Dames van de pufklas uit Zoetermeer

Hallo Dames,

Wat fijn, weer een stuitligging minder!!!! Duimen dat hij goed blijft liggen! Helaas aan deze kant weer een stuitligging, of eigenlijk dwarsligging erbij. Ontzettend balen, werkt het aanstekelijk in onze pufgroep? De kleine van ons heeft altijd mooi met zijn hoofdje naar beneden gelegen, maar gisteren bij de verloskundige bleek hij ineens dwars te liggen, hoofdje rechts en billen links. Met 35 weken hoopte ik gisteren dat hij goed ingedaald zou zijn. Hopelijk vindt hij zelf de weg terug met zijn hoofdje naar beneden. Maandag controle bij de verloskundige om te kijken of hij goed ligt, anders helaas richting ziekenhuis. Dat wordt duimen komende dagen!!!

Verder nog nieuwtjes of bevallingen in de groep??
Groetjes Marlinde

 

Gelukkig is de kleine weer met zijn hoofdje naar beneden gaan liggen
Hij heeft alleen nog wel ruimte en is nog niet goed ingedaald! Nu maar hopen dat hij zo blijft liggen!!

Leuk he, babykamertje helemaal in orde maken?!!
Geniet van de laatste weken/dagen van de zwangerschap allemaal!

 

Ha dames,

Ik ben 17 januari bevallen van dochter Phebe! Je spreekt het uit op zijn Nederlands, dus 'Feebe'.
Het was wel een pittige bevalling die uiteindelijk een keizersnede is geworden.
Ik had al een paar weken een hoge bloeddruk, maar niet heel hoog en zonder verdere klachten. Maar de dag na onze laatste gym had ik ook eiwitten in mijn urine en ben ik doorgestuurd naar de gyn. Daar bleek na bloedonderzoek dat ik zwangerschapsvergiftiging had. Niet zo een zware gelukkig. Omdat ik al bijna uitgerekend was, en er voor de baby dus geen noodzaak meer was om te blijven zitten zijn ze met 40 weken gaan inleiden. Alleen de ontsluiting vorderde niet, mijn vliezen braken wel heel snel waarna ze weeënopwekkers zijn gestart waarop ik hele zware weeën kreeg, alleen nog steeds geen verdere ontsluiting. Phebe reageerde ook niet goed op de opwekkers, de weeën waren te zwaar voor haar, dus die opwekkers zijn weer gestopt. Uiteindelijk is de ontsluiting door de nacht heen niet verder dan 3 cm gekomen en toen kreeg ik hoge koorts, dus moesten ze een spoedkeizersnede doen. Phebe en ik hebben daarna allebei een aantal dagen antibiotica over het infuus gehad, en zijn nu afgelopen zaterdag thuis gekomen.

Al met al dus een pittige start, maar gelukkig gaat het met ons allebei nu heel goed!!

 

Hoi Shelly (en de rest),

Gefeliciteerd met de geboorte van jullie dochter! Inderdaad mooie naam!

Marlinde: Gelukkig dat de kleine nu al verstandig is geweest en weer teruggedraaid is. Dat wordt vast een slim kind (hihi).

Mieke: Leuk om zo'n overzicht te zien van iedereen die al bevallen is. En de lijst wordt langer en langer..

Gisteren was ik bij de vk voor de wekelijkse controle. Dat stelt nu eigenlijk niet zoveel meer voor. Ze schatten zijn geboortegewicht nu op ongeveer 3200 gram. Dus da's een mooi gewicht. Tja...nu wachten tot hij zich aandient.
Ik ga deze week nog naar de kapper. En ik merkte dat ik nog een thermometer nodig had (je schijnt er twee te moeten hebben). Nou...daar heb ik nu alle tijd voor om dat te kopen.
Waarvoor heb je trouwens een borsteltje nodig? Hij zal toch niet echt veel haar hebben. Wat is jullie ervaring? (voor degenen die al een telgje hebben lopen)

Verder vandaag adresstickers voor de geboortekaartjes uittypen en lekker achter elkaar afleveringen van Desperate Housewives kijken. Lichamelijk ben ik nog wel in orde. Ik slaap alleen niet meer in een keer door (beetje last van heupen als ik te lang op mijn zij lig). Maar dan blijf ik 's-ochtends wat langer liggen en dan komt het goed. Ook lopen gaat niet zo snel meer (ook weer logisch, lijkt me).

