ik zou ook liever alleen gaan. nou is dat voor mij ook niet zo lastig. ben gescheiden dus zou de kinderen gewoon die dag naar hun vader brengen.
Precies. Je eigen wensen zijn schijnbaar belangrijker dan de wensen van je vrienden op de dag van hun leven. Ik vind dit egoistisch. Het zou mij als bruid wel aan het denken zetten over hoe belangrijk deze vriendschap nu eigenlijk is. Erg pijnlijk.
Nou dat vind ik vreselijk kort door de bocht....wat is onmacht? Dat kun jij niet voor iemand bepalen. Ik zeg alleen iets af als ik er echt een goede reden voor heb....voor mij een goede reden. En ik zou het heel jammer vinden als iemand daar geen respect voor heeft.
Sjonge jonge wat een discussie weer. Natuurlijk mag je als bruidspaar zelf bepalen wie er mag komen. Maar je kan ook wel rekening houden met je gasten. Mijn kinderen zou ik niet meenemen, de oudste zou zich waarschijnlijk doodvervelen en ik zou de hele dag achter de jongste aan moeten rennen. Maar een baby die nog volledig van mij afhankelijk is zou ik mee willen nemen.
Onmacht is bijvoorbeeld, als je geen oppas kunt vinden (en wel alles geprobeerd hebt), als je geen vrij kunt krijgen, als je fysiek niet in staat bent te komen (ziek, geen vervoer en geen lift kunnen regelen), dat soort dingen. Niet WILLEN, vind ik géén goede reden... Nou ja, is het wel dus... voor iemand die het geen zak interesseert. En dus geen vriend(in) is. Vind ik nog erger dan bijvoorbeeld niet naar een verjaardag van een vriend(in) gaan, omdat er een leuke film op tv komt (die je ook op kunt nemen), terwijl je weet dat ze je er graag bij heeft. Of niet naar de doop van je nichtje gaan, omdat dat om 10 uur is en je liever uitslaapt, omdat je de avond ervoor gaat stappen met vriendinnen. Voor zo'n keuze kan ik weinig respect opbrengen... Kán hoor.... maar dan is het wél terecht, dat je er op aangekeken wordt.
Ik vind het ook heel apart hoor. Ik kan me er ook echt niks bij voorstellen. Ik zou het dan belangrijker vinden dat mijn kinderen mee kunnen dan dat het bruidspaar de dag hebben zoals zij dat willen. Bijzonder..
Nou met een beetje gezond verstand kan iedereen redelijkerwijs inschatten wat wel en niet onmacht is. Helemaal als het ook nog vrienden van je zijn. Ik vind dit nogal moeilijk doen. Ik lees bij sommige in dit topic vooral ikke ikke, terwijl het mijn inziens juist op deze dag niet om jou, maar om je vrienden gaat. Als er echt sprake is van onmacht dan zal daar heus wel respect voor zijn. Ik neem aan dat in een gezonde vriendschap dit gewoon in overleg met elkaar gaat en dat men in staat is tot enig inlevingsvermogen .
Ik vraag me af of de mensen die het belachelijk vinden dat hun kinderen niet welkom zijn op een bruiloft en zich daardoor zelf ook niet welkom voelen hier ik zo over denken in het geval van een begrafenis en hun kinderen dus gewoon meenemen? Een aantal jaren geleden is de oom van mijn man overleden, de meiden waren toen nog klein. Ik heb echt overal oppas proberen te regelen om er bij te kunnen zijn, maar helaas. Ik ben thuis moeten blijven, dat vond ik erg moeilijk maar geen haar op mijn hoofd die er over na dacht om toch de kinderen mee te nemen.
Wij zijn vorig jaar 24 oktober getrouwd in Las Vegas,onze zoon was natuurlijk ook mee. Was een erg gezellige,intieme en rustige dag,precies zoals wij het graag wilden hebben... We houden niet van alles poespas eromheen met fotografen,receptie en weet ik wat nog meer. Bij thuiskomst hebben we een feest gegeven voor familie en vrienden op een zaterdagmiddag vanaf 16:00..... En inderdaad,zonder kinderen. Onze zoon was er wel,en speelde met ooms en tantes.....we hadden een grote bbq buiten staan,biertap erbij en goede muziek...vuurkorven door de hele tuin,fakkels erbij...het was geweldig!! Hebben bewust gekozen voor geen kinderen erbij omdat we geen zin hadden in ongelukken met de vuurkorven of bbq,en ook niet in het geren en geschreeuw. Het zou dan om 28 kinderen gaan in de leeftijd van 0 tot 10. Vriendin van mij was pas bevallen en het spreekt voor zich dat de pasgeboren kleine boef mee kwam....maar verder niet.
