Ik zit echt even met mezelf in de maag, me man en ik hebben 3 prachtige kinderen. Waar ik heeeeeel gelukkig mee ben. Maar er is ook nog een wens voor een 4e kindje. Alleen de keuze kan hier maar niet gemaakt worden. En daar word ik een beetje moe van. We zijn al 1,5 jaar als t niet langer is bezig met een keuze te maken. Eerst was ik bang om ervoor te gaan, want ja we hebben al 3 prachtige kinderen, wat wil je nog meer? ben je het lot niet aan het tarten enz........Maar ik heb nu echt definitief de keuze voor mezelf gemaakt dat ik echt eind dit jaar begin januari ervoor wil gaan. Maar dan komen we bij mijn man, die zegt tegen mij dat ie nog wel een kindje wil, tegen anderen zegt ie (waar ik bij sta zelfs) er komt hier echt geen 4e kindje meer. Tegen de kinderen zegt ie weer; willen jullie nog een broertje of zusje. De kinderen zeggen dan altijd jaaaaaaaaaa......Maar hij komt zijn woord niet na. Nu denken jullie misschien wat zeurt ze nou, geef het de tijd. Maar ik kan het niet meer, ik lig er vaak van wakker, overdag loop ik maar te piekeren, soms dan krijg ik er gewoon hyperventilatie van omdat ik zo erg in me hoofd mee bezig ben. Ons meisje word volgend jaar al 4 jaar, ik wil gewoon weten wat er nou gaat gebeuren. Als ik me man er na vraag, zegt ie alleen maar, nou dan moeten we vanavond maar even (maar dat kan niet want ik moet eerst echt afvallen), of hij zegt ben je er nou nog mee bezig. Of hij steekt zijn kop in het zand. Dus ik kan er niks mee. Ik wil hem absoluut niet opjagen maar ik wil gewoon na dik 1,5 jaar nu wel weten wat het word. Ik wil me gewoon gaan concentreren op onze 3 geweldige kinderen die we al hebben, en niet meer omkijken na de zwanger/babytijd als hij echt niet meer wil. Of concentreren op me afvallen en eind dit jaar er gewoon voor gaan. Kortom ik wil gewoon weten waar ik aan toe ben, en er niet meer zo mee bezig zijn. Iemand misschien tips hoe ik er normaal met me man kan over praten?Dat we er samen toch uitkomen? Als hij echt niet meer wil dan accepteer ik dat uiteraard maar dan weet ik dat wel. En kan ik me gewoon concentreren op het afvallen en ons gezinnetje en de toekomst.
Hij heeft bij jou toch al aangegeven dat hij ervoor wil gaan? En je stelt het zelf uit omdat je nog wilt afvallen? Geeft hij bij anderen niet aan dat er geen 4e komt omdat je het zelf uitstelt? Als mijn man vanavond zou zeggen "nou dan gaan we vanavond wel even ..." dan had ik 'm allang in bed getrokken, haha. Hij wil dus echt geen 4e en gaat de kinderen ook niet vragen of ze nog een broertje of zusje willen.
Ja hij had tegen mij gezegd dat hij echt nog wel een 4e wou. Maar dat deed ie een jaar geleden ook en toen kwam ie er ook weer op terug. Tegen anderen loopt ie steeds maar te zeggen dat er echt geen 4e meer bij komt. Dat ie er niet aan moet denken bla bla....maar als ik er na vraag dan geeft ie er geen eerlijk antwoord op tegen mij. Ik wil gewoon dat ie eerlijk zegt of ie wel of niet wil. Dan weet ik waar ik aan toe ben..... Dat ik er nu niet voor ga komt omdat ik voor me gezondheid eerst echt moet afvallen. Anders word het gewoon gevaarlijk voor mij en dat wil ik niet. Ik heb teveel overgewicht voor me lengte, me cholesterol moet na beneden, dit alles door familie achtergrond waar ik dus rekening mee moet houden en dat weet ie. Ik wil heel graag een 4e maar niet me leven op het spel zetten ervoor vandaar het afvallen....
