Mijn tranen beginnen meteen te komen nu ik aan het schrijven ben. Na een moeilijke tijd was ik weer gelukkig met mijn nieuwe vriend en al gauw was de kinderwens er. Helaas door mijn leeftijd (toen 42) ging het allemaal niet makkelijk. Na een jaar gestart met vruchtbaarheidsonderzoeken. Helaas na 4 keer ivf en ook 4 terug plaatsingen nooit zwanger geworden. En dan ineens.... ZWANGER We waren zo blij en ook vol ongeloof. En ik wist dit wordt het zoontje waar we zo lang naar hebben verlangd. Timo zou hij gaan heten. Ik zei al tegen mijn vriend dat als hij 1 jaar is ik zijn naam onder mijn tattoo van een hart laat zetten. Deze had ik gezet uit naam van mijn overleden man maar ook voor mijn nieuwe grote liefde. Verder is het hart opgebouwd uit twee slangen een symbool voor leven en dood. Maar helaas donderdag 5 januari stortte onze toekomst droom in. Alweer. Hoe kan dit? Waarom is het leven zo gemeen Kan het soms nog niet geloven en hoop tegen beter weten in dat maandag in het ziekenhuis het hartje alsnog klopt. Maar mijn verstand zegt dat dit niet zo is. Mijn vriend is er ook helemaal kapot van. We hadden echt gedacht dat het geluk ons eindeijk toe lachte. Ook hij is zijn vriendin verloren. Het enige waar ik nog hoop uit put is dat er een zwangerschap is en dat dit dus nog een keer kan gebeuren. Alleen de tijd dringt. In maart wordt ik 45. Ik bid tot God dat hij een gezond kindje wil schenken. Timo je bent nu nog bij ons en ook daarna zal je altijd in onze harten blijven. We zullen jouw nooit meer vergeten. Dag lief klein en dapper ventje xxx
Heel veel sterkte...... ik hoop voor jullie dat het nog mogelijk is..... voor nu veel sterkte met het verwerken van het verlies!!! Liefs
Dank jullie wel voor het sterkte wensen. Zou met de echo ongeveer 8 weken zwanger zijn dus helaas zal het vandaag in het ziekenhuis waarschijnlijk alleen maar bevestigd worden. Zucht.... zie op tegen vandaag en wat me de komende weken te wachten staat. Gisteren een tattoo uitgezocht van een slapend draakje. Volgens de chinese astrologie zou dit een draakje worden. Zodra dit achter de rug is laat ik hem zetten. Zo blijft ie altijd bij ons en zal niemand hem vergeten.
Ochjee, heel veel sterkte met dit verlies Misschien troostende gedachte dat mijn moeder onverwachts zwanger raakte van mij toen ze bijna 46 was? En ook mijn zus kreeg nog ver in de 40 een kindje. Ik hoop dat jou dit ook gegund moge zijn. Houd moed!
banaantje bedankt voor je hoopgevende woorden. Wie weet hoor ik nog een keer tot de gelukkige. Vond dit al een groot wonder maar een voldragen zw met een kindje in mijn armen lijkt me het mooiste wat er is. Helaas kan ik er nu alleen nog maar over dromen maar wie weet? dank je wel x
wat een mooie nama voor jullie kindje.. ik hoop dat jullie weer zwanger mogen worden van ene gezond kindje.. sterkte met alles