Het moet er ff uit me man is de laatste tijd zo vaak ziek dat ik er gek van word. Hij klaagt en zeurt aan 1 stuk door niks is goed wat ik doe als ik maar iets te vaak op me tel zit of op me iPad krijg ik grote mond. En dan maar weer door klagen zen zeuren voel me niet lekker ben beroerd. Ik slaap op de bank en dat is niet fijn vannacht 2 uurtjes kunnen slapen. Ik als moeder ga altijd door al voel ik me nog zo ziek als moeder mag je niet ziek zijn en zorg dan ook voor mijn kindjes mijn man die kan dat niet want de wereld vergaat dan of zo. Hebben jullie hier ook zo last van ? En wat doen jullie dan ? Ik word er geïrriteerd van en boos gewoon omdat ik het zat word dat gezeur en in zijn ogen niks goeds kan doen. Tips zijn welkom
Zo erg is het hier gelukkig niet, maar als moeder zijnde moet je inderdaad wel door, 24/7 , en als man zijnde kan je gewoon lekker, op je gemakje in bedje uitzieken, dat herken ik dan weer wel. En dan word er ook nog eens heeeerlijk voor je gezorgd.
Ja mannen en ziek zijn.. Ze denken werkelijk dat ze dood gaan.. De mijne ligt dan de hele dag in bed.. Waarop ik vaak zoiets geb. Ja hallo dat kan ik ook niet doen toch .. Mannen ppff
Mijn vriend kan altijd heerlijk overdrijven als hij een sneetje in zn vinger heeft oid. Laatst had de kat hem met 1 nagel gekrabt dus zn vinger bloedde, zo'n mini druppel weet je wel.. nou meteen hard erin knijpen als een klein kind en bijna smeken om een pleister.. heb hem recht in zn gezicht uitgelachen hahahaha Vooral niet teveel aandacht aan schenken werkt hier thuis het beste.
Hij is al bij de dokter geweest maar tja word niet echt geholpen pilletje voor dit en drankje voor dat maar werkt voor geen meter.
Mijn man gedraagt zich ook altijd zo terminaal als hij een keer een griepje heeft. De hele dag op bed liggen, kan niet eens even een half uurtje op de kinderen letten terwijl ik een boodschapje doe enzovoorts. Ik kan er slecht tegen. 1) Omdat ik vind dat hij gruwelijk overdrijft en ik mezelf in zo'n situatie ook gewoon overeind sleep of me met kind en boekjes in bed nestel om samen de dag te 'overleven'. 2) Omdat hij altijd ziek op bed ligt op momenten dat we het thuis druk hebben, maar zich zelden ziek meldt als hij moet werken. Dan kan hij wel met een aspirine 'doorbikkelen' (Overigens denk ik dat het vaak ziek zijn bij hem wel een gevolg is van te druk op het werk / te lange dagen maken / te weinig rust nemen. En als hij dan een paar dagen niet hoeft te werken, komt het er thuis allemaal uit. En dat irriteert me, want uiteindelijk ben ik degen die er dan 'last' van heeft.) 3) Ik ben gewoon niet zo'n zorgzaam type. Voor de kinderen wel hoor. Maar bij volwassenen die ziek zijn heb ik meestal zoiets van "Ik stuur wel een kaartje. Houdoe." Het ligt dus deels aan hem en deels aan het feit dat ik zelf gewoon niet zo'n aardig mens ben.
Nou zit nu alleen op de bank de kindjes slapen maar er moet er zo nog 1 een flesje dus voor 12 uur kan ik niet naar bed. De hele dag heeft me man lopen klagen en zeuren moest zelfs ze brood smeren en thee zetten en zat ik ff moest ik weer boodschappen doen. Me schoon ouders hebben vanavond de kindjes verzorgd en zijn net weg ik kan nu eindelijk ff zitten. Mijn lontje word steeds korter hopen dat de antibiotica snel ze werk vaat doen dan kan hij weer snel aan het werk ik ben het nu al zat.
O ja heel bekend. Als mijn man ziek is hoor ik alleen maar gekreun en gesteun en o hij is zo zielig. Hier in Turkije kun je gewoon bij de apotheek een injectie / pillen met zware antibiotica krijgen dus hup dan gooit hij er een paar in zijn mik voor enkele dagen en maakt de kuur ook nooit af. Ben daar altijd fel tegen geweest. Antibiotica voor een kuchje, kom op zeg! Nu inmiddels begint hij ook wel in te zien dat het niet gezond is gelukkig. Maar het ziek zijn, dat veranderd nooit. Als ik ziek ben ga ik meestal ook gewoon door (veel te lang zelfs waardoor het alleen maar langer duurt) maar hij is dan andersom ook wel lief voor mij door goed voor me te zorgen. Mij hoor je alleen niet zo snel kreunen en steunen
Als mijn man ziek is, zie of hoor ik hem niet. Hij verdwijnt naar boven in zijn bed, en het is dat ik hem wat te drinken en eten breng, anders lag hij daar maar te liggen. Niet ideaal, maar wel beter als de gemiddelde man, zo te lezen Ik ben zelf in de luxepositie dat als ik zelf ziek ben, mijn schoonouders de kinderen opvangen, naar school brengen en eten voor mijn gezin meekoken. Deze mama mag dus ook gewoon uitzieken wanneer nodig. En dat is echt heel prettig en ontzettend lief van mijn schoonouders!