ik denk ook dat jijzelf hierin het grootste probleem bent. ik hoor overal maaren en twijfels. probeer eerst eens voor jezelf alles op een rijtje te krijgen en te beginnen met die kilo's die je eerst kwijt wil. volgens mij gaat je man dan vanzelf mee in de stellige keuze die je dan maakt. met het twijfelachtige wat je nu aan het doen bent kan hij denk ik niks. of je moet open en eerlijk over je twijfels spreken met hem in een serieus gesprek. want ik denk dat ik tussen de regels lees dat je bang bent na 3 gezonde kindjes nu een kindje te krijgen wat iets mankeerd en dat wil je neit voor de rest van het gezin? over zulke dingen en risico's moet je samen praten, samen beslissingen maken.
Ik had heel veel twijfels inderdaad, maar ik ben er daar overheen. Ik sta er zelf 100procent achter dat ik echt graag nog een kindje wil. En ja tuurlijk ben ik bang voor een kindje dat misschien wat ergs heeft, maar ik heb ook niet de garantie dat de kinderen die ik nu heb en gezond zijn gezond blijven dus van dat standpunt ben ik al weer af.....Ik wil heel graag met me man er gewoon over praten wat hij wil, zodat we er samen uitkomen. Wat het antwoord ook zal zijn ik zal me er bij neerleggen maar dan weet ik wel waar ik aan toe ben. Ik heb geen twijfels meer, alleen dat ik moet afvallen is gewoon een punt dat gewoon echt moet gebeuren verder ben ik er klaar voor. En als hij het niet wil prima dan leg ik mij er bij neer. Zal eerst misschien moeilijk zijn maar ik zal me er wel bij neerleggen en dan weet ik gewoon dat het echt niet meer zal gebeuren. Op dit moment weet ik gewoon helemaal niks omdat ie tegen mij zo praat, en tegen anderen weer anders....
Even een heeele simpele kijk op dit hele gebeuren hoor...maar waarom moet jij een start schot om te gaan afvallen? Meid ga je concentreren op afvallen (voor zover dit al nodig is...) en dan ben je daar mee bezig. ALS die vent van je dan zegt van nou dan gaan we vanavond wel even en je bent al n stuk afgevallen dan gaan jullie vanavond wel even....en wie weet....kunnen we je na verloop van tijd wel feliciteren. Ga niet op anderen zitten wachten met plannen voor jezelf.
Ik ben al aan het afvallen, dat blijf ik zowiezo ook doen of we er nu wel of niet voor gaan want afvallen moet ik gewoon. Maar ik wil gewoon weten waar ik aan toe ben. Ik ga ook niet op anderen wachten maar ik heb me man wel nodig voor een kindje haha.....
nou dan wordt het dit weekend tijd voor een serieus gesrpek als de kinderen slapen en er ruim tijd voor is.
Ja dat wil ik heel graag, maar ik krijg me man niet zover. Als ik erover begin steekt ie of zijn hoofd in de laptop of in de tv of hij reageerd er niet op. Dus ben nu even aan het bedenken hoe ik hem zo ver krijg dat hij er met mij over wil praten, zodat we beide weten waar we staan. Ik wil hem er ook niet te veel en te lang mee lastig vallen maar een keuze maken zou gewoon erg fijn zijn. Dan weet ik waar ik aan toe ben en hou ik er ook over op wat de keuze ook mag zijn!
