Al tijdens de kraamweek van ons eerste kindje begonnen mensen vragen te stellen en opmerkingen te maken m.b.t. de komst van een 2e kindje. Best brutaal als je bedenkt dat de eerste er m.b.v. de MMM is gekomen. Ik was erg verbaasd over deze vragen en opmerkingen, want we genieten momenteel volop van onze dochter en zijn er daarnaast vrij zeker van dat ons gezin met 1 kindje compleet is. Als we dit laatste echter uitspreken, zijn mensen erg verbaasd en het wordt zelfs weggelachen. Er wordt ons verteld dat als onze dochter wat ouder is, de overgang naar 2 kinderen helemaal niet zo groot is. Dit komt dan vanzelf wel, zeggen ze... Mijn partner en ik zijn echter al blij dat we één gezond kindje mochten krijgen en voor ons is het eigenlijk wel prima zo. Nu vraag ik me af: is 2 kinderen dan echt 'de norm' tegenwoordig? Is het dan echt zo gek om na 1 kindje het gevoel te hebben compleet te zijn? Deel jullie ideeën en ervaringen
Geen idee of het de norm is. Maar wij hebben er drie en dat is ineens veel 😂 Na de middelste riepen er veel dat we nu wel klaar waren. Want nu hadden we er van beide 1 Zodra het op kinderen en zwangerschappen aankomt denkt iedereen zich ermee te mogen bemoeien.
Ik denk idd dat 2 kinderen de norm is. Niet zoals jij zegt dat je dan dus maar per se 2 kinderen moet hebben maar 3 of 1 wordt volgens mij sneller als afwijkend gezien. Al 3 de laatste jaren weer meer voorkomt.
Ik denk dat ze zo reageren omdat het vaak na een paar maanden begint te kriebelen en de eierstokken de macarena gaan dansen. Wat maakt het verder uit wat de norm is? Als wij nu in de tijd van grote gezinnen zouden zitten, zou je dan door blijven gaan om anderen blij te maken? Nee toch. Ik weet dat in het begin de hormonen hoog kunnen zitten, maar een gladdere rug kan geen kwaad
Hier precies dezelfde ervaring, ookal is onze zoon er niet gekomen door de MMM. Na een half jaar begonnen mensen al te zeuren. Nu hij vier is en wij nog steeds bij ons standpunt blijven, houden mensen er over op. Alsof het menselijk ras in stad gehouden moet worden ofzo, pfffff.
De meeste mensen zien (in ieder geval in mijn omgeving) volgens mij wel 2 kinderen als ideaal, een jongen en een meisje natuurlijk. Gelukkig trek ik me daar niet zoveel van aan, zie handtekening Volgens omgeving waren wij klaar na de 2e, want meer smaken zijn er niet Dus als jullie compleet zijn, dan is dat toch prima? Lekker laten kletsen.
Tja. Uiteindelijk gaat t om wat jullie zelf willen. Denk dat de meeste iig twee kinderen zouden willen omdat de oudste dan niet alleen is. Naast t feit dat wij zelf nog een kindje wilde speelde dat bij ons ook een rol, maar vind het niet raar als iemand anders daar anders over denkt. Ik ben t met je eens dat het überhaupt vreemd is dat mensen er iets over zeggen. Misschien willen mensen idd geen tweede kindje. Of het lukt niet...
Jemig, lekkere opmerkingen tijdens de kraamweek. Hier niet meegemaakt, niemand vraagt er naar. Alleen waren er 2 familieleden die meende te moeten zeggen dat we het maar bij 1 moesten laten. Het omgekeerde dus.
Nee dat vind ik niet. De meest dagelijkse gewone doorsnee dingen kunnen pijnlijke situaties opleveren. Moet iedereen dan maar op zijn tenen gaan/blijven lopen? Een beste vriend/vriendin ala, maar er blijft zo weinig over als je niks zegt dat evt pijnlijk zou kunnen zijn.
Ik denk dat je er nu helemaal niks nuttigs over kan zeggen aangezien je kindje pas een maand oud is En who cares wat de norm is, als jullie je maar fijn voelen
Herkenbaar! Ons zoontje is 4 en half en er wordt nog geregeld(niet door naasten die weten beter) door mensen gevraagd of er nou nog eens een 2e komt! Heb wel eens opmerkingen gekregen dat het zielig zou zijn voor mijn zoontje...... Echt laat ze lullen, mensen vinden altijd overal wel wat van!! (en je hoeft echt niet perse te wachten zoals veel mensen je zullen gaan "adviseren" tot die eierstokken zeker weten weer zullen gaan rammelen. Dat gebeurd namelijk echt niet bij iedereen. Bij mij rammelt er nog steeds niks. Zoontje is via de mmm gekomen en juist weer zo'n lijdensweg en druk op onze relatie, dat zou ik pas zielig vinden voor mijn zoontje) Niks van aantrekken en altijd je eigen hart volgen!
