Ben nog aan het twijfelen. 1 drie vaste dagen naar de opvang/kinderdagverblijf. 2 met oma's en familie thuis de opvang regelen. voordeel is dat hij in zijn eigen vaste omgeving is, dus bij ons thuis. Maar wel elke dag (ook 3) een andere oma, opa en tante heeft. Dat zal per week ook nog verschillen... Naar de kosten wil ik niet kijken, alleen wat voor ons zoontje het gezondste en beste is. Wat raden jullie meer aan?
Ik heb niet gestemd omdat ik zou kijken voor een combinatie....dat is tenminste hoe wij het willen gaan doen... het voordeel van een kinderdagverblijf is dat ze daar heel veel leren van hun leeftijdsgenootjes en ze leren dat het niet erg is een dagje van huis te zijn... wij willen kijken of (als ik 3 dagen zou werken) we of 2 dag KV en 1 dag familie doen...of 2 dagen familie en 1 dag KV...hangt natuurlijk van de dagen af waarop de familie zou kunnen oppassen...
Een combi zou voor mij ook oké zijn, maar dan wel twee dagen kinderdagverblijf en één dag oma o.i.d. Ik zou mijn kind liever niet drie dagen naar verschillende familieleden willen hebben, juist op een kinderdagverblijf leren ze zo veel van elkaar en dat missen ze, naar mijn idee, op het moment dat ze alleen maar thuis zijn bij bekenden!
Bij een combi zou ik sowieso 2 dagen KDV doen en 1 dag familie. 1 dag kdv in een week schijnt niet aan te raden zijn omdat dat te weinig is voor een kind om echt goed te kunnen aarden. Ik heb persoonlijk juist niet voor familie gekozen omdat ik daar dan zo van afhankelijk ben (zeker in jouw geval als je zou gaan rouleren). Ik zou me daar aan gaan ergeren denk ik. En voordeel van een KDV vind ik dat ze inderdaad in contact komen met andere kinderen en zodoende veel meer oppikken.
Wij hebben ook een combi, 2 dagen KDV en een halve dag oma. Bevalt prima hier! Teveel familie zou ik niet doen persoonlijk, ivm ziek zijn bijvoorbeeld. Is oma ziek, hoef ik maar een halve dag iets te regelen!
Ik zou gaan voor de familie in de eigen omgeving. Dat is denk ik voor jezelf ook lekker rustig. Dan kun je gewoon weg gaan van huis en verder alles zo laten. Geen stress om te brengen en te halen. Van andere kinderen leren kan ook op een andere manier. Bij vriendinnen langs met kinderen of in een speeltuin. Dat vind ik geen argument om je kind naar een KDV te brengen. Isabella heeft kinderen in de buurt ( nichtjes en kinderen van vriendinnen) en daar speelt ze nu leuk mee( ook nog maar net, want eerder spelen kinderen meer naast elkaar dan met) Isabella gaat naar mijn schoonmoeder met veel plezier. Soms zijn haar nichtjes er ook. Ik ben overigens absoluut niet tegen een kinderdagverblijf.
Bij mijn moeder of zus. Mijn moeder heeft het al aageboden en mjn zus heeft 2 kleintjes en werkt niet buitenshuis. Werk maar 20 uur per week dus valt goed te doen op deze manier straks.
Ten eerste heb je nog last van brengen en halen als je voor familie kiest. Het wil niet automatisch zeggen dat ze bij je in huis komen. Ten tweede vind ik het vreemd om te menen dat in contact komen met kinderen geen argument is om voor een KDV te gaan. Ik heb bijvoorbeeld geen vriendinnen met kinderen. Daarbij als dat wel zo was, wil het nog niet zeggen dat mijn kind daar regelmatig mee in aanraking zal komen. En een speeltuin heb ik ook niet altijd tijd voor en is ook niet eens hier om de hoek te vinden. Dus voor mij is het wel degelijk een belangrijk argument.