Bij naaste familie gingen ze als jonge kinderen inderdaad gewoon mee ja, dat is gebruikelijk bij onze families (de kinderen horen ook bij de familie en dus bij momenten als trouwen, doop en overlijden). Als het familie van mijn man betreft ben ik degene die eventueel met ze de ruimte verlaat en anders andersom. Bij verdere familie gaan wij sowieso niet met zijn tweeën en het is verder vaak overdag tijdens schooltijden dus is het verder niet aan de orde.
Dank je. Het ging ook om andere dingen die zich daarvoor afspeelden. We waren al heel wat jaar bevriend met elkaar, maar de vriendschap was al wat aan het verwateren door wat andere zaken. Ik heb contact met haar hierover gezocht met de ceremoniemeester (vriendin van haar die ik niet kende) en werd afgesnauwd. Daarna nog gebeld met vriendin om erover te praten, maar dat resulteerde in een ruzie. Omdat ik te vroeg bevallen ben met 27 weken en mijn zoontje dit bijna niet overleefd had ( bij 3 weken ernstig ziek ) en zij hiervan op de hoogte was kon ik mij hier niet overheen zetten. Hij had toen ook een liesbreuk die binnen 2 weken geopereerd moest worden, hier maakte ik me toen ook zorgen om/ vaak controleren enzo. Als het zich nu voorgedaan had, had ik heel anders gereageerd. Toen had ik ook last van hormonen en stress.
Dat zoiets de druppel is, snap ik. Maar dan ging het daar dus helemaal niet om, het liep al stroef. De relatie wás al ... minder geworden zeg maar. Daar kon de bruid niks aan doen... Dit zet het allemaal in een heel ander daglicht... Het heeft dus eigenlijk helemaal niet te maken met dat er op de uitnodiging stond, dat kinderen (in het algemeen) niet uitgenodigd waren. In jouw situatie was het een combinatie met stress, zorgen, hormonen én nog een aantal vervelende dingen (waaronder die uitnodiging en alles eromheen).
dit was de vraag: De titel zegt het al. Stel je wordt uitgenodigd voor de bruiloft van je beste vriendin, voor de hele dag, maar je kinderen zijn niet welkom. Hoe zou je reageren? en daarop was mijn eerste reactie gebaseerd
Toch vind ik dit overmacht ipv nee ik ga lekker niet want ik ik mag mijn kind niet mee nemen. Dat je kindje al uit het ziekenhuis was betekend niet dat alles weer goed is. Je hebt ook tijd nodig om alles te verwerken. Misschien lijkt het voor je gevoel wel zo. Maar onbewust is er nog zoveel gaande dat nog boven op het bewuste komt.
Dit jaar 3x dag gast geweest op een bruiloft, alle 3 de keren zonder kinderen uitgenodigd. Heb het overigens nog nooit mee gemaakt dat de kinderen er WEL de hele dag bij waren... Hier dus niet meer dan normaal. Op onze bruiloft (6 jaar geleden) waren kleine neefjes en nichtjes tot 11.00u aanwezig, tot na het foto's maken. En daarna ook niet meer. Hetzelfde geldt voor begrafenissen. Kinderen gaan niet mee, wanneer er geen oppas is blijft 1 van ons thuis. Maar zal ook aan de leeftijd en het type kind liggen misschien. Onze jongens zijn 4 en 2.5. De oudste is autistisch en heeft een ontwikkelingsachterstand. Die gaat sowieso niet mee naar zulke dingen.
En dit. Jij zegt precies hoe ik het bedoel. En ja, ik weet zelf ook wat het is om een lange weg door te gaan. tussen mijn 1e en 2e kind zit 14 jaar, dat is niet voor niks natuurlijk. De oudste was er trouwens ook niet direct Dus ik weet best waar ik over praat, ik weet hoe rot het is. Maar ik heb mijn gevoel nooit bij een ander neergelegd. Hoe rot ook, je kunt niet verwachten dat een ander daar rekening mee gaat houden, ook niet op je trouwdag. Stel dat mijn zusje geen kinderen kan krijgen en daarom, wanneer ze trouwt alle kinderen van de trouwdag weert, óók die van mij dus, haar eigen neefjes en nichtje zou ik daar inderdaad heel erg boos om zijn. Want dat zegt nl óók genoeg over hoe empatisch en inlevend zij is, dat zij een kind het niet gunt om op haar mooiste dag te mogen komen.
Ik vind dit ook een ander verhaal dan persé je kinderen mee willen nemen, omdat ze bij een bruiloft horen. In dit begrijp ik het, maar als ik geen reden heb om me zorgen te maken om mijn kinderen en ze daarom dicht bij me in de buurt wil hebben, ga ik zonder problemen alleen naar een bruiloft.