Hoi meiden, Wat ik hier nu mee wil bereiken, weet ik niet zo goed, maar ik moet mijn hart weer even luchten. Mijn moeder is zoals een aantal al weten, compleet de weg kwijt. Ze lijdt dus inderdaad aan psychoses, blijkt nu. De hele wereld is tegen haar, en dat is dat. Ze heeft al een tijd geen hulp meer omdat ze er van overtuigd is dat de hulpverleners in het complot zitten. Mijn stiefvader is inmiddels met hulpverleners in gesprek om haar gedwongen op te laten nemen. Mijn moeder stuurde al sms'jes, vage telefoontjes etc. Maar 1,5 week terug stond ze ineens onverwachts voor de deur. Met een lege, dode blik in haar ogen, waar ik toch echt een beetje bang van werd. Ze was/is in de veronderstelling dat ze hoofdluis heeft. Al weken is ze elke dag aan het wassen, stofzuigen, haren wassen enz. Ik krijg telefoontjes met de vraag of ik heel zeker weet dat ze geen hoofdluis heeft, want ze durft niet meer naar de winkel of naar school van mijn broertjes. Ze loopt zomaar naar de buren toe met haar verhaal, ze praat erover met de caissière en noem maar op. De grens is zoek.. Nu hoor ik van mijn broer dat ze foto's heeft gestuurd van zichzelf, met een kaalgeschoren hoofd. Ik schrok hier zó van. Het is dat ik mijn vriend heb, die me keer op keer weet te overtuigen dat ik een grens moet stellen voor mezelf. En dat lukt...hoe dubbel het ook voelt, ik 'zie' me mijn moeder anders dan normaal. Als ik er nl. echt over na ga denken, jank ik mijn ogen uit m'n kop. Echt...wat is er met mijn lieve moeder gebeurd? Ik zoek steeds afleiding om er niet aan te denken, maar het houdt me onbewust wel bezig. Ze is overdag helemaal alleen thuis, volledig in de knoop met zichzelf.. Tegelijkertijd schrik ik van elke auto die langsrijdt, omdat ik 'bang' ben dat ze voor de deur staat. Ik voel me niet prettig om alleen met haar te zijn.. Inmiddels heb ik besloten, om haar niet langs te laten komen, zodra de baby geboren is. Dit zal zo een zware lading leggen op de kraamperiode, en bovendien wil ik niet dat mij dochter haar zo ziet. Ze heeft al heel goed door dat oma 'een beetje raar doet'. Wat moet ik hier nu mee? Ik voel me zó egoïstisch om die knop om te schakelen, maar tegelijkertijd kan ik gewoon echt niet anders. Ik ben er anders te emotioneel onder. Ik hoop in ieder geval dat het lukt om haar binnenkort opgenomen te krijgen. Ze heeft hulp nodig, want dit verdient ze niet. Niet naar alles wat ze al heeft meegemaakt...
even een hele dikke knuff voor je, t is niet niks heb verder niet veel advies voor je, ja idd trek een grens en denk aan jezelf, maar weet ook dat dat heel makkelijk gezegd is, want het is en blijft je moeder
Heftig meid!! Lijkt me ook angstig als mijn moeder zo zou worden. Ik kan me heel goed voorstellen dat je afstand hebt genomen. Kan de crisisdienst niet worden ingeschakeld want dit is toch behoorlijk extreem allemaal. Sterkte meid met alles!!
jeetje wat pittig! ook niet zoveel tips ofzo maar wel een dikke knuff! sterkte! kan je hulp regelen/zoeken voor je moeder, zoals ik t lees heeft ze dit heel hard nodig namelijk...
Jeej heftig hoor! Hoop inderdaad ook dat de gedwongen opname snel rond is. Ze is nu een gevaar voor haarzelf en straks wellicht ook haar omgeving. Niet fijn maar wel een hele geruststelling als je weet dat er op haat gelet word. Hoop dat ze snel hulp krijgt en jij toch kan genieten van een rustige kraamtijd!
Ja ik heb begrepen dat mij stiefvader bezig is om haar opgenomen te krijgen. Maar hoeveel tijd daarover heen gaat weet ik niet..
ik kan je helaas geen advies geven meid, wel dat ik weet hoe het voelt als een ouder compleet de weg kwijtraakt en de machteloosheid die je dan voelt. Wil je heel veel sterkte wensen.