Tot de volgende keer!

Groetjes,

Rianne

 

Hallo allemaal,

@ shelly gefeliciteerd met jullie dochter, mooie naam.

Ik ben gister bevallen van een zoon. Hij heet niek is 3500 gram en50 cm. Ik wist al dat hij in een stuit lag, maar omdat het een onvolkomen stuit was, had ik voor een natuurlijke bevalling gekozen. Op 25-01-2012 braken me vliezen om half 10. Om half 11 waren we in het ziekenhuis en om 11 uur begonnen de weeeen. Ging vrij snel, had om half 4 al 8 cm ontsluiting. Alleen bleek dat de kleine man niet meer met zijn billen lag ingedaald. Dus de gyn voelde voetjes en de navelstreng. Omdat dit teveel risico was, is hij uiteindelijk toch geboren via keizersnede.

Maar verder gaat alles goed en mogen wij, zoals het er nu uitziet. Morgen naar huis...

Dames die nog moeten bevallen, strekte en de rest lekker genieten !

Groetjes mariska

 

Hallo allemaal,

He, wat goed nieuws, van harte gefeliciteerd met jullie kleintjes! Wel wat hefige verhalen, zeg. Fijn dat het allemaal goed afgelopen is bij jullie. Hopelijk zijn jullie (moeders en kindjes en vaders natuurlijk) er allemaal weer gauw bovenop! Wel lekker uitrusten, he.

Vandaag is mijn uitgerekende datum, we zullen zien of de kleine zich nu snel aandient. Ik weet nog van de zwangerschap van Quinta (5 dagen na de uitgerekende datum bevallen) dat ik de dagen na de uitgerekende datum wel mentaal zwaar vond. Ik hoop dat dat nu minder is.

Succes iedereen die nog moet bevallen!

Groeten, Cynthia

 

@ Mariska: Gefeliciteerd met jullie zoon! Leuk hoor, zo zijn er al een heleboel baby's geboren!

Hierbij twee fotootjes van Phebe!

 

Hoi allemaal,

Chelly: Wat een lief meisje! En wat kijkt ze wijs de wereld in zeg!

Cynthia: Ben benieuwd hoe het gaat. We zijn al weer drie dagen na je uitgerekende datum.

Mieke: Vervelend dat je klachten toenemen. Geniet van alle afleveringen Grey's Anatomy! Heerlijk is dat, ze achter elkaar kijken!
Je schreef dat het Ans haar grote dag is? Ik dacht dat ze 13 feb. een keizersnede kreeg, maar kennelijk is dat achterhaald...Worden ze vandaag gehaald?

Ik merk trouwens dat ik wel een kort lontje krijg. Hebben jullie hier ook last van?

Groetjes en tot mailens,

Rianne

 

@ Rianne: Dat had ik ook wel op het einde hoor! Soms had ik het zelf niet eens door, maar dan zei mijn man het

@ Cynthia: Spannend inderdaad, ben benieuwd wanneer je bevalt.

@ Mieke: Dat is balen zeg... Dan wegen de laatste loodjes wel heel zwaar, zeker als je er al zo lang last van hebt. Succes!

 

"Even" een reactie van mijn kant. Het heeft even geduurd voordat ik hier weer wat plaats, maar het hele gebeuren rond mijn pre eclampsie, bevalling en ziekenhuis verblijf is me toch niet in de koude kleren gaan zitten.

Maar eerst wil ik alle meiden die inmiddels bevallen zijn feliciteren met hun zoon en/of dochter! Zoals ik lees is het ook niet voor iedereen een makkelijke bevalling geweest.

