Ik vind het altijd interessant om te zien hoe communicatie verloopt en om te zien hoe het misgaat. Maar vooral hoe anderen vinden waar het misgegaan is. Het gaat nu even specifiek in de directe communicatie waarbij je iemand dus kent (persoonlijk) en waarbij je iemand dus letterlijk ziet. Dit omdat communicatie met vreemden en op fora sowieso vaak anders verloopt. Stel je dit voorbeeld voor: Je bent met vrienden aan het eten, beiden 1 of meer kinderen. Op een gegeven moment staat 1 van de kinderen van jouw vrienden op van tafel omdat die zn bordje leeg heeft. Vader en moeder zeggen hier niks van. Op dat moment staat jouw kind ook op van tafel, maar omdat jullie de regel hebben dat je blijft zitten tot dat iedereen klaar is, zeg jij je kind om weer terug te gaan zitten, want "wij zijn nog niet klaar". 1 van de vrienden zegt dat ze het niet erg vinden dat jouw kindje ook gaat spelen ook al zijn ze nog aan het eten. vervolgens ontstaat dit gesprek: jij: ja maar wij willen wel dat hij blijft zitten vriend(in): waarom vindt je dat belangrijk? jij: omdat wij het niet netjes vinden dat je van tafel gaat terwijl nog niet iedereen klaar is en wij willen dat onze kinderen ook mee geven vriend(in): o dus wij en onze kindjes zijn niet netjes. Het gaat nu dus niet om of dat kind nu aan tafel moet of dat je dat niet moet verwachten, maar waar het in dit gesprek misgegaan is...want het mag duidelijk zijn dat na de laatste opmerking het iig een stuk minder gezellig is Ging het mis toen er gezegd werd dat men dat niet netjes vond of bv bij de conclusie die de vriendin gelijk trok.
De vriendin trok die conclusie zelf, dus daar kan de ander eigenlijk niets aan doen. Ik hou er altijd wel rekening mee als ik iets benoem dat het 'verkeerd' opgevat kan worden. Opvoeding is nou eenmaal een lastig onderwerp. Het had misschien wat anders gevallen als er gezegd werd: wij vinden het netjes.... wij willen eht onze kinderen mee geven, maar dat jullie het anders doen maakt voor ons niets uit. De boodschap was dan even duidelijk geweest, maar de vriendin had het misschien niet gelijk negatief uitgelegd. Maar goed, je kunt niet altijd rekening houden met het idee dat je uitspraak misschien anders opgevat kan worden.
Pfoe, lastig. Ik had gister ook zoiets op een verjaardag. Daar was een ander kindje van ook 9 maanden die gewoon taart kreeg. Die van ons krijgt dat dus niet. De moeder van het andere kindje vond het zielig dat ons meisje een komkommer had ipv taart. Ik zei dat ik het niet nodig vond om een kind van 9 maanden al vol te stoppen met suiker e.d. (Ok, niet erg tactisch ) Ik vind het wel logisch dat er bij jou zo gereageerd werd. Maar aan de andere kant, als jij zegt dat jou kind moet wachten totdat iedereen klaar is met eten, hadden ze daar niks op moeten zeggen want daar hebben ze niks mee te maken. Dus tja....lastig
Daarom betrek ik het altijd op mezelf en ik zeg er altijd bij dat dat mijn optiek is en in de ander zijn keuze ook kan respecteren ik heb het namelijk al eens in de vingers gehad. Precies over dit onderwerp althans het kind ging plassen en toen wilde mij. Kind ook. En dat mocht dus niet van mij
maar zeg jij dan overal bij: ik vind dit en dit maar snap dat iemand het anders doet?? interesse hoor
Hmmm... Ik denk door te zeggen dat je het niet netjes vindt (dat is een oordeel) en niet verder uitwijdt over het waarom dan niet, de ander zich aangevallen voelt. Maar, de ander voelt zich aangevallen terwijl het niet zo direct is gezegd, dus die ander had ook door kunnen vragen in plaats van defensief te reageren. Misschien had op de vraag waarom je het belangrijk vindt, anders gereageerd kunnen worden, iets in de trant van: wij vinden het belangrijk dat we gezamenlijk eten, zien dit als een sociaal groepsding van ons gezin, als er dan iemand eerder van tafel gaat wordt het sociale tenietgedaan. Ook hechten wij belang aan etiquette omdat het fijn is als je weet wat er van je verwacht wordt als je in een situatie komt waarbij etiquette op prijs wordt gesteld Hihihi....vind wel dat de ander erg defensief reageert. Meestal wordt er zo gereageerd als men zelf eigenlijk ook niet blij is met een situatie. Als het je nl. echt niets kan schelen lees je ook geen aanval tussen de regels door. Maar das mho.
Bij de meeste dingen wel. Puur uit zelfbescherming. Maar dingen die ik niet kan accepteren dat wil ik de discussie wel aangaan.
oke, misschien wel verstandig idd...lijkt mij wel een hoop energie kosten soms of niet? Dat je dat dan bij voorbaat al moet bedenken zeg maar.
