Sinds enkele jaren heb ik iemand leren kennen die in de loop der tijd een goede vriendin is geworden. Ze is heel erg aardig en we hebben veel overeenkomsten. We hebben elke week wel even contact via mail./app en laten iets horen als de ander iets belangrijks heeft enz. Ook gaan we regelmatig samen ergens naar toe wat altijd gezellig is. Ik ben getrouwd en heb een zoontje van 3 jaar. Zij is ook getrouwd maar zij kan helaas geen kinderen krijgen. Ze had dat wel heel graag gewild. Voordat mijn zoontje geboren werd heeft ze me vaak verteld dat ze het moeilijk vond als vriendinnen met kinderen alleen maar over hun kinderen praten. Dat ze daar best verdrietig om was. Na de geboorte van mijn zoontje heb ik hier altijd op gelet. Ik had er ook rekening mee gehouden dat het contact minder zou worden omdat ze het wellicht moeilijk vond om dat wij nu ook een kindje hebben. Maar dat is helemaal niet zo. Ze heeft zelf aangeboden om op te passen als het eens nodig is. Af en toe past zij op en mijn zoontje is gek op haar. Ik heb het er nog eens met haar over gehad of ze vindt dat ik ook te veel over mijn zoontje praat, maar ze gaf aan dat ze dat bij mij juist helemaal niet heeft. Dat ze met mij ook over veel andere dingen kan praten en dat ik niet alleen maar over mijn zoontje praat. Verder informeert ze altijd hoe het met hem gaat enz. Ook heel aardig allemaal. Soms gaan we met zn 3en iets doen, het lijkt dat ze dat leuk vindt en niet dat ze er verdrietig wordt. Nu is het zo dat ze heel erg vaak iets mee neemt voor mijn zoontje. Hij heeft echt al heel veel cadeautjes van haar gehad, De laatste tijd gaat ze ook steeds meer voor mij doen. Als we samen ergens heen gaan zegt ze vaak dat zij het wel betaald, dat ik het van haar krijgt. Ik zeg dan dat dat niet hoeft,maar ze houdt dan toch vol. Ze zegt dan dat ik altijd aardig voor haar ben en er voor haar ben enz. Ik koop dan regelmatig ook iets voor haar omdat het echt te veel is wat ze allemaal geeft. Ik heb ook al echt heel veel van haar gekregen. Wat echt niet hoeft van mij. Ik voel me er altijd een beetje bezwaard onder. Ik weet niet zo goed wat ik ervan moet denken. Het is een hele aardige meid, is echt betrokken bij ons, en ze heeft echt nog nooit iets verkeerds gezegd of zo. Maar omdat ze zoveel geeft vraag ik me af of dat wel helemaal goed is. Hebben jullie dit ook weleens gehad?
Tja, sommige mensen doen dat gewoon! Zo lang ze normaal blijft doen en geen tegenprestaties verwacht of zo, zou ik me er niet zo druk over maken. Anders een keer een lief kaartje geven waar je op zet dat het heel erg lief is maar dat het niet hoeft en haar gezelschap ook genoeg is?
Echt gewoon vind ik het ook niet, het hoort in balans te zijn. Sommige mensen claimen iemand met cadeau's (ervaring mee). Dat je eigenlijk continu dankbaar moet zijn, dat wil je ook niet! Misschien eens bespreken met haar hoe ze zich voelt, of het goed gaat.
Hoe claim je iemand met cadeaus? Ik heb zelf niet het idee dat ik continue dankbaar moet zijn. Zo voel ik dat niet. Ik heb dan eerder het idee dat ze mijn zoontje een beetje als haar zoontje ziet of zo. Maar ik weet niet of ik dit goed zie. Ze zegt nooit iets verkeerds of zo. Neemt ook niet mijn plaats in of zo. Bemoeit zich ook nooit met de opvoeding enz. Ze doet niets verkeerds. Ik weet het gewoon niet zo goed. Het is inderdaad niet in balans daarom vraag ik hier even wat anderen hiervan vinden.
Ze lijkt mij gewoon super lief! Ik denk dat ik ook zo zou zijn als een vriendin een kindje zou hebben en ik niet. Ik ben een persoon die heel erg attent is en van verwennen hou ZONDER daar iets van terug te verwachten. Ik neem zo goed als altijd iets mee voor een kindje van de ander als ik daar op bezoek ga, heb zelf ook een kind. Zegt denk ik dus meer over hoe je als persoon bent. Het moet natuurlijk niet ongemakkelijk gaan worden of je moet je ook niet gedwongen voelen dit terug te doen. Ze geeft ook zelf aan dat je er altijd voor haar bent, dit is haar manier om je te bedanken.
