Twee dagen geleden heb ik getest. Positief! Na ruim een jaar proberen eindelijk een streepje op de test. Toch voelt het nog zo onwerkelijk. Ik heb wel al iets meer van een week kramp in mijn baarmoeder. Eerst dacht ik dat ik ongesteld moest worden, want dat voelt net zo. Alleen duurde het nu veel langer dan normaal. Ik heb een onregelmatige cyclus, dus een paar dagen over tijd zei ook niet zoveel. Pas toen ik las dat die baarmoederkrampen ook aan het begin van de zwangerschap voorkomen, begon het bij mij te kriebelen... Zou ik dan toch?? Nu heb ik inderdaad positief getest, maar kan het nog niet geloven. Ik heb nog steeds af en toe van die "ongi-krampjes" en ik ben geregeld misselijk. Maar ja; zowel kramp als misselijkheid heb ik wel vaker. Waarschijnlijk komt snel genoeg de tijd dat ik wilde at ik niks voelde van m'n zwangerschap, maar nu zou ik toch graag wat merken!
Dag tupp, allereerst van harte gefeliciteerd!!!! Ik begrijp wat je bedoelt toen ik positief testte anderhalf week terug voelde het ook onwerkerkelijk, en om eerlijk te zijn nog steeds. Ik voelde in het begin net als jij alleen maar soorte gelijke ongi krampen. De ene dag meer als de ander. En nu ander halve week later heb ik de pijnlijke borsten bij gekregen, ze doen zo ondraaglijk veel pijn *auw!!*... En voor de rest heb ik nog geen last gehad van misselijkheid. Ik denk ook dat het bij alle vrouwen verschilt. Mijn moeder en zus die hadden ook nooit last van misselijkheid tijdens hun zwangerschappen. Wel weer last van de borsten net als ik nu heb en dat is nu het enige waaraan ik merk dat ik zwanger ben naast de 3 verschillende testen dan En voor de rest ben ik de hele dag zo verschrikkelijk MOE. En wat je zegt, ik geloof pas dat ik zwanger ben wanneer ik bij de gynaecoloog ben geweest. Denk dat bijna alle vrouwen dit hebben in het begin.
Ik vind het vreselijk spannend allemaal! Ik ben blij met dit forum. Dat je kunt lezen dat andere vrouwen zich ook onzeker voelen of het niet kunnen geloven! Ik dacht dat die onzekerheid wel over zou zijn na dat streepje op de test. Ik had kunnen weten dat ik mezelf ook na die tijd nog wel gek zou maken.
Lastig he, dat veel kwalen zowel een teken van je ongi als een zwangerschap kunnen zijn... Ik herken de krampen van mijn eigen ervaring als hele vroege zwangerschapsverschijnselen. Dat ik steeds maar dacht: nou ik zal elk moment ongesteld worden. En toch zwanger! Gefeliciteerd dus!
Ik kan ook nog steeds niet geloven dat ik zwanger ben. Heb eigenlijk helemaal geen klachten, misschien wat meer moe. Voor de rest niks! Daar wordt je zo onzeker van! Heb 2 keer getest en allebei positief, dus het zal wel echt zo zijn! Maar toch blijf ik twijfelen.....
Ik heb ook nog maar weinig klachten hoor, ben 5 weken zwanger. Alleen soms wat buikpijn en ik merk wel dat ik snel moe ben/wordt. Wel heb ik grote en gevoelige borsten maar daar heb ik al bijna 2 weken last van. Maar geen misselijkheid of andere verschijnselen!
Inmiddels voel ik vanalles. Ik heb best wel buikpijn. Daarnaast heb ik bloederige bruine afscheiding. Gisteren hadik ook al een beetje bruine afscheiding, maar het is nu wel meer. Ik maak me zo verschrikkelijk veel zorgen. Ik ben tussen de middag vanwege de buipijn van m'n werk naar huis gegaan. Nu ontdek ik die afscheiding. Ik lig gewoon te janken op bed.