Voor mezelf: duidelijk kdv (en wijzelf natuurlijk)! Want daar zitten toch professionals, kinderen doen sociale contacten op, leren een andere omgeving dan thuis kennen en worden zo (hopelijk) wat minder eenkennig. En je hebt een afstand waardoor je eventueel mensen aan kan spreken op zaken waar je het niet mee eens bent, of waardoor ik in ieder geval ook eerder iets aanneem van iemand. Ik vind ook dat het oppassen van opa's en oma's vaak als vanzelfsprekend wordt gezien en ik ben het daar absoluut niet mee eens. Opa en oma moeten niet meer (mede) opvoeden, dat hebben ze al eens gedaan. Die mogen juist genieten van hun kleinkids. En ik heb geen zin in meningsverschillen met ouders/schoonouders over de opvoeding (gaat geheid gebeuren hier, hihi). Voor mij is het echt een principekwestie hoor, ik ben daar misschien weer een beetje rechtlijnig in.
wij doen voorlopig 1 dag ouderschapsverlof voor mijn man en 2 dagen komt oma hier oppassen, ik werk drie dagen namelijk wij vinden het voor zo'n heel jong babietje een beetje veel om dan al naar een kdv te moeten, wel doen we vanaf dat ze 1 a 2 jaar is een dag kdv en 1 dag oma en 1 dag pappie
TS schrijft dat als ze kiest voor familie dat de familie dan bij haar thuis komt. Dus in haar geval geen gedoe met halen en brengen. Daar reageerde ik op. En het tweede punt dat het voor mij geen argument zou zijn om een kindje naar het KDV te brengen alleen om met andere kinderen te laten spelen daar blijf ik bij. Er zijn genoeg andere mogelijkheden om je kind met andere kinderen te laten spelen of andere kinderen te ontmoeten. Peuterspeelzaal, gymnastiek, zwemmen, buurthuis, speeltuin et cetera. Een KDV vind ik gewoon geen ontmoetingsplaats, maar een opvangmogelijkheid. Dat vind ik overigens ook van een BSO. Leuk, maar het blijft een opvang waar de prioriteiten niet bij opvoeding of onderwijs liggen. Maar als opvang is het zeker heel goed. Toch ben ik erg blij dat Oma de opvang doet. Ik hoop dat het voor een tweede ook nog lukt. En anders wordt het inderdaad een KDV of BSO.
Ik zou ook een combi doen. Kinderen tot 1jaar thuis opvangen en dan een kdv zou ik nooit doen. Werk zelf op een kdv en heel veel kinderen kunnen dan maar moeilijk wennen. dat vind ik pas zielig. Het is helemaal niet sneu om baby's te brengen. Als je ziet hoeveel aandacht die krijgen. Van leidsters en grotere kinderen die het interessant vinden. Maar keuzes zijn natuurlijk altijd persoonlijk. waar je als moeder een goed gevoel bij hebt moet je doen. Want gestresst werken, is voor niemand leuk!
Enne als je een goed dagverblijf hebt, is er veeeel opvoeding. En geen opvang.... Kan ik ook boos om worden!
Een combi zou idd het beste zijn: 2 dagen kdv en 1 dag thuis (bij ons papadag). Ik vind het toch wel fijn dat K leert met andere kinderen spelen. En dan niet alleen even, dus als je bij iemand op visite gaat, maar een hele dag leren delen. Dat vind ik belangrijk. Bovendien heeft hij een erg sociale vader, dus ik hoop dat hij dat ook ontwikkelt, die sociale kant. Goed, wij kunnen ook niet kiezen, want ik heb geen familieleden ie op kunnen passen. Alleen mijn vader. Die heeft nu al twee keer opgepast (een ochtend en een avond) en die wilde wel een dag voor zijn rekening nemen. Maar ik vind dat best moeilijk. Mijn vader is nogal een slome dodo en ik maak me dan toch zorgen of hij alles wel goed doet enzo. En als er elke dag iemand anders zou komen, zou ik me daar ook druk om maken, denk ik. Bij een kdv weten ze wat ze doen, dus dat is toch anders.
