Hoi meiden, ik kom hier ook even mn ei kwijt. Wij zijn nu in ronde 14 en ik ben al bij de huisarts geweest, maar die wil eerst het zaad van mn mannetje testen. prima maar hij is militair en die doen het zelf in een speciaal ziekenhuis. Maar nu heeft mn mannetje niet zoveel tijd om langs de arts te gaan en zo ben ik dus al bijna 2 maanden bezig met wachten tot hij eindelijk tijd heeft om langs de arts te gaan. Ik heb hem er al een aantal keer zachtjes op gewezen en gevraagd en iedere keer zegt hij dat hij het de week erna zal doen. Ik weet dat hij ook erg onzeker is en het gevoel heeft dat het aan hem ligt, en ik probeer hem zo goed als kan gerust te stellen, maar ik ben het wachten zo zat. sorry voor het lange verhaal, maar moest het echt kwijt.
Ik ben ook wel heeeel ongeduldig hoor... Maar we hebben zoiets van: nog even op eigen krachten proberen en als het dan nog niet gelukt is.... dan maar naar de ha en zh. Het is voor mij ook een opluchting dat ik weet dat we dan vanaf januari hulp inschakelen. Dan moet het waarschijnlijk wel helemaal goed komen. We weten dat we zwanger kúnnen worden, dus het moet mogelijk zijn! Ik denk dat het logisch is dat je nog steeds angsten hebt.. Inderdaad juist omdat je al zo lang bezig bent. Maar je moet er ook flink van genieten hoor!! Hopelijk kan ik ook snel genieten!!! Ik heb nu wel lang genoeg gewacht...
heeey hoop dat ik me ook mag aansluiten bij de club!we gaan nu ronde 11 in dus ook bijna een jaar bezig!! is best frustrerend om elke x weer die teleurstelling te moeten ondergaan in stilte.
ik sluit me ook aan bij dit clubje. Wij zitten in ronde 19 voor een tweede beeb en gaan deze maand voor het eerst naar de fa liefs
goedemorgen allemaal, Wij waren in juni naar de huisarts gegaan en we konden pas in sept bij het zkh terecht. ze doen een aantal standaard onderzoeken en als alles in orde is sturen ze je toch weer voor 6 maanden naar huis met het verzoek om het eerst zelf te proberen. Dus ik raad ook aan om zo snel mogelijk een afspraak te regelen voor je het weet ben je alweer 6 maanden verder Skatjuh, voel je al wat beter? Ik hoop echt dat je je snel weer beter voelt. Yoki, ik heb ook een BBZ gehad en ik ben met 10 wk geopereerd, gelukkig konden ze mijn eileider redden. Het heeft wel 4 mnd geduurd voordat mijn hormoon wilde zakken. Loop je nu nog onder behandeling van het zkh? Fijne dag allemaal
Hey, goedemorgen allemaal. Wat fijn om verhalen te lezen van meiden bij wie het na een lange tijd nog gelukt is. Zo'n hart onder de riem doet je toch wel goed! Ook een hoop nieuwe meiden erbij, gezellig, dit is echt een fijn forum! Opgezet dankzij Skatjuh!(heb je minder buikoijn nu?) Ik zit op het wachtbankje nu.....wachten wachten wachten. Ik durf gewoon ook niet meer te temperaturen want als deze laag is dan zie ik de bui al hangen en dan duurt het wachten voor mijn gevoel nóg langer..
dag dames. ik weet nie meer wat ik moet doen, ik loop gewoon letterlijk krom van de pijn in m`n buik. bij de bijwerkingen van duphaston staat hier niks over beschreven. Als het goed is zal ik snel ongesteld worden en hopelijk gaat het dan over, maar nu word ik er knettergek van. k heb constant een erge honger gevoel, alsof ik dagen niet gegeten heb, soms lijken m`n darmen van streek te zijn. Soms lijkt t wel n soort spierpijn, als je dan je spier uitrekt doet t zeer. wat moet k nou?
