Dag dames, ik wil me hier ook bij aanmelden. Ik weet even niet of ik voor de verwijdering van abonnementen hier al schreef. Ik heb nu geen tijd meer, maar zal binnenkort even doorlezen en reageren.
skatjuh, Ik kan je helaas niet helpen, maar als je deze klachten blijft houden Kun je geen onderzoek krijgen in het zkh?
die mogelijkheid is er wel, maar de gyn denk dat er weinig te zien zal zijn. wil ook niet voor elk wissewasje naar n arts toe gaan. Op een gegeven moment helpen ze je nie meer omdat ze denken dat je je aanstelt
hey dames, vandaag de gyn maar weer ff gebeld. Had woensdag al ongesteld moeten worden ( door de pillen ) maar nog niks te zien. Er bestaat een kans dat ik zwanger ben maar dat schat ze klein in. Omdat aan mijn temp lijst niet te zien is dat ik een eisprong heb gehad ( heb ook geen ovutesten gebruikt ) Het is wel raar dat ik nog niet ongesteld ben maar het kan wel voorkomen. Ik kan er een testje aan wagen, als ik donderdag nog nie ongesteld ben moet k t zh weer opbellen. Weet nie of k moet testen, ben n beetje bang voor n teleurstelling
We leven op dit moment heel erg met je mee maar ik zou toch de kans wagen want je krijgt het zoch niet uit je hoofd en zo ga je je zelf ook alleen maar plagen met de vraag ben ik wel of niet zwanger.Doe gewoon een test en als tie negatief is steunen we je altijd
maar k denk nie dat t zo is, heb verder helemaal geen klachten. Oke ben nog nie ongie en heb wat last van me buik maar verder eigenlijk niet. misschien vinden jullie me n zeur maar ben gewoon egt bang dat t weer neg is. We zijn al zo lang bezig en ook mijn man krijgt steeds n opdonder ervan. en aan mijn temp lijst is nie te zien dat k n eisprong heb gehad dus dan is de kans tog ook nie meer zo groot. Of vergis k me daarin?
Hey skatjuh, ik weet het ook niet met die temp hoor. Ik heb wel en positieve ovulatietest gehad en dan zou je temp toch met 0,3 graden moeten stijgen daarna? Dat is wel gebeurd maar de volgende dag weer 0,2 minder en de dag erna weer 0,1 erbij het zal allemaal wel. Je zult toch een keertje moeten testen. Misschien moet je met jezelf (en je man) afspreken wannneer. Dit weekend of zo? De wonderen zijn de wereld echt nog niet uit....
Hoi Skatjuh, ik kan je gevoel denk ik wel begrijpen. Maar wanneer je een test doet, weet je hoe het zit en wat je voor deze periode kan verwachten. Nu blijf je in het donker zitten wachten in onzekerheid. Wanneer je test en het is neg, tuurlijk is dat dan een flinke domper en laat je een traan. Maar daarna weer de schouders eronder en steun elkaar door dik en dun.
hey dames, bedankt voor al jullie berichtjes. Ik heb met mijn man gepraat en we hebben samen besloten om niet te testen. Ik ga het proberen van me af te zetten, als ik volgende week nog nie ongesteld ben moet ik tog naar t zh en als t dan raak is hoor k t wel.
he meiden ik weet niet of jullie het leuk vinden maar er is nog een topic die zo heet bij de clubs.. hier zit ik zelf ook. De meiden daar zijn allemaal verschillende tijd bezig weet dat jullie welkom zijn!!! ga even kijken of ik linkie kan plakken hier: http://www.zwangerschapspagina.nl/zwanger-worden-clubs/54685-lijst-langer-jaar-bezig-851.html nou wie weet tot daar.... het zou leuk zijn... liefs Yippie.. die zelf al bijna 3 jaar bezig is..
Esmee ik had je bericht nog niet gelezen.. maar ik wil je evne een knuffel geven en zeggen dat het zo herken baar is.. ik heb er even geeen woorden voor maar ik wil wel zeggen dat ik me herken in een gedeelte van eht verhaal.. dus van uit hier een knuf.. yippie
Skatjuh, wat knap van je dat je kan wachten met testen. Wij steunen je hier wel! En Esmee, goed dat je je verhaal vertelt en het is erg herkenbaar allemaal. Je hoeft er geen sorry voor te zeggen!
Hallo dames. Bij deze wil ik jullie allemaal een hart onder de riem steken: mijn man en ik zijn 2 jaar lang bezig geweest om zwanger te worden. Uiteindelijk is dit op een natuurlijke manier gelukt, nog net voordat we volgende stappen wouden ondernemen. Ik mocht zwanger worden van een tweeling, een jongen en een meid. Met 36 weken zijn ze gezond geboren. Ik begrijp dit onderwerp heel goed. Op goedbedoelde adviezen van mensen die nog maar een maand ofzo bezig zijn zit je niet te wachten. Dames, houd vol en verlies de hoop niet! Het valt niet mee als het zo lang duurt en alles in je omgeving en op internet en op tv etc etc het over babies heeft. Liefs Linda
Hey meiden ik zag dit topic voorbij komen en ik schrijf graag met jullie mee. Ook wij zijn nu ruim een jaar bezig en lopen voor onderzoeken bij het ziekenhuis. Op dit moment lopen we echt over van de emoties en weet ik mezelf geen raad afgelopen week heb ik op mijn werk van twee collega's gehoord dat ze zwanger zijn en dat doet gewoon zo'n pijn. Op dat soort momenten wil ik gewoon weglopen mijn tas pakken en het eerste het beste vliegtuig naar de zon pakken. In de hoop dat mijn pijn daar minder zal zijn. Heb nu een week vakantie hoop mezelf weer beetje op de rails te krijgen. Gelukkig heeft mijn directrice erg goed door dat het niet goed gaat en heeft me gezegd dat als dit weekje niet genoeg is dat ik er dan zoveel tijd aan vast kan plakken als ik nodig heb. Dus das wel fijn om te weten...