kom op meid, sla dan die laptop dicht, doe de tv uit, trek desnoods de stekker eruit! praten zal ie! dat doe ik wel hoor, als ik duidelijkheid wil dan krijg ik het ook, je wordt zo behandeld omdat je het toelaat. sta op je strepen en eis duidelijkheid
Wat goed dat je al aan het afvallen bent! Verder krijg ik ook de indruk dat jouw man niet weet dat jij al 100% zeker voor een 4e wil gaan. En dat hij daarom zichzelf in bescherming neemt en steeds wisselt van gedachte. Voor het geval jij van gedachte verandert, snap je? Toch echt een goed gesprek aangaan en er heel duidelijk over zijn. Mannen hebben dat nodig! Vertel gewoon dat je er lang over getwijfeld hebt, maar dat je nu echt zeker bent en dat je graag snel van hem wilt horen hoe hij erover denkt. En leg er kort maar duidelijk bij uit dat je er erg mee in je maag zit (liefst met voorbeelden). Oja, en zorg natuurlijk dat je wel echt zijn aandacht hebt, niet tijdens het tv kijken ofzo. Wat hier goed werkt: "ik wil even 10 minuten met je praten over iets, zullen we even aan de keukentafel zitten? / zullen we even de tv uitdoen?". En je dan ook houden aan de 10 minuten. Succes en ik hoop dat hij er ook voor wil gaan!
Volgens mij hebben jullie beide het niet toe aan een 4de kindje. In dit geval geld zeker de regel; Bij twijfel NIET doen! Het heeft, in mijn ogen, geen enkele zin om jezelf of je partner over te halen tot een zwangerschap. Je gaat er voor of je gaat er niet voor maar niet met allerlei mitsen en maren dan ben je naar mijn idee verkeerd bezig.
Ik snap je opmerking maar ik zal me man nooit overhalen voor nog een zwangerschap. Als hij niet wil dan houd het gewoon op maar dan weet ik wel waar ik aan toe ben. Wil hij er wel voor dan gaan we er gewoon voor. maar op dit moment weet ik dus niet waar ik aan toe ben....
Hij weet wel dat ik echt graag wil. Dat heb ik hem ook verteld maar hij gaat daar dus verder niet op in. Af en toe zegt hij dat ie wel wil tegen mij, maar tegen anderen steeds dat er echt nooit meer een bij komt bij ons. Zelfs als ik er bij sta snap je. Dus ja ik word gewoon heen en weer geslingerd. Misschien wil hij ook wel echt niet meer, en vind ie dat moeilijk om aan mij te vertellen omdat ik wel graag wil. Dat snap ik helemaal maar ik heb liever wel dat ie dat gewoon eerlijk tegen me zegt zodat ik gewoon weet waar ik aan toe ben. En me er bij neer kan leggen. Ik weet nu gewoon niet wat ik moet verwachten. @iedereen bedankt voor de tips. Zal zien dat ik toch vanavond een gesprek met hem kan aangaan over dit onderwerp! Wat er ook uit zal komen k zal me er bij neerleggen, ik zal hem zeker niet dwingen tot nog een kindje, ik wil alleen weten waar ik aan toe ben!
Ik weet nie of hoe dat bij jullie is. Maar wij zeggen ook niet tegen vrienden en familie dat we ooit een tweede willen. mijn zoontje is iets ouder dan jou jongste en iedereen is ervan overtuigd dat ik een trauma aan me bevalling heb dus geen tweede wil en ik laat ze ook lekker in die waan. Zegt je man dit niet gewoon omdat hij dit iets tussen jullie vind. dus tegen jou eerlijk is maar het niet nodig vind dat iedereen dit weet?????
Ja dat kan best. Maar wij zeggen het ook niet tegen familie want die zien het al helemaal niet zitten....Die vinden ons gezin nu wel groot genoeg omdat zij allemaal maar 2 kinderen hebben mogen wij er ook niet meer hebben Maar soms dan zijn we ergens en dan komen de kinderen ergens mee aanzetten of zien ze iets voor baby's en dan zegt iemand oh die hebben jullie toch niet meer nodig, jullie hebben geen baby's meer. En dan zegt me man gewoon; en die komen er ook nooit meer in ons huis. Snap je? Vandaar die opmerkingen, maar goed ik zal proberen vanavond een gesprek met hem aan te knopen........