Al een tijdje komt er een kindje hier aan de deur. Vragen of mijn zoon met hem komt buiten spelen. Maar mijn zoon is 9, dat jongetje is 4 en ze kennen elkaar eigenlijk niet. Dat jongetje komt uit een beetje apart gezin wat hier in de straat woont. Mijn zoon wil dus niet met hem spelen, en dat snap ik ook. Maar dat is niet wat hij tegen dat jongetje zegt als die hier aan de deur komt. Dan zegt hij, 'nee ik kom niet vandaag' of 'nee ik heb geen zin nu', 'nee ik heb het druk'. Waardoor dat jongetje ieder keer terug blijft komen. In het begin was het sporadisch dat hij lang kwam. Nu ondertussen is het iedere dag. Het speelt al maanden en we beginnen het nu beu te raken. Mijn man vind dat mijn zoon tegen hem moet zeggen dat hij niet wilt spelen met hem. En dat als mijn zoon dat niet wil zeggen, dat hij het wel gaat zeggen. Wat zouden jullie doen?
Eerste wat ik denk is wat doet een jongetje van vier alleen op straat? Weet niet echt wat de normale leeftijd daarvoor is maar vind het erg jong.
Inderdaad duidelijk maken aan je zoontje dat hij het eerlijk moet zeggen en als dat jongetje niet luistert naar de ouders stappen en zeggen dat je dit niet prettig vindt.
Je zoontje toch uitleggen dat hij eerlijk moet zijn. Ik snap je zoontje ook hoor. Maar als dat jongetje alleen denk dat hij geen tijd heeft, dan is het niet gek dat hij de dag erna terugkomt.
Ik zou met je zoon bespreken dat hij het eerlijk moet zeggen tegen dat vierjarige jongetje. Dat is de beste oplossing denk ik. Als dat niet helpt kun je misschien een gesprek met de ouders aangaan. Wellicht dat zij er iets aan kunnen doen.
je zoontje zeggen om toch eerlijk te zijn ook sneu voor dat kindje want ja die komt natuurlijk elke keer kijken of hij nu wel tijd heeft.
Ik snap dat je zoontje dat lastig vind, maar het zal waarschijnlijk wel nodig zijn. Hij moet het inderdaad maar gewoon zeggen dan. Het leeftijdsverschil is wel een goede reden ook lijkt me.
Ik denk dat de volgende belangrijke vraag is: Wat maakt het dat het jongetje steeds buiten is en terug blijft komen? Is er thuis iets aan de hand, zijn er geen kinderen van zijn leeftijd etc. Daarnaast heb ik ook weleens moeten spelen met iemand waarmee ik liever niet speelde ivm leeftijd en dat 'moest' dan toch. Onder het mom van: je doet niet altijd iets omdat je het leuk vindt maar omdat het jezelf en degene waar je het mee doet verder helpt. Ik zou allereerst eens gaan praten met de ouders van dit jochie (ook al vind je ze vreemd, als jij dit vindt straal je dit ook uit naar je zoon wat misschien een oorzaak kan zijn van het niet me hem willen spelen) om te achterhalen wat er aan de hand is. Succes!
Zoals ik al zei; het is een beetje een apart gezin. Papa zit vast, mama heeft een nieuwe vriend en 1 van de andere kinderen is al uit huis geplaatst. Een gesprek met de moeder zie ik dus ook niet zitten. We hebben al een keer conflict met haar gehad over iets wat 1 van haar andere kinderen stuk gemaakt had.
Idd eerlijk laten zijn en als dat niet helpt misschien even naar zijn ouders stappen zodat die met hem kunnen praten ? Dit dacht ik ook altijd,maar inmiddels speelt mijn zoontje van 4 ook alleen buiten. Wonen dan wel in een straatje zonder auto's, en hij gaat die straat ook niet uit. vond het in het begin heel eng maar is ook een stukje los laten.
Zo lang jouw zoontje niet duidelijk aan gaat geven dat hij niet wil spelen, dan blijft dit jongetje gewoon aan de deur komen. Het is immers een 4 jarige, die geloven nog wat je zegt en weten nog niet zo zeer wat smoesjes zijn. Aangezien jullie zoon 9 jaar oud is vind ik dat hij wel zijn eigen boontjes kan doppen hierin. Dat zou ik niet als ouders zijnde doen, maar dat is jullie eigen keuze natuurlijk. En mocht je het wel zelf zeggen, gooi het dan op het leeftijdsverschil. Vertel het jongetje dat hij beter kindjes van zijn eigen leeftijd op kan zoeken omdat die vast wel met hem willen spelen.
Nee sorry. Ik weet de reden dat het andere kind uit huis is geplaatst. Ik wil absoluut niks met deze mensen te maken hebben.
Maar nu laat je dit kindje daar de dupe van worden. Dat zijn ouders iets fout doen kun je hem toch niet kwalijk nemen. Je hoeft niet bij de ouders op de koffie te gaan toch, maar je kunt zo'n kindje toch wat in de gaten houden. Juist als je weet dat zijn ouders verkeerde dingen doen vind ik dat je dat zou moeten doen.
Ja natuurlijk. Maar dat is wat anders als hem 'onder mn hoede nemen'. Daar versta ik onder, hem af en toe naar binnen halen, misschien eens een dagje mee weg nemen etc. Dat ben ik absoluut niet van plan. Heel sneu, maar inderdaad vanwege zijn moeder en haar vriend.
Wa sneu voor dat kindje! Thuis al een k*t situatie en dan ook nog eens door een ander kndje afgewezen worden. Ze kunnen toch wel een halfuurtje samen spelen? Dat je ff erbij blijft? Het is toch lekker weer...een balletje overtrappen is geen moeite... Wat heeft dat kindje fout gedaan waardoor je zoontje nie met hem wil spelen? Of heeft het puur te maken met zijn ouders en wordt een 4-jarige daarop afgerekend?
Vind het ook een sneu verhaal. Mijn moeder hart breekt. Dat andere topic vandaag ook al over een kind dat niet in het juiste gezin opgroeit. Misschien toch wat medemenselijkheid aanbieden. Misschien juist omdat jij meer kinderen hebt voelt dat kindje zich tot jou gezin aan getrokken. Laat hem af en toe even bij jullie. En als je het niet vertrouwd dan bel je het amk of jeugdzorg. Zo klinkt dit verhaal wederom ook eigenlijk. Arme kinderen.
Het kind heeft waarschijnlijk niets fout gedaan maar hij is negen en speelt heel anders dan een kind van vier mijn kinderen hoeven niet met kinderen te spelen waar ze geen zin in hebben.
Dat hij niet wil spelen met een jongetje van 5 jaar jonger die hij net kent kan ik nog wel begrijpen. Maar dat hij niet met hem wil spelen omdat het gezin waar hij uit komt apart is.... dat vind ik te ver gaan. Ik voed mijn kinderen in ieder geval niet zo op. En je zoon moet gewoon eerlijk zijn, hoe moeilijk dat misschien ook is!