Ja, waar ging het mis? Ik denk, dat het anders was verlopen, als "jij" andere woorden had gekozen. Maar ik denk ook, dat die vriend(in) wel uit was op een confrontatie. Hij/zij ondermijnt allereerst jouw gezag, wat ik not done vind. "Jij" gaat dáár gelukkig niet op in en geeft aan dat dit gewoon een eigen keuze is. Maar vervolgens gaat die vriend(in) wel dóór. Waarom dan? Leg eens uit? In mijn ogen is dat wel een beetje het uitlokken van een uitspraak, die als kritiek op henzelf geïnterpreteerd kan worden. Uhh.... komt het een beetje over, wat ik probeer uit te leggen?
Ik doe het ook hoor. Idd, puur uit zelfbescherming. Al is het soms wel vermoeiend. Maar ik loop er de laatste tijd steeds vaker tegenaan dat mijn manier van opvoeden niet strookt met sommige vriendinnen en vice versa. En dan kan ik het dan niet laten om er wat van te zeggen, maar dan betrek in het inderdaad echt op mezelf.
ja ik snap je...deze situatie is dus niet echt gebeurd...maar ik heb het wel eens met als jackie87 echt gehad over zoetigheid en toen werd er ook gevraagd: maar waarom wil je dat dan niet. En toen was het meer bedoeld als: ik snap gewoon niet dat je zo moeilijk doet.
Ik denk dat je dan wel heel veel woorden vuil maakt aan iets, wat eigenlijk helemaal niet zo belangrijk is. Je hoeft niet alles te verantwoorden. Maar je kunt het ook omdraaien. Dus niet zeggen, dat je het niet netjes vindt als ze eerder van tafel gaan, maar zeggen dat je het fijner/leuker/gezelliger vindt als ze aan tafel blijven zitten tot iedereen klaar is. Gaan ze dan toch doorvragen, ja, dan zouden ze ook van mij het hele verhaal krijgen Maar tegen die tijd zou IK me misschien wel aangevallen voelen. Hangt natuurlijk ook van de toon af. Maar dat laatste wat je zegt, daar sluit ik me helemaal bij aan. De reactie is wel heel defensief. En meestal reageer je zo, als je zelf ook niet 100% achter de situatie staat, OF als je vaker, of pas geleden, commentaar hebt gehad op jouw keuze.
Kan het me heel goed voorstellen. Ik kan zelf heel goed onderbouwen, waarom ik heel terughoudend ben met suikers en zoetigheid. Mensen die er naar vragen, krijgen dan ook de onderbouwing. Ik proef ook vaak wat jij zegt, dat ze het eigenlijk onzin vinden en dat ze alleen die vraag stellen, om mijn argumenten onderuit te halen. Helaas voor hen heb ik er goed over nagedacht en krijgen ze dat niet voor elkaar.
haha, ja om ze onderuit te halen en om gewoon door die vraag te stellen eigenlijk al duidelijk maken dat ze het echt onzin vinden. Ipv die vraag hadden ze ook kunnen vragen: denk je nu echt dat hij iets krijgt van dat beetje suiker?? Ik kan het ook wel onderbouwen, maar meestal kom ik niet gelijk zo ver. Op een verjaardag wordt dus gevraagd of T. ook een stukje taart mag en dan antwoord ik: nee hoor, heb een rijstewafel/soepstengel voor hem bij. En dan komt het dus vaak al...
Ja, meestal heb ik er ook gewoon geen zin in, omdat ik toch weet dat ze het niet geloven en het raar blijven vinden. Dan bedankt ik gewoon vriendelijk.
O ik besef wel dat ik vel reageer. En hier gelden er ook regels. Zeker. En perfect nee ben ik niet mijn opvoeding even min. Maar ik voel mij er niet prettig bij om bepaalde regels te moeten uitvoeren. Iedereen voed op zo als hij of zij wil. Ben wel wat veranderd in de afgelopen 13 jaar en toch voed ik de kinderen het zelfde op, Van de week kwam mijn oudste met het verhaal dat ze op school zo veel schelden. Hij die mij wel eens een grote mond geeft. van mama ik let er op om niet mee te doen. Denk dan komt mijn opvoeding toch aan. Ook al gaat het niet altijd goed. en van een kind van 10 verwacht ik meer dan van een kind van net 2 of 3. daar zit ook een verschil in.
In het voorbeeld vind ik dat vriendin zich bemoeit met de opvoeding van de ander. De ouders geven duidelijk aan naar het kind toe dat ze niet willen dat hij/zij van tafel gaat. Dan ga je daar niet als 'buitenstaander' overheen door het kind te vertellen dat het van jou wel mag. Maar andersom, ik vind het ook niet echt een leuke reactie. 'Ik vind het niet netjes als...', dat vatten sommige ouders op als een veroordeling van hun manier van opvoeden. Ik zou het gewoon simpel houden. 'We zijn bezig ze te leren dat ze niet van tafel mag tijdens het eten, dus ik maak daar nu liever geen uitzondering op.' Al met al vind ik het altijd jammer als mensen oordelen over de manier van opvoeden van een ander, zéker met het kind erbij. Dat doe je niet (tenzij het de spuigaten uitloopt natuurlijk.) Iedereen heeft zijn eigen manier van opvoeden en zolang dat goed en gezond is voor het kind, heb je daar niets over te zeggen. De kinderen komen helaas niet met een gebruiksaanwijzing, dus we moeten allemaal onze eigen weg erin (gaan) vinden.