Daar ben ik best benieuwd naar alhoewel het niet zo'n leuk onderwerp is misschien. Ik ben zelf moeder van 2 lieve kleintjes en probeer het allemaal goed te verdelen: kids, man,werk, vrienden, hobbys en tijd voor mezelf natuurlijk. En dan nog het huishouden...... Waar hebben jullie achteraf dus spijt van of wat zou je achteraf anders hebben gedaan. Zo hoor ik van een vriendin die achteraf liever meer gewoon lekker lui had willen knuffelen toen haar baby nog klein was maar toen vond ze dat het huishouden riep......
Ik heb spijt van m'n rugoperatie. Is er allemaal alleen maar slechter van geworden, en daardoor zit ik nu zonder diploma.. Hoewel ik zonder die operatie waarschijnlijk nooit in een relatie terecht was gekomen met m'n verloofde, dus wat dat betreft was het het wel weer waard.. Lastig lastig.
Ik heb nergens spijt van, maar er zijn wel dingen die ik anders zou hebben gedaan. Zo zou ik nu mijn dochter wel BV hebben gegeven ipv gelijk FV geven. En ik zou niet meer bewust kiezen voor zo weinig leeftijdverschil tussen de kinderen.
Bij mn oudste langer doorzetten met bv! Toen geluisterd naar cb en te snel naar kv gegaan dit keer lukt het super..& oudste nooit in draagdoek gehad, maar met een paar weken oud slaaptraining gedaan: dank cb...zo sneu En verder vrij weinig in mn leven, ben trots op mn leven en gezinnetje
Ik heb spijt dat ik toen de tijd niet bij de marine ben gegaan maar voor de liefde heb gekozen.. Ik heb spijt dat ik jaren lang over mezelf heen heb laten lopen en altijd alles toegegevn heb.. nu ik zelf mijn ding wil doen me het niet gegunt wordt..
Ik heb spijt dat ik mijn school nooit afgemaakt heb. Ik heb soms spijt dat ik een of andere debiel met losse handjes 5 jaar van mijn leven heb gegeven. Maar ik ben toch wel blij dat het gebeurd is. Anders had ik mijn man niet en mijn zoontje ook niet en die zou ik voor geen goud willen missen!
Ik heb spijt van... of nee ik vind het jammer dat ik mijn oudste niet langer borstvoeding heb kunnen geven. Ik werd er hartstikke depri van dat ze niet wilde. Achteraf had ik het anders willen doen. Waar ik echt echt echt spijt van heb is dat ik al die jaren zo lui geweest ben en dat ik daardoor 136 (!) kilo geworden ben. Ik wilde graag dat ik in die jaren iets actiever geweest was waardoor ik nu niet zoveel moeite hoefde te doen om het weer kwijt te raken (al voelt het goed dat het wel lukt...).
Spijt niet, maar wel iets wat ik/we achteraf anders hadden gedaan.. We hebben het huis waar we nu wonen in de goede tijd gekocht.. ( 6 jaar geleden toen iedereen nog zomaar een hypotheek kreeg) en nu willen we heel graag verhuizen naar het dorp waar mijn man vandaan komt, mja nu krijgen we dit huis niet verkocht.. Als we dat vooraf hadden geweten waren we allebei nog een jaartje bij onze ouders blijven wonen en hadden we dan meteen een huis is zijn dorp gekocht..
Spijt van dat ik niet meer van de kraam-en baba tijd heb genoten. Ik wilde het zo graag, maar hormonaal behoorlijk in de war. Ik ben altijd bang dat ik mijn ventje tekort heb gedaan, maar ik weet eigenlijk dat dat gelukkig niet zo is....maar toch
Ik heb spijt dat ik mezelf zo ver over de rand geduwd heb na een zware hellp incl hersenbloeding en nierfalen dat ik psychisch zo op was dat ik nog erg lang moest herstellen.
Ik had achteraf de bv eerder moeten opgeven. Ik ben doorgeslagen en heb er achteraf wel spijt van dat ik door het vele kolven om de bv op gang te krijgen, erg weinig van mn zoontje's eerste twee weken heb meegekregen. Alhoewel ik aan de andere kant juist ook best trots op mijn doorzettingsvermogen ben. En ik heb spijt dat ik me zo heb laten opjutten door het uwv en mn werk om weer snel te beginnen. Na 9 weken bv drama's, weken ontstekingen te hebben gehad en uiteindelijk een operatie aan mn borst, had ik langer tot rust moeten komen. Dat merk ik nu heel erg.
Spijt dat ik een paar jaar geleden toen ik de kans kreeg niet die geweldige andere baan hem aangenomen, omdat me door mijn huidige baas mooie dingen op korte termijn werden beloofd. Nu wordt mijn afdeling binnenkort geoutsourced en heb ik geen idee wat dat voor mij gaat beteken.
Ik heb spijt van mijn studiekeuze..of vooral van de richting binnen mijn studie die ik gekozen heb. En ik heb spijt dat ik niet wat meer discipline kon opbrengen om me een béétje in te zetten en het gewoon in 4 jaar af te maken want dat had ik best gekund. Nu heb ik er 7 jaar over gedaan (heb ik wel het best denkbare excuus, of eigenlijk twee, voor natuurlijk ), dus een beschamend cv en geen hond die me aanneemt.
- ons huis - bij dochter te lang blijven doorgaan met bv en daardoor haar eerste 9 maanden een drama was, was alleen maar bezig met die bv en mn voeding (ze was erg allergisch dus moest altijd opletten en uiteindelijk veel meer tevreden op flesvoeding). - meer willen studeren.
Spijt is het niet, maar achteraf anders doen wel.. Bij mij liep de bv echt top, had genoeg, nooit pijn of stuwing of weet ik veel. Maar zoontje huilde veel en spuugde heel veel. Pas toen hij 11 weken was werd ij serieus genomen door een kinderarts en bleek hij flinke reflux te hebben. Omdat ik heel erg begon te twijfelen over de voeding ben ik met 6 weken gestopt, dat had ik nu heel graag anders gedaan....
Spijt, nee...ik heb bewuste keuzes gemaakt in het leven en impulsieve.het heeft me allemaal gebracht waar ik nu ben:na een turbulent leven/relatie nu met drie jarig jongetje weer terug in Nederland en alleenstaande mama.maar dus NERGENS spijt van!ik heb nl afgezien van t leukste kind in de wereld (haha!) heel mooie dingen meegemaakt, ervaren, bijzondere mensen ontmoet en nu probeer ik gewoon met de realiteit te dealen.
Ik heb spijt van mijn studie (talen). Achteraf had ik toch de (medische) opleiding moeten gaan doen, die ik daarvoor altijd in mijn hoofd had. Na mijn afstuderen bleken de werkmogelijkheden toch heel anders te liggen dan mij van tevoren verteld was. Na de medische opleiding had alles er heel anders uit gezien en had ik nu ook meer mogelijkheden gehad. Door omstandigheden gaat het niet meer lukken om de opleiding alsnog te doen, helaas. Dus ik heb spijt dat ik niet bij mijn eerste keuze gebleven ben. Verder heb ik spijt dat ik in bepaalde situaties of relaties niet eerder voor mezelf en mijn gezin gekozen heb.
Jeetje wat heftig!hoe is t nu met je? Zelf had ik hoge bloeddruk maar zoontje is n maand eerder gehaald met keizersnede.gelukkig niets aan overgehouden...
Ik heb nergens spijt van..hoe cliché ook, al die dingen dus ik gedaan heb / ervaren heb, hebben me gevormd tot de persoon die ik nu ben.