Dat klopt. Bovendien als je ziek bent, kun je gewoon geen gespring, geen mamamamama om je heen verdragen, geen K3 danspassen en geen stuiterende ballen. Daar wordt (ik tenminste wel) dan heel chagerijnig van. Normaal niet, maar dan wel. Voordeel dat ze dan dus geen boze chagerijnige mama om zich heen hebben, maar een lieve vrolijke opa en oma. En dat vind ik alleen al voor mijn kinderen prettig. (om van mezelf maar niet te spreken ) Oh ja, en mijn gezin krijgt dan in elk geval fatsoenlijk te eten ipv gooi maar een pizza in de oven hoor....
Hier valt het gelukkig mee. Hij zucht, steunt en kreunt wel wat meer dan ik. Maaaar, meestal moet ík hem thuis houden. Op de rem trappen en zeggen dat het genoeg is geweest. Hij doet vaak gevaarlijk werk en daar moet hij echt met z'n hoofd bij zijn. Koorts helpt daar niet bij . Ik heb een fobie voor misselijk zijn/overgeven dus zodra dat bij mij speelt kan ik niets meer. Man is dan vaak eerder thuis en/of regelt mijn ouders/schoonouders om bij te springen. Kortom, we zorgen voor elkaar als we ziek zijn (gelukkig niet vaak). Er is toch niets fijner dan wanneer je strontverkouden bent of koorts hebt een kopje thee of soep te krijgen. Een extra kus en weten dat je rustig kunt uitzieken.
Hier ook zo een man, als hij ziek is ligt hij de hele dag zielig onder een dekentje op de bank. Hij kan niet zelf een kopje koffie maken of wat dan ook. En ik mag niet langer dan 10 minuten het huis verlaten, want wat als hij drinken nodig heeft (zucht). Ook een echte schijterd wat betreft pillen, met een hoop smoesjes moet ik hem bijna voeren. Het ergste is dan nog dat mijn schoonmoeder belt om te vertellen hoe ik hem het beste kan verzorgen, kom op je zoon is begin 30 hij moet zich niet aanstellen. Heb al duidelijk gemaakt dat ik hem niet meer zo ga betuttelen als de meiden straks thuis zijn.
Als mijn man ziek is, is hij ziek. Dan stelt hij zich niet aan, hij is immers gewoon echt ziek of hondsmoe. Ik vind het dan ook geen probleem dat hij dan lekker onder een dekentje de hele dag tv gaat kijken. Dat is zijn manier om het snelst beter te worden en vaak ben ik blij dat hij er eindelijk aan toe geeft. Ik snap gewoon nooit dat vrouwen volgens zichzelf nooit ziek kunnen zijn. Wat is dat voor onzin? Als ik ziek ben, doe ik het rustig aan, ook lekker op de bank. Geen huishouden, niks. Mijn kind heeft het echt wel door dat mama zich niet lekker voelt en gedraagt zich daar ook naar. Er ligt altijd wel een maaltijd in de diepvries en anders zorgt mijn man voor het eten.
Oja, hier ook zo'n man. Hij was vorige week hartstikke verkouden, loopt na het eten zo van tafel (zonder even iets op te ruimen) en gaat voor de rest van de avond in bed liggen slapen. En 's nachts mij wakker houden met zijn kriebelhoest. En het mooie moet nog komen, nu ben ik dus snotverkouden en moet soms ook even hoesten zegt hij van de week "pfff stop nou eens met dat stom gehoest".:x Nou, kan je vertellen dat het even niet zo gezellig was hier, hoe is het nou! Dus, hier ook zo'n man. Sterkte en hopelijk slaat de kuur snel aan en kan hij vanmiddag nog lekker vertrekken naar zijn werk.
Mijn vriend is zelden ziek en heeft zelden een kwaaltje, gelukkig. Als hij dan eens een keer wat heeft.... Als hij verkouden is dan klaagt hij steen en been en kan hij ook niet meer koken of iets opruimen, dan moet ik dat maar doen. Maar goed, ik heb de laatste dagen ook niet al te veel puf, maar hij heeft het dan echt wel zwaarder Hij doet dan ook net of hij iets aan zijn benen heeft. Als ik met griep op bed lig, dan moet ik altijd maar afwachten of ik iets te eten krijg Meestal moet ik zelf nog gaan koken, voor zijn hele gezin dan ook meteen. Terwijl hij een andere keer zo ineens uit zichzelf met tosti's en appelsap aan komt zetten, als ik beroerd in bed lig. Niet te peilen die man
Ik wel hoor, maar zo te lezen heb ik het vreselijk getroffen met mijn man... Paar weken geleden voelde ik me hondsberoerd, ik kwam uit mijn werk en kon niks meer. Man neemt dan gelijk de hele boel over. Stuurt mij naar boven. Kookt, geeft de kinderen te eten, douchen en naar bed brengen en komt tussendoor nog met een kopje thee vragen hoe het met me gaat en of hij iets voor me kan doen.... Ga hem vanavond maar eens een extra dikke kus geven als ik hier lees