UPDATE: man thuis, doktersassistente gebeld. Zij stelde me al gerust maar zou nog even overleggen. De huisarts belde al snel terug. We mochten even langskomen. Hij heeft alle tijd genomen om ons gerust te stellen. Hij kan natuurlijk geen garanties geven, maar ziet zeker geen reden om pessimistisch te zijn. Zucht. Ik kan er weer even tegen. Maar volgens mij heb ik nu pas een eerste voorproefje van die zwangerschapshormonen gekregen en lig ik morgen weer te janken...
Sjee zeg wat vervelend dat je dit allemaal moet meemaken, hoe lang ben je zwanger? Heel veel succes ermee en kop op, probeer een beetje te genieten. Liefs Palmie
Ik weet het nog niet precies, omdat ik een onregelmatige cyclus had. Ik dacht een week of vijf. Maar de huisarts denkt zelfs nog wat korter, vanwege de afscheiding. Hij gaat er vanuit dat het innestelingsbloeding is. Ik wacht het bezoek aan de vk op 1 juli af. Ik duim dat het goed zal blijven gaan! Zeker omdat we (voor mijn gevoel) al best lang hebben moeten wachten.
Ik had in het begin ook geen zwangerschapsverschijnselen. Dat begon pas met 8 weken ofzo. Ik duim voor je dat alles goed gaat. Succes!
Dank voor jullie lieve reacties. Ik voel me (emotioneel) gezien weer wat beter. Ik blijf buikpijn houden, bij vlagen wordt het erger. En zodra ik overeind kom, word ik ook misselijk. Maar goed; ik 'geniet' maar van deze tekenen dat ik zwanger ben. Als ik niets meer zou voelen zou het waarschijnlijk ook niet goed zijn. We hebben net vrolijk een stationwagen gekocht, dus jullie zien wel dat we optimistisch blijven. We waren al van plan een iets grotere auto te kopen en dan een 5deurs. Nu wordt ie wel iets groter dan ik een paar weken geleden had verwacht. Ik heb er zelfs braaf op gelet dat er "isofix"kinderstoeltjes in kunnen. Reactie van zowel mijn moeder als schoonmoeder: "Lekker veel ruimte voor een kinderwagen!" Ikke: (Ze weten het namelijk nog niet) "Kinderwagen? Daar pas jij al lang niet meer in!" Ik kan niet wachten tot mijn ouders terug zijn van vakantie, zodat we het kunnen vertellen!
ik heb tot en met de 7e week ook bloed verloren. soms met buikpijn maar ook soms zonder.. vk heeft me gelijk doorgestuurd naar de gyn en daar bleek alles in orde te zijn... misselijk ben ik gelukkig niet geweest.. wel ontzettend moe en onwijs pijnlijke borsten, al word dat gelukkig weer wat minder.. lichamelijk merkte ik pas bij 8wk dat ik zwanger was... gelukkig word het steeds minder.... Hoop dat alles goed blijft gaan.. laat maar weten als je meer weet.. we duimen voor je..
Sinds mijn test heb ik echt echo's en een angelsound nodig gehad om te geloven dat ik echt zwanger ben! Ik voel me helemaal niet anders. Oke, hele kleine kwaaltjes, in ieniminie maten....stelt echt niks voor. Ik word niet ongesteld, groei en hoor een prachtig razendsnel hartje kloppen in mijn eigen buik.... Ik ben dus zwanger! Maar voel er niks van.....
Vannaacht kreeg ik hevig buikpijn. Echt enorme steken. Daarbij verloor ik ook bloed. Ongeveer net zoveel als bij een menstruatie. Het bloedverlies heb ik nog steeds. De pijn is wel wat minder. Ik kan in ieder geval weer rechtop zitten. Vanochtend ben ik bij de huisarts geweest. M'n baarmoeder was nog vergroot. Hij is nu wel pessimistischer dan gisteren, maar het is niet zeker dat het een miskraam is. Zelf heb ik er geen goed gevoel bij. Ik ga er vanuit dat mijn eerste zwangerschap vroegtijdig ten einde is gekomen. Vreselijk.
Oh meis wat vervelend, ik snap precies wat je nu voelt,wens je in ieder geval heel veel succes en sterkte toe!