Ik ben leerkracht in het basisonderwijs en heb ook een aantal verdiepende vervolgstudies gedaan, redelijk onderlegd dus. Ik geloof alleen sowieso niet in één visie, stroming of aanpak dus ik voed ook lekker pragmatisch op. Daarnaast heeft kindlief ook een vader met weer zijn eigen opvattingen (waar niks mis mee is) dus soms vind je een compromis. Ik merk dat ik vooral veel dingen uit mijn eigen opvoeding 'gebruik', dingen die mijn ouders vroeger zeiden, gewoontes die we hadden etc. Hoewel ik sommige als kind belachelijk vond. In andere dingen ben ik toch anders omdat ik er meer van weet of wat over gelezen heb. Ik merk wel dat ik als juf nu beter in kan schatten hoe iets op een ouder overkomt en andersom ook. Ik gebruik soms wel een beetje mijn achtergrond, niet zozeer in het opvoeden wat betreft normen en waarden, maar wel om de ontwikkeling te stimuleren.... Dingetjes laten benoemen enzo voor de woordenschat, heb de neiging speelgoed zoals puzzels te kopen omdat ik vind dat mijn dochter toe is aan een nieuwe uitdaging omdat ze de puzzels die ze heeft al te makkelijk vind... Dan merk ik dat ik vind dat ik haar die uitdaging moet bieden, terwijl dat natuurlijk wel een beetje schoolse manier van doen is. Vriend snapt dat ook niet altijd (ze heeft toch genoeg? Ja maar...deze nog niet...) en ook let ik wel op dat ze speelgoed heeft voor alle ontwikkelingsgebieden (motorisch, cognitief, sociaal) maar let ook wel op dat het niet doorschiet, ze hoeft bijv echt niet elke dag te puzzelen of boekjes te lezen, toevallig vindt ze het wel heel leuk. Maar ik ben ook wel van het zelf laten ontdekken, speelgoed is wat mij betreft niet specifiek voor één doel bestemd, als een kind er iets anders mee wil prima.
Je ziet hier duidelijk het verschil in reacties tussen de dames die al mama zijn en de dames die nog mama moeten worden. En dit klopt ook wel, want je weet echt niet hoe het is om mama te zijn, totdat je een eigen kindje hebt!!! Ook een stiefkind is niet hetzelfde. Gelukkig gaat het gevoel straks ook meespelen bij de (nu nog) aanstaande mama's. Vind dat het nu soms wel erg praktisch wordt benaderd allemaal... Ikzelf heb van te voren nooit zo nagedacht over de hele opvoeding. Over wat voor visie ik had voor mijn kind en de toekomst. Ik ben er open ingestapt en daar ben ik enorm blij mee! Op deze manier kan je ook niet teleurgesteld zijn als dingen toch anders lopen dan jij van te voren uit hebt zitten denken. Wij hebben dan ook vanaf dag 1 alleen maar genoten van ons prachtige meisje!!! Onze dochter van net 3 jaar heeft in april de diagnose 'klassiek autisme' gekregen en ik zag vanaf dat ze 1.5 jaar was al, dat ze 'anders was dan anderen'. Hier heb ik geen opleiding voor nodig gehad, puur mijn moeder instinct. Na een tijdje zag de omgeving (familie, crèche leidsters) wat ik zag en werd het (afwijkende) gedrag ook steeds duidelijker. Heb het een en ander via Google opgezocht en al snel kwam ik uit op (een vorm van) autisme. Heb dit ook geopperd bij de crèche, tijdens een evaluatie gesprek. Zij begrepen mijn redenatie en hebben geholpen om diagnostiek en hulp in gang te zetten. Inmiddels zijn we bijna een half jaar verder en krijgen we begeleiding om onze dochter zo goed mogelijk te laten ontwikkelen. Ook is er dus een officiële diagnose, wat fijn is als je bepaalde dingen / hulp wil bereiken. Ik ben zo blij dat ik niet van te voren een 'perfect plaatje' in mijn hoofd had. Ik wilde graag een baby en hoe die zich zou ontwikkelen en hoe ik die zou opvoeden, dat zou ik wel zien als het zover was. Wij genieten dagelijks enorm en voelen ons zeer gezegend met ons bijzondere meisje! Voor het kindje in mijn buik wil ik net zo zijn als ik nu ben, een moeder die handelt naar haar gevoel en haar gezonde verstand gebruikt waar nodig.
Ja het is inderdaad onvermijdelijk dat alles veranderd als je een eigen kindje hebt. Ik denk dat het verschil is met ouders zonder pedagogische achtergrond, dat ze vaak een bepaalde opvoeding hanteren maar er geen woorden aan geven. Het lijkt me dat je onbewust of bewust kiest voor een bepaalde opvoedingsvorm (democratisch, autoritait, laissez-faire). Het lijkt alsof we er praktisch tegen aan kijken maar eigenlijk geven we alleen woorden aan wat er in de alledaagse praktijk al gebeurd. En natuurlijk ga ik mijn kindje niet opvoeden alsof ik in een instelling werk absoluut niet. Maar ik ben me wel bewust van mijn achtergrond en opvoeding en wat ik hier van wil meenemen of juist niet.
het is trouwens wel zo dat ik bepaalde technieken/overtuigingen bewust gebruik in de opvoeding van onze zoon. Een voorbeeld daarvan dat we zoveel mogelijk proberen te benoemen wat we wel graag van hem zien, ipv 'stop hiermee', 'doe .. niet' etc.. Daar kunnen kinderen (en zelfs volwassenen) weinig mee, aangezien je dat moet 'raden' wat wel gewenst gedrag is. En we geven heel veel complimentjes. Daarnaast wat ik hier ook al eerder las, wij dreigen weinig tot niet. Maar als we een consequentie in het vooruitzicht stellen als zl niet luistert, en hij luistert daarna nogmaals niet dan voeren we de consequentie ook direct uit. Dus op die manier neem ik wel wat mee van mijn werk als ontwikkelingspsycholog..maar het is niet zo dat ik dit bewust vanwege de theorie, maar omdat het in m'n hart goed voelt om het zo te doen.
Daar heb je gelijk in! Vooraf wist ik bijvoorbeeld al wel dat ik niet zo´n boze en gefrustreerde mama wilde worden, zoals ik ze helaas vaak genoeg om me heen zie. Positief mijn kind benaderen leek mij vooraf al veel fijner en beter, voor beide partijen. Ook hou ik niet van gelijk dreigen of straffen, als het maar om iets kleins gaat. Voor mijn gevoel heeft dit totaal geen zin. En ik geef bij onze dochter inderdaad aan welk gedrag ik wel wil zien, ipv alleen maar zeggen dat iets niet mag. ... Heb ik warempel toch een soort van opvoed visie
Ik ben zelf orthopedagoog maar ook ik heb eigenlijk helemaal niet nagedacht over hoe we het gaan 'aanpakken'. Straks ga ik gewoon mijn instinct volgen. Als ik in moet grijpen in gezinssituaties, is dat omdat er al iets mis gegaan is gegaan. Dan kunnen theorieën een aanknopingspunt zijn voor de adviezen die ik geef. De meeste ouders doen het gewoon kei goed als ze hun gevoel volgen.