Ons zoontje van 17 maanden is een druk ventje, wat niet stil kan zitten. Lijkt ook altijd of er een bom is ontploft waar hij heeft gespeeld, maar dat ter zijde. Hij is thuis vrij baldadig en probeert echt alle grenzen op te zoeken die hij maar kan. Aan knoppen van het fornuis of vaatwasser, deurtjes open en dicht smijten van de keukenkastjes, op de bank of peuterstoel gaan staan ipv zitten, de hond lastig vallen in zn mandje... pfff teveel om op te noemen. Echter wanneer hij bij mijn (schoon)ouders of oppas verblijft is ie heel netjes en volgt ie goed de regeltjes die daar gelden, maar o wee als ik of zijn vader in de buurt zijn lapt ie die weer aan zn laars, terwijl wij zeker consequent proberen te zijn. Vaak proberen we duidelijk te maken dat we er niet van gediend zijn, zeggen regelmatig een duidelijke nee tegen hem of proberen hem af te leiden, maar niets helpt. Hem straf geven heeft geen effect, op de hal of stoeltje zetten werkt niet echt, alleen even 5 minuten bij papa of mama op de bank zitten om rustig te worden heeft enig zins een klein effect, maar na 5 minuten zijn die ook weer verdwenen. Ik lees dat het drama wat zich thuis afspeelt bij velen op dit forum voorkomt, maar ik vind het zo raar dat ie het niet doet wanneer wij er niet bij zijn, maar waar wel mensen bij zijn die hij vertrouwt, zoals de oppas en mijn (schoon)ouders. Natuurlijk ben ik blij dat ie zich bij anderen netjes gedraagt, maar toch... Wellicht heeft een van jullie er ervaring mee en heeft misschien nog een tip voor me?
Het is niet vreemd. Ze zeggen niet voor niks 'vreemde ogen dwingen' Hij voelt zich veilig genoeg bij jullie om de grenzen op te zoeken en voelt dat jullie onvoorwaardelijk van hem houden. Gewoon doorgaan met consequent zijn.
Haha herkenbaar. Ik kom heel weinig bij mijn vader maar als we daar zijn is ze poeslief en komt nergens aan en houdt zich ook aan de regels die daar gelden. Totdat ze thuis is
Bied je hem genoeg uitdaging thuis? Verveling kan ook toe dit gedrag leiden. Verder vind ik het klimmen en aan knoppen willen zitten erg normaal op deze leeftijd. Bouw wat vaker iets waar hij wel kan klimmen, ga vaak naar buiten, laat hem uitrazen.
Is logisch kinderen gedragen zich altijd anders bij andere dan bij ouders. Wat ik hoor is "we proberen duidelijk te maken dat we hier niet van gediend zijn": je moet hem juist leren en laten zien hoe dat anders kan. Laat heb knopjes aanraken waar je bij bent, leg uit dat kast ook zacht dicht kan, laat zien dat hond ook geaaid kan worden in maand. Dus ipv verbieden laten het onderzoeken en uitleggen dat het op andere manier kan. Mocht hij niet luisteren dan herhaal je gewoon. Dus niet straffen wat hij doet maar positief benaderen. Is logisch in die leeftijd dat ze dat onderzoeken en bekijken. Hier mag dochter aan alles zitten altijd als resultaat dat ze al vanaf 1 jaar nooit meer geïnteresseerd in stopcontacten of kasten smijten of mobile gooien. Sommige dingen bij op spiegel of tv slaan mag gewoon niet dat is verboden. Ik leg gewoon uit hoe en wat en zeg nee. Ik zeg ook nooit gewoon nee of niet mag, want is verwarrend voor kinderen. Want "nee mag niet" is duidelijk op situatie maar bijv als je eten geeft en is heet wil kind dat pakken roep je ook"nee niet aanraken"! Dat is twee tegenstrijdige nee dus is verwarrend. Is beter als je zegt bijv: "nee, je mag hond niet in maand astig vallen omdat hondje rust nu uit en ja je mag eventjes later met hem spelen!". Nee je mag niet aan knoppen zitten want het is gas en gevaarlijk, en ja je mag deze knopjes gaan draaien en spelen". Wat ik mee wil zeggen om iets te verbieden moet je ergens anders een ruimte en uitdaging geven. Kinderen zijn eenmal zo en ze hebben grenzen nodig maar ook ruimte om eigen fouten maken en eigen grenzen stellen. Is wat ik hier doe is een van honderden opvoedingen methodes je moet gewoon kijken wat je kind is en wat hij wil en wat werkt bij hem en jullie.
Ja dit! En ik houd me hier ook heeeeeeeel erg aan vast, vooral na een dag kdv of oma (nou ze zijn allebei zoooo lief geweest vandaag, ze spelen zooo leuk met elkaar en helpen elkaar de hele tijd zo schattig.... )
Hier is dat ook altijd zo geweest al kan hij bij opa's en oma's ook wel "stout" zijn. Mijn schoonouders zijn wT rustiger van aard. Daar kan hij ook prima op schoot hangen en boekjes lezen. Thuis hoef ik t niet te proberen maar wij zijn zelf ook drukker. Denk dat die ukkies ook prima kunnen aansluiten op degene met wie ze zijn.
Dank je voor de reacties, denk ook wel dat uitdaging een probleem is, hij is thuis vlug afgeleid. Bij oppas en (schoon)ouders heeft ie de volledige aandacht van de volwassenen of andere kinderen. Thuis moet mam ook tussendoor koken en poetsen, wat ik al zoveel mogelijk tijdens zn slaapje doe. Daar gaan ze ook wat meer buiten spelen. Als ie ´s avonds thuis komt is ie meestal ook bekaf. Zal eens wat ideeen op gaan doen om hem meer te vermaken. Uitleggen wat ie verkeerd doet blijven we er wel consequent bij zeggen, want hopelijk dringt het wel een keer binnen een paar maanden door dat iets gevaarlijk is als wij het zeggen. Hem uit leggen dat het de ene keer wel mag op bepaalde voorwaarden en de andere keer niet werkt bij hem averechts, dus dat gaan wij zeker niet doen, maar wellicht dat het bij andere kinderen wel werkt.