Een opvang vind ik geen plaats om op te voeden. Dat is niet hun taak. Net als het geen taak van de school hoort te zijn. Opvoeden moet thuis. Zo denk ik er over. Natuurlijk mogen er dingen worden geleerd, maar het opvoeden kan daar geen onderdeel van zijn. Verzorgen is de hoofdtaak. Ik merk dat veel dames zich aangevallen voelen. Ik snap het wel, omdat de meeste zich schuldig voelen ( onbewust). Wat ik wel raar vind ik dat een kinderdagverblijf bijna als een geweldig oord wordt neergezet waar thuis en en het "normale" leven niet aan kunnen tippen. Zoals ik het lees denken de meeste ouders dat de kinderen het leuker op een KDV hebben dan dat ze het thuis hebben. : En maakt het nou echt uit naar welke opvang een kind gaat? Als het kind zich daar veilig voelt en met liefde wordt opgevangen is dat een maatstaf? Of "moet" een kind al direct vanaf 3 maanden in de grote wereld met een doel naar een opvang worden gebracht.
Nou we zien wel dat alles niet goed gelezen wordt. zoals ik al zei, je moet als moeder doen waar je een goed gevoel bij hebt. Maar als je bij ons op het kdv kijkt, moet je juist veel opvoeden, samen met de ouders. Anders leert het kind toch niet wachten, delen, samen spelen, zindelijk worden enz. Zou lekker zijn voor de ouders die het kind 3 dgn op een kdv hebben zitten. zoveel moeite doen voor bepaalde dingen en dan de 3 dgn op kdv doen ze er niets mee. Zou je weer opnieuw kunne beginnnen en bereik je niets. Dus zoals ik zei er is wel degelijk sprake van opvoeden! En ja ik voel me aangesproken. Pas als je beide zijdes goed kent, kun je hierover me praten. Maar als je denkt dat er niet wordt opgevoed, heb je een heel verkeerd beeld bij een kdv.
Eerlijk gezegd verwacht ik dat ook wel van een kdv hoor, dat ze meehelpen met de opvoeding. Het is geen kinderdumpplaats! Ik denk dat zowel de ouders als de kinderen erg veel kunnen leren van het verblijven in kdv. Dus ik ben blij, spetember, dat jij dat in de praktijk brengt en ik hoop zelf ook straks zulke professionals tegen te komen als wij naar een kdv gaan. Enneh... ik heb echt nergens een schuldgevoel over hoor, en al zeker niet voor de keuze die ik wil maken om mijn kindje bij een kdv te brengen. Ik persoonlijk zou me eerder schuldig voelen naar mijn kinderen en vooral naar mezelf (jaja, ik besta ook nog!) om ze NIET zoveel mogelijk bij te (laten) brengen van wat er nog meer in de wereld leeft, namelijk andere kinderen, andere volwassenen naar wie ze respect moeten tonen en moeten luisteren (en die respect naar hen moeten tonen uiteraard), dat sommigen mensen andere gewoontes hebben of dat dingen op andere plekken nu eenmaal anders werken; ik vind het een verrijking! Dus graag geen opmerkingen over schuldgevoel, want dan ken ik er nog wel een paar.
hi ladies, hier een combi van 1 dag mijn ouders 1 dag schoonouders, 2 halve dagen kinderopvang (wat hij trouwens superleuk vindt ook al zijn het maar 2 halve dagen) en 1 mamadag. dit doen we sinds uk 5 maanden is (ben toen weer gaan werken) oh ja... ik kom er ruiterlijk voor uit ik heb een SCHULDGEVOEL, maar dan niet alleen voor het naar de opvang brengen maar ook naar opa's en oma's. wil m'n manneke eigenlijk gewoon niet missen