Voor de meiden die nog moeten bevallen heel veel succes gewenst en plaats maar lekker veel berichtjes over wat jullie doen tijdens het verlof. Kan ik via jullie verhalen nog een beetje meekrijgen hoe dat is
Ben nu zelf ook wel aan het genieten van het thuis zijn, maar hou eigenlijk weinig tijd over tussen alle voedingen, het kolven en het huishouden door.

Ik had nog beloofd uitgebreider te vertellen hoe het bij ons gegaan is, dus hier komt het verhaal:

Toen ik 28 wk was was de bloeddruk bij controle bij de vk erg hoog. De onderdruk was al rond de 93. Ik heb toen direct twee dagen bedrust voorgeschreven gekregen en moest toen terugkomen om te kiijken of die rust wat met de bloeddruk deed en moest ook urine meenemen. Nou met de bloeddruk deed die rust niets, hij is alleen maar hoger geworden. Gelukkig was de urine schoon. Daarom overgedragen naar de gyn. Moest direct van de vk door naar het LLZ voor een CTG en een automatische bloeddruk meting. (Tijdens de CTG een half uur lang ook een manchet om waarbij de bloeddruk elke 5 min gemeten werd). Daar kwam uit dat met de beeb alles in orde was, maar de bloeddruk te hoog. Met medicijnen voor de bloeddruk en een afspraak voor over een week naar huis gestuurd.

Een week later terug voor CTG en controle en de bloeddruk was nog steeds hoog. De medicijnen zijn verhoogd, maar met de beeb, urine en bloed nog steeds alles ok.
Zo zijn we eigenlijk een tijd doorgegaan tot de afspraak op 2 dec. Nadat er een CTG is gemaakt en ik daarmee naar de gyn ging, heeft hij maar meteen het slechte nieuws gebracht. Ik mocht niet meer naar huis. Dat was enorm schrikken! Ik had er wel rekening mee gehouden dat ik moest stoppen met werken, maar opname was nog niet bij me opgekomen.

Tijdens mijn opname aan een hele rits pillen voor de bloeddruk gezet en ze zijn ook meteen begonnen om medicijnen via infusen te geven. Ook hebben ze uit voorzorg cortisonen ingespoten voor de longrijping.
Ondanks al die medicijnen konden ze de bloeddruk niet goed omlaag krijgen, dus was er 7 dec besloten om te gaan inleiden. Veel is daar niet van gekomen (uiteindelijk zijn er maar 2 pillen ingebracht), want in de nachtelijke CTG van 7 op 8 dec was de hartslag van Naomi gegaald naar 70! Er bleef maar één optie over en dat was dat ze meteen gehaald werd. Na dat besluit was de gyn, de kinderarts en mijn vriend binnen 10 min aanwezig (ik wil niet weten hoe hard iedereen gereden heeft) en 20 min later lag ik al op de tafel in de OK.
Na drie pogingen om een ruggenprik te zetten die allemaal mislukten doordat ik zoveel vocht vast hield (inmiddels woog ik 110 kg) kreeg ik volledige narcose.
Binnen de korste keren was Naomi gehaald, maar had helaas een Apgar score van 0 . Ze moest dus gereanimeerd en beademd worden, maar gelukkig was na 10 min de score al 7.

Twee uur later werd ik op de verkoeverkamer wakker en kreeg ik te horen dat ik een dochter had (we wisten het gesacht namelijk niet) en niet veel later werd ik naar haar toe gereden en mocht ik met mijn hand de couveuse in om haar even aan te raken. Wat een klein popje was het ook! Maar 1935 gram. En daar lag ze dan met allemaal infusen en slangen en plakkers voor de monitor.
Ik zelf was nog behoorlijk ziek en moest ook bijkomen van de operatie, maar gelukkig hebben ze de volgende avond Naomi met couveuse en al naar me toe gereden en mocht ik voor het eerst met haar buidelen