Hoi Skatjuh, wat vervelend dat je zo'n pijn hebt. Misschien is het verstandig om even met de arts te bellen over deze klacht. Misschien kunnen ze wat voor je betekenen.
He skatjuh, Dat is echt zwaar K@#% dat je zoveel pijn hebt. Heb je hierover al de dokter gebeld. Hou ons op de hoogte Beterschap/sterkte
Hoi Skatjuh, ik zou als ik jou was ook de huisarts of het ziekenhuis even bellen. Is het menstruatiepijn of kan het ook wat anders zijn..? Misschien helpt het om even op bed te liggen met een warme kruik..
ook ik ben al een jaartje bezig, je raakt er soms zo gefrustreerd van. Ik gun het iedereen hoor daar niet van, maar wanneer ben ik nou eens aan de beurt. Daar komt nog eens bij dat ik elke maand zo een ontzettende rugpijn heb dat ik soms weleens denk: waar ben ik in godsnaam mee bezig. En toch, je wilt het zo graag. Mijn temp kaart lijkt ook wel een jojo wordt er geen wijs meer van. Gelukkig ben ik al gezegend met een geweldig ventje en een hele lieve mand die mij steunt als ik het weer eens een keer moeilijk heb. Ik hoop dat het voor ons gauw raak mag zijn. Groetjes lucky.
nou toch net maar ff de gyn opgebeld, ze vond het erg raar dat ik zo`n buikpijn heb, hoort er dus niet egt bij. Het is ook geen menstruatiebuikpijn dus dat kan het niet zijn. Misschien als ik straks ongesteld ben dan vloeit de pijn wat weg, opluchting zeg maar. Als het egt te erg word of het word nie minder na een poosje moet ik weer bellen en dan even langsgaan. hopelijk word t snel minder want anders heb ik straks nie eens zin om te klussen
Ik ben nieuw op het forum en heb over mijn vruchtbaarheid nog met niemand gesproken, dus hopelijk kom ik niet over als een zeurpiet. Heb het ook al meegemaakt dat mensen me blijven vragen, en wanneer de kindjes...je bent al zo oud, zou je er eens niet aan beginnen...straks kan het niet meer... In begin dan zei ik niets maar op een keer ben ik ontploft tegen een meisje die tijdelijk voor me in dienst was..MIJN FERTILITEITS ISSUES GAAN JE GEEN BIL AAN...MOEI JE MET JE EIGEN PROBLEMEN, JE HEBT ER MEER DAN GENOEG...vond het wel erg want was eigenlijk een lief meisje en ze stond perplex, nadien heb ik me natuurlijk zwaar geexcuseerd en ze begreep me volkomen. Dan 6 maand geleden zat ik bij een familie bijeenkomst, alle ooms,tantes, neven en nichten met alle kleine kindjes erbij... ben ik keilief met al die kindjes aan het knuffelen en het spelen, zegt een van mijn ooms hardop..NOU JIJ HOUD NIET VAN KINDEREN ZEKER, WANT JE BENT AL 34, 2 JAAR GETROUWD EN JULLIE HEBBEN NOG NIET EENS 1 KIND.. Mijn ouders hun mond viel open en ik had zin om de hele tafel met taart en al tegen de muur te kloppen... iedereen begon te lachen en zo van..jaja, die zal nooit kinderen willen, carriere vrouwtje he...werk gaat voor.. Terwijl ik al 3 jaar met de pil ben gestopt en 2 jaar superactief bezig ben, maar daar denken mensen niet aan..en dan nog mijn eigen familie.. zooo frustrerend... En je wil er niet over praten want dan hoor je altijd hetzelfde...ja komt wel goed, je moet er niet aan denken dan komt het vanzelf...nou ik zal er niet aan denken dan..probleem opgelost, dank je...dat ik daar zelf niet was opgekomen...
