Hey dames, weet precies wat jullie voelen.... wij zijn nu ook meer dan een jaar bezig.... sowieso 1 mk, de cyclus van 92 dagen weet ik niet... misschien dat de gyn daar morgen meer over kan zeggen! Om mij heen zijn, tenminste zo lijkt het, alle bekenden zwanger... best wel heel erg moeilijk. We beginnen nu heel langzaam met vertellen dan het nog niet is gelukt, maar alleen als er naar gevraagd wordt. Af en toe krijg je de meest vreemde reacties hierop: "ach nog even door proberen dan lukt het vanzelf!" , "ik was ook pas na 2x proberen zwanger" enz enz.... ben ook al een keer weg gelopen van kwaadheid :x.... bah! Wel lekker om het er zo even uit te kunnen gooien
Erg herkenbaar al deze verhalen. De volgende die zegt: "Je moet er niet te veel mee bezig zijn" Krijgt een knal voor zijn kop!!! Ik sta dan niet in voor de gevolgen. Wij zitten inmiddels in ronde 29. Ik zit nu in de wachtweken van mijn 4e IUI. Een kennis van een vriendin van mij zei laatst over weer een andere vriendin. "Het is gods wil, dat ze geen kinderen kan krijgen!" Wattt?!?! denk ik dan. Moet je kijken wat voor mensen er wel kinderen kunnen krijgen. Nee, dat is gods wil.... GRRRRR... En dan de mensen in je omgeving die van de situatie af weten, die vragen hoe het gaat.Wat denk je?! Ik wil graag een kindje en dat lukt al 2,5 jaar niet... Hoe denk je dat ik me voel. Heel lief bedoelt natuurlijk, dat wel. Maar ze weten nu zo langzamerhand toch wel hoe het gaat. NIET! Goh wat lekker om alles er eens uit te gooien!!!!
idd die vraag "hoe ist" terwijl ze het eigenlijk wel weten is ook zo'n leuke! :x:x Betrap mezelf er trouwens wel eens op dat ik zeg "goed" (om er maar van af te zijn..... )
Hey meiden, Wij zijn ook al langer dan een jaar bezig, eind juni 2008 gestopt met de pil en nog geen zwangerschap te bekenen. sinds 31 augustus onder behandeling in het ziekenhuis. Hormoononderzoek is gestart(temperaturen en bloedprikken)paar dagen geleden een eisprong gehad(ovulatietesten gebruikt)tot nu toe de korste cyclus(37 dagen)maar eerlijk gezegd hoop ik dat het de langst wordt tot nu toe(geen menstruatie hoop ik ).Mijn man zaad is onderzocht en ik moet nog 2x bloed laten prikken en 16 november hebben we de volgende afspraak met de uitslagen. Ben zoooooooooooooo benieuwd. Om ons heen kregen we vaakl te horen, je moet er niet teveel mee bezig zijn je zal zien als je er niet meer bezig bent is het zo raak.Je moet het niet forceren en ga zo maar door.Nu was ik het zat en heb verteld dat mijn vermoeden dus juist was en mijn eitjes aan de ene kant niet goed groeien(onregelmatig).Nu is er meer begrip en leven mensen met ons mee en zijn oprecht geintreseerd. Al heb ik de opmerking misschien met je gaan adopteren als er teveel geexperimenteerd moet worden gaan overwegen.Maar goed dit was een ouder iemand die bang is dat met de nieuwe behandelingen het fout gaat. Liefs, Griekie
meiden KOM MAAR OP met het gescheld en getier en alles wat je er ook uit wil gooien. Dat gepraat over het komt wel goed en alles wat omstanders zeggen heeft allemaal geen nut. WIJ VOELEN ONS ZOALS WE ONS VOELEN en niet anders
Wij zijn nu iets meer dan 1,5 jaar bezig. Ronde 14, eenmaal een miskraam. Ik moet zeggen dat ik wel ongeduldig ben. (En soms ook boos, verdrietig.) Maar de opmerkingen van anderen storen mij niet. Okay; "Je moet er niet teveel mee bezig zijn." slaat nergens op. Zoals ik hier laatst al een keer las; zaad gaat heus niet achteruit zwemmen omdat je er teveel aan denkt. Maar hoewel ik zo'n opmerking onzinnig vindt (en dat zeg ik ook gerust) kan ik er niet boos om worden. Ik weet namelijk dat het niet slecht bedoeld is. Mensen weten ook niet hoe ze hierop moeten reageren. Want wat kun je zeggen? Zeker als je zelf nooit in die situatie bent geweest. Ik trek me er dus maar niks van aan. 'k Heb het al moeilijk genoeg zonder me druk te maken om de opmerkingen van anderen. Maar ja, dat moet je maar net kunnen.