Is je zoontje het kind wat het dichtst bij haar staat? Of heeft ze neefjes of nichtjes die ook dichtbij haar staan? Als ik het lees heb ik niet het idee dat je er zelf een vervelende/claimend gevoel bij krijgt. Ik denk dat je vriendin haar zorgzaamheid en moedergevoelens kwijt kan bij je zoontje en dat ze veel om hem geeft. Ik heb een vriendin die geen kinderen kan krijgen, haar zus heeft 2 kinderen, als mijn vriendin over die kinderen praat is het net of het haar eigen kinderen zijn (maar ook niet op een vervelende manier). Dichterbij dan dat zal ze nooit bij een kind komen, ik denk dat dat bij jouw vriendin ook zo is. Zolang het voor jullie goed voelt zou ik het zo laten, wordt het te claimend, dan vind ik het wat anders.
Klinkt als een hele lieve dierbare vriendin. Als ik met m'n vriendin weg ben dan bied ik ook vaak aan om te betalen en het volgende moment bied zij het een aantal keer aan. Ze neemt ook regelmatig iets voor m'n zoontje mee, super lief vind ik dat! Ze weet ook dat ik altijd voor haar klaar sta, ze hoeft maar te bellen en ik spring in de auto, andersom het zelfde.
Ik denk ook dat ze haar zorgzaamheid en moedergevoelens kwijt kan bij ons zoontje. Zou goed kunnen dat ze dat fijn vindt en daarom die cadeaus enz aan ons geeft. Ze heeft wel neefjes/nichtjes maar ziet die nu minder vaak omdat ze ouder worden. Ook hebben ze vrienden waar ze ook weleens met de kinderen iets doen/dagje weg/logeren enz. Ik vind haar ook echt superaardig voor ons en heb er inderdaad geen claimend gevoel bij. Maar ik vond/vind het wel erg veel wbt cadeaus/dingen geven. Door de reacties denk ik dat het is omdat ze dicht bij ons zoontje staat.
Ik denk ook dat het niet verkeerd bedoeld is. Ik heb ook een vriendin die het leuk vind om iets te geven als ik iets voor haar gedaan heb wat ik persoonlijk zie als vanzelfsprekends. We zijn een tijdje collega's geweest en omdat ze beest dichtbij woonde haalde ik haar vaak op met de auto zodat ze niet de fiets hoefde. We werkten dan toch dezelfde tijden dus voor mij een kleine moeite om haar mee te laten rijden. Zij wilde altijd graag wat terug geven voor mijn moeite en ik heb daar erg aan moeten wennen. Maar na een tijdje ben ik het zo gaan zien, ik vind het fijn om dit of dat voor haar te doen en zij vind het fijn om wat terug te geven als dank ook al vind ik dat niet nodig. Dus misschien is dat gewoon wat het is. Zij laat graag in cadeautjes zien hoeveel ze om jullie geeft.
Ik denk dat ze het enorm waardeerd dat jij zoveel rekening met haar houd. Tegenwoordig zijn er best veel egoïsten en denk dat ze uit vriendschappelijke liefde dit voor jullie doet.
Lief toch juist! Ik heb ook een vriendin die zelf geen kinderen heeft maar die van mij echt tot op het bot verwend. De kinderen vinden haar geweldig en het is altijd feest als ze er is. Heb er nooit wat achter gezocht.
Hoi, ik ben zo'n soort vriendin dus ik voel me geroepen om even te reageren. Doordat ik de kinderen van mijn vriendinnen al vanaf de geboorte ken heb ik daar automatisch een betere band mee dan met andere kinderen. En ik vind het leuk om op ze te passen en ze kadootjes te geven. Hetzelfde geldt voor mijn nichtjes. Maar ik zie ze absoluut niet als m'n eigen kinderen. Ik vind het ook altijd heerlijk om ze na zo'n dag weer terug te brengen naar hun ouders. Ik denk dat je daar echt niet bang voor hoeft te zijn. De kinderen van 1 van mijn wat oudere vriendinnen zijn inmiddels volwassen en die heb ik vroeger echt enorm verwend inmiddels zijn ze volwassen en hebben ze een baan en nu nemen ze mij mee uit eten. Leuk toch Wat al eerder door anderen hier is gezegd, dichter dan dit zal ze waarschijnlijk nooit bij kinderen komen. als je inderdaad een goeie vriendin van haar bent gun haar dit dan.
Toen ik nog geen kinderen had kocht ik ook (achteraf gezien) bizar veel kado's voor de dochter van onze vrienden. Ik vond dat meisje super lief en schattig, en als ik dan iets leuks tegenkwam dacht ik aan haar en kocht ik weer een speeltje, jurkje, boekje, snoep enz. Verder had ik echt geen moedergevoelens, claimende bedoelingen of wat dan ook. Ik vond het gewoon leuk om zo'n klein kindje blij te maken. Punt. Ik zou echt niks achter zoeken..