Hoi Meiden, Ik wil me hier ook aanmelden. Wij zitten nu in ronde 17... Dus ook al een tijdje bezig. Ook al naar het ziekenhuis geweest voor de nodige onderzoeken, en na een HSG (baarmoederfoto in ronde 13) was het in ronde 14 eindelijk raak! Maar waarom dit dan na zo'n lange tijd wachten dan ook nog eens mis moet gaan?!!!! We waren (en zijn) er kapot van. Inmiddels alweer in ronde 17 en nu is het wachten op mijn nod. Op het moment zit ik even in een dip, we willen het echt zo graag! Ik zie het lichtpuntje even niet zo goed meer.. Maar waarschijnlijk kennen jullie meiden dit gevoel wel.. We moesten na de mk nog een half jaar zelf verder gaan.. Dus na mijn nod (die is maandag) nog 3 rondes. Dan moeten we weer terug naar het ziekenhuis.
jeetje yasmine wat een verhaal, kan me voorstellen dat je je daar nie egt prettig bij voelt. Heb je er wel eens over nagedacht om eelijk tegen vrienden en familie te zeggen wat er aan de hand is, dat je wel bezig bent maar dat het gewoon nog niet lukt. Ik heb dat ook gedaan en voelde egt opluchting, zeker niet iedereen weet het maar de personen die ik veel spreek wel. voor wat het waard is, hier kun je altijd je verhaal kwijt
Nou, soms ligt het wel op het puntje van mijn tong..maar omdat ik in het buitenland woon, en maar af en toe bel naar huis, wil ik mijn ouders en vrienden niet ongerust maken. Trouwens mijn man is een enorm discreet persoon, en hij zou het echt niet leuk vinden als ik erover praat. Maar gelukkig heb ik dit forum ontdekt en kan ik lekker meelezen en meepraten..
fijn dat je zo tog n beetje n oplossing hebt gevonden, maar praat erover met je man. Voor een vrouw is het belangrijk om met andere vrouwen te praten en vooral je moeder. Je moet andere mensen dingen kunnen vragen en hun hulp inroepen. Je staat er niet alleen voor en dat moet je ook niet toelaten, het is al moeilijk genoeg
Hoi Angelica, Ik ben met een week of 9 geopereerd. Helaas was de eileider al gescheurd, dus redden was geen optie. Ze waren er net op tijd bij! Momenteel loop ik niet onder behandeling. Nadat de hechtingen in mijn buik verwijderd zijn, ben ik niet meer in het zh geweest.. Heb verder ook niet echt klachten gehad. Tis alleen nu alweer ruim een jaar geleden en nog steeds geen positief nieuws... Zo frustrerend!! Gelukkig dat ze bij jou je eileider wel hebben kunnen sparen! Loop jij nog onder behandeling? Wanneer ben je geopereerd?
Yoki, morgen is het een jaar geleden dat ik begon met bloeden. Eerst vonden ze in het zkh maar een zeikerd, die voor het eerst een mk had. Na lang door zeuren over het feit dat ik heel veel pijn had, mocht ik 2 wk voor controle langskomen en alles zag er goed uit, toch wilde de arts mijn bloed nakijken. Dezelfde avond werd ik gebeld met de mededeling dat ik die woensdag erop terug moest komen voor bloed te prikken, maar dat de kans heel klein was dat het een bbz is. Op woensdagavond werd ik gebeld met de mededeling, dat ik de volgende dag met spoed geopereerd werd en dat was op 30 okt. Ik heb ook nog een kijkoperatie gehad in April, alles was goed. Dezelfde maand was ik zwanger, maar helaas dat ging 1wk later alweer mis. Hierdoor willen ze ons pas in Mei 2011 helpen. Dus met IVF. Ik loop nu bij medisch centrum kinderwens in Leiderdorp en daar kan ik in NOV terecht voor IUI.