Wat ellendig zeg! Waarom neemt je geen contact met je stiefvader op? Kan je misschien ondersteunen in het regelen van een opname. Die is zo te horen wel nodig inderdaad. Groot gelijk dat je niet alleen met haar wilt zijn. Niet gezond voor dochter inderdaad. En zelf ben je daar op dit moment op alle vlakken ook te kwetsbaar voor, hoogzwanger en emotioneel gezien bedoel ik dus Sterkte!!
wat vreselijk voor j. Psychoses zijn afschuwelijk om mee te maken laat staan met je moeder!! En opnemen gebeurd niet als iemand niet wil. Erg hoor, sterkte!!
Wel als je een gevaar voor je zelf of je omgeving bent. Maar makkelijk om dit regelen is het niet nee
O ja? Dan moet dat wel heel duidelijk zijn denk ik. Was bij ons iig niet zo maar dat waren meer dreigingen.
Ik lees al een tijdje jouw berichtjes. Ik herken zoveel in wat je schrijft. Heb in hetzelfde schuitje gezeten en eigenlijk nog met mijn zus. Heel goed dat je voor jezelf kiest, is niet makkelijk, ik weet het maar wel heel hard nodig. Zet door met die gedwongen opname, helaas bij mijn zus ook nodig geweest. Als je ze mee heb dan wordt ze zelfs vandaag nog opgenomen. Hier is dat ook via de crisisdienst gegaan.
is er acuut gevaar? Dwz binnen nu en pak 'em beet 24 uur voor zich zelf of de samenleving? Laat je stiefvader dan via de huisartsenpost de crisisdienst van de GGZ bellen. Misschien dat ze een IBS kunnen afgeven indien het gevaar reeel is. Van daar uit kunnen ze verder kijken/handelen, maar dan is ze in ieder geval gedwongen even uit de situatie gehaald. Hoe oud zijn je broertjes?
Hoe hebben jullie dit toen aangepakt? Ik zie haar inderdaad het liefst zo snel mogelijk opgenomen worden, zodat ze de hulp krijgt die ze nodig heeft. Ik heb al meerdere keren contact gehad met stiefvader. Hij zou me op de hoogte houden, maar ik heb het idee dat hij me, voor mijn bestwil, er buiten wil houden. Alleen nu hoor ik dit dus via mijn broer. Ik ga vanavond zelf maar weer even bellen..
Ja moet via de crisisdienst van de plaatselijke GGZ. Een psychiater beoordeelt en kan een IBS aan vragen. De kan later evt verlengt worden door een Rechterlijke Machtiging. Het 'helpt' natuurlijk iets als er al een diagnose en dossier uit het verleden bekend is. Maar moeizaam blijft het hoor, want 'een gevaar zijn' is een ruim begrip en zelfbeschikkingsrecht van mensen wordt erg belangrijk gevonden ( gelukkig maar ook mega frustrerend als je ziet een geliefde niet meer de verantwoordelijkheid voor zichzelf kan dragen)
Dat is het punt inderdaad. Behalve heel extreme dingen te zeggen en te doen, is er niet iets wat duidelijk een teken van gevaar is. Het enige wat ik wel weet is dat ze ca. 1,5 maand geleden agressief naar stiefvader en de hond is geweest, en dat ze m'n broertjes heeft gezegd, het huis uit te moeten.. Maar voor mij is het duidelijk dat ze het hele besef kwijt is, van wat wel en niet kan. Ze lijkt compleet onvoorspelbaar. Dagelijks komt de gedachte in me op dat ze in een moment van verstandverbijstering, zichzelf, mijn broertjes of stiefvader iets aandoet.. Ik heb mij stiefvader al gevraagd om alsjeblieft m'n broertjes bij ons te laten. Maar dat zal m'n moeder nooit toelaten..dat houdt hem tegen. Anders hadden ze hier naar alle waarschijnlijkheid als gezeten. Broertjes zijn (pas) 10 en 11..
Dat is het moeilijke als er geen acuut gevaar dreigt. Mogelijk lukt het wel om een RM te krijgen, al zijn ze daar ook erg strikt in als het gaat om gevaarscriteria. Je broertjes zijn wel erg jong idd om in deze situatie te blijven zitten. Pffff!