heel hard gevoeld, achteraf gezien denk ik dat dat het laatste is geweest van een teken van leven). We hebben een inleiding gehad, maar na drie dagen wachten en geen resultaat ben ik toch nog naar de ok gebracht voor een ks. We hebben ons meisje naast ons gehad en toch nog mee naar huis genomen toen ik ook naar huis mocht tot aan de crematie. Uit de obductie is niets gebleken wat haar overlijden kon veroorzaken.... Mijn advies is inderdaad ook om al je vragen op te schrijven en dit bij je nagesprek in het ziekenhuis aan te geven. Zeg wat je denkt en voelt. Hebben ze geen antwoord, ben jij het toch even kwijt en krop je dat gevoel ten opzichte van hun handelen wel kwijt. Ik vind ook dat ze meer op het moedergevoel moeten afgaan... achteraf gezien denk ik wel eens, had ik maar die paar dagen eerder naar het zkh gebeld, toen maakte ik me zorgen. Maar de dag erna voelde ik weer heel veel leven... Moedergevoel is nog steeds het betrouwbaarste vind ik. En daar wordt niet altijd naar geluisterd. Heel veel sterkte voor de komende tijd.
Och meis, want ontzettend moeilijk moet dit voor jullie zijn! Ik lees je verhaal met tranen in mijn ogen.... Ik wil je heel erg veel sterkte en liefde wensen om het verlies van jullie dochter ook maar enigszins te kunnen dragen....