De dagen erna werd ik 2x per dag met bed en al naar haar toegereden om met haar te buidelen. Helaas ging het met ons tweetjes niet beter, maar juist slechter. Naomi kon niet poepen ondanks herhaaldelijke klisma's en daardoor bleef er ook teveel voeding in haar maag achter. In een week tijd is ze afgevallen naar 1600 gram. Bij mij ging de bloeddruk niet omlaag, maar omhoog. Op de afdeling VK konden ze toen niets meer voor mij doen en ben ik zelfs overgebracht naar de IC. Daar ging het ook niet eht goed. Ik heb een dag gehad dat mijn bloedruk niet onder de 200/120 wilde zakken. Daarnaast had ik zoveel last van de medicijnen die door de infusen gingen dat ik in beide handen en in de armen zeer pijnlijke aderontstekingen had. Uiteindelijk zijn de infusen er uit gehaald en kreeg ik een diepe lijn in mijn hals.

Omdat het met Naomi niet goed ging is besloten haar over te plaatsen naar het Sophia. Ik moest in het LLZ achterblijven en mocht zelf pas naar het Sophia als ik van mijnmedicijnen via het infuus af was. Dat duurde anderhalve dag en toen ben ik ook overgebracht, maar kon toen niet meteen naar de NICU om Naomi te zien. DAt kon helaas pas de volgende ochtend. Dat waren wel twee lange dagen zonder haar.

Gelukkig ging het in Roterdam met ons beiden een stuk beter. Ik kon na een halve dag al naar de gewone kraamafdeling en Naomi was na een aantal dagen ook al van de monitoren gehaald en lag eigenlijk te wachten op een plekje op de medium care. Ook al had ze nog steeds niet vanuit zichzelf ontlasting gehad. Uiteindelijk heeft ze een klisma gekregen wat uit 50% oliijfolie bestond en uiteindelijk ging ze daarop goed poepen en kon ze het vervolgens ook uit zichzelf.

Op 19 dec werd ik ontslagen uit het Sophia en een paar dagen later mocht Naomi ook weer terug naar het LLZ. En vanaf toen is het echt hard gegaan. Na 2 dagen mocht ze uit de couveuse en in een wieg (warmtebedje heeft ze meteen overgeslagen ) en op 1e kerstdag had ze voor het eerst een volledige voeding uit de fles gedronken. Toen zijn we gaan afbouwen met de voedingen via de maagsonde en steeds meer met de fles aanbieden. 30 dec mocht ze mee naar huis nadat ze al 2 dagen alle voedingen zelf dronk, inmiddels ook meer dan 36 weken was en boven de 2 kg qua gewicht zat. Dat zijn de minimale vereisten om naar huis te mogen.

Inmiddels hebben we onze draai wel gevonden en zijn we fysiek aangesterkt. Nu kan ik alles wat is gebeurd ook een plekje geven. Daarom ook dit lange verhaal. Het is een stuk van mijn verwerking, want het is allemaal compleet anders gegaan dan ik me had voorgesteld en gehoopt.

Hier nog twee fotootjes van Naomi. De eerste is ze een dag oud en de tweede is van vorige week

 

Wat lief Mieke! Het zijn inderdaad wel heftige weken geweest. Zelf had ik dat op dat moment niet zo in de gaten, want je bent toch ook zelf erg ziek en focust je ook voornamelijk op je eigen herstel. Eenmaal zelf thuis, dan kom je in een ritme van 2x per dag naar het ziekenhuis en daarnaast nog de laatste spullen aanschaffen en het kamertje in orde maken, want aan de laatste puntjes op de i waren we niet toegekomen. Nu de rust er is, besef ik pas wat er allemaal gebeurd is. Soms met behulp van de dagboeken/schriftjes die de verpleging voor Naomi en mij heeft bijgehouden.

Maar nu zijn we heerlijk thuis en genieten we ook volop van ons gezinnetje

Inderdaad wel een heftig verhaal van Ans. Gelukkig gaat het nu beter. Hopelijk mogen de kleintjes snel naar huis. Mijn duimen draaien in ieder geval