Ik zou me vooral niets aantrekken van een eventuele norm. Als een tweede kindje voor jullie niet hoeft, is dat toch prima? En ja, misschien veranderen jullie over een tijdje wel van gedachten, dan is dat ook goed. Toen wij van de week vertelden dat we weer in verwachting zijn, maakte iemand een opmerking of we konijnen waren (nummer drie in aantocht en wat ons betreft de laatste). Geen opmerking waar je op zit te wachten, maar het gaat om onze keuze.. zij hoeven ze niet op te voeden
Wij hebben die vragen ook 8 jaar lang gehad, en wij waren voor ons gevoel gewoon compleet met onze dochter. Hebben 8 jaar lang heerlijk kunnen reizen met haar en genoten van alles. En toen was ik opeens onverwachts zwanger van nummer 2! Mijn zoontje is nu 1,5, mijn dochter 10. We voelen ons nu wel nog completer op de een of andere manier, en genieten van beide kinderen enorm (en de kinderen ook van elkaar, meer dan ik had durven hopen!) Maar... de vrijheid die we hadden is met dit boefje nu wel een stuk ingeperkt. Prima voor nu hoor, we worden wat huiselijker (ook door ons nieuwe huis) en leren weer heel andere dingen waarderen, ook de oudste geniet volop van haar (bijna middelbare) schoolleven en het feit dat er altijd een klein jongetje is dat wel met haar wil spelen. Wat dat betreft vind ik het leeftijdsverschil ideaal. Ik zou de vragen naast je neerleggen, gewoon blijven antwoorden wat jij wilt en je leven leven zoals jullie dat fijn vinden. Misschien blijven jullie met zijn drieen, en misschien ook niet, maar daar hoef je nu helemaal niet over na te denken en al helemaal geen verantwoording over af te leggen. Lekker gaan genieten van jullie dochter! Zulke vragen in de kraamweek na een moeilijk ontstane zwangerschap vind ik wel erg onbeschoft trouwens!
Gelukkig herken ik dat niet uit mijn omgeving. Ik ken mensen met 1 kind en dat prima vinden en met 2, 3 of 4 kinderen. Prima toch? Wij zijn tevreden met 2 kinderen, daar laten we het ook bij. Ik zou ze laten praten of anders er wat over zeggen als dat je dwars zit. Helemaal in jullie situatie kan ik me voorstellen dat het anders over kan komen. Geniet lekker van jullie wondertje.
Geen idee of het de norm is. Het is in elk geval niet onze norm Wij houden het ook bij één kindje en in onze omgeving zijn we daar heel duidelijk in geweest, niemand die er nog om heeft gevraagd. En wat de rest van de wereld denkt, interesseert me niet.
Dat denk ik ook. Maar je weet nooit wat de toekomst brengt, en zelf ben ik ook grotendeels enig kind opgegroeid. Kreeg later een zusje (maar daar valt ook niet altijd op te rekenen hoor, ze heeft meer aan mij dan omgekeerd )
Als je ervan uit gaat dat iedereen er vanaf weet wel. Maar dat heb ik niet uit de tekst kunnen halen. Mensen kunnen alleen rekening houden met wat ze weten.
Ik denk eerder dat het ook een kwestie van persoonlijke voorkeur is. En niet perse de norm. Ik hoefde namelijk niet 2 kinderen, "omdat dat de norm is". Ik wilde namelijk graag 2 kinderen, omdat wij 1 kindje -hoe zeg je dat - nogal eenzaam (hoewel dat natuurlijk niet zo hoeft te zijn) vinden. Vooral als wij bijvoorbeeld komen te overlijden. Dan hebben ze hopelijk altijd elkaar nog. Verder wilden we graag meer dan 1 kind, omdat we gewoon een grote kinderwens hebben. Als we wat jonger waren geweest en mij vriend geen tumor had gehad in zijn hersenstam (waar nog een klein deel van achter gebleven is), was er mogelijk ook nog een derde gekomen mocht dat ons gegund zijn geweest. Veel mensen redeneren namelijk ook uit hun persoonlijke standpunt/verwachtingen en zullen vooral zo reageren als ze zelf ook meerdere kinderen hebben. Denk ik.
Ik hoor het vaker, en ik denk inderdaad dat het hebben van 2 kinderen de norm is. Verhalen over mensen die enigs kinderen zielig vinden, maar 3 dan weer véél te veel vinden... Dan blijft er weinig marge over. Trek je er niets van aan, die mensen kletsen maar wat.