Nogmaals @Esmeee: jouw hele verhaal is heel herkenbaar, meid. Ik verzeker je, je bent niet de enige... Evenals zovelen hier op dit forum zijn wij ook bijna twee jaar bezig. Ik heb nu alle onderzoeken gehad die ik kon hebben op het gebied van fertiliteit en nu kom ik in aanmerking voor IUI of IVF... Vreselijk, het idee dat het niet vanzelf kan gaan... Ook ik herken het gezanik uit de omgeving, de verplicht af te leggen kraamvisites, terwijl je op de terugweg in je auto zit te janken etc. Van mijn moeder krijg ik ook niet de steun die ik zou verwachten. Ik heb meteen aan haar verteld dat wij voor een kindje wilden gaan. Na een jaar proberen heb ik ook mijn frustraties over het uitblijven van een zwangerschap naar haar geuit en het eerste wat ze zei:"het komt wel goed, je bent jong en gezond." Na door de mmm binnenstebuiten te zijn gekeerd, zegt ze dat nog steeds!!! Weet je wat het is? Je kunt er niet over praten met mensen die niet in hetzelfde schuitje zitten zoals wij. Mensen die ineens of binnen een zeer korte periode zwanger zijn die kunnen de gevoelens van zij die dat niet kunnen niet begrijpen. Ik vrees dan ook dat wij onze heil moeten zoeken op dit forum of bij mensen waarvan je weet dat ze in hetzelfde schuitje zitten als wij. Echt, ik heb het geprobeerd om mijn hart te luchten bij (jonge) moeders e.a., maar het geeft je niet de voldoening die je zoekt. Daarvoor heb je kennelijk toch lotgenoten nodig. Die begrijpen je tenminste. Die agressie en jankbuien zijn heel gewoon in deze situatie. Ik heb daarom -om zoveel mogelijk stress te vermijden- hulp gezocht bij een haptonoom. Ik moet zeggen dat het mij veel meer rust geeft en dat mijn huilbuien sinds een aantal weken behoorlijk minder zijn geworden. Sporten, leuke dingen doen met man, kortom afleiding zoeken is ook heel belangrijk. Althans het werkt bij mij in zekere zin ook. De teleurstelling van ongesteldheid zal toch wel blijven en een flinke pot janken is dan ook echt niet erg, het moet er immers gewoon uit! Ik pak dan lekker een glas rode wijn en vreet een zak chips (of iets anders wat lekker vet is) leeg en probeer nog steeds mij in de gedachte te troosten met: Nieuwe Ronde, Nieuwe Kansen.... Esmeee, heel veel sterkte! Liefs, Shareeza
hallo dames, welkom voor de nieuwe onder ons. hier ook weer n update van deze kant. Ben nog steeds niet ongesteld, ben nu al 3 dgn over tijd. Had vanwege de medicijnen woensdag ongesteld moeten worden. Begin stiekem de hoop te krijgen dat k goed nieuws ga krijgen deze maand maar probeer dat n beetje voor me te houden tegenover m`n man. eigenlijk ook wel n beetje tegen mezelf, ben bang dat k anders weer erg teleurgesteld zal worden als het niet zo is. Hieron ook de keuze om niet te testen, als ik neg test en word tog nie ongesteld krijg k tog weer hoop. Komen de duivels dan, ben ik nog n keer verdrietig. Nu zal het dan maar 1 keer verdriet zijn. Willen jullie meeduimen voor me???
Heb een klein dingetje geschreven wat goed verwoord wat ik vaak denk.... Vraag me niet om blij te zijn... Als in mijn hart verdriet te lezen is... Vraag me niet te lachen... Als de tranen in mijn ogen staan... Vraag me niet om een knuffel... Als je mijn vuisten gebald ziet... Vraag me liever niets... Als je de waarheid niet aankan... Maar wil je echt wat vragen... Vraag het met beleid... Denk na bij wat je zegt... En weet dat mijn antwoord... Anders kan zijn dan je wilt horen...
ronde 17 voor de 2e, maar blijf positief, vriendinnetje is in ronde 30 of 31 zwanger van de eerste, maar inderdaad, hoe kan je er nou niet mee bezig zijn, na iedere teleurstelling sla je toch weer aan het rekenen om je kansen optimaal te kunnen benutten, en als je de mmm ingaat, tempen, pillen, spuiten, onderzoeken, 3 keer in de week naar een gyn, ja denk dan maar ff lekker aan wat anders ..... (is wel voor mij de reden dat ik nog niet bij de dokter ben geweest, tis me al eerder gelukt, en dat was ook pas in ronde 18 of 19 ...)