hoi, ik ben al heel mijn leven lang onzeker bij mensen. bij mensen die ik al heel lang ken heb ik dit niet maar bij anderen die ik nog niet zo lang ken wel. als ik in een groep ben, ben ik ook altijd stil, ik luister naar iedereen, lach wel maar weet nooit wat ik dan moet zeggen, ik erger me er dan zelf aan maar ik krijg het niet afgeleerd. nu is er iemand op mijn werk begonnen waar ik me heel erg goed mee versta, echt iemand waarvan ik denk dat het een hele goede vriendin kan worden, we hadden samen pauze, praten veel, zij vertelde mij persoonlijke dingen, ik haar ook van mezelf, het ging echt goed nu is zij van dienst veranderd en hebben we geen pauze met elkaar, geen probleem maar dan word ik weer onzeker van mezelf, waarom? geen idee!!! zij komt naar me heen en op een of andere manier begin ik dan afstand te nemen, op het werk mag je ook niet constant praten maar als je je werk doet zijn er geen problemen. ik heb me er al vaker op betrapt dat ik mensen wegduw omdat ik meer afstand neem, ik neem denk ik afstand omdat ik niet de pucherig (of hoe zeg je dat)wil overkomen. meer van, liever geen vriendschap aangaan dan komt er geen teleurstelling. ik heb geen idee of jullie snappen wat ik bedoel, weet ook niet waarom ik het hier neerzet maar wou het effe van me afschrijven zijn er meer mensen die dit herkennen?
Wilde zeggen dat je niet de enige ben, Je verhaal had ik kunnen schrijven want ik ben precies hetzelfde, dus ik snap je goed!
bedankt ik erger me er ook verschrikkelijk aan, veel "echte" vrienden heb ik niet omdat ik al snel onzeker ben en mensen niet snel vertrouw. dan kom je iemand tegen waarvan je onmiddelijk al voor 98% het gevoel hebt van, jaaa zij is te vertrouwen en kan wel een goede vriendin worden, maar toch wordt je dan onzeker en neem je afstand, tegelijkertijd denk je "nee niet doen geen afstand nemen" maar toch doe je het, waarom vraag ik me dan af,.... dit moet ik echt afleren want dit wil ik men kindje niet meegeven
Ik begrijp heel goed wat je bedoelt. Na vele jaren kwam ik er achter dat het leven nu eenmaal is dat je vrienden of kennissen er bij krijgt en dan gaan ze weer weg. Ik denk niet dat je snel vrienden maakt met mensen die jaren bij wijze bij je blijven. Probeer je open te stellen naar de ander toe. Vraag eens wat zij van bepaalde dingen vinden (en begin dan met dingen waar jij bijvoorbeeld heel veel over weet). Zo ben ik ook begonnen. Wil niet zeggen dat ik een kei ben. Maar sindsdien ben ik wel losser. En ja ik wordt nog wel eens rood en verlegen maar ja dat ben ik nu eenmaal. Na een paar keer diep zuchten (niet al te zichtbaar!!) lukt het om mezelf moed in te praten en met wildvreemde leuke gesprekken te hebben. Veel succes het is een enorme berg waar je tegen op ziet. Alleen heb ook in de gaten dat de andere kant waarschijnlijk hetzelfde is met jou ontmoeten ... jij bent ook nieuw voor hen ... en dus willen ze je leren kennen en dus gaan ze vragen stellen.
Ik herken ook heel veel in je verhaal en ik hoor ook vaak van mensen dat ik ook heel onzeker overkom. Tja je kunt zoiets niet in 1x veranderen.
Heel herkenbaar! Inmiddels heb ik een assertiviteitscursus gehad en een cognitieve gedrags therapie en ik ben wat jaartjes verder. Ik durf wat meer maar accepteer het ook meer van mezelf dat ik zo in elkaar zit. Dat van dat pushen herken ik helemaa, ik heb daardoor ook altijd moeite om vriendinnen te bellen... Ik praat mezelf aan dat ze toch niet op mij zitten te wachten. Lastig, voor een deel aard van het beestje denk ik... (rood wordt ik ook nog steeds, als mensen dan zeggen 'oeh ze wordt rood' lach ik smakelijk mee )
Heb hier ook "last" van. Zeg ook altijd de verkeerde dingen en er is ook altijd wat,dan ben ik weer bang dat ik een slechte adem heb,zie ik dat mn nagellak afgebladderd is,zit mn haar stom,een vlek op mn broek. Bij mij komt het omdat ik vroeger veel gepest ben. toch ben ik wel spontaan en open. Ach het is nou eenmaal zo!
je het is gewoon *** onzekerheid voor niks door onzeker te zijn verpest je meer dan mensen die zeker zijn
Ja herken ik.Vanwege mn pestverleden ook altijd onzeker geweest bij mensen maar na 3 jaar horeca en een gebitsrenovatie heb ik daar geen last meer van.