Ben het idd wel een beetje met je eens tupp. Mensen bedoelen het soms niet verkeerd maar het komt soms zo beroerd over. Soms kan ik me er heel kwaad over maken maar eigenlijk is het verspilde moeite. Het is een groot gedeelte ontwetendheid. Als mensen vragen hoe het met me gaat kan ik boos worden maar het is lief bedoeld. Ook vind ik het wel fijn om er soms over te praten en het er eens lekker uit te gooien. Heb ik er geen zin in dan reageer ik even kort. Ze hebben interesse beter dan wanneer ze helemaal niks vragen en het stil zwijgen. Je moet niet over alles slecht denken. Heb je er geen zin in dan moet je het ook zeggen. Wees jezelf en ondanks dat mensen soms totaal niet in kunnen denken hoe het is laat iedereen in zijn of haar waarde.
wat ook erg irritant is dat mensen vragen naar hoe het gaat en doorvragen maar dan niet luisteren naar het antwoord. Als je het niet wil weten, vraag het dan ook niet. Ik voel me nu ook weer zo klote. Wil graag met iemand ff praten maar m`n man is aan t werk. Meestal lukt t me wel om de boel af te sluiten maar na weer n ziekenhuisbezoek vandaag blijft het maar in m`n hoofd zitten. Ik zie mezelf egt al zitten met n kleintje in mijn armen maar ja dan krijg k weer n wake-up call. En dan blijkt er helemaal niks te zijn. Alleen maar lege armen en n verdrietig gevoel
Een vriendin van mij vroeg laatst: "Wil je dat ik ernaar vraag of juist niet?" Ik vond dat wel een mooie vraag, vooral omdat ik hem ook al eens aan haar heb gesteld. Ik heb al eens een traumatische ervaring moeten verwerken. Na een aantal maanden modderen toch maar professionel hulp aangevraagd. Wijze les geleerd; ik ben niet zo goed met emoties Maar ik ben enorm gegroeid. Ik denk wel dat ik door die ervaring beter hiermee om kan gaan. Toen mijn vriendin vroeg; wil je dat ik er naar vraag of juist niet, kon ik maar één antwoord geven; Dat weet ik niet. Het ene moment wil ik het er niet over hebben en vind ik het irritant als mensen ernaar vragen. Aan de andere kant weet ik nog van de vorige keer dat ik het ook niet fijn vond als er niet naar gevraagd werd. Ik heb dus maar gezegd dat ze er gerust naar mag vragen, maar dat het antwoord soms kan zijn; 'Nu even niet." En dat werkt prima.
Overigens; vrij kort voor de vakantie had ik een miskraam. Na de vakantie krijg je de gebruikelijke vragen; "Hoe gaat het? Leuke vakantie gehad?" Als ik antwoordde "Goed.", was de reactie steevast "Echt?" (En dan met zo'n net iets te hoog stemmetje.) Aan de ene kant irritant, maar aan de andere kant was het bij nummer vier ook wel weer grappig. Ik heb me inderdaad maar voorgehouden dat het gewoon goed bedoelde belangstelling was. En dat mijn collega's niet weer willen dat ik de boel ga opkroppen en dan knap...
soms heb je gewoon n zwak moment, dat heeft iedereen wel eens. Ik sta ook wel eens op knappen, dan is er eigenlijk nie eens egt iets aan de hand maar tog kan ik elk moment in huilen uitbarsten. Dat is nu ook n beetje zo
ik ben de hele dag al wat emo.... maar dan kunnen ook zenuwen zijn voor morgen (bezoek gyn) ofzo..... maar misschien ook wel omdat mijn beste vriendin met een week of 6 zou moeten bevallen, mijn nicht 3 weken later, een vriendin half nov...... en vanmorgen hoorde ik van een collega dat zijn vrouw nu 13 weken zwanger is....... soms steekt dat wel eens een beetje en daar kan ik de ene dag beter mee omgaan dan de andere dag
Oh ja, ik heb afgelopen weekend nog een flinke snee in mijn kleine teen opgelopen. Toen had ik het even gehad. Oorzaak; de logeerpoes, echt een lief beestje, deed op het verkeerde moment iets irritants. Ik kan natuurlijk geen poes schoppen, dus ga ik een schop tegen de massief houten deur. Precies tegen zo'n randje. Bloeden!! Toen werd ik nog kwader; ik heb jarenlange ervaring met vechtsporten en dan krijg ik het voor elkaar om zó lomp te schopppen! Dan zit ik dus echt even een potje te janken. Niet op de poes. Ook niet om mijn zere teen. Maar gewoon uit frustratie. Vervolgens krijgt m'n vriend op z'n donder omdat we geen plek hebben om een bokszak op te hangen. Zijn schuld, dat snappen jullie wel (Die arme schat is zo lief.) Maar op dit soort uitbarstingen na, moet ik mezelf een complimentje geven. Tja
@ tupp: kan me voorstellen dat je dan zo reageerd zou ik ook doen (en heb ik ook gedaan nadat ik met mijn kleine teen tegen een metalen koffertje aan liep, welke al 2 weken op die plek stond, bloeden en ik gaf mijn man de schuld want die had die koffer daar toch neer gezet?? )
dat is het lullige overal van denk k. De mannen worden de dupe hiervan, daar heb ik ook last van. hij bedoelt t zo goed maar k loop soms alleen maar te zeuren op hem. Weet vaak gewoon niet wat ik met mezelf aanmoet. Hoezo *@?&$(@&$
weet je waar ik ook een hekel aan heb? Aan mensen die zeggen 'het komt wel goed' en dat zijn dan net de mensen die lekker zwanger zijn. Ja, ja, hoezo het komt wel goed? Lekker makkelijk hoor! Laats kwamen we iemand tegen die zei 'neem een kind, dan vliegt het geld eruit'. NEEM EEN KIND???? :x :x :x GGGRRR
Inderdaad, ik ben het met jullie allemaal eens. Iedereen om je heen is zwanger of wordt snel zwanger. Mij wordt verteld dat ik er niet teveel mee bezig moet zijn, terwijl wij de enige in de vrienden en familiekring zijn die nog geen kind hebben of zwanger zijn. Ik moet elke dag temperaturen, regelmatig naar het ZH enz. Wordt ongesteld net op de dag, dat ik op verjaardag zal gaan van de kleine van een vriendin en ja alle vriendinnen komen met hun kind. Wij zijn nu 17 maanden bezig. De arts heeft een verwijsbrief voor IVF opgestuurd. De wachtlijst is ongeveer een half jaar. Omdat het semenonderzoek telkens net onder de grens valt, gaan we toch in de tussentijd door met IUI. Volgende maand weer starten omdat we dan IUI gaan doen met hormonen. Ik heb namelijk een lange cyclus van mezelf. Dus ja, hoe kan je er niet NIET mee bezig zijn. Je wilt het zoooo graag. Ik vind het heerlijk om de kleintjes van de vrienden en familie vast te houden, maar ondertussen wordt ik er